Γρηγόριος Σούρλας

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Γρηγόριος Σούρλας, Έλληνας εθνικιστής, γεωργός και κτηνοτρόφος, οπλαρχηγός και Εθνικός αγωνιστής, σφοδρός πολέμιος του κομμουνισμού, ιδρυτής και επικεφαλής ομάδος Εθνικής αντιστάσεως, αρχικά στην Δυτική Θεσσαλία και στη συνέχεια στην ευρύτερη περιοχή, όπου έδρασε από το 1942 μέχρι και το 1949 και συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να παραμείνει ελεύθερη και να μην αισθανθούν οι κάτοικοι την δράση των κομμουνιστικών συμμοριών του Ε.Α.Μ./Ε.Λ.Α.Σ. γεννήθηκε το 1909 στο χωριό Κάτω Σιατερλί (σημερινή ονομασία Δένδρα) της επαρχίας Φαρσάλων στο νομό Λάρισας και πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 1988 στην πόλη της Λάρισας όπου κατοικούσε.

Ήταν παντρεμένος και από το γάμο του έγινε πατέρας δύο παιδιών, του Κωσταγιάννη και της Γεωργίας.

Βιογραφία

Η οικογένεια του Γρηγόρη Σούρλα κατάγονταν από οικογένεια Σαρακατσάνων από το χωριό Ματσούκι στα Αθαμανικά όρη, στα γεωγραφικά όρια του νομού Ιωαννίνων. Πατέρας του Γρηγόρη ήταν ο Κωνσταντίνος Σούρλας. Σύμφωνα αφήγηση του δεύτερου εξαδέλφου του, του Κώστα Σούρλα: «Οι Σουρλαίοι (...) ήταν τρία αδέλφια. Ήταν ο πατέρας του παππού μου, ήταν ο παππούς του Γρηγόρη απ’ τα Φάρσαλα και ήταν και ο παππούς του πατέρα του βουλευτή απ’ το Κόνιαρι του Βελεστίνου. Αυτή ήταν η ρίζα των Σουρλαίων (...)» [1].

Αντιστασιακή δράση

Σύμφωνα με έκθεση του Αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Κωστόπουλου, αρχηγού της Εθνικής αντιστασιακής οργανώσεως Ε.Σ.Α.Π. [«Ελληνικός Στρατός Απελευθερωτικής Προσπαθείας»] που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1941: «Ο Ε.Σ.Α.Π περιελάμβανε τρία εντεταγμένα Αρχηγεία και τρία αυτοτελή τοιαύτα ήτοι: (...) και στ) Αυτοτελές Αρχηγείον υπό τον Γεωργοκτηνοτρόφον Γρηγόριον Σούρλαν με έδραν το Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων». Συνεχίζει ο Κωστόπουλος: «Ο ... Γρηγόριος Κων. Σούρλας ... αυτοβούλως κατά μήνα Ιούλιον του 1942 ίδρυσεν αυτοτελές Αρχηγείον παρά το χωρίον του. Κατά μήνα δε Νοέμβριον ενισχύθη οικονομικώς από τον Ε.Σ.Α.Π, λόγω της Εθνικής του δράσεως και κατά μήνα Φεβρουάριον αντάρται τούτου συνέδραμον ομάδα του Ε.Σ.Α.Π εις την ανατίναξιν των μεταλλείων χρωμίου παρά το Τσαγκλί Φαρσάλων, άτινα εξεμεταλλεύοντο οι Γερμανοί. Ούτος συνέχισε την δράσιν του και μετά τον αφοπλισμόν του Ε.Σ.Α.Π, αλλά και μετά την απελευθέρωσιν συνεισφέρων εις την προσπάθειαν του Κράτους διά την εμπέδωσιν της τάξεως. Η δύναμίς του έφθασε κατά καιρούς τους οκτακοσίους περίπου άνδρας».

Έκθεση δράσεως

Στην έκθεση δράσεως του Ε.Σ.Α.Π. αναφέρεται ότι: «Την 19 Φεβρουαρίου 1942 Δύναμις Ιταλών επιδραμούσα εις Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων όπου το Αρχηγείον Φαρσάλων, συνέλαβεν επτά Άγγλους υποθαλπομένους υπό του Γρηγορίου Σούρλα. Κατά την αποχώρησιν των Ιταλών τμήμα υπό τον Γρηγόριον Σούρλαν επιτεθέν απηλευθέρωσε από των χειρών των Ιταλών επτά Άγγλους. Την 23η Ιουλίου 1942 δύναμις ισχυρά Ιταλών επιδραμούσα εις Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων, αφού συνήψε μάχην και κατέβαλε απομακρύνασα την δύναμιν του Αρχηγείου Φαρσάλων, ενέπτησε τα οικήματα του Γρηγορίου Σούρλα διαρπάσασα 2.000 αιγοπρόβατα του Γρηγορίου Κ. Σούρλα». Απαριθμώντας ορισμένες από τις μάχες στις οποίες συμμετείχε το αυτοτελές Αρχηγείο Φαρσάλων του Σούρλα ο τότε Ταγματάρχης Κωστόπουλος γράφει:

  • «Την 10 Μαρτίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων ανετίναξε Γερμανικήν αμαξοστοιχίαν εις Θέρμα Καϊτσης φονεύσαν πολλούς Γερμανούς και καταστρέψαν πολ. υλικόν.
  • Την 15 Μαρτίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων μεταξύ λατομείων Βελεστίνου ανετίναξεν Ιταλικήν αμαξοστοιχίαν των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων με αποτέλεσμα τον φόνον πολλών Ιταλών και την καταστροφήν του πολεμικού υλικού.
  • Την 17 Απριλίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψε μάχην μετά στρατιωτικού αποσπάσματος Ιταλών και λεγεωναρίων εις υψώματα Παληοδερέλι Φαρσάλων με αποτέλεσμα την παντελή διάλυσιν της εχθρικής δυνάμεως.
  • Την 19 Απριλίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψε μάχην εις άνω Σιατερλί Φαρσάλων μετά Ιταλών και λεγεωναρίων με αποτέλεσμα την διάλυσιν τούτων.
  • Την 10 Ιουνίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων ανετίναξε και κατέστρεψε τμήμα της γαλαρίας Κουρνόβου και ολόκληρον αμαξοστοιχίαν με αποτέλεσμα τον θάνατον 800 Ιταλών μεταξύ των οποίων και είς στρατηγός. Καταστραφέντος και ολοκλήρου του πολεμικού υλικού.
  • Την 13 Ιουλίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων κατέστρεψεν αρκετά οχήματα πλήρη πυρομαχικών Γερμανικής αμαξοστοιχίας εις στάσιν λουτρών Καϊτσης αφού προηγουμένως εφόνευσε δύο Γερμανούς και τέσσαρας Βουλγάρους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους.
  • Την 27-30 Σεπτεμβρίου 1943 τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά εφίππου Μονάδος ελασιτών, επιτεθείσης διά πρώτην φοράν προς διάλυσιν του Αρχηγείου, με αποτέλεσμα τον φόνον 13 ελασιτών και την διάλυσιν των υπολοίπων.
  • Την 2 Οκτωβρίου 1943 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην και αφώπλισαν ελασίτας και εφεδροελασίτας εις Κισλάρ Φαρσάλων.
  • Την 3 Οκτωβρίου 1943 Τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων αφώπλισε και διέλυσεν ελασίτας εις το χωρίον Σκοπιά Φαρσάλων.
  • Την 5 Οκτωβρίου 1943 τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών εις το χωρίον Πετρωτόν Δομοκού με αποτέλεσμα την ήταν και υποχώρησιν των ελασιτών και τον εν συνεχεία αφοπλισμόν της οργανώσεως εφεδροελασιτών του Πετρωτού.
  • Την 10 Οκτωβρίου 1943 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών εις υψώματα Προφήτου Ηλία Μαντασιάς Δομοκού με αποτέλεσμα την ήταν και διάλυσιν των ελασιτών.
  • Την 15 Μαΐου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων ανετίναξαν Γερμανικήν αμαξοστοιχίαν παρά το Δοξαρά με αποτέλεσμα την ολοκληρωτικήν καταστροφήν της αμαξοστοιχίας και τον φόνον πολλών Γερμανών στρατιωτικών.
  • Την 13 Αυγούστου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών του Μπουκουβάλα με αποτέλεσμα την ήταν και διάλυσιν των ελασιτών.
  • Στις 2 Σεπτεμβρίου συμμορία κομμουνιστών του ΕΛΑΣ επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στις δυνάμεις του Σούρλα στο χωριό Δεμερλή. Μία ίλη του ιππικού έκανε έφοδο στο χωριό και κινήθηκε κυκλωτικά όμως οι άνδρες του Σούρλα έδειξαν την πολεμική τους αξία διαλύοντας κάθε επιθετική προσπάθεια με βαρύ τίμημα περίπου 20 νεκρών μαχητών της μονάδος.
  • Την 10 Σεπτεμβρίου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων εις διασταύρωσιν ΣΕΚ – Θεσσαλικού (Δεμερλί) ηχρήστευσαν πολλά οχήματα, εφόνευσαν πολλούς των υποχωρούντων Γερμανών και κατέστρεψαν άφθονον πολεμικόν υλικόν.
  • Την 15 Σεπτεμβρίου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών συγκροτήματος Καραντάου εις θέσιν μπασίτι Αλμυρού με αποτέλεσμα τον φόνον πολλών ελασιτών και την άτακτον διάλυσιν των υπολοίπων.

Λόγω απωλείας του αρχείου του Αρχηγείου Φαρσάλων εις μάχην μετά ελασιτών δεν μνημονεύονται πολλαί συμπλοκαί, ούτε εν τω μητρώω αναφέρονται ονομαστικώς αι μάχαι εις ας μετέσχεν έκαστος των αγωνιστών του Αρχηγείου Φαρσάλων διότι τόσον η περιγραφή όσον και η αναγραφή τούτων θα περιείχεν ανακριβείας».

Η Μάχη των Γόννων

Η αποκαλούμενη μάχη των Γόννων, από το ομώνυμο χωριό της Θεσσαλίας δίπλα στον Πηνειό ποταμό ήταν στην ουσία μια καλοστημένη ενέδρα κομμουνιστικών συμμοριών εναντίον αποσπάσματος ανδρών της ομάδος του Γρηγόρη Σούρλα οι οποίο υπό την διοίκηση αξιωματικών της Ελληνικής Χωροφυλακής επέστρεφαν από επιτυχή εκκαθαριστική επιχείρηση έχοντας διαβεί το ποτάμι. Η ενέδρα αυτή στην οποία έχασαν τη ζωή τους 35 άνδρες του αποσπάσματος Σούρλα συχνά αναφέρεται ως «Η πανωλεθρία των Σουρλικών στο καράβι των Γόννων», οι οποίοι έκτοτε δεν ξαναπέρασαν το ποτάμι. Το περιστατικό συνέβη στις 17 Ιουνίου 1946 ή σύμφωνα με άλλες πηγές στις 18 ή στις 21 του ίδιου μηνός, και οι αριστεροί συγγραφείς το χαρακτηρίζουν ως «ένα αποφασιστικό χτύπημα στο νέο Εθνικό Στρατό». Σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία της περιόδου του συμμοριοπολέμου [2] σε επιθέσεις συμμοριών εναντίον αμάχων πολιτών της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλίας υπήρξαν 447 νεκροί αποτέλεσμα δολοφονιών, 97 τραυματίες και 167 αιχμάλωτοι, με τον αριθμό των τραυματιών είναι δυσανάλογα μικρός σε σχέση με τον αριθμό των νεκρών, γεγονός που οδηγεί στο πιθανότατα ασφαλές συμπέρασμα για συστηματικές δολοφονίες αιχμαλώτων ή τραυματιών.

Κατόπιν όλων αυτών και στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Β' Σώματος Στρατού [3] οι Αξιωματικοί της Ελληνικής Χωροφυλακής Χρήστος Χρήστου και Βασίλειος Λιάτσος, έχοντας υπό τις διαταγές τους και άνδρες του αποσπάσματος Σούρλα, έφτασαν στην Καλλιπεύκη όπου βρήκαν νεκρούς και απανθρακωμένους τους Χωροφύλακες του εκεί Σταθμού. Επιστρέφοντας για να περάσουν τον Πηνειό έπεσαν σε ενέδρα ένοπλων συμμοριτών καθώς δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Πενήντα περίπου άνδρες επιβαίνοντες σε αβαθές πλοιάριο του Πηνειού αποτέλεσαν εύκολο στόχο και θύματα κι αδυνατώντας να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους έπεσαν νεκροί 35 απ' αυτές, από τα πυρά των συμμοριτών, ενώ οι υπόλοιποι υποχώρησαν προς το χωριό Γόννοι. Οι συμμορίτες επιτέθηκαν στο Σταθμό Χωροφυλακής Γόννων ο οποίος είχε μετασταθμεύσει στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού, όπου είχαν καταφύγει τρεις επιζώντες-τραυματίες οι οποίοι αρνήθηκαν να παραδοθούν. Το βράδυ οι κομμουνιστικές συμμορίες πυρπόλησαν στο Σχολείο μαζί με τους τρεις υπερασπιστές του καθώς και μία οικία εθνικιστή αντιπάλου τους. Άλλοι τέσσερις τραυματίες που είχαν καταφύγει σε σπίτι εθνικιστή των Γόννων διέφυγαν τα ξημερώματα κι έφτασαν ως το Μακρυχώρι, όπου τρεις δολοφονήθηκαν διά λιθοβολισμού από δήθεν άμαχους -πλην όμως φανατικούς κομμουνιστές- του Μακρυχωρίου. Ο τέταρτος από τους τραυματίες διέφυγε με τη βοήθεια ενός βοσκού της περιοχής κι έφτασε στο φυλάκιο της Αεροπορίας στη Σκοτίνα, όπου αφού ενημέρωσε για τα συμβάντα, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και απεβίωσε από τα τραύματα που έφερε. Σύμφωνα με την αφήγηση του Δημητρίου Τσιούρβα [4]: «...Φθάνοντας στο καράβι ήταν πολλοί και έπρεπε να περάσουν διαδοχικά, μόλις έφτασε το καράβι στη μέση του Πηνειού, από την απέναντι πλευρά του (χωριού) Παραποτάμου εκεί ήταν πάλι αντάρτες και από την οργάνωση του ΕΑΜ. Τους ρίξαν τόσο μέσα στο καράβι όσο και στην απέναντι πλευρά εκείνους που περίμεναν το καράβι και σκότωσαν πολλούς. Όσοι γλύτωσαν έφυγαν προς το χωριό (Μακρυχώρι) τους οποίους περίμεναν άλλοι Εαμίτες. Άλλους σκότωσαν και άλλους σφάξανε ή τους σκότωσαν με το ξύλο...».

Συνολικά, στην ενέδρα αυτή το απόσπασμα της ομάδος του Σούρλα υπέστη συνολικές απώλειες 42 ανδρών, στους οποίους περιλαμβάνονται οι τριάντα πέντε νεκροί στο πλοιάριο καθώς και οι τραυματίες που κάηκαν στο σχολείο των Γόνννων καθώς κι εκείνοι που δολοφονήθηκαν από τους -δήθεν αμάχους- συμμορίτες κομμουνιστές στο Μακρυχώρι. Το περιστατικό αυτό ουσιαστικά ενδυνάμωσε και γιγάντωσε το απόσπασμα Σούρλα καθώς τις επόμενες ημέρες ο Ανώτερος Διοικητής Χωροφυλακής Θεσσαλία και ο Συνταγματάρχης του Σώματος Βλάχος ζήτησαν και συνάντησαν τον Σούρλα και τον εξόπλισαν με 1.260 τουφέκια και 30 πυροβόλα. Την 1η Αυγούστου 1946 περισσότεροι από 1.260 εθελοντές του αποσπάσματος Σούρλα, μεταξύ των οποίων 150 ιππείς, επανέλαβαν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις περνώντας εκ νέου τον Πηνειό [5].

Περίοδος συμμοριοπολέμου

Ο Σούρλας μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος καταγγέλθηκε ως στέλεχος των Ταγμάτων Ασφαλείας και συνεργάτης των Γερμανών -πάγια τακτική των κομμουνιστών προκειμένου να εξουδετερώσουν τους εθνικιστές πολιτικούς αντιπάλους τους- στη Μαγνησία και επικηρύχθηκε ως δοσίλογος, ενώ ο βρετανός αξιωματικός, σύνδεσμος των οργανώσεων Εθνικής Αντιστάσεως στην Θεσσαλία, κάλεσε το Σούρλα να παραδοθεί άμεσα. Μετά τη Δεκεμβριανή κομμουνιστική ανταρσία στην Αθήνα το 1944, ο Σούρλας στρατολόγησε νέους από χωριά της Θεσσαλίας και εγκαταστάθηκε στο χωριό Μέλια, καθώς διέθετε σιδηροδρομικό σταθμό, κοντά στον Πλατύκαμπο. Είναι η περίοδος που εντάθηκε η προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον του Σούρλα και των ανδρών του και προσπάθησαν να τον εμπλέξουν στην, ανεξιχνίαστη ως τις μέρες μας, δολοφονία του Κώστα Βιδάλη, επιφανούς δημοσιογράφου της εφημερίδος «Ριζοσπάστης», εμπλοκή την οποία ο Σούρλας αρνήθηκε κατηγορηματικά με δημόσια δήλωση του.

Στις 12 Οκτωβρίου 1946 ο Σούρλας δέχτηκε, στο αρχηγείο του στην γενέτειρα του, ομάδα από ξένους δημοσιογράφους που συνοδεύονταν από έναν Έλληνα συνάδελφο τους και απάντησε στις ερωτήσεις τους για όλα τα θέματα που απασχολούσαν την κοινή γνώμη της εποχής, σχετικά με την δράση του [6]. Στις 23 Οκτωβρίου του 1947 παρουσιάστηκε αυτοβούλως στο Σταθμό Χωροφυλακής Φαρσάλων και παραδόθηκε στις αρχές [7] όμως δυνάμει ψηφίσματος της Ελληνικής Βουλής αφέθη ελεύθερος και ανασυγκρότησε την ομάδα του ως νόμιμο τμήμα του Ελληνικού στρατού. Στις 25 Μαΐου 1949 ο απόστρατος Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Δημητ. Κωστόπουλος ο οποίος ήταν ο ιδρυτής της Εθνικής αντιστασιακής οργανώσεως Ε.Σ.Α.Π. κατέθεσε αίτηση αναγνωρίσεως της οργανώσεως. Στην αίτηση του ο Κωστόπουλος αναφέρεται στην Εθνική αντιστασιακή δράση και προσφορά του Γρηγόρη Σούρλα και της ομάδος του ζητώντας να αναγνωρισθεί ο Σούρλας ως αυτοτελής Αρχηγός Περιφερείας Φαρσάλων.

Ειρηνική περίοδος

Στις 21 Ιουλίου του 1950 ο Σούρλας με δημόσια επιστολή του που απηύθυνε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ζήτησε από τους ιθύνοντες του να φροντίσουν να αποσταλεί στην Κορέα για να συμμετάσχει στον πόλεμο κατά της κομμουνιστικής Βορείου Κορέας και παράλληλα ενημέρωσε όσους ενδιαφέρονται να δηλώσουν εθελοντική συμμετοχή [8].

Με Βασιλικό Διάταγμα του 1971 [9], επί Επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο, και με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 179/1969 η δράση του Σούρλα και των ανδρών του [10] αναγνωρίστηκε ως Εθνική ανταρτική ομάδα. Τον Ιούλιο του 1974, μετά την πτώση του καθεστώτος του Δημητρίου Ιωαννίδη και την επάνοδο στην εξουσία των πολιτικών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή υπεβλήθη μηνυτήρια αναφορά για την αναγνώριση αυτή από τον Κομνηνό Πυρομάγλου και αρχικά το Συμβούλιο της Επικρατείας και στη συνέχεια, το 1982, σχεδόν ένα χρόνο μετά την επικράτηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, η αναγνώριση ανακλήθηκε [11].

Μνήμη Γρηγορίου Σούρλα

Σε μία χρονική περίοδο όπου οι κομμουνιστές κυριαρχούσαν στην Θεσσαλία, ο Σούρλας, ένας ήρωας λησμονημένος από την επίσημη Ελλάδα, αναδείχθηκε πρωτοστάτης της Εθνικής Αντιστάσεως εναντίον της βίας των κομμουνιστοσυμμοριών στην περιοχή και ο μόνος που κατάφερε να τους αντιμετωπίσει και να τους κατατροπώσει. Η ανάδειξη της Εθνικής δράσεως και της μαχητικής δεινότητας του Γρηγόρη Σούρλα λειτουργεί σε όφελος της ιστορικής αλήθειας αποτινάσσοντας λασπολογίες δεκαετιών που στηρίχθηκαν στο ψέμα και τη συκοφαντία, οι οποίες, έκτοτε, συντηρούνται επαρκώς από την αριστερή μυθοπλασία, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην ατολμία της «νικήτριας» πλευράς του συμμοριοπολέμου η οποία αποδείχθηκε ανεπαρκής -μεγαλόψυχη λένε ορισμένοι- να υπερασπιστεί την αλήθεια και κυρίως το αίμα των ηρώων της, όπως αυτό των ανδρών του Γρηγόρη Σούρλα και να υπερασπίσει με επάρκεια την αξιοπρέπεια της μνήμης τους. Ο καπετάνιος Γρηγόρης Σούρλας έζησε σε σκληρούς καιρούς και πολέμησε με αντιπάλους που πολέμησαν κατά της πατρίδος, πράξη στην οποία δεν τους εξώθησε ο ίδιος, αλλά ήταν δική τους επιλογή. Οι κομμουνιστικές συμμορίες είχαν ως απώτερο σκοπό και στόχο να καταλάβουν την εξουσία, στην αρχή με το πρόσχημα της απελευθερώσεως της χώρας από τα Κατοχικά στρατεύματα και μετά την αποχώρηση τους συνέχισαν την δράση τους απροκάλυπτα στο όνομα της δήθεν «πάλης των τάξεων».

Ο καπετάνιος Γρηγόρης Σούρλας, ο εθνικιστής ήρωας της Θεσσαλίας, συνεπικουρούμενος από τους άνδρες του, ήταν ο άνθρωπος που παρεμπόδισε και ματαίωσε τα τα δόλια σχέδια του κίναιδου Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη) ο οποίος σε συνεννόηση με τον Ιωσήφ Τίτο επιχείρησαν να αποκόψουν την Μακεδονία από τον Ελληνικό Εθνικό κορμό και να περιορίσουν τα σύνορα της Ελλάδος ως τον Δομοκό. Με την δράση του προστάτευσε τον πληθυσμό της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδος από την δράση των κομμουνιστικών συμμοριών που λεηλατούσαν την Ελληνική ύπαιθρο στην διάρκεια της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα κι αμέσως μετά την απελευθέρωση της χώρας κι ως την οριστική τους συντριβή στο Γράμμο και το Βίτσι. Εν κατακλείδι ο Γρηγόρης Σούρλας ήταν ένας Σαρακατσάνος πολεμιστής, γενναίος και αποφασιστικός, ο οποίος από το 1945 κι ύστερα εκτελούσε διαταγές της νόμιμης κυβερνήσεως και απολάμβανε του σεβασμού της πλειοψηφίας των Θεσσαλών. Οι κομμουνιστές και οι απόγονοι τους αδυνατούν να του συγχωρήσουν πως υπήρξε διακεκριμένος και αγνός Έλληνας πατριώτης Οπλαρχηγός που τους αντιστάθηκε με πείσμα, ανιδιοτέλεια και ευτολμία και στη συνέχεια τους κατατρόπωσε δια των όπλων [12].

Όσοι έχουν στόχο να πλήξουν το κύρος του Σούρλα τον χαρακτηρίζουν όργανο-συνεργάτη και πρωτοστάτη, εξοπλισμένο από τους κατακτητές, υποστηρίζοντας πως ήταν δοσίλογος και μέλος του εξοπλισμένου από τους Γερμανούς Ε.Α.Σ.Α.Δ. κάτι που δεν προκύπτει από κανένα επίσημο Ελληνικό, Γερμανικό ή έστω Συμμαχικό έγγραφο ή αρχείο. Κατά καιρούς δημοσιεύεται μια απλή φωτοτυπία από ένα Πρακτικό Αναβολής Δίκης [13] [14] της από 11 Νοεμβρίου 1947 συνεδριάσεως του Ειδικού Δικαστηρίου Δοσιλόγων Λάρισας, για να αποδείξουν ότι ο Σούρλας παραπέμφθηκε μετά την απελευθέρωση ως Δοσίλογος. Στη δίκη αυτή ο Σούρλας αθωώθηκε με πανηγυρικό τρόπο [15] καθώς ουδείς μάρτυρας ανέφερε το όνομα του ούτε και κατάθεσε εναντίον του έστω και με έμμεσο τρόπο. Η υπάρχουσα βιβλιογραφία το καταδεικνύει.

Ο Γρηγόρης Σούρλας αποτελεί σύμβολο του Αγώνα όλων την Πατριωτικών δυνάμεων για ελευθερία από τους δυνάστες και κατά της τρομοκρατίας της Αριστεράς, η οποία τα πέτρινα χρόνια του συμμοριτοπόλεμου επιβουλεύονταν την εθνική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της Ελλάδος, καθημαγμένης από την βάρβαρη Γερμανική Κατοχή. Η πολιτεία μέχρι και το 1974, τιμούσε κάθε χρόνο -όπως έχει ηθική και Εθνική υποχρέωση- τον Σούρλα και τους μαχητές του. Μετά τον Ιούλιο του 1974 αποφασίσθηκε από την πολιτική ηγεσία, εν ονόματι δήθεν της Εθνικής συμφιλιώσεως, να επιβληθεί μονόπλευρη λήθη και η περιθωριοποίηση των θυμάτων και ευτυχώς νικητών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιβλιογραφία

  • [«Γρηγόρης Σούρλας, ο καπετάνιος της Θεσσαλίας», Ιωάννης Γιαννάκενας, εκδόσεις «Πελασγός», Αθήνα 2016.]

Διαβάστε τα λήμματα

Παραπομπές

  1. [Κώστας Σούρλας Πορτραίτα Σαρακατσαναίων.]
  2. [Εκδόσεις Γ.Ε.Σ./Δ.Ι.Σ., Αθήνα 1988, τόμος 3ος, σελίδες 376η-383η, Επίσημη έκθεση του αποκαλούμενου Δ.Σ.Ε., Αρχηγείο Θεσσαλίας, 3ο Επιτελικό γραφείο, Δελτίο επιχειρήσεων υπ' αριθμόν 1, Αρχηγείο Κισσάβου-Ολύμπου-Χασίων και Αγράφων, περίοδος από 1η Ιουνίου 1946 έως 31η Οκτωβρίου 1946]
  3. [Ιούλιος 1946, επιχειρήσεις «Zεύς» και «Κένταυρος»]
  4. [«Οι Γόννοι χτες και σήμερα», Κωνσταντίνος Παναράς, Γόννοι 2000.]
  5. [«Γρηγόρης Σούρλας, ο καπετάνιος της Θεσσαλίας», Ιωάννης Γιαννάκενας, εκδόσεις «Πελασγός», Αθήνα 2016, σελίδα 219η.]
  6. [Συνομιλία με τον κ. Σούρλαν Εφημερίδα «Ελευθερία», 13 Οκτωβρίου 1946, σελίδες 3η & 4η.]
  7. [Παραδόσεις συμμοριτών Εφημερίδα «Ελευθερία», 24 Οκτωβρίου 1947, σελίδα 4η.]
  8. [Ο κ. Σούρλας ζητεί να μεταβεί εις Ν. Κορέα Εφημερίδα «Ελευθερία», 22 Ιουλίου 1950, σελίδα 4η.]
  9. [Βασιλικό Διάταγμα 42/1971.
  10. [Γ.Ε.Σ./Δ.Ι.Σ., «ΕΑΟ Εθνικιστών Θεσσαλίας. Γενικός Αρχηγός Σούρλας Γρηγόριος εκ Φαρσάλων», φακ. 31/1/29, Αθήνα, 15 Απριλίου 1970]
  11. [Νόμος 1285/1982.
  12. [Η αλήθεια της Ιστορίας από έναν Σούρλα Στυλιανός Παν. Σούρλας, δικηγόρος, πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., Msc Ιατρικής Α.Π.Θ., Εφημερίδα «Ελευθερία» Λάρισας, 30 Ιουλ 2017.]
  13. [Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Λάρισας, Πρακτικό Αναβολής Δίκης υπ' αριθμόν 269/11ης Νοεμβρίου 1947, που αφορά 58 συνολικά άτομα για διάφορες και διαφορετικές μεταξύ τους πράξεις.]
  14. [Σταύρος Αστερίου Παπαγιάννης, «Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσις», εκδόσεις «Σόκολη», Αθήνα 2007, «Ιστορικό της δίκης των 58», σελίδες 290η-299η.]
  15. [Σταύρος Αστερίου Παπαγιάννης, «Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσις», εκδόσεις «Σόκολη», Αθήνα 2007, «Τα Τάγματα Ασφαλείας της Θεσσαλίας», Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Λάρισας, Πρακτικό Αποφάσεως Δικαστηρίου υπ' αριθμόν 310/1947, σελίδα 299η.]