Ανδρέας Παπανδρέου

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, Έλληνας οικονομολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής, πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, υπουργός, πρόεδρος και ιδρυτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. [Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα], τρεις φορές πρωθυπουργός, 3ος της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919 στη Χίο και πέθανε στο σπίτι του στην Εκάλη, ύστερα από οξύ ισχαιμικό επεισόδιο, στις 23 Ιουνίου 1996, ενώ είχε προηγηθεί μια μεγάλη περίοδος ασθένειας και νοσηλείας του σε Αθηναϊκό νοσοκομείο. Ο Παπανδρέου τάφηκε δημοσία δαπάνη και με τιμές αρχηγού κράτους, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Τον Φεβρουάριο του 1941 παντρεύτηκε την Ελληνοαμερικανίδα ψυχίατρο Χριστίνα Ρασσιά και μετά το χωρισμό τους το 1951, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με την Αμερικανίδα υπήκοο, βουλγαρικής καταγωγής, Μάργκαρετ Τσαντ με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, τη Σοφία, το Γιώργο, το Νίκο και τον Ανδρέα. Στη διάρκεια της παραμονής του στη Σουηδία ο Παπανδρέου απέκτησε μία κόρη εκτός γάμου, την Αιμιλία Ανδρέα Νίμπλουμ την οποία ουδέποτε αναγνώρισε, από τη σχέση του με την Σουηδέζα ηθοποιό και παρουσιάστρια Ράγκνα Μπιρκίτα Νίμπλουμ. Στις 14 Ιουλίου 1989 παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο, με επίσημη θρησκευτική τελετή στον Ιερό Ναό της Παναγίας Ελευθερώτριας στην Πολιτεία, την Δήμητρα Λιάνη, αεροσυνοδό της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Ανδρέας Γ. Παπανδρέου
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 5 Φεβρουαρίου 1919
Τόπος: Χίος (Ελλάδα)
Θάνατος: 23 Ιουνίου 1996
Τόπος: Εκάλη, Αττική (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Οικονομολόγος, Πολιτικός
Πρωθυπουργός.
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
- Πρωθυπουργός -
Έναρξη 1ης Θητείας : 21 Οκτωβρίου 1981
Λήξη 1ης θητείας : 2 Ιουλίου 1989
Προκάτοχος
Διάδοχος
Έναρξη 2ης Θητείας : 13 Οκτωβρίου 1993
Λήξη 2ης θητείας : 17 Ιανουαρίου 1996
Προκάτοχος
Διάδοχος

Βιογραφία

Η καταγωγή της οικογένειας Παπανδρέου είναι από το Καλέντζι Αχαΐας. Πατέρας του Ανδρέα ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, τότε Γενικός Διοικητής Αιγαίου, μετέπειτα αρχηγός του κόμματος Ένωσις Κέντρου ο οποίος διατέλεσε βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός και μητέρα του ήταν η Σοφία Μινέικο, κόρη του Ζίγκμουντ Μινέικο, Πολωνού αριστοκράτη και στρατιωτικού μηχανικού. Ο Ανδρέας είχε ένα ετεροθαλή αδελφό, τον Γεώργιο Γεωργίου Παπανδρέου, από το δεύτερο γάμο του πατέρα του με την ηθοποιό Κυβέλη.

Νεανικά χρόνια/Σπουδές

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έζησε και μεγάλωσε στην Αθήνα ενώ παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και της Μέσης εκπαιδεύσεως στο Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών. Το 1934, από κοινού με τους Πάρι Κωνσταντινίδη, Γεώργιο Σκιαδαρέση και Λεωνίδα Αδάμ, εξέδωσε το μαρξιστικό περιοδικό «Ξεκίνημα». Κάθε τεύχος του περιοδικού είχε στην προμετωπίδα του τους στίχους του Κωστή Παλαμά «Δουλέψτε τον ξανά τον κόσμο στη φωτιά!». Η «Εστία», η σημαντικότερη συντηρητική Ελληνική εφημερίδα της εποχής, αντέδρασε ζητώντας την τιμωρία του Παπανδρέου γιατί στο μέλλον «θα καθίστατο επικίνδυνος για τη χώρα». Το Υπουργείο Παιδείας διέταξε ανακρίσεις και ο Ανδρέας τιμωρήθηκε με διαγωγή ..«επίμεμπτο».. στο ενδεικτικό του. Στα εφηβικά του χρόνια, ο Ανδρέας γνωρίστηκε με τρεις επιφανείς του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, τον Παντελή Πουλιόπουλο κι αργότερα εντάχθηκε στην οργάνωσή του, την ΕΟΚΔΕ, τον Μιχάλη Ράπτη γνωστό ως «Πάμπλο» και τον Πλάτωνα Δρακούλη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά την αποφοίτηση του από το Κολέγιο Αθηνών, το καλοκαίρι του 1937, εισήχθη μετά από επιτυχείς εξετάσεις στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία

To 1939 ο Παπανδρέου συνελήφθη, από το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, για τις τροτσκιστικές του απόψεις -με πολιτικές αναφορές στην ομάδα «Προλετάριος»-, μαζί του και ο μετέπειτα φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης. Τα μέλη της «ομάδας των δεκατριών», μετά τη σύλληψη τους υπέγραψαν δήλωση μετανοίας και αποκηρύξεως του κομμουνισμού και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο Ανδρέας με την μεσολάβηση του πατέρα του, εγκατέλειψε την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όπου σπούδασε οικονομικά. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, υπηρέτησε στο αμερικανικό ναυτικό ως εξεταστής μοντέλων για τον κατάλληλο χρόνο επισκευής πολεμικών πλοίων. Το 1943 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στα Οικονομικά και στη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου και διορίστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής [associate professor].

Το 1944 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα. Τον ίδιο χρόνο συμμετείχε ως ένα από τα πέντε μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας στη διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς -που σχεδίασε ολόκληρη την αρχιτεκτονική της παγκόσμιας οικονομίας ως τις πετρελαϊκές κρίσεις του '70- στην οποία ήταν επικεφαλής ο Έλληνας οικονομολόγος Κυριάκος Βαρβαρέσος. Το 1947 ο Παπανδρέου διορίστηκε επίκουρος και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ (Berkeley) της Καλιφόρνια. Διατέλεσε επίσης υφηγητής στην έδρα της Πολιτικής οικονομίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1946-47, έκτακτος από το 1947-50 και τακτικός καθηγητής, από το 1951 έως το 1955, του πανεπιστημίου της Μινεσότα, καθώς και καθηγητής των πανεπιστημίων του North-liwestern το 1950-51 και του Μπέρκλεϊ το 1955-56, στο οποίο υπήρξε πρύτανης της Οικονομικής Σχολής επί τρία συνεχή χρόνια από το 1956-59.

Επιστροφή στην Ελλάδα

Το 1959 επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπου εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στις στις 16 Ιανουαρίου του 1961. Εκλέχθηκε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και γενικός επιστημονικός διευθυντής του ΚΕΠΕ [Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών] της Ακαδημίας Αθηνών, το οποίο ίδρυσε το 1960 ο ίδιος, ενώ διορίστηκε και οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος.

Πολιτική δράση

Το 1964 ήταν υποψήφιος στις εθνικές εκλογές στο νομό Αχαΐας με το κόμμα του πατέρα του, την Ένωση Κέντρου. Εκλέχθηκε βουλευτής και ορίστηκε υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως και κατόπιν υπουργός αναπληρωτής Συντονισμού, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στις 25 Απριλίου του 1965 ορίστηκε ξανά αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού, ενώ ένα μήνα αργότερα υποδείχθηκε από τον Γεώργιο Γρίβα και κατηγορήθηκε ως εμπνευστής και αρχηγός στην υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ» και στο συνωμοτικό «Σχέδιο Ελικών». Στις 11 Οκτωβρίου 1966 ασκήθηκε ποινική δίωξη για «συνωμοσία προς εκτέλεσιν πράξεων εσχάτης προδοσίας», σε βάρος όλων όσοι είχαν αναμιχθεί στην οργάνωση «ΑΣΠΙΔΑ», πολιτικός εγκέφαλος της οποίας, όπως αποδείχθηκε στα χρόνια της αποκαλούμενης μεταπολιτεύσεως, ήταν ο Ανδρέας. Στις 12 Οκτωβρίου του 1966, χιλιάδες οπαδοί του υποδέχθηκαν τον Ανδρέα Παπανδρέου που επέστρεφε μετά από περιοδεία 12 ημερών στη Σκανδιναβία. Αμέσως μετά ο Παπανδρέου πραγματοποίησε περιοδεία στην Κρήτη επικεφαλής ομάδος ογδόντα βουλευτών της Ενώσεως Κέντρου, προκαλώντας ανησυχία και προβληματισμό στο εσωτερικό του κόμματός του, αλλά και στον πατέρα του, που προβληματίζονταν από τις ολοένα και πιο ριζοσπαστικές θέσεις του Ανδρέα.

21η Απριλίου

Το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 ο Ανδρέας συνελήφθη στην ταράτσα του σπιτιού του και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του Μπογιατίου. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος φέρεται ότι επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την κατάσταση του και φρόντισε να διασφαλίσει ότι δεν θα υποστεί το παραμικρό, καθώς το ίδιο βράδυ έστειλε στο Μπογιάτι τους προσωπικούς του φίλους Κωνσταντίνο Ασλανίδη και Μιχαήλ Ρουφογάλη, οι οποίοι ανέλαβαν την ευθύνη για τη ζωή και την υγεία του Παπανδρέου. Φθάνοντας στο Μπογιάτι ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης αναζήτησε τον Παπανδρέου μεταξύ των κρατουμένων, ο οποίος απάντησε «Παρών» στην ονομαστική πρόσκληση του Ασλανίδη, για να εισπράξει την απάντηση «Κύριε Παπανδρέου αυτό είναι το πρώτο παρών που δίνετε στον Ελληνικό Στρατό». Ο Παπανδρέου τέθηκε σε κατ' οίκο περιορισμό για διάστημα οκτώ μηνών και στη συνέχεια -μετά από μεσολάβηση της Αμερικανικής κυβερνήσεως- ο Στυλιανός Παττακός του παρέδωσε ιδιοχείρως, σε συνάντηση που είχε μαζί του, το διαβατήριο του. Λίγο μετά την απελευθέρωσή του, ο Ανδρέας Παπανδρέου και η τότε σύζυγος του Μαργαρίτα Τσαντ επισκέφθηκαν και είχαν συνομιλία με τον Φίλιπ Τάλμποτ, Αμερικανό τότε πρεσβευτή στην Αθήνα.

Στις 16 Ιανουαρίου του 1968 ο Ανδρέας και η οικογένεια του εγκατέλειψαν την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, των οποίων ήταν πολίτες. Μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες ο Παπανδρέου επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη, όπου ίδρυσε και καθοδηγούσε το Π.Α.Κ., [Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα], με έδρα την πρωτεύουσα της Σουηδίας, Στοκχόλμη, και σκοπό την ανατροπή του στρατιωτικού καθεστώτος. Την περίοδο από το 1968 μέχρι το 1974 εργάστηκε ως καθηγητής οικονομικών, στο πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης (1968-69) και του Γιορκ (1969-1974), όπου διετέλεσε και διευθυντής μεταπτυχιακών σπουδών.

Μεταπολίτευση

Λίγες ημέρες μετά την αποκαλούμενη μεταπολίτευση του 1974, ο Παπανδρέου επανήλθε στην Ελλάδα και στις 3 Σεπτεμβρίου ίδρυσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., [Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα], με το οποίο πολιτεύτηκε και κατέλαβε την τρίτη θέση στις εθνικές εκλογές του 1974 και τη δεύτερη θέση σ' εκείνες του 1977. Μετά τη νίκη του στις εκλογές του 1981, ανέλαβε πρωθυπουργός, και υπουργός Άμυνας. Με απόφαση της κυβερνήσεως, που δημοσιεύθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1981, κοινωνικοποιήθηκαν οι λεγόμενες προβληματικές επιχειρήσεις. Με τη λήξη της 1ης προεδρικής θητείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πρότεινε και υποστήριξε ως πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη, ο οποίος και εξελέγη. Ο Παπανδρέου επικράτησε στις εκλογές του Ιουνίου του 1985 και κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του πραγματοποιήθηκαν ιδιαίτερα σημαντικές θεσμικές αλλαγές, ανάμεσα στις οποίες είναι η αναγνώριση της Εθνικής Αντιστάσεως, στην ουσία πρόκειται για την αναγνώριση των κομμουνιστικών και κομμουνιστογενών οργανώσεων εκείνης της περιόδου, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, της ισότητας των δύο φύλων και της ψήφου στα 18 και η αναθεώρηση των διατάξεων του συντάγματος του 1975 για τις εξουσίες του προέδρου της Δημοκρατίας. Στις εκλογές του Ιουνίου 1989 ο Παπανδρέου ηττήθηκε και το κόμμα του συγκέντρωσε ποσοστό 39,15%.

Στις 5 Νοεμβρίου 1989 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ηττήθηκε συγκεντρώνοντας ποσοστό 40,7%, όμως συμμετέχει στην Οικουμενική Κυβέρνηση, υπό τον πρωθυπουργό Ξενοφώντα Ζολώτα, μαζί με τη Ν.Δ. και τον Συνασπισμό της Αριστεράς. Στις εκλογές του Απριλίου 1990 συγκεντρώνει ποσοστό 38,6%, όμως στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993 πετυχαίνει σαρωτική νίκη με 48%, γίνεται εκ νέου πρωθυπουργός και τον Απρίλιο του 1995 προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωστή Στεφανόπουλο. Παραιτήθηκε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, στις 15 Ιανουαρίου 1996 για λόγους υγείας, από την την αρχηγία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη θέση του πρωθυπουργού και στις 12 Σεπτεμβρίου 1996, λίγες μέρες μετά το θάνατό του δημοσιεύθηκαν δύο ιδιόγραφες διαθήκες με τις οποίες καθιστούσε κληρονόμο του, την τρίτη σύζυγό του Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου.

Σκάνδαλο Κοσκωτά

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1989 αποφασίστηκε η παραπομπή του Παπανδρέου, καθώς του αποδόθηκε κατηγορία για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας κατ' εξακολούθηση στην παγίδευση και παραβίαση των τηλεφωνημάτων και της προφορικής συνομιλίας. Στη μυστική ψηφοφορία συμμετείχαν 173 βουλευτές της ΝΔ και του Συνασπισμού και η παραπομπή του στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο αποφασίστηκε με 169 ψήφους υπέρ, 2 κατά και 2 λευκά, ενώ μαζί του παραπέμφθηκαν ο πρώην αρχηγός της Ε.Υ.Π. Κώστας Τσίμας και ο πρώην διοικητής του Ο.Τ.Ε. Θεοφάνης Τόμπρας.

Ο Παπανδρέου κατηγορήθηκε επίσης για τα αδικήματα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία και της παθητικής δωροδοκίας για τη συμμετοχή του στο σκάνδαλο του τραπεζίτη Γιώργου Κοσκωτά. Για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία, 166 βουλευτές ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του και 121 κατά, ενώ για τα αδικήματα της παθητικής δωροδοκίας ψήφισαν 165 υπέρ και 121 κατά. Από την ψηφοφορία απουσίασαν, ο ίδιος ο Παπανδρέου, ο Γιώργος Σουφλιάς, ο Απόστολος Ανδρεουλάκος, ο Αχμέτ Σαδίκ και ο δολοφονηθείς Παύλος Μπακογιάννης, η θέση του οποίου δεν είχε αναπληρωθεί στο μεταξύ. Υπερασπιζόμενος τον εαυτό του στη Βουλή, ο Παπανδρέου αποδέχθηκε την πολιτική του ευθύνη για το σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι έφερε ποινικές ευθύνες, χαρακτηρίζοντας τις παραπομπές ως πολιτική δίωξη, με στόχο την πολιτική εξόντωση του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ. Στη δίκη που ακολούθησε και στην οποία δεν παραβρέθηκε, αθωώθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1992 οριακά, με ψήφους 7 υπέρ έναντι 6 κατά.

Διακρίσεις

Για τη συμμετοχή του στην "Πρωτοβουλία των "έξι" ηγετών για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, ο Ανδρέας τιμήθηκε με βραβείο από την αμερικανική οργάνωση "Begine the war" (Πέρα από τον πόλεμο).

Συγγραφικό έργο

Ο Παπανδρέου έγραψε τα οικονομικά και πολιτικά-κοινωνικά βιβλία

  • "Εισαγωγή στην Κοινωνική Επιστήμη",
  • "Ο ανταγωνισμός και η ρύθμισή του",
  • "Δοκιμή της Στοχαστικής Θεωρίας",
  • "Τα οικονομικά ως επιστήμη",
  • "Ο Σχεδιασμός της κατανομής πόρων για την Οιικονομική Ανάπτυξη",
  • "Στρατηγική για την Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας",
  • "Θεμελιώδη στοιχεία ανάπτυξης μακροοικονομικών μοντέλων",
  • "Δημοκρατία και Εθνική αναγέννηση",
  • "Το Ελληνικό Μέτωπο",
  • "Το πολιτικό στοιχείο στην Οικονομική Ανάπτυξη",
  • "Εθνικός σχεδιασμός και κοινωνικο-οικονομικές προτεραιότητες",
  • "Ο Πατερναλιστικός Καπιταλισμός",
  • "Ιμπεριαλισμός και Οικονομική Ανάπτυξη",
  • "Εδαφική Ακεραιότητα και Εθνική Εξωτερική Πολιτική",
  • "Για μια Σοσιαλιστική Κοινωνία",
  • "Η Ελλάδα στον Κόσμο".

Εξωτερικές συνδέσεις

Παραπομπές




Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδος
Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κανακάρης Αθανάσιος | Μαυρομιχάλης Πετρόμπεης | Κουντουριώτης Γεώργιος | Ζαΐμης Ανδρέας| Μαυρομιχάλης Γεώργιος | Καποδίστριας Ιωάννης | Καποδίστριας Αυγουστίνος | Κολοκοτρώνης Θεόδωρος | Τρικούπης Σπυρίδων  | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Κόμης Josef Ludwig von Armansperg | Ignaz von Rundhart| Όθων της Ελλάδος| Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Όθων της Ελλάδος | Μεταξάς Ανδρέας | Κανάρης Κωνσταντίνος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Τζαβέλας Κίτσος | Κουντουριώτης Γεώργιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κριεζής Αντώνιος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Βούλγαρης Δημήτριος | Μιαούλης Αθανάσιος | Κολοκοτρώνης (Γενναίος) Ιωάννης | Βούλγαρης Δημήτριος | Μωραϊτίνης Αριστείδης | Βάλβης Ζηνόβιος | Κυριακός Διομήδης | Ρούφος Μπενιζέλος | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Βάλβης Ζηνόβιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κουμουνδούρος Αλέξανδρος | Δεληγεώργης Επαμεινώνδας | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Ζαΐμης Θρασύβουλος | Τρικούπης Χαρίλαος  | Δηλιγιάννης Θεόδωρος  | Βάλβης Δημήτριος | Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος | Σωτηρόπουλος Σωτήριος | Δηλιγιάννης Νικόλαος | Ράλλης Δημήτριος | Ζαΐμης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Γεώργιος | Μαυρομιχάλης Κυριακούλης | Δραγούμης Στέφανος | Βενιζέλος Ελευθέριος  | Γούναρης Δημήτριος | Σκουλούδης Στέφανος | Καλογερόπουλος Νικόλαος | Λάμπρος Σπυρίδων | Νικόλαος Στράτος | Πρωτοπαπαδάκης Πέτρος | Τριανταφυλλάκος Νικόλαος | Χαραλάμπης Αναστάσιος | Κροκιδάς Σωτήριος | Γονατάς Στυλιανός | Καφαντάρης Γεώργιος | Παπαναστασίου Αλέξανδρος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Μιχαλακόπουλος Ανδρέας | Πάγκαλος Δ. Θεόδωρος  | Ευταξίας Αθανάσιος | Κονδύλης Γεώργιος | Τσαλδάρης Παναγιώτης | Οθωναίος Αλέξανδρος | Δεμερτζής Κωνσταντίνος | Μεταξάς Ιωάννης | Κορυζής Αλέξανδρος | Ταμπακόπουλος Άγις | Σακελλαρίου Αλέξανδρος | Βασιλεύς Γεώργιος Α' | Τσουδερός Εμμανουήλ | Τσολάκοκλου Γεώργιος | Λογοθετόπουλος Κωνσταντίνος | Ράλλης Ιωάννης  | Παπανδρέου Γεώργιος | Βούλγαρης Πέτρος | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Πουλίτσας Παναγιώτης | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Μάξιμος Δημήτριος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Διομήδης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Ιωάννης |  Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Κιουσόπουλος Δημήτριος | Παπάγος Αλέξανδρος  | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Γεωργακόπουλος Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Δόβας Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Πιπινέλης Παναγιώτης | Μαυρομιχάλης Στυλιανός | Παπανδρέου Γεώργιος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Παπανδρέου Γεώργιος | Αθανασιάδης-Νόβας Γεώργιος | Τσιριμώκος Ηλίας | Στεφανόπουλος Στέφανος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Κόλλιας Κωνσταντίνος | Παπαδόπουλος Γεώργιος | Μαρκεζίνης Σπυρίδων | Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Ράλλης Γεώργιος | Παπανδρέου Ανδρέας  | Τζαννετάκης Τζαννής | Γρίβας Ιωάννης | Ζολώτας Ξενοφών | Μητσοτάκης Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Ανδρέας | Σημίτης Κωνσταντίνος | Καραμανλής Αλ. Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Α. Γεώργιος | Παπαδήμος Λουκάς | Πικραμμένος Παναγιώτης  | Σαμαράς Αντώνιος | Τσίπρας Αλέξης | Βασιλική Θάνου | Τσίπρας Αλέξης | Μητσοτάκης Κυριάκος | Σαρμάς Ιωάννης | Μητσοτάκης Κυριάκος