Γεώργιος Αινιάν

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Γεώργιος Αινιάν, (Αναγνώστου ή Οικονόμου ή Αναγνωστόπουλος) που ο πατέρας του άλλαξε το επώνυμο τους σε Αινιάν, Έλληνας εθνικός αγωνιστής και διαφωτιστής της ύστερης Ελληνικής περιόδου, λόγιος και πολιτικός, μέλος οικογένειας λογίων, Φιλικών, αγωνιστών και πολιτικών της επαναστατικής, της καποδιστριακής και της οθωνικής περιόδου, γεννήθηκε το 1788 στο ορεινό χωριό Μαυρίλλο [1] Τυμφρηστού στο σημερινό νομό Ευρυτανίας και απεβίωσε στις 9 Ιανουαρίου 1848 στην Αθήνα.

Ήταν παντρεμένος και κόρη του ήταν η ποιήτρια Αγανίκη Αινιάν-Μαζαράκη, μητέρα του στρατηγού Αλέξανδρου Μαζαράκη-Αινιάν και του Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν, του γνωστού Μακεδονομάχου Καπετάν Ακρίτα.

Βιογραφία

Η καταγωγή της οικογενείας των Αινιάν ήταν από το Πατρατζίκι (η σημερινή κωμόπολη Υπάτη) και τα μέλη της κατέφυγαν στο Μαυρίλο μετά τους διωγμούς των Τούρκων. Δεν υπήρξαν απόγονοι καμιάς μεγάλης Βυζαντινής οικογένειας ούτε έφεραν τίτλους ευγενείας. Ήταν μια φτωχή αγροτική οικογένεια με ιδιαίτερη αγάπη για τα γράμματα και εξελίχθηκαν σε μια από τις πλέον πνευματικά καλλιεργημένες της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος.

Οικογένεια Γεωργίου Αινιάν

Πατέρας του Γεωργίου ήταν ο ιερέας και διδάσκαλος Ζαχαρίας Αναγνώστου ή Αναγνωστόπουλος ο οποίος άλλαξε το επώνυμο του σε Αινιάν [2] σύμφωνα µε την τότε συνήθεια των αρχαιολατρών λογίων εμπνευσμένος από το όνομα των αρχαίων κατοίκων της περιοχής που κατοικούσε. Ο Ζαχαρίας, Ιερωμένος µε αξιοσημείωτη μόρφωση, στις αρχές του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά του, τη σύζυγο του και τα παιδιά του Γεώργιο, Δημήτριο και Χριστόδουλο, όπου εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος. Συνδέθηκε με τους Φαναριώτες και το 1818 έγινε δεκτός ως μέλος στη Φιλική Εταιρεία και το σπίτι του αποτέλεσε έναν από τους τόπους συγκεντρώσεως των μελών της ενώ σχεδιάστηκε και φέρεται ότι υλοποιήθηκε η μύηση του Μουρούζη. Εκεί ο Γεώργιος, που είχε μικρότερα απ' απ' αυτόν αδέλφια την Δέσποινα, τον Χριστόδουλο και τον Δημήτριο, γνώρισε, από τότε που ήταν παιδί, τον Γρηγόριο Δικαίο μετέπειτα γνωστό ως Παπαφλέσσα, τον Χριστόφορο Περραιβό, τον Ηλία Χρυσοσπάθη, τον Αναγνωσταρά και άλλους. Ερευνητές αναφέρουν ότι ο Γεώργιος είχε και έναν άλλον αδελφό, τον Κωνσταντίνο, άποψη που διαψεύδει ο απόγονος του και Διευθυντής του Εθνικού και Ιστορικού μουσείου της Ελλάδος Ιωάννης Κ. Μαζαράκης-Αινιάν ο οποίος υποστηρίζει, παράλληλα, ότι το αρχικό όνομα της οικογενείας χάθηκε και δεν είναι γνωστό.

Σπουδές

Ο Γεώργιος διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή του Καρπενησίου. Σε ηλικία 18 ετών βρέθηκε με την οικογένεια του στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή όπου έλαβε σημαντική μόρφωση. Μετά την αποφοίτηση του άσκησε το επάγγελμα του διδασκάλου και εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος των παιδιών του Μεγάλου Διερμηνέα της Πύλης Κωνσταντίνου Μουρούζη και για ένα διάστημα στην Προύσα της Μικράς Ασίας.

Προεπαναστατική περίοδος

Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και το 1820 επέστρεψε στη Φθιώτιδα όπου εργάστηκε στην προετοιμασία της Ελληνικής Εθνεγερσίας. Ο Αινιάν για να έχει πολιτική ισχύ και να ενεργεί χωρίς να κινεί τις υποψίες των κατακτητών έπεισε τον Κωνσταντίνο Μουρούζη, του διερμηνέα της Πύλης, να ζητήσει από τις αρχές την αποστολή κάποιου για τον οικονομικό έλεγχο του προεστού της περιοχής του Πατρατζικίου. Μετά την αποδοχή του αιτήματός του ο Αινιάν στέλνεται με φιρμάνι στην περιοχή. Ο τότε προεστός της περιοχής Κ. Τσιριμώκος για να αποφύγει τον έλεγχο παραιτείται με αντάλλαγμα την απαλλαγή του από πιθανές ευθύνες κακοδιαχειρίσεως και στη θέση του εκλέχθηκε ο Αινιάν. Εκείνος μετά την εκλογή του ως πρώτο του μέλημα έθεσε την ειρηνική συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων, οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν έναν κοινό εχθρό, τους Τουρκαλβανούς, που καρπώνονταν τους φόρους. Ο Οθωμανός διοικητής της περιοχής, Καραοσμάνογλου απαίτησε από τον Αινιάνα χρηματικό ποσό όμως εκείνος αρνήθηκε με το επιχείρημα ότι οι κάτοικοι ήταν αδύνατον να ανταποκριθούν λόγω των εξόδων τους για την συντήρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Ο Καραοσμάνογλου δυσαρεστήθηκε από τη στάση του και επεδίωξε την απομάκρυνσή του. Έτσι μετά την είδηση ότι ο Αινιάν διατηρούσε επαφές με την Φιλική Εταιρεία προχώρησε στη σύλληψη και τη φυλάκιση του Αινιάνα, ο οποίος όμως απέδρασε και ήρθε σε επαφή με τον Φιλικό Μήτσο Κοντογιάννη, ο οποίος ήταν στρατοπεδευμένος στη μονή Αγάθωνος.

Εθνεγερσία 1821

Συμμετείχε εξαρχής στην Επανάσταση του 1821 και τον Νοέμβριο του έλαβε μέρος στη Συνέλευση των Σαλώνων, η οποία τον εξέλεξε μέλος του Αρείου Πάγου, κυβερνητικό όργανο της προσωρινής διοικήσεως της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους συμμετείχε ως πληρεξούσιος της στην Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου στη διάρκεια της οποίας γράφτηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, ορίστηκε ο τρόπος της προσωρινής λειτουργίας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και ψηφίστηκε την 1 Ιανουαρίου 1822 το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», έργο του Ιταλού Βιντσέντζο Γκαλλίνα (Vincenzo Gallina) μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Θεόδωρο Νέγρη. ο Αινιάν διορίστηκε [3] , από την Εθνοσυνέλευση, στην επιτροπή για την κατάρτιση του πρώτου συντάγματος του υπό ίδρυση Ελληνικού κράτους. Εξακολούθησε να είναι μέλος του Αρείου Πάγου έως την κατάργηση των τοπικών οργανισμών τον Μάρτιο του 1823 και το ίδιο έτος έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος Πατρατζικίου (σημερινή Υπάτη) στη Β' Εθνοσυνέλευση, η οποία τον διόρισε στην εννεαμελή επιτροπή που συνέταξε την προσωρινή ποινική νομοθεσία βάσει του βυζαντινού δικαίου, καθώς και στη δεκαμελή επιτροπή για την κατάρτιση του οργανισμού των επαρχιών.

Στη συνέχεια εξελέγη παραστάτης Πατρατζικίου στο Β΄ Βουλευτικό και διορίστηκε στην επιτροπή για την εξέλεγξη των παραστατικών εγγράφων των βουλευτών. Τον Απρίλιο του 1823 ήταν πληρεξούσιος στη Β' Εθνοσυνέλευση στο Άστρους Τροιζηνίας ενώ από τον Μάιο διετέλεσε υπουργός της Αστυνομίας, θέση την οποία διατήρησε έως τον Ιούνιο του ίδιου έτους χωρίς να παραιτηθεί από βουλευτής. Στις 4 Ιουλίου του 1823 υπέβαλε αίτημα στο Βουλευτικό στην Τρίπολη με θέμα τη χορήγηση πολεμοφοδίων, σπαθιών και τροφίμων για το στρατόπεδο των Αγράφων, αναφέροντας ότι σε αυτό φιλοξενούνται 5-6 χιλιάδες άνδρες. Το 1824 πήρε μέρος στην Γ' Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Ανατολικό (Αιτωλικό) Αιτωλοακαρνανίας. Τον Απρίλιο του 1826 υπήρξε πληρεξούσιος στην Γ' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η οποία τον διόρισε στην επιτροπή για την αναθεώρηση του συντάγματος και εξελέγη μέλος της Επιτροπής της Συνελεύσεως, όμως δεν εμφανίζεται ως πληρεξούσιος τον επόμενο χρόνο ούτε στην Ερμιόνη, ούτε στην Τροιζήνα όπου έγινε η συνέχεια της Γ' Εθνοσυνελεύσεως. Τον Απρίλιο του 1827 συνέταξε και εκφώνησε τον επικήδειο λόγο [4] ενώπιον της σορού του Γεωργίου Καραϊσκάκη, του οποίου βιογράφος και υπασπιστής του ήταν ο αδελφός του Δημήτριος Αινιάν. Τον Ιούνιο του 1827, μετείχε ως μέλος στη Βουλή έως και την αυτοδιάλυση του Σώματος τον Ιανουάριο του 1828.

Ελεύθερο Ελληνικό κράτος

Μετά την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια συμμετείχε ως πληρεξούσιος Πατρατζικίου στην Δ' Εθνοσυνέλευση, το 1829, μαζί με τον Δημήτριο Κοντογιάννη, και τον Αύγουστο του ίδιου έτους διορίστηκε από τον Κυβερνήτη μέλος της Γερουσίας. Κατέλαβε διάφορες θέσεις ευθύνης στη διοίκηση του Ελληνικού κράτους και διατέλεσε Γενικός Έφορος των στρατευμάτων της Στερεάς Ελλάδος και επικεφαλής ενός μικρού σώματος πολεμιστών στην Ναύπακτο. Το 1832 συμμετείχε ως πληρεξούσιος Γαλαξιδίου στην Ε' Εθνοσυνέλευση, η οποία τον εξέλεξε γραμματέα της. Επίσης, διορίστηκε από την ίδια Εθνοσυνέλευση στις επιτροπές για τη σύνταξη συντάγματος και για την κατάρτιση σχεδίου για την οργάνωση των δικαστηρίων. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα ανέλαβε διάφορα δημόσια αξιώματα, Σύμβουλος της Επικρατείας και νομάρχης το 1833, με την παράδοση της Εύβοιας από τους Τούρκους, υπήρξε μάλιστα πέρα από πρώτος νομάρχης Χαλκίδας κι ένας από τους δέκα πρώτους Νομάρχες του Ελληνικού κράτους.

Το 1843 εξελέγη μέλος της Α' Εθνικής Συνελεύσεως, η οποία τον ανέδειξε γραμματέα της και τον διόρισε στις επιτροπές για τη σύνταξη του συντάγματος και την κατάρτιση του νομοσχεδίου για τη διοργάνωση άμεσων εκλογών. Τον Ιούνιο του 1844 διορίστηκε από τον βασιλιά Όθωνα μέλος της Γερουσίας και τρία χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1847, εξελέγη γραμματέας του Σώματος. Επιπλέον με την ιδιότητά του ως γερουσιαστή, το 1847, περιόδευσε ανά την Ελληνική επικράτεια, για να εξακριβώσει την έκταση της βίας κατά την εκλογική διαδικασία του ίδιου έτους. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος τής Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, το 1836, συμμετείχε στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο και παρέμεινε μέλος του μέχρι το 1840.

Συγγραφικό έργο

Ο Γεώργιος Αινιάν, που το όνομα του αναφέρεται στον κατάλογο των συνδρομητών της Γεωγραφίας του Διονυσίου Πύρρου, παράλληλα με την πολιτική του σταδιοδρομία ανέπτυξε σημαντικό συγγραφικό και μεταφραστικό έργο. Ήταν πολυγραφότατος και συνέταξε πολλές μελέτες οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά της εποχής.

  • «Συλλογή ανεκδότων συγγραμμάτων του Ευγενίου του Βουλγάρεως», Αθήνα,1838.

Τοι 1831 στο Ναύπλιο εξέδωσε, μαζί με τον Γεώργιο Χρυσίδη, το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Αθηνά ήτοι Ανάλεκτα Γεωγραφικά, Φιλολογικά, Ιστορικά, Οικονομικά και περί Εφευρέσεων». Μότο του περιοδικού ήταν το: «Ου γαρ έστι παρά ότου αν άνθρωπος θειότερον βουλεύσαιτο, ή περί παιδείας και αυτού και των αυτού οικείων» (Πλάτων, Θεαγένεια). Το περιοδικό κυκλοφορούσε με δεκαέξι σελίδες, είχε συνεχή σελιδαρίθμηση και ήταν διαστάσεων 22×14 εκατοστά. Στην πρώτη σελίδα κάθε τεύχους δηλώνονται τα στοιχεία του και εν συνεχεία δημοσιεύεται το κείμενο. Εκδόθηκαν οκτώ τεύχη στα οποία σημειώνεται ο πλήρης τίτλος, ο τόπος και ο χρόνος εκδόσεως. Ο Αινιάν φαίνεται πως ήταν ο μόνος συντάκτης του περιοδικού. Η έκδοση διέκοψε την κυκλοφορία της, σύμφωνα με σημείωμα του Χρυσίδη προς τους αναγνώστες, εξαιτίας των πολλών εργασιών της Εθνικής Τυπογραφίας και την έλλειψη συνεργασιών τις οποίες «μας είχαν υποσχεθή τινες των πεπαιδευμένων ομογενών οι προτρέψαντές μας εις την επιχείρησιν» [5].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

Παραπομπές

  1. ↑ [Το Μαυρίλlο, ιστορικό ορεινό χωριό του Νομού Φθιώτιδος βρίσκεται στο όρος Βελούχι Τυμφρηστού σε υψόμετρο 920 μέτρα, κοντά στις πηγές του Σπερχειού ποταμού. Αναφέρεται ότι στην περιοχή ήταν τα θερινά ανάκτορα του Αχιλλέα, γιου του Πηλέα, με μόνιμη εγκατάσταση των αρχαίων ελληνικών φύλων Αινιάνων & Δολόπων. Βρίσκεται οδικώς 65 χιλιόμετρα δυτικά της Λαμίας και 25 χιλιόμετρα ανατολικά του Καρπενησίου. Είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού. Η αρχική ονομασία του ήταν Κορυφές (λόγω θέσεως κάτω από τις βουνοκορφές του Βελουχιού) αλλά επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετονομάστηκε σε Μαυρίλο (έχει αναφερθεί και ώς Μαυρίλλο, Μαυρίλου, Μαβρήλον και Μαυρίλω).]
  2. ↑ [Οι Αινιάνες ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο που ζούσε στη περιοχή δυτικά του ποταμού Σπερχειού.]
  3. ↑ [Την επιτροπή που είχε οριστεί από τη Συνέλευση για τη συγγραφή του συντάγματος αποτελούσαν οι: Θεόδωρος Νέγρης, Γεώργιος Αινιάν, Δρόσος Μανσόλας, Ιωάννης Ορλάνδος, Πέτρος Σκυλίτζης, Α. Μοναρχίδης, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Ιωάννης Κωλέττης, Φώτιος Καραπάνου, Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ’, Πανούτζος Νοταράς και Α. Κανακάρης.]
  4. ↑ [Λόγος στην κηδεία του Γεωργίου Καραϊσκάκη Γεώργιος Αινιάν, myriobiblos.gr]
  5. ↑ [Αθηνά (Δεκαπενθήμερο περιοδικό 1831) argolikivivliothiki.gr]



Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Γεώργιος_Αινιάν&oldid=134201»