Λεωνίδας Βρεττάκος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Λεωνίδας Βρεττάκος Έλληνας εθνικιστής, γεωπόνος, εθνικός αγωνιστής της περιόδου 1940-49 που διατέλεσε διοικητής Τάγματος Ασφαλείας επί Κατοχής και μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος εκλέχθηκε βουλευτής Λακωνίας, γεννήθηκε το 1905 και πέθανε στις 13 Μαΐου 1985 [1] στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου έγινε η ταφή του.

Ήταν παντρεμένος με την Βαρβάρα Βρεττάκου και γιος τους είναι ο Δημήτριος Βρεττάκος [2] που εκλέχθηκε βουλευτής [3] Β' Περιφέρειας Αθηνών.

Βιογραφία

Πατέρας του Λεωνίδα ήταν ο αγρότης Δημήτριος Βρεττάκος, ενώ αδελφός του ήταν ο Ίλαρχος του Ελληνικού Στρατού Τηλέμαχος Βρεττάκος [4], εθνικός αγωνιστής, μέλος της οργανώσεως «Ε.Σ.» [«Ελληνικός Στρατός»] που δολοφονήθηκε από τις συμμορίες των κομμουνιστών του ΕΛΑΣ μετά την διάλυση της αντάρτικης ομάδας του στα τέλη του 1943.

Τάγμα Ασφαλείας «Λεωνίδας»

Μετά την δολοφονία του αδερφού του, ο Λεωνίδας Βρεττάκος συμμετείχε, τον Νοέμβριο του 1943, στην ίδρυση του Τάγματος Ασφαλείας «Λεωνίδας» που ανήκε στις Εθνικές δυνάμεις «Ελεύθερος Ελληνικός Στρατός» με έδρα τη Σπάρτη και ορίστηκε Διοικητής του. Οι ιδεολογικές κατευθύνσεις του τάγματος «Λεωνίδας» καθορίζονται με ενάργεια στην πρώτη ημερήσια διαταγή, αυτήν της ορκωμοσίας: «...Υπερασπίσητε με αυταπάρνησιν και μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος σας την σημαία, ήν παραλάβατε την Ελληνικήν Σημαίαν την ωραία και πολυθρύλιτον γαλανόλευκον με το σταυρόν εκείνο όν έδωκε ο Θεός είς τον Μ. Κωνσταντίνο με το σύνθημα «εν τούτω νίκα». Την σημαία ταύτην σας εξορκίζω να την κρατήσητε άμωμον και άσπιλον από τα κομμουνιστικά κηρύγματα και τας θεομηνίας της εποχής, να την ανεβάσητε ψηλά είς τας επάλξεις του Πολιτισμού και του ανθρωπισμού, εκεί που οι πόθοι και τα όνειρα χιλιετηρίδων την ονειρεύθησαν και την ανεβίβασαν. Να υπακούητε προς τους ανωτέρους και να είσθε πιστοί είς το καθήκον σας μιμούμενοι το παράδειγμα του Λεωνίδου και τον τριακοσίων, όπερ συμβολίζει άφθαστον υπόδειγμα θυσίας και εκπληρώσεως του καθήκοντος είς όλον το κόσμον. Αποκηρύξατε και πατάξατε δια των όπλων σας πάσαν ανατρεπτικήν και αναρχικήν τάση των ασυνειδήτων πρακτόρων της Μόσχας. Κρατήσατε την καρδίαν σας αδιαφθόρως Ελληνικήν [...]. Σήμερον οι δολοφόνοι της Εθνικής Ιδέας και οι καταλύται της θρησκείας της οικογένειας της ηθικής και της εννόμου τάξεως ζητούν να κρημνίσμουν το οικοδόμημα του Ελληνισμού το τόσο αρχαίον αλλά πάντοτε νέον και ωραίον...».

Το Τάγμα Ασφαλείας «Λεωνίδας» σύντομα απέκτησε αξιόμαχη δύναμη, η οποία διανεμήθηκε και στις υπόλοιπες πόλεις της Λακωνίας, που απαρτιζόταν από πέντε (5) Λόχους που είχαν ως διοικητές τους το Γεώργιο Περιβολιότη, τον Ιωάννη Τσόμπο, τον Ανάργυρο Ψυχογιό, τον Πάνο Κατσαρέα , διοικητή του 4ου Λόχου (Σκλαβοχωρίου-Ανωγείων) που διέθετε συνολικά 140 άνδρες, και τον Αλέξανδρο Καραδημητρόπουλο [5]. Την ίδια περίοδο ανάλογες εθνικιστικές κινήσεις αναπτύσσονται και στις υπόλοιπες πόλεις της Λακωνίας, οι οποίες ενισχύονται υλικά, αλλά και με προσωπικό από το τάγμα του Βρεττάκου, ο οποίος αφού κατόρθωσε να εδραιωθεί άρχισε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Λακωνίας, αλλά και των γύρω νομών, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες συμμορίτες, μέλη και οπαδούς του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μια τέτοια επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα τον Ιανουάριο του 1944 με εκατοντάδες συλληφθέντες.

Μετά την απελευθέρωση

Στις 12 Οκτωβρίου του 1944, αμέσως μετά την αποχώρηση από την Αθήνα των δυνάμεων κατοχής του Άξονος, η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου υπέκυψε στις απαιτήσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και στις συνεχείς συκοφαντικές επιθέσεις των κομμουνιστών σε βάρος του Βρεττάκου, τον οποίο συνέλαβε και έθεσε υπό κράτηση στις φυλακές «Αβέρωφ» στην Αθήνα με την κατηγορία του δοσίλογου. Στις 18 Δεκεμβρίου 1944, οι συμμορίες του κομμουνιστικού ΕΛΑΣ εισέβαλαν στις φυλακές, αφού ανατίναξαν ένα τμήμα του υψηλού μαντρότοιχου που περιέβαλε τις φυλακές. Στη διάρκεια της πολιορκίας, η φρουρά των φυλακών άνοιξε τα κελιά των κρατουμένων και σε ορισμένους έδωσε όπλα, για να ενισχύσουν την άμυνα κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών, μεταξύ τους, ο Βρεττάκος, ο εθνικιστής αστυνόμος Νικόλαος Μπουραντάς, ο Ιωάννης Πλυτζανόπουλος, ο Διονύσιος Παπαδόγγονας και άλλοι. Στο κεντρικό κτίριο των φυλακών, οι συμμορίτες του ΕΛΑΣ κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν τον στρατηγό Γεώργιο Μπάκο και τον Γεώργιο Πειρουνάκη [6], οι οποίοι δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, ενώ ο Διονύσιος Παπαδόγγονας έφθασε μέχρι την οδό Λάμπρου Κατσώνη, όπου τραυματίστηκε από πυροβολισμούς κομμουνιστών, την ώρα που οι Βρεττάκος, Νικόλαος Μπουραντάς, Ιωάννης Ράλλης, Θεόδωρος Πάγκαλος και άλλοι έφθασαν μέχρι το γήπεδο στους Αμπελόκηπους, όπου έσπευσαν Αγγλικά άρματα αλλά και άνδρες της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας.

Πολιτικά αξιώματα

Ο Βρεττάκος συμμετείχε στις πρώτες βουλευτικές εκλογές μετά την απελευθέρωση, στις 31 Μαρτίου 1946, όταν εξελέγη βουλευτής Λακωνίας [7] συγκεντρώνοντας 3.206 ψήφους με το συνασπισμό κομμάτων «Ένωσις Εθνικοφρόνων». Τον Φεβρουάριο του 1948 κατατέθηκε αγωγή κατά του Βρεττάκου, από τον Επίτροπο του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών, για δημοσίευμα σχετικό με την Εθνική άμυνα της εφημερίδος «Εθνικός Αγών» στην οποία ήταν διευθυντής ο Βρεττάκος [8]. Η θητεία της Δ' Αναθεωρητικής Βουλής έληξε στις 8 Ιανουαρίου του 1950.

Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 ο Βρεττάκος εξελέγη βουλευτής Λακωνίας, στη Β' κατανομή, με το κόμμα «Ελληνική Αναγέννησις», το οποίο συμμετείχε στον εθνικιστικό συνασπισμό κομμάτων «Πολιτική Ανεξάρτητος Παράταξις», σε συνεργασία με τους εθνικιστές πολιτικούς Κωνσταντίνο Μανιαδάκη και Θεόδωρο Τουρκοβασίλη, όταν από το συνασπισμό εξελέγησαν συνολικά 16 βουλευτές [9]. Ο Βρεττάκος άσκησε τα βουλευτικά καθήκοντα έως τις 30 Ιουλίου του 1951 [10], όταν διαλύθηκε η Βουλή και προκηρύχθηκαν εκ νέου εκλογές. Το 1959 ο Βρεττάκος ήταν επικεφαλής της Ο.Ε.Α. [Οργάνωσις Εθνικής Αντιστάσεως], μιας εθνικιστικής οργανώσεως η οποία από το 1960 λειτούργησε γραφεία στην οδό Πατησίων 14 στην Αθήνα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

Παραπομπές

  1. ↑ [Εφημερίδα «Το Βήμα», Στήλη «Κοινωνικά», 14 Μαΐου 1985, σελίδα 2η.]
  2. ↑ [Ο Δημήτριος Βρεττάκος του Λεωνίδα, Έλληνας νομικός και πολιτικός, γεννήθηκε το 1933 στη Σπάρτη. Το 1958 πολιτεύτηκε στο πλευρό του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, με το «Ενωτικό Λαϊκό Κόμμα». Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του κόμματος «Νέα Δημοκρατία» με την οποία εξελέγη βουλευτής Β' Αθηνών στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, της 18ης Οκτωβρίου 1981 και της 2ας Ιουνίου του 1985, όμως στη συνέχεια προσχώρησε στο κόμμα «Δημοκρατική Ανανέωση» του Κωστή Στεφανόπουλου. Από το 1977 ως το 1981 ήταν γενικός διευθυντής του ιδρύματος «Βασιλεύς Παύλος». Ο Δημήτριος Βρεττάκος απεβίωσε στις 8 Νοεμβρίου 2014 στην Αθήνα. Κηδεύτηκε από τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Μαρούσι, όπου και ενταφιάστηκε.]
  3. ↑ Κατάλογος Βουλευτών που ανεδείχθησαν κατά την Δ’ Περίοδο (ΣΤ’ Αναθεωρητική). Διάρκεια από 2/6/1985 έως 2/6/1989
  4. ↑ [Ο ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος την περίοδο της κατοχής αρχικά εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ. και το 1943 αναδείχθηκε μέλος της Επιτροπής Γυθείου. Σύντομα αντιλήφθηκε τον προδοτικό αντεθνικό ρόλο της οργανώσεως και αφού αποχώρησε εντάχθηκε στην Εθνική αντιστασιακή οργάνωση «Ελληνικός Στρατός». Μετά την υπογραφή του Συμφώνου του Δυρραχίου μεταξύ των οργανώσεων Ε.Σ. και ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον Αύγουστο του 1943, ο ίλαρχος Βρεττάκος στράφηκε εναντίον των Αθανάσιου Γιαννακόπουλου και Σταύρου Νικολόπουλου (που υπέγραψαν το Σύμφωνο για λογαριασμό του Ε.Σ.) τους οποίους χαρακτήρισε ως «προδότες» που πρέπει να εκτελεστούν και δεν δέχτηκε να εφαρμόσει όσα όριζε η συγκεκριμένη συμφωνία. Ο Βρεττάκος στις 16 Οκτωβρίου 1943 συγκρούστηκε στο χωριό Πυργάκι με Γερμανικές δυνάμεις. Σύμφωνα με όσα γράφει ο υπολοχαγός Θεόδωρος Κόσσυβας: « ...το εις χωρίον Τουρκολέικα ευρισκόμενον τμήμα του ΕΣ υπό την διοίκηση του λοχαγού Οικονομόπουλου Αθανασίου, [...] την 30ην Σεπτεμβρίου 1943 επανεστάτησε και υπό την αρχηγίαν του ιλάρχου, επιτελάρχου τότε του συνταγματάρχου Γιαννακοπούλου Αθανασίου, Βρεττάκου Τηλεμάχου, [...] ετέθημεν εις περιπετειώδην πορείαν προς το κέντρον της Πελοποννήσου με 120 άνδρας και μικράν ομάδα αξιωματικών φθάσαντες μέχρι του ποταμού Ερυμάνθου όπου συνενώθημεν με το υπό τον ταγματάρχην Καραχάλιον Χρίστον» που είχε φτάσει στην Πελοπόννησο αποσπασμένος από το «Αντικομμουνιστικόν Γραφείο Πληροφοριών» της κυβερνήσεως του Ιωάννη Ράλλη. Ο Βρεττάκος ονόμασε το τμήμα του «Ελληνικός Επαναστατικός Στρατός» (ΕΕΣ) και είχε για υπασπιστή του το Θεόδωρο Κόσσυβα. Στη διάρκεια της πορείας του το τμήμα Βρεττάκου συγκρούστηκε σε διάφορα χωριά με συμμορίες του ΕΑΜ και στις 22 Οκτωβρίου του 1943 οι άνδρες του έφτασαν στο χωριό Δυρράχιο. Στη συνέχεια ο Βρεττάκος με λίγους άνδρες κινήθηκε προς Καλαμάτα και με περίπου 60 άνδρες έφτασε στις 27-28 Οκτωβρίου του 1943 στο χωριό Παλαιοχώρα όπου μετά από μάχη με τις συμμορίες του ΕΑΜ στην οποία τραυματίστηκε βαριά, συνελήφθη μαζί με 11 συμπολεμιστές του από τον Ηλία Καραμούζη, από άνδρες του οποίου δολοφονήθηκε μετά από άγριο βασανισμό.]
  5. ↑ [Ιωάννης Κοσιώρης, «Το χρονικό της Εθνικής Αντιστάσεως Πελοποννήσου 1941-1945», Αθήνα 1992.]
  6. ↑ [Ο Γεώργιος Πειρουνάκης ήταν αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων με το βαθμό του Αστυνομικού Διευθυντού, που διατέλεσε υφυπουργός σε κατοχικές κυβερνήσεις. Παντρεύτηκε την Λαίδη Λω, την Καίτη Χατζοπούλου, η οποία ήταν αντιβασίλισσα της Ινδίας. Στα Δεκεμβριανά του 1944, ο Πειρουνάκης αιχμαλωτίστηκε από τους συμμορίτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, οι οποίοι εισέβαλαν στις φυλακές όπου εκρατείτο. Αρχικά οι συμμορίτες τον φυλάκισαν στη βίλα Παπαλεονάρδου και τον Ιανουάριο του 1945 τον μετέφεραν στα Κρώρα Βοιωτίας όπου και τον εκτέλεσαν.]
  7. ↑ «Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, «Εθνικό Τυπογραφείο», 1977 (σελίδα 58η, αριθμός 156, (αρχείο σε μορφή pdf)
  8. ↑ Αγωγή κατά εφημερίδος Εφημερίδα «Ελευθερία», 07 Φεβρουαρίου 1948, σελίδα 4η.
  9. ↑ [Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 με τον εθνικιστικό συνασπισμό «Πολιτική Ανεξάρτητος Παράταξις» εκλέχθηκαν βουλευτές οι: Κωνσταντίνος Αποσκίτης, Αρκαδίας, 5.743 ψήφοι, Λεωνίδας Βρεττάκος, Λακωνίας, 3.523 ψήφοι, Γεώργιος Δεμενόπουλος (απεβίωσε 1η Ιανουαρίου 1951), Φλωρίνης, 1530 ψήφοι, αναπληρωτής Στέργιος Μπινόπουλος, Φλωρίνης, 1469 ψήφοι, Γεώργιος Ζάρας, Μεσσηνίας, 4.905 ψήφοι, Χρήστος Θηβαίος, Ευβοίας, 1.975 ψήφοι, Ευάγγελος Καλαντζής, Φθιωτιδοφωκίδας, 7.820 ψήφοι, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης (παραιτήθηκε της έδρας), 11.176 ψήφοι, αναπληρωτής Κωνσταντίνος Καλαμαράς, 2.414 ψήφοι, Κωνσταντίνος Κοτζιάς (παραιτήθηκε του αξιώματος), Αθηνών, 9.612 ψήφοι, αναπληρωτής Ηλίας Αποσκίτης, 2.235 ψήφοι, Αριστείδης Κρανιάς, Φθιωτιδοφωκίδας, 5.475 ψήφοι, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, Αργολιδοκορινθίας, ψήφοι 5.991, Θεόδωρος Τουρκοβασίλης (παραιτήθηκε του αξιώματος), Αρκαδίας, 8.396 ψήφοι, αναπληρωτής Δημήτριος Μπαρμπαλιάς, 3.396 ψήφοι, Αθανάσιος Μπουκουβάλας, Σερρών, 1.872 ψήφοι, Νικόλαος Μπουραντάς, Αττικοβοιωτίας 3.237 ψήφοι, Παναγιώτης Σταθόπουλος, Λακωνίας, 3.685 ψήφοι, Νικόλαος Σπέντζας, Μεσσηνίας, 5.706 ψήφοι, Θεόδωρος Τουρκοβασίλης, Θεσσαλονίκης, 3.168 ψήφοι.]
  10. ↑ Μητρώο Γερουσιαστών & Βουλευτών, σελίδα 58η



Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Λεωνίδας_Βρεττάκος&oldid=131628»