Ordine Nuovo
Η οργάνωση «Ordine Nuovo», [ο πλήρης τίτλος της είναι Centro Studi «Ordine Nuovo»], [στα ελληνικά «Νέα Τάξις»] [1], δημιουργήθηκε το 1954 εκφράζοντας έναν άκρως αντικοινοβουλευτικό, ακτιβιστικό και συγκρουσιακό εθνικισμό κι είχε καθαρά παραστρατιωτικό προσανατολισμό και δόμηση. Ένας από τους λόγους συγκροτήσεως της υπήρξε η πολιτική ζύμωση της Φασιστικής Δεξιάς και η εντονότατη δράση των εθνικιστικών δυνάμεων της Ιταλίας. Τα μέλη της αποκαλούνταν «Ordinovist» ενώ η οργάνωση υπήρξε πλήρως επηρεασμένη από τον Ιταλό Φασίστα φιλόσοφο, Ιούλιο Έβολα. Ο πολιτικός προσδιορισμός της οργανώσεως βασίστηκε στον Λευκό Φυλετισμό, την Παραδοσιοκρατία κατά την προσέγγιση του Ρενέ Γκενόν και την Τρίτη Άποψη.
Περιεχόμενα
Η γέννηση
H L'Ordine Nuovo ήταν ο τίτλος εβδομαδιαίας εφημερίδος που ιδρύθηκε την 1η Μαΐου 1919 στο Τορίνο της Ιταλίας από μια ομάδα μέσα στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, μεταξύ των οποίων ήταν ο Αντόνιο Γκράμσι, ο Άντζελο Τάσκα και ο Παλμίρο Τολιάτι. Η εφημερίδα αντικατέστησε την εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας La Città futura. Οι ιδρυτές της L'Ordine Nuovo ήταν θιασώτες της Επαναστάσεως των Μπολσεβίκων και υποστήριξαν με σθένος την άμεση δημιουργία σοβιέτ στην Ιταλία καθώς πίστευαν ότι τα υπάρχοντα εργοστασιακά συμβούλια των εργατών θα μπορούσαν να ενισχυθούν ώστε να αποτελέσουν τη βάση για την κομμουνιστική επανάσταση. Ωστόσο, ο Αμαντέο Μπορντίγκα, ο οποίος θα γινόταν ο ιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, επέκρινε το σχέδιο ως συνδικαλισμό, λέγοντας ότι τα σοβιέτ θα πρέπει να δημιουργηθούν μόνο αφότου η Ιταλία τεθεί υπό κομμουνιστικό έλεγχο
Πρώτη περίοδος δράσεως
Η οργάνωση «Ordine Nuovo» ιδρύθηκε από τον Pino Rauti, εμβληματική καθοδηγητική μορφή του Ιταλικού και Ευρωπαικού εθνικισμού, ιδεολογικό πατέρα ενός εκ των ηγετών του ΕΣΕΣΙ, του Γιώργου Βεντούρη και ένθερμου υποστηρικτή των Ελλήνων εθνικιστών στην Ιταλία. Το 1954 ο Ράουτι ίδρυσε το Κέντρο Μελετών «Νέα Τάξη», [Centro Studi «Ordine Nuovo»], με σύμβολο το Διπλό Πέλεκυ, γνωστό ως Λάβρυς, χαρακτηριστικό σύμβολο του Μινωικού και άλλων πολιτισμών της αρχαίας εποχής, μια αυτόνομη Εθνικιστική οργάνωση που λειτούργησε παράλληλα ως ιδεολογική τάση μέσα στα πλαίσια του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος. Η επιλογή του Διπλού Πέλεκυ σχετίζεται ή με το Νόμο της Δράσεως και της Αντιδράσεως που υπάρχει στη Φύση, ή συμβόλιζε τον Ιανό, διπρόσωπο θεό των Ρωμαίων. Σύμφωνα όμως με άλλη εξήγησε η μια κόψη του συμβόλιζε τον αγώνα κατά των εχθρών, ενώ η άλλη την εσωτερική μάχη του ατόμου εναντίον του εαυτού του, με στόχο την ανύψωσή του προς την Τελειότητα.
Δεύτερη περίοδος δράσεως
Το 1956 ο Ράουτι μαζί με άλλα σημαντικά στελέχη του Κινήματος της «Νέας Τάξης», μεταξύ τους oι Φράνκο Φρέντα, Κλεμέντε Γκρατσιάνι, Φάουστο Τζιανφραντσέσκι και Φράνκο Πετρόνιο, αποχώρησαν από το «Movimento Sociale Italiano», [M.S.I.], καθώς διαφώνησαν με την αστική, φιλοκαπιταλιστική και εν γένει φιλοαμερικανική πολιτική του κόμματος. Στην ουσία η γέννηση της προήλθε με την ρήξη που προκάλεσαν οι πολιτικές αποφάσεις του M.S.I. της εποχής και οι οποίες επιθυμούσαν μια προσέγγιση με την αστική δεξιά, δηλαδή τους χριστιανοδημοκράτες και τους βασιλόφρονες, θέσεις τις οποίες καλλιέργησε ο τότε ηγέτης του κόμματος, Arturo Michelini. Ο Rauti και μερικά ακόμη στελέχη απομακρύνθηκαν από το κόμμα αρνούμενοι την σύγκλιση με μη εθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις κατηγορώντας της ηγεσία για συμβιβασμό με τους αστούς. Επέλεξαν την δημιουργία μιας σχολής μελετών με στόχο την μη υλιστική προσέγγιση των πραγμάτων, με την επωνυμία Centro Studi Ordine Nuovo, έχοντας ως στόχο την απομάκρυνση από την ορθόδοξη πολιτική σκέψη και την κριτική σε φιλοσοφικό επίπεδο, της υλιστικής κοινωνίας. Η δράση τους σαφώς και δεν περιορίστηκε σε αυτά τα θέματα και τις προσεγγίσεις.
Ένοπλη δράση
Η πολιτική δράση της οργανώσεως επεκτείνονταν από ακτιβιστικά αντικείμενα έως και ένοπλη πάλη. Η οργάνωση επεδίωξε και κατάφερε να προμηθευθεί οπλισμό και να δημιουργήσει πυρήνες εκπαίδευσης και υιοθέτησε ως μότο την φράση Il nostro onore si chiama fedeltà, [Τιμή μας η Πίστις], το οποίο αποτελεί σύνθημα των Waffen SS ενώ το έμβλημα της υπήρξε ο διπλός πέλεκυς, έμβλημα παρόμοιο με αυτό του ημιφασιστικού Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου [Regime fascista greco] του Ιωάννη Μεταξά. Κατά την διάρκεια των ετών δράσεως μέλη της οργανώσεως ήρθαν σε επαφή με Ισπανούς, Γάλλους και Έλληνες Φασιστές. Κατά την διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 στην Ελλάδα, μέλη της οργανώσεως ανέπτυξαν επαφές με εθνικιστικών καταβολών και απόψεων στελέχη του καθεστώτος, με μέλη του ΕΣΕΣΙ καθώς και με ένοπλους αγωνιστές της ΕΟΚΑ με τους οποίους συνεργάστηκαν στην Κύπρο. Παρακλάδια της οργανώσεως ανεπτύχθησαν στην Ισπανία και την Γαλλία, ενώ έγινε απόπειρα δημιουργίας ενός Μεσογειακού δικτύου δράσεως. Αρκετά μέλη ανέπτυξαν επαγγελματική δράση στην χώρα μας.
Το 1969 ορισμένα στελέχη της επέστρεψαν στο M.S.I. με πρωτοβουλία του Pino Rauti, την εποχή που αρχηγός του κόμματος ήταν ο Giorgio Almirante, ενώ άλλα μέλη της συνέχισαν την δράση τους και πολλοί από αυτούς, όπως ο Mario Tuti, που δολοφόνησε με υποπολυβόλο αστυνομικούς, ή η Adriana Pontecorvo, που μετέφερε πληροφορίες σε Γάλλους συντρόφους και οργάνωνε ένοπλο πυρήνα, φυλακίσθηκαν για την ένοπλη δράση τους. Στις 21 Νοεμβρίου 1973, τριάντα μέλη της οργανώσεως καταδικάστηκαν για προσπάθεια ανασυστάσεως του φασιστικού κόμματος και αποφασίστηκε η διάλυσή της από το Ιταλικό κράτος, ενώ 73 μαχητές της οδηγήθηκαν στην αστική δικαιοσύνη. Εκείνη την εποχή τα μέλη της υπολογίζονταν σε 2.500. Με την διάλυση της πολλά μέλη βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα, ενώ στην Ιταλία πολλοί μαχητές συνέχισαν την δράση τους ως οργάνωση φάντασμα, καθώς ένα μικρό μέρος μελών της Ordine Nuovo επέλεξε την παρανομία, με την ονομασία «Ordine Nero», [«Μαύρη Τάξη»], που είχε το προσόν να διατηρεί τα ίδια αρχικά. Ο Ελληνικός αστικός τύπος κατηγόρησε την οργάνωση για διασύνδεση με την Ελληνική Εθνικοσοσιαλιστική ακτιβιστική ομάδα «Νέαν Τάξιν». Μυθεύματα, ελλιπής πληροφορίες, ψεύτικες ειδήσεις και αστικοί μύθοι, σύνεδεσαν την Ordine Nuovo με μυστικές υπηρεσίες και σχέδια αντικομμουνιστικού αγώνα του ΝΑΤΟ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
- ↑ [Το 1954 ο Πίνο Ράουτι ίδρυσε το Κέντρο Μελετών «Νέα Τάξη», [Centro Studi «Ordine Nuovo»]. Μ' αυτή την ονομασία κυκλοφόρησε αρχικά μια δεκαπενθήμερη εφημερίδα που πρωτοεκδόθηκε την Πρωτομαγιά του 1919 στο Τορίνο, με πρωτοβουλία της αριστερής πτέρυγας του «Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος» [P.S.I.], αυτής που μετά από περίπου δύο χρόνια συγκρότησε το «Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας» («P.C.d.'I.»). Διευθυντής ήταν ο Αντόνιο Γκράμσι και η εφημερίδα έφερε την επεξήγηση «εβδομαδιαία επιθεώρηση σοσιαλιστικής κουλτούρας». Ανέπτυξε θεματολογία θεωρίας, συνδικαλιστικά και πολιτικά θέματα αλλά και διεθνείς ανταποκρίσεις-αναλύσεις με επίκεντρο βέβαια τη Σοβιετική Ρωσία, που μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της. Με την ίδρυση του Κ.Κ.Ι., στις 21 Ιανουαρίου 1921, το «Όρντινε Νουόβο» αποτέλεσε το καθημερινό επίσημο όργανο του Κομμουνιστικού κόμματος μέχρι την άνοδο του Φασισμού υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι το 1922, οπότε διακόπηκε η έκδοση του. Τον Μάρτιο του 1924, σε συνθήκες ημιπαρανομίας, επανεκδόθηκε ως θεωρητικό όργανο του Κ.Κ.Ι., με άτακτη περιοδικότητα μέχρι τις αρχές του 1926, οπότε τελικά συνελήφθησαν τα περισσότερα στελέχη του κόμματος, μαζί και ο Γκράμσι, και η εφημερίδα έκλεισε. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 οι Ιταλοί εθνικιστές του Πίνο Ράουτι απέκτησαν τον τίτλο, προσθέτοντας σ' αυτόν το μότο των Ες-Ες «Η τιμή μας είναι η πίστη μας», δημιουργώντας την ομώνυμη οργάνωση.]
