Ευάγγελος Μαγγανάς

Ο Βαγγέλης Μαγγανάς Έλληνας εθνικιστής, μικρογεωργοκτηνοτρόφος καί καραγωγέας, στέλεχος της Ελληνικής εθνικής αντιστάσεως, ηγετική φυσιογνωμία του ένοπλου εθνικιστικού χώρου στο νομό Μεσσηνίας στην Πελοπόννησο, γεννήθηκε το 1916 στο χωριό Κρεμμύδια της τότε επαρχίας Πυλίας στο νομό Μεσσηνίας στην Πελοπόννησο και πέθανε από ασφυξία μετά από τροχαίο δυστύχημα που είχε με την μοτοσυκλέτα του, τον Ιούνιο του 1966, στις στροφές της Καζάρμας στο δρόμο Πύλου-Καλαμάτας.

Ήταν έγγαμος και πατέρας μια κόρης.

Ευάγγελος Μαγγανάς

Βιογραφία

To καλοκαίρι του 1943 ο Μαγγανάς, εγκαταλείποντας τη γενέτειρα του, διέφυγε στην πόλη της Καλαμάτας όπου αναζήτησε καταφύγιο έπειτα από τον μαζικό και βίαιο ξυλοδαρμό του από οργανωμένα μέλη του κομμουνιστικού Ε.Α.Μ., των κομμουνιστών παρακρατικών δολοφόνων, τους οποίους προσπάθησε να εμποδίσει να κατάσχουν τα προϊόντα που μετέφερε με το κάρο του. Στο μπλόκο που του έστησαν οι κομμουνιστές του ανέφεραν ότι για να μετακινηθεί εκτός του χωριού του απαιτούνταν άδεια από την κομμουνιστική κομματική οργάνωση και την Επιτροπή του Ε.Α.Μ. στο χωριό του. Μεταξύ των κομμουνιστοσυμμοριτών που επιτέθηκαν στον Ευάγγελο Μαγγανά ήταν ο συγχωριανός του Γεώργιος Νικολόπουλος. Στην Καλαμάτα ο Μαγγανάς εντάχθηκε σε μια μικρή ένοπλη εθνικιστική ομάδα αντιστάσεως στους κατακτητές η οποία σχηματίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1943 υπό την ηγεσία του ιατρού Περρωτή, μετέπειτα Νομάρχη Μεσσηνίας, που δολοφονήθηκε βάναυσα από τις συμμορίες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Η μικρή ένοπλη εθνικιστική ομάδα αποτέλεσε τον πυρήνα του Τάγματος Ασφαλείας Καλαμάτας που συγκροτήθηκε τον Φεβρουάριο του 1944 στο οποίο ο Μαγγανάς υπηρέτησε ως Ανθυπολοχαγός. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944 οι συμμορίες του κομμουνιστικού Ε.Λ.Α.Σ. επιτέθηκαν εναντίον της Καλαμάτας και το στρατιωτικά αδύναμο Τάγμα Ασφαλείας διαλύεται. Πολλά μέλη του, μεταξύ τους και ο τραυματίας Βαγγέλης Μαγγανάς με μέλη της οικογένειας του, διαφεύγουν στον Μελιγαλά, όπου συνελήφθησαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1944 από τους κομμουνιστές. Mέλη της οικογενείας του Μαγγανά και περίπου 1.700 εθνικιστές κάθε ηλικίας, από υπερήλικες μέχρι μικρά παιδιά, πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ και τα σώματα τους ρίχθηκαν στην Πηγάδα του Μελιγαλά, ενώ ο ίδιος χτυπήθηκε με τσεκούρι στο πρόσωπο, χτύπημα που τον σημάδεψε για το υπόλοιπο της ζωής του, και ρίχτηκε στην Πηγάδα απ' όπου σοβαρά τραυματισμένος κατάφερε αργότερα να συρθεί και να διαφύγει, μετακινώντας πρώτα κάποια πτώματα.

Ομάδα Μαγγανά

Τον Απρίλιο του 1945 ο Μαγγανάς συνεπικουρούμενος από λίγους επιζώντες άνδρες του Τάγματος Ασφαλείας Καλαμάτας και εθνικιστές που διέφυγαν από τις μαζικές κομμουνιστικές εκκαθαρίσεις, ξεκίνησε τον αντικομμουνιστικό αγώνα του από την επαρχία Πυλίας του νομού Μεσσηνίας και σε διάστημα λίγων εβδομάδων η ένοπλη δύναμη του ξεπέρασε τους χίλιους άνδρες. Η μονάδα του έδωσε πολλές σκληρές μάχες με τις κομμουνιστικές συμμορίες με σημαντικότερη αυτή τον Οκτώβριο του 1945, στην περιοχή της Χρυσοκελαριάς Μεσσηνίας. Μετά από τη Συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 -με την οποία η τότε κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα και το κομμουνιστικό Ε.Α.Μ. [«Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο»] συμφώνησαν να παραχωρηθούν πλήρεις πολιτικές ελευθερίες στους οπαδούς, τα μέλη και τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος, πολιτική που επέτρεπε στο ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ να επαναλάβει την πρότερη δράση του. Στις 10 Δεκεμβρίου 1945 λόγω των αποκαλούμενων «μέτρων αποσυμφορήσεως των φυλακών», απελευθερώθηκαν χιλιάδες φυλακισμένοι κομμουνιστές, οι οποίοι λόγω του φόβου αντεκδικήσεων από τους συγχωριανούς τους απέφυγαν να επιστρέψουν στα χωριά τους και κατέληξαν στις πρωτεύουσες των νομών ή στην Αθήνα. Η πόλη της Καλαμάτας μετατράπηκε σε κέντρο οργανώσεως και δράσεως των μελών της Ο.Π.Λ.Α. και του Ε.Λ.Α.Σ. με επικεφαλής τον Μάριο Καμπούρη, Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Μεσσηνίας του Κ.Κ.Ε. και τον καπετάνιο του Ε.Λ.Α.Σ. Αρίστο Καμαρινό. Για τη συμμετοχή του στο Τάγμα Ασφαλείας Καλαμάτας ο Μαγγανάς δικάστηκε συνολικά 7 φορές και καταδικάστηκε δύο φορές ερήμην, μία σε ισόβια κάθειρξη και μία σε θάνατο, αποφάσεις που ανατράπηκαν στο δεύτερο βαθμό. Στις 24 Νοεμβρίου 1945, η μητέρα του για να αντιμετωπίσει τα έξοδα της δίκης του γιου της στο Ναύπλιο, όπου καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια κάθειρξη διενήργησε έρανο στις περιοχές της Πυλίας και της Τριφυλίας έχοντας μαζική λαϊκή υποστήριξη.

Κατάληψη της Καλαμάτας

Στις 16 Ιανουαρίου 1946, τρεις κομμουνιστές αντάρτες, με εντολή του Γραμματέα της ΝΕΛ Βαγγέλη Ρογκάκου, δολοφόνησαν σε ενέδρα που έστησαν σε λεωφορείο στον δρόμο Σπάρτης-Κροκεών Λακωνίας, τον δικηγόρο Γεώργιο Κοντοβουνήσιο, αρχηγό της εθνικιστικής οργανώσεως «Χ» Λακωνίας, τον εξάχρονο γιο του και δύο συνοδούς του, ενώ χάραξαν με μαχαίρι στο κούτελο και στα μάγουλα του παιδιού το γράμμα «Χ». Την νύχτα της ιδίας ημέρας, οι συμμορίες του Κ.Κ.Ε. μπήκαν στο χωριό Μαυροβούνι του Γυθείου, όπου έσφαξαν τέσσερις εθνικιστές -2 άνδρες και 2 γυναίκες. Προκειμένου να εκδικηθούν την δολοφονία του αρχηγού της «Χ» Λακωνίας, ένοπλοι εθνικιστές και πατριώτες της Καλαμάτας επιτέθηκαν στις 18 Ιανουαρίου με περίστροφα και χειροβομβίδες στο καφενείο του Ν. Κατσαρού όπου σύχναζαν κομμουνιστές, σκοτώνοντας δύο άτομα και τραυματίζοντας άλλα τέσσερα. Ακολούθησαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των κομμουνιστών εναντίον της Αστυνομίας και περαιτέρω συμπλοκές μεταξύ Εθνικιστών και κομμουνιστών. Οι αστυνομικές αρχές συνέλαβαν δεκάδες εθνικιστές ως υπόπτους για την φονική επίθεση στο καφενείο Κατσαρού, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις των εθνικιστών κατοίκων της Καλαμάτας. Στις 20 Ιανουαρίου, έχοντας συγκεντρώσει μια 100μελή ένοπλη δύναμη εθνικιστών, ο Μαγγανάς κατέλαβε την πόλη. Ο Νομάρχης και ο τοπικός Εισαγγελέας εξαφανίστηκαν πανικόβλητοι, ενώ η δύναμη της Ελληνικής Χωροφυλακής δεν στάθηκε ικανή να εμποδίσει τις δυνάμεις του Μαγγανά και απεσύρθη. Οι εθνικιστές κατέλαβαν το Δημαρχείο, την Νομαρχία και την Εισαγγελία, αφόπλισαν την Ελληνική Χωροφυλακή και απελευθέρωσαν τους συλληφθέντες συναγωνιστές τους, που ήταν έγκελιστοι στα κρατητήρια του Α' Αστυνομικού Τμήματος καθώς και 15 περίπου κρατουμένους, που κρατούνταν με την κατηγορία του δήθεν δοσιλογισμού, τους οποίους επίσης αρνήθηκε να παραδώσει η Ελληνική Χωροφυλακή, ενώ κατέστρεψαν ένα τυπογραφείο κομμουνιστικών εντύπων.

Ο Μαγγανάς παρέμεινε στην Καλαμάτα επί τρεις ημέρες. Στο διάστημα της παραμονής του αφαίρεσε από την Ελληνική Χωροφυλακή μεγάλες ποσότητες οπλισμού και έκαψε δικαστικούς φακέλους. Η κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη κήρυξε άμεσα στρατιωτικό νόμο σους νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας, αντικατέστησε το στρατιωτικό Διοικητή της Πελοποννήσου που είχε έδρα την Τρίπολη με τον Νικόλαο Παπαδόπουλο, «Παππού» , και απέστειλε τμήματα του Ελληνικού Στρατού καθώς και το αντιτορπιλικό «Κρήτη» που κατέπλευσε στον κόλπο της Μεσσηνίας. Οι κομμουνιστές δεν πρόβαλαν την ελάχιστη αντίσταση στις δυνάμεις του Μαγγανά. Στις 21 Ιανουαρίου η ομάδα Μαγγανά αποχώρησε από την Καλαμάτα και κατέφυγε στα γύρω βουνά, παίρνοντας μαζί της, για λόγους ασφαλείας στην αποχώρηση της, περί τους 150 αιχμαλώτους, τους οποίους απελευθέρωσε δύο ημέρες αργότερα. Για την απελευθέρωση τους συγκροτήθηκε επιτροπή αποτελούμενη από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, τον δήμαρχο Παλαμάρα, τον συνταγματάρχη Κετσέα, τον τοπικό διευθυντή της UNRRA καθώς και τον δικηγόρο Περρωτή, που ήταν ανιψιός του κατοχικού νομάρχη Μεσσηνίας Δημητρίου Περρωτή που εκτελέστηκε τον Σεπτέμβριο του 1944 από τον ΕΛΑΣ. Η επιχείρηση της Καλαμάτας κόστισε τη ζωή σε 14 πολίτες, έξι που σκοτώθηκαν μέσα στην Καλαμάτα, είτε σε μπλόκα είτε μέσα στα σπίτια τους, ένας στη Θουρία, άλλος ένας στη Μεσσήνη ενώ άλλοι πέντε σκοτώθηκαν όντας αιχμάλωτοι των ανδρών του Μαγγανά, όμως ανάγκασε εκατοντάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ να εγκαταλείψουν την περιοχή καταφεύγοντας στο βουνό ή στα μεγάλα αστικά κέντρα. Στην είσοδο της Θούριας οι άνδρες του Αποσπάσματος Μαγγανά συνέλαβαν «...τον κατερχόμενον δι’ αυτοκινήτου εξ’ Αθηνών εις Καλάμας δικηγόρον και στέλεχος του ΚΚΕ, Θ. Κορμόν, κομιστήν εντολών της ηγεσίας του ΚΚΕ, τον οποίον, λόγω της προκλητικής στάσεώς του, εξετέλεσε επί τόπου».

Επικήρυξη Μαγγανά

Ο Μαγγανάς επικηρύχθηκε από το Ελληνικό Κράτος, υπό την πίεση κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους, με το ποσό των 45 εκατομμυρίων δραχμών και η οργάνωση του τέθηκε εκτός νόμου, όμως αυτός συνέχισε τη δράση του και εκστράτευσε ως τη Σπάρτη και το Γύθειο και στη συνέχεια επέστρεψε στη βάση του στην Πυλία. Μέσα στο πρώτο μισό του Φεβρουαρίου 1945 είχαν συλληφθεί τουλάχιστον 13 από τους άνδρες του, όμως ο ίδιος συνέχισε τη δράση του και στις 18 Μαρτίου διεξήγαγε με 25 ενόπλους έρευνες για τυχόν κρυμμένα όπλα στην περιοχή του Πεταλιδίου όπου σκότωσε έναν ένοπλο κομμουνιστή και τραυμάτισε άλλους τρεις, ενώ στις αρχές Απριλίου η επιδρομή του στα Γιαννιτσάνικα είχε ως αποτέλεσμα έναν νεκρό ένοπλο κομμουνιστή και έναν ακόμη τραυματία.

Τον Φεβρουάριο του 1946 η εμφάνιση της κομμουνιστικής συμμορίας του Καπετάν Γρίβα από το χωριό Στενωσιά ανάγκασε τον Μαγγανά να επανέλθει σε πλήρη δράση και ανέλαβε την καταδίωξη του. Η ομάδα του Γρίβα κυνηγημένη από τον Μαγγανά διασπάστηκε σε δύο τμήματα για να διαφύγει πιο εύκολα και πολλοί από τους άντρες του Γρίβα, μεταξύ τους κι ο υπαρχηγός του Βασίλης Κωνσταντακόπουλος από τη Σχοινόλακα, έπεσαν σε ενέδρα της Ελληνικής Χωροφυλακής κι αποδεκατίστηκαν ενώ τρεις ακόμη συνέλαβε η ομάδα του Μαγγανά και τους παρέδωσε στην Ελληνική Χωροφυλακή που τους φυλάκισε στο αστυνομικό τμήμα του χωριού Ψάρι κοντά στην Πύλο. Οι κομμουνιστές κρατούμενοι σε συγγενείς τους που τους επισκέπτονταν εκτόξευαν απειλές εναντίον του Μαγγανά και της οικογενείας του. Ο Μαγγανάς όταν το πληροφορήθηκε κατευθύνθηκε στις πέντε το απόγευμα της 15ης Μαΐου 1946 στο Ψάρικ και το εκλώβισε με 15 άνδρες του, ενώ ο ίδιος μπήκε στον Αστυνομικό Σταθμό και ζήτησε από τους Χωροφύλακες να του παραδώσουν τους κρατούμενους. Οι Χωροφύλακες αρνήθηκαν κι ο Μαγγανάς λέγεται ότι αφού έστησε απέναντι από το Αστυνομικό Τμήμα δύο πολυβόλα, έσπασε με ριπές την πόρτα και πήρε τους κομμουνιστές κρατούμενους, τους οποίους φέρεται να εκτέλεσε εν ψυχρώ στην πλατεία του χωριού.

Σύλληψη Μαγγανά

Ο Μαγγανάς συνελήφθη τυχαία και επεισοδιακά το πρωί της 21ης Μαΐου 1946, μαζί με δύο συναγωνιστές του, τους Ιωάννη Μητσόρη και Αλ. Μιχαλακόπουλο, σε δρόμο στην περιοχή μεταξύ Χανδρινού και Πύλου Μεσσηνίας, στη θέση «Καμμένα» λίγα χιλιόμετρα έξω από την κωμόπολη της Πύλου. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής ο Μαγγανάς και οι συναγωνιστές του επιχείρησαν να ελέγξουν το αυτοκίνητο επί του οποίου επέβαινε το Αστυνομικό απόσπασμα και συνελήφθησαν καθώς έγιναν άμεσα αντιληπτοί. Επικεφαλής του στρατιωτικού αποσπάσματος που τον συνέλαβε ήταν ο Αστυνομικός Επιθεωρητής Γεώργιος Αγγελίδης καθώς κι ο Άγγλος Συνταγματάρχης Κόκγιαρντ. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε για κράτηση στις φυλακές Αβέρωφ, γεγονός που αποτέλεσε την τελευταία πράξη της δράσεως του και τελικά μεταφέρθηκε και κρατήθηκε στις φυλακές της Ακροναυπλίας.

Η δίκες του

Η δίκη του Μαγγανά έγινε στις 27 Αυγούστου 1946 και σύμφωνα με την απόφαση του Έκτακτου στρατοδικείου ο Βαγγέλης Μαγγανάς, ο Φώτης Ζαμπάρας και ο Κυριαζόπουλος καταδικάστηκαν σε θάνατο, ο Δ. Κουλόπουλος σε ισόβια δεσμά, ενώ άλλοι 17 δικάστηκαν με ποινές από 14 χρόνων και κάτω. Οι συνήγοροί του άσκησαν έφεση και η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Εφετείο Ναυπλίου. Αν και το Έκτακτο Στρατοδικείο τον είχε ήδη καταδικάσει σε θάνατο, ο Μαγγανάς παραπέμφθηκε σε δίκες εντός του 1947 σε διάφορα δικαστήρια των Αθηνών, στο Έκτακτο Στρατοδικείο της Κορίνθου και ενώπιον του Α' Κακουργοδικείου Πειραιώς, για τα γεγονότα στην Πύλο, στην Καλαμάτα και για μία δολοφονία που υποτίθεται ότι είχε διαπράξει στο χωριό Καλλιθέα Πυλίας. Εναντίον του Μαγγανά απαγγέλθηκαν και κατηγορίες απολύτως αβάσιμες, καθώς κατηγορήθηκε σχεδόν για κάθε ενέργεια που διαπράχθηκε στο νομό Μεσσηνίας, ενώ ψευδείς αποδείχθηκαν και οι μαρτυρίες του Αρίστου Καμαρινού για δήθεν δολοφονίες των Πιρπιρή, για τον οποίο γράφει ότι «...τόν δολοφόνησαν συμμορίτες του Μαγγανά τόν Ιούνη του 1945, στήν Τσούτενα Τριφυλλίας..», Κ. Σταθόπουλου και Μιάμη. Η δίκη του Μαγγανά στο Α' Κακουργοδικείο Πειραιώς, άρχισε στις 21 Ιουλίου 1947 το οποίο τελικά τον αθώωσε στις 24 Μαΐου του επομένου έτους . Ο Μαγγανάς δικάστηκε εκ νέου στο Εφετείο Ναυπλίου, όπου αθωώθηκε στις 22 Αυγούστου 1948, για την πρωτόδικη καταδίκη του σε θάνατο, αφού οι μάρτυρες κατηγορίας δεν προσήλθαν ποτέ στο δικαστήριο. Μάλιστα, μετά το πέρας της δίκης, διαβιβάστηκε στο δικαστήριο εντολή του υπουργού Δημοσίας Τάξεως για περαιτέρω κράτησή του Μαγγανά, ο ίδιος όμως είχε αποχωρήσει λίγο νωρίτερα. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Μαγγανάς επανεμφανίστηκε με 70-80 άνδρες μέσα στην πόλη της Καλαμάτας ενώ στις 20 Ιανουαρίου 1949 ο στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος ζήτησε την άμεση σύλληψη του Μαγγανά η οποία επιτεύχθηκε στις 9 Απριλίου, όταν και συνελήφθη στην προσπάθειά του να εισέλθει για μία ακόμη φορά στην Καλαμάτα, με αποτέλεσμα να παραμείνει για ένα χρονικό διάστημα στη φυλακή και στη συνέχεια να αποφυλακιστεί.

Ύστερα χρόνια

Το 1963 ο Μαγγανάς λέγεται ότι παρέστη σε προεκλογική συγκέντρωση του Γεωργίου Παπανδρέου στην Καλαμάτα και ότι υπήρξε άτυπος κομματάρχης του, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στους φιλοβασιλικούς και συντηρητικούς που τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Ο Μαγγανάς ήταν θύμα τροχαίου δυστυχήματος το 1966 στις στροφές του δρόμου Καλαμάτας-Πύλου κοντά στο χωριό Χαραυγή ή Γκρούστεσι, όταν η μοτοσυκλέτα με καλάθι που οδηγούσε ανετράπη και τον καταπλάκωσε. Πέθανε από ασφυξία καθώς η βενζίνη έσταζε στη μύτη του και ο ίδιος δεν μπορούσε να ξεφύγει.

Μνήμη Βαγγέλη Μαγγανά

Ο Μαγγανάς δεν ήταν αξιωματικός, πρώην οπλαρχηγός ή κάποια διακεκριμένη προσωπικότητα της Πελοποννήσου, ώστε να εξηγείται η λαϊκή αποδοχή και η ικανότητά του να ηγηθεί σκληροτράχηλων ενόπλων. Ήταν ένας απλός χωρικός ο οποίος εξελίχθηκε σε λαϊκό ηγέτη και απέκτησε κύρος εξαιτίας της εθνικής και αντικομμουνιστικής δράσεως του, με την οποία εκκαθάρισε την νότια Πελοπόννησο από τις ένοπλες συμμορίες του Κομμουνιστικού Κόμματος που σκορπούσαν τον τρόμο και πλημμύριζαν στο αίμα την περιοχή. Για τους συγγενείς των θυμάτων της κομμουνιστικής τρομοκρατίας, ο Μαγγανάς λειτουργούσε ως «από μηχανής Θεός» που απέδιδε άμεση δικαιοσύνη για όσα υπέφεραν από την τρομοκρατία του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Η περιοχή της Μεσσηνίας που ήταν πρωτοπόρος στην εμφάνιση ενόπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ, χάρις στην μαχητική παρουσία της ομάδος του Μαγγανά, είχε μηδενική δράση από τις ομάδες του αυτοαποκαλούμενου «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος», καθώς μετά τον Ιανουάριο του 1946 οι κομμουνιστές διέφυγαν με κάθε τρόπο και μέσο από την περιοχή. Η κομμουνιστική εφημερίδα «Ριζοσπάστης» κατηγόρησε τον Μαγγανά για αρκετά εγκλήματα και ακόμη έγραψε ότι, στα τέλη του 1945, ο Μαγγανάς, ενώ είχε καταδικαστεί ερήμην σε ισόβια κάθειρξη και είχε συλληφθεί από τις αρχές, δραπέτευσε με τη βοήθεια χωροφυλάκων, πράγμα απολύτως ψευδές καθώς ο Μαγγανάς καταδικάστηκε ερήμην.

Παρόντες στις δίκες του Μαγγανά ήταν οι αξιωματικοί αδελφοί Κετσέα από την Καλαμάτα, εκατοντάδες εθνικιστές υποστηρικτές του, που διαδήλωναν υπέρ του, ενώ η εθνικιστική οργάνωση «Χ» του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα φρόντισε να έχει την νομική υποστήριξε ορισμένων από τους καλλίτερους συνηγόρους μεταξύ τους και το μέλος της, ο δικηγόρος Αθηνών Δημήτριος Κοσμόπουλος. Παράλληλα στην Ελληνική Βουλή εθνικιστές και συντηρητικοί βουλευτές που προέρχονταν από το «Λαϊκό Κόμμα» του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, υποστήριξαν με ευθύτητα ότι η δράση των ενόπλων ομάδων του Μαγγανά είχε εθνικό χαρακτήρα. Ο εθνικιστής συγγραφέας Σπύρος Παπαγεωργίου που υπήρξε συνεργάτης του Γεωργίου Γρίβα την περίοδο της ΕΟΚΑ, διευκρινίζει στο βιβλίο του ότι : «...παρά το γεγονός ότι η «Χ» διαχώρισε τη θέση της από τη δράση του Μαγγανά, του είχε παράσχει πολιτική και νομική στήριξη..».

Η κατάληψη της Καλαμάτας από τον Μαγγανά έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό από την πλειοψηφία του λαού της Πελοποννήσου. Η πράξη του έγινε τραγούδι το οποίο ακούγεται στην Ελλάδα πολλές δεκαετίες μετά.
«Απ’ όλα τ’ Αποσπάσματα
του Μαγγανά μ’ αρέσει
που ‘χει τις σφαίρες σταυρωτά
κι αυτόματο στη μέση
Γεια σου Μαγγανά μου γεια σου
να χαρείς τ’ Απόσπασμά σου
Γεια σου Μαγγανά μου γεια σου
με τους Χίτες τα παιδιά σου.

Με τι καρδιά ρε Μαγγανά,
στην Καλαμάτα μπήκες
και έσπασες τις φυλακές
και έβγαλες τους Χίτες
Γεια σου Μαγγανά μου γεια σου
να χαρείς τη λεβεντιά σου

Δεν είμαστε κομμουνιστές
ούτε και λαοκράτες
είμαστε Ελληνόπουλο,
Χίτες επαναστάτες.
Γεια σου Μαγγανά μου γεια σου
με τους Χίτες τα παιδιά σου.

Γειά σου Πάνο Κατσαρέα
με την Χίτικη παρέα,
γεια σας Ταγματασφαλίτες
Χωροφύλακες και Χίτες

Το βλέπεις κείνο το βουνό
το πιο ψηλό απ’ τ’ άλλα,
εκεί θα στήσει ο Μαγγανάς
κομμουνιστών κρεμάλα!

Γεια σου Μαγγανά μου, γεια σου
να χαρείς την λεβεντιά σου,
γεια σας Ταγματασφαλίτες,
Χωροφύλακες και Χίτες.»

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο θάνατος του Βαγγέλη Μαγγανά
• Τραγούδι του Μαγγανά

Διαβάστε τα λήμματα

• Τάγματα Ασφαλείας
• Ιωάννης Ράλλης
• Θεόδωρος Πάγκαλος
• Στυλιανός Γονατάς
• Ιωάννης Βουλπιώτης
• Βασίλειος Ντερτιλής
• Ιωάννης Πλυτζανόπουλος
• Λεωνίδας Βρεττάκος
• Πάνος Κατσαρέας
• Παναγιώτης Στούπας
• Γιάννης Παυλάκος
• Μάχη του Κιλκίς (1944)
• Αθανάσιος Επιτήδειος
• Γεώργιος Κουρούκλης
• Τάκης Μεγαλοοικονόμου

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org