Γιάννης Παυλάκος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ιωάννης Παναγιωτάκος η Παυλάκος [1], Έλληνας εθνικιστής, εθνικός αγωνιστής γνωστός ως ο κυρ Γιάννης, μέλος εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων που το όνομα του έγινε θρύλος και συνώνυμο της τιμωρίας των οπαδών και των μελών των κομμουνιστικών οργανώσεων της κατοχικής αλλά και της περιόδου του συμμοριτοπολέμου, μέλος και υπαρχηγός των Ε.Α.Ο.Κ. [Εθνικαί Αντικομμουνιστικαί Ομάδες Κυνηγών] του Πάνου Κατσαρέα, μέλος της εθνικιστικής οργανώσεως «Χ» του Γεωργίου Γρίβα, γεννήθηκε το 1919 στο χωριό Τσόπακας [2] της επαρχίας Οιτύλου στην περιοχή της Λακωνικής Μάνης, όπου απεβίωσε [3] στις 30 Ιουνίου 2009.

Ήταν έγγαμος και πατέρας τριών γιων.

Γιάννης Παυλάκος

Βιογραφία

Πατέρας του Γιάννη ήταν ο Παναγιώτης Παναγιωτάκος ή Παυλάκος και μητέρα του η Κυριακή Παυλάκου. Ο αδελφός του Γιάννη συνελήφθη από κομμουνιστές αντάρτες και μετά από βασανιστήρια και αφού προηγουμένως κακοποιήθηκε σεξουαλικά, σφαγιάστηκε με πρωτοφανή αγριότητα, ενώ ο πατέρας του συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους κομμουνιστές αντάρτες.

Ο Παυλάκος ήταν μέλος του Τάγματος Ασφαλείας της Σπάρτης. Οι άνδρες του Τάγματος συμφώνησαν να αφοπλιστούν, αμέσως μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, και στη συνέχεια φυλακίστηκαν στην Κρανέα. Ο Παυλάκος πο, υόπως και ο Σταμάτης Γούδης, δραπέτευσε από την Κρανέα με μια ψαρόβαρκα, εντάχθηκε στις ομάδες του Πάνου Κατσαρέα και ξεκίνησε την δράση του ως ομαδάρχης των Ε.Α.Ο.Κ.. Ο πρώτος πυρήνας της ομάδος του Παυλάκου λειτούργησε στον Τσόπακα Μάνης, τον τόπο της καταγωγής του. Σύμφωνα με την αφήγηση του φαρμακοποιού Λυμπέρη: «Ανέβηκεν ο Κατσαρέας στην Άρνα αποφασισμένος να μην αφήση τον Ξυδέα, τον Πέτρουλα, τον Σφακιανό, τον Λάτση, τον Πετροπουλάκη, τον Τζουμάκο, τον Καβαλλιεράκη, τον Κανελλόπουλο, τον Πρεκεζέ, τον Κονταλώνη κι όλο το Βουλγάρικο σκυλολόϊ, να γίνουν κυρίαρχοι της Πελοποννήσου. Ήταν αποφασισμένος ν’ αφήση στο Ταΰγετο τα κόκκαλά του, παρά να ιδή τη Λακωνία σκλάβα των θηρίων της εαμικής ζούγκλας. Πέταξε γαλόνια, μέλλον, ήσυχη ζωή και ξεκούραστη μαζεύοντας δέκα οκτώ «άνσες» και κάποιο πολυβόλο, πήρε κοντά του τον Γερακάρη, τον Παυλάκο, τον Σπυρούλια, τον Μπογέα, τον Μπαθρέλο, ανέβηκε στον Ταΰγετο, κάρφωσε τη σημαία της Ελλάδος στην Άρνα και άρχισε το γενικό ξεκαθάρισμα» [4].

Ομάδα Παυλάκου

Βασικό σημείο της ομοιογένειας της ομάδος που συγκρότησε ο Παυλάκος ήταν ο λόγος, η τιμή κι η ανδροπρέπεια. Οι άνδρες της ομάδος του επιδείκνυαν πίστη και τυφλή εμπιστοσύνη στον αρχηγό. Κάθε άτομο της ομάδος περνούσε ανά πάσα στιγμή από αυστηρές δοκιμασίες και η στρατιωτικού τύπου πειθαρχία δεν υποβαλλόταν ποτέ σε καθεστώς διαπραγματεύσεως. Tον Σεπτέμβριο του 1946 ο Παυλάκος τραυματίστηκε βαριά σε μάχη όταν ο συμμορίτης Θύμιος Πρεκεζές με δυνάμεις του αποκαλούμενου Δ.Σ.Ε. [Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος], επιτέθηκε σε δυνάμεις των Ε.Α.Ο.Κ. στο δρόμο για την Σπάρτη, όπου βρήκαν τον θάνατο έντεκα εθνικιστές αντάρτες, ενώ στις 19 του ίδιου μήνα ομάδα με επικεφαλής τον ίδιο εισέβαλε στο χωριό Γραμμούσα Μολάων και εξουδετέρωσε τοπικές κομμουνιστικές ομάδες. Στις 13 Φεβρουαρίου 1947 ισχυρές κομμουνιστικές δυνάμεις κάνουν επίθεση στη Σπάρτη. Επικρατούν και καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι τις φυλακές όπου και απελευθερώνουν όλους τους φυλακισμένους κομμουνιστές, όταν από την άλλη άκρη ακούγονται πυροβολισμο και φτάνουν οι άνδρες του Παυλάκου από τη Μάνη. Ο Παυλάκος και οι άνδρες του καταφέρνουν μετά από σκληρή μάχη να απωθήσουν τους κομμουνιστές και να διατηρήσουν υπό Εθνικό έλεγχο την Σπάρτη. Τον ίδιο χρόνο η ομάδα του Παυλάκου συμμετείχε στη μάχη στο χωριό Βασαρά Λακωνίας και βοήθησε στην εξουδετέρωση κομμουνιστικών θυλάκων. Η ομάδα του μετά τη μάχη της Βέρροιας μεταφέρθηκε στον Πάρνωνα, όπου είχαν συγκεντρωθεί δυνάμεις κομμουνιστών, οι οποίοι εξαιτίας του ότι ο Παυλάκος ήταν αμείλικτος στη δράση του εναντίον τους δοκίμασαν σε πολλές περιπτώσεις να εξοντώσουν χωρίς επιτυχία.

Μετά την δολοφονία του Πάνου Κατσαρέα, στις 20 Μαρτίου 1947, η οργάνωση που ίδρυσε συνέχισε τις μάχες κατά των συμμοριών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Προσωρινός αρχηγός των Ε.Α.Ο.Κ. ορίστηκε ο δικηγόρος Πέτρος Πραστάκος απο τον Πύργο Διρού και τον διαδέχθηκε ο γιατρός Κυριάκος Κυριακόγκωνας από τον Δρύαλο, αν και η θέση τους ήταν περισσότερο τυπική παρά ουσιαστική αφού η αρχηγία ήταν στην ουσία στα χέρια των Γερακάρη και Ιωάννη Παυλάκου. Η περιοχή της Σκάλας πέρασε στον έλεγχο του Παυλάκου με έδρα τις Κροκεές, ενώ ο Παυλάκος ζήτησε από τον Μπαθρέλλο να φύγει από τη Σκάλα, καθώς Κροκεές και Σκάλα γειτνίαζαν και δεν μπορούσαν δυο ομάδες να βρίσκονταν στην ίδια περιοχή. Στη συνέχεια ο Παυλάκος υπήρξε αποσπασματάρχης διλοχίας με έδρα τη Σκάλα, ενώ το βουνό Μαυροβούνι ήταν το σημείο διαμονής της ομάδος, που διέθετε δύο διμοιρίτες. Ο ένας διμοιρίτης ήταν ο Κυριάκος Κουρετζής από τα Άλικα κι ο άλλος ο Νικόλαος Μπρεττάκος από την Κίττα, ικανοί και αφοσιωμένοι πολεμιστές. Άλλοι, κατά καιρούς, διμοιρίτες του Παυλάκου ήταν οι Παν. Μαυροειδόγγονας και Ιωάννης Γκλεζάκος, από τους πρώτους που ακολούθησαν τον Παυλάκο στη δημιουργία της ομάδος, ο Μιχ. Σολωμάκος, ο Ιωάννης Κοσμάκος, ο Δημ. Πιερράκος και ο Γεώργιος Ντετάκος. Στα τέλη του 1948 -κι ενώ οι κομμουνιστικές συμμορίτες είχαν τσακιστεί στην περιοχή της Λακωνίας- οι μονάδες των Ε.Α.Ο.Κ. εντάχθηκαν στον Εθνικό Στρατό, σε δύο φάσεις. Οι πρώτοι τέσσερις λόχοι ορκίστηκαν στην Σπάρτη στις 19 Δεκεμβρίου, ενώ η διλοχία του Γερακάρη ορκίστηκε στις 7 Ιανουαρίου του 1949 στο Γύθειο. Οι άνδρες των μονάδων πολέμησαν μέχρι την τελική νίκη, την οποία αφιέρωσαν στην μνήμη του αρχηγού τους Πάνου Κατσαρέα.

Ο Παυλάκος μετά τη λήξη της θητείας του ονομάστηκε «υποτεταγμένος οπλαρχηγός Α' κατηγορίας» [5], εναρμονίστηκε με την καθημερινή ζωή και δεν θέλησε να φύγει από τη Μάνη. Ως το τέλος της ζωής του κατοικούσε στο χωριό Άρνα της Μάνης.

Μνήμη Γιάννη Παυλάκου

Ο Παυλάκος, ομαδάρχης των Ε.Α.Ο.Κ. Λακωνίας του Πάνου Κατσαρέα μαζί με τον Γερακάρη, υπήρξε ένα από τα πλέον σημαντικά σημαντικά πρόσωπα της εθνικιστικής αντιστάσεως στη διάρκεια της Κατοχής και έως τη λήξη του συμμοριτοπολέμου σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ο Παυλάκος σωματικά ήταν σχετικά κοντός αλλά πολύ αθλητικός και δεν έκανε πίσω με τίποτα, ενώ ο δισταγμός και ο φόβος του ήταν άγνωστες έννοιες. Ήταν ικανότατος μαχητής, δεινός σκοπευτής και διακρίνονταν για την υπερβολική τόλμη του. Ο Παυλάκος υπερηφανευόταν ότι δεν είχε χάσει καμιά μάχη, ούτε είχε ποτέ νεκρό πολεμιστή του παρά μόνο έναν- στη μάχη του Κοσμά. Το όνομα του Παυλάκου, η δράση του και οι μαχητικές του ικανότητες προσέλαβαν μυθικές διαστάσεις και είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι τον γνώρισαν έλεγαν πως μπορούσε να πετύχει τρίχα που έπεφτε στον αέρα.

Ο Παυλάκος, λόγω της δράσεως του εναντίον των κομμουνιστών στη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, συκοφαντήθηκε ότι διέπραξε εγκλήματα. Ενδεικτικό της κατασυκοφαντήσεως αλλά και της αστειότητος των κατηγοριών που αποδόθηκαν στον Παυλάκο είναι σειρά δημοσιευμάτων κομμουνιστικών [6] εντύπων της εποχής τα οποία, αναπαράγοντας την αρχική ψευδή είδηση με διαφορά ημερών, αναφέρονται στην υποτιθέμενη ανθρωποκτόνο δράση του Παυλάκου: «....Στη Λακωνία, ...{...}... ο Παυλάκος έχει σκοτώσει ιδιοχείρως υπερτετρακόσια άτομα, κυρίως δε χήρες, γέρους και παιδιά. Για αυτόν είναι μια φυσική ανάγκη και όταν δεν έχει πρόχειρο άνθρωπο να σκοτώσει, σκοτώνει χοίρους, γάτες και σκυλιά....» [7]. Για τον Παυλάκο λέγεται ότι συστάθηκε ειδική ομάδα προκειμένου να τον συλλάβουν ως εγκληματία πολέμου, όμως οι διώκτες του τρόμαξαν όταν τον προσέγγισαν στην περιοχή της Λακωνικής Μάνης και τον άκουσαν να τους φωνάζει: «Ο Παυλάκος είμαι. Ελάτε να σας ....» κι εγκατέλειψαν την αποστολή τους. Ακόμη κι ως τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η κομμουνιστική εφημερίδα «Ριζοσπάστης», επίσημη εφημερίδα της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, εμπλέκει στα γεγονότα του χωριού Βαμβακού Λακωνίας τον Παυλάκο, ενώ σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής υπεύθυνος των ομάδων των Ε.Α.Ο.Κ. στην επιχείρηση ήταν ο Σταύρος Γερακάρης. Παράλληλα, η εφημερίδα τοποθετεί σε λάθος χρόνο τα γεγονότα.

Στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου είναι γνωστό το δημώδες που αφορά την δράση και την τόλμη του Παυλάκου:
«Στο Μονοδένδρι στο βουνό ειν' ο Παυλάκος με στρατό
μ΄όλη του την ομάδα, βρίσκει μια νέα σε μια πλαγιάδα.
Γεια σου χαρά Λυγερή και με τη στάνη σου μαζί.
Καλώς όρισες Παυλάκο Γιάννη με τους λεβέντες σου απ΄ την Μάνη.
Για εγκρινά μας βλαχοπούλα αν είσαι γνήσια Ελληνοπούλα.
Γνήσια είμαι και ειλικρινής,τι θέλεις Γιάννη να μας πεις;
Για εγρινέ μας ειλικρινά αν ειν' αντάρτες στα βουνά;
Φοβάμαι Γιάννη να μαρτυρήσω γιατί το ξέρω πως δεν θα ζήσω.
Για της πατρίδας την τιμή βάλε και νιάτα και ζωή.
Εχτές περάσαν στο χωριό ο Τούντας με τον Σφακιανό.
Για σένα λέγανε Παυλάκο Γιάννη,για σένα κρένανε αυτοί οι ρουφιάνοι.
Λέγαν να σε μεθύσουνε και να σ' αποκοιμήσουνε.
Πες τους θα τους κοιμήσω εγώ,θα τους χτυπήσω στο Σταυρό.
Θε να περάσουνε όλοι οι ρουφιάνοι απ' του Παυλάκου το γιαταγάνι».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

Παραπομπές

  1. ↑ [...{...}... 12. Τον Παναγιωτάκον ή Παυλάκον Ιωάννη του Παναγιώτη και της Κυριακής γεννηθέντα το έτος 1919 εις Τσόπακαν Οιτύλου Λακωνίας ΑΣΜ 24913 ως υποτεταγμένον Οπλαρχηγόν Α' Κατηγορίας της ΕΑΟ-ΕΑΟΚ ΛΑΚΩΝΙΑΣ από 6 Ιουνίου 1946 μέχρι 31 Αυγούστου 1948 (Πρακτικόν 19/70).] Αναγνώριση προϋπηρεσίας στρατιωτικής θητείας και αναγνωρίσεως εθνικής αντιστάσεως μελών ΕΑΟΚ, Φ.Ε.Κ. 726, Τεύχος 2ο, 15 Σεπτεμβρίου 1970, σελίδα 5522.
  2. ↑ [Ο Τσόπακας ή αλλιώς Παλάνα είναι προεπαναστατικός οικισμός στην περιοχή της Λακωνικής Μάνης, 11 χιλιόμετρα νότια του χωριού Αρεόπολη και 5 χιλιόμετρα από το χωριό Πύργος Διρού, όπου βρίσκονται και τα περίφημα Σπήλαια Διρού. Σήμερα έχει μόνιμο πληθυσμό περί τους 50 κατοίκους. Ο παλαιός οικισμός βρίσκεται δυτικά της επαρχιακής οδού, ενώ ο νέος οικισμός ή Παλάνα είναι χτισμένος κατα μήκος της. Μέλη των οικονενειών Γκλεζάκου, Μιχαλίτση, Μονιφόρου και Ψυλλάκου, που κατοικούσαν στο χωριό, αναφέρονται στους καταλόγους των τιμηθέντων με Αριστεία του Αγώνα 1821, τα οποία απονεμήθηκαν από τον βασιλιά Όθωνα, ως αναγνώριση στρατιωτικής υπηρεσίας κατά την περίοδο της επαναστάσεως (1821-1829). Το χωριό διαθέτει κοινό πολεμόπυργο και την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, καθώς και τον βυζαντινό ναό των αγίων θεοδώρων ή Τρισάκια του 13ου αιώνος) αλλά την Ιερά Μονή Φανερωμένης του 11ου αιώνος. Ο Τσόπακας μετά τον Καλικράτη διοικητικά ανήκει στο τοπικό διαμέρισμα Δρυάλου της Δημοτικής Ενότητας Οιτύλου του Δήμου Ανατολικής Μάνης.]
  3. ↑ Απεβίωσε ο Ι. Παυλάκος
  4. ↑ [Σ. Τριανταφύλλου, Ε.Α.Ο.Κ., Εθνικαί Αντικομμουνιστικαί Ομάδες Κυνηγών, σελίδα 30η.]
  5. ↑ [...{...}... 12. Τον Παναγιωτάκον ή Παυλάκον Ιωάννη του Παναγιώτη και της Κυριακής γεννηθέντα το έτος 1919 εις Τσόπακαν Οιτύλου Λακωνίας ΑΣΜ 24913 ως υποτεταγμένον Οπλαρχηγόν Α' Κατηγορίας της ΕΑΟ-ΕΑΟΚ ΛΑΚΩΝΙΑΣ από 6 Ιουνίου 1946 μέχρι 31 Αυγούστου 1948 (Πρακτικόν 19/70).] Αναγνώριση προϋπηρεσίας στρατιωτικής θητείας και αναγνωρίσεως εθνικής αντιστάσεως μελών ΕΑΟΚ, Φ.Ε.Κ. 726, Τεύχος 2ο, 15 Σεπτεμβρίου 1970, σελίδα 5522.
  6. ↑ Για τους δολοφονημένους στη Βαμβακού. Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», φύλλο Τρίτης 30 Ιούνη 2009.
  7. ↑ [Εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα», φύλλο 3ης Απριλίου 1947, Εφημερίδα «Φωνή της Λακωνίας», φύλλο 16ης Απριλίου 1947, Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», φύλλο 22ας Απριλίου 1947.] Δημοσιεύματα στηριγμένα στην υποτιθέμενη μαρτυρία του Κωνσταντίνου Γιάγκου από το χωριό Γεράκι Λακωνίας.


Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Γιάννης_Παυλάκος&oldid=131631»