Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Κυρός Δαμασκηνός, [κατά κόσμον Δημήτριος Παπανδρέου], Έλληνας θεολόγος, κορυφαία εκκλησιαστική και πολιτική προσωπικότητα της νεότερης Ελλάδας, ο πρώτος Επίσκοπος Αθηνών με το όνομα αυτό, που εκλέχθηκε και διατέλεσε 11ος στη σειρά Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος [1] [2], μετά την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ελλάδος, του ανώτατου θεσμικού οργάνου διοικήσεως, καθώς και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος διατέλεσε Αντιβασιλεύς και πρωθυπουργός, γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1891 στο χωριό Δορβιτσά Ναυπακτίας και πέθανε [3] από ανακοπή καρδιάς λίγα λεπτά μετά τις 2:00 το μεσημέρι της 20ης Μαΐου 1949 στην κατοικία του [4], ιδιοκτησίας της Ιεράς μονής Πεντέλης, επί της οδού Εθνάρχου Μακαρίου, στο Παλαιό Ψυχικό του Νομού Αττικής. Η κηδεία του έγινε την Τρίτη το πρωί της 24ης Μαΐου στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών και τάφηκε στο Α' νεκροταφείο της πόλεως, λίγο μετά το μεσημέρι.

Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 3 Μαρτίου 1891
Τόπος: Δορβιτσά Ναυπακτίας,
Αιτωλοακαρνανία (Ελλάδα)
Θάνατος: 20ης Μαΐου 1949
Τόπος: Ψυχικό, Αττική (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
* 11ος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών *
Έναρξη Θητείας : 5 Ιουλίου 1941
Λήξη θητείας : 20 Μαΐου 1949
Προκάτοχος
Διάδοχος
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
(Αντιβασιλεύς)
Έναρξη Θητείας : 31 Δεκεμβρίου 1944
Λήξη θητείας : 28 Σεπτεμβρίου 1946
Προκάτοχος
Διάδοχος
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
(Πρωθυπουργός)
Έναρξη Θητείας : 17 Οκτωβρίου 1945
Λήξη θητείας : 1 Νοεμβρίου 1945
Προκάτοχος
Διάδοχος

Βιογραφία

Γονείς του ήταν οι γεωργοκτηνοτρόφοι Νικόλαος και Βασιλική Παπανδρέου. Έμαθε γραφή κι ανάγνωση στη γενέτειρα του και από το 1902 έως το 1905 παρακολούθησε τα μαθήματα στο Ελληνικό Σχολείο Πλατάνου ενώ στη συνέχεια, με τη συνδρομή του θείου του αρχιμανδρίτη Χριστόφορου Παπανδρέου, που ήταν Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κορώνης, φοίτησε στο Γυμνάσιο Καρδίτσας. Το έτος 1908, εγκαταστάθηκε στη Αθήνα όπου σπούδασε στη Θεολογική Σχολή και συγχρόνως στη Νομική, Σχολές του Πανεπιστημίου Αθηνών από τις οποίες απέκτησε πτυχίο. Την περίοδο 1912-13, υπηρέτησε τη θητεία του στον ελληνικό στρατό και πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ μετά την απόλυσή του από το στράτευμα διορίστηκε γραμματέας της Μητροπόλεως Αθηνών.

Ιερωμένος

Το 1917, όταν επανήλθε στην εξουσία ο Ελευθέριος Βενιζέλος απομακρύνθηκε ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος Μηνόπουλος και τοποτηρητής του θρόνου ορίστηκε ο Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Ευθύμιος Πλατής, στενός φίλος του ηγουμένου Χριστόφορου Παπανδρέου, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο και του έδωσε το εκκλησιαστικό όνομα Δαμασκηνός. Σχεδόν ταυτόχρονα, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και στη συνέχεια Αρχιμανδρίτης και ανέλαβε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κορώνης, όμως ο Μελέτιος Μεταξάκης, τότε Επίσκοπος Αθηνών και προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, τον διόρισε διευθυντή των γραφείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και κατόπιν Ηγούμενο των Μονών Πεντέλης και Πετράκη, που ήταν τότε ενωμένες. Στα 1918 του ανατέθηκε η μελέτη και η σύνταξη του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, που θα όριζε τη σχέση του Αθωνικής πολιτείας με το ελληνικό κράτος, σύμφωνα με το άρθρο 68 της Συνθήκης του Βερολίνου και με την εργασία του διασφαλίστηκε η ελληνικότητα των Μονών έναντι των διεκδικήσεων άλλων ορθόδοξων κρατών.

Με την επιστροφή του από το Άγιο Όρος και για τα επόμενα τρία χρόνια, ηγήθηκε της Παγκληρικής Ενώσεως, ενός οργανισμού που σκοπό είχε τη βελτίωση του μορφωτικού επιπέδου των Ελλήνων κληρικών. Συνεργάστηκε με το επαναστατικό καθεστώς του 1922 και αργότερα υπερασπίστηκε την κατάληψη της εξουσίας από τον Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία, όπου «..αι εθνικαί δυνάμεις συνεσπειρώθησαν εις έναν αποφασιστικόν αγώνα της εθνικής υγείας κατά της αποσυνθετικής ροπής...».

Επίσκοπος Κορινθίας

Τον Δεκέμβριο του 1922 εκλέχθηκε Μητροπολίτης Κορινθίας, Ταρσού, Ζεμενού, Πολυφέγγους και Συκεώνος και στην περίοδο της δράσεως του ανεγέρθηκε ο Μητροπολιτικός Ναός του Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο, το κτίριο της Εκκλησιαστικής Σχολής και το μητροπολιτικό μέγαρο. Επέδειξε τα σημαντικά ηγετικά του προσόντα, όταν τη νύχτα της 22 προς 23 Απριλίου 1928, σεισμός έπληξε στην περιοχή της Κορίνθου και μετέβαλλε την πόλη σε ερείπια. Τότε ο Δαμασκηνός συμπαραστάθηκε, καθοδήγησε και εμψύχωσε το λαό, φροντίζοντας παράλληλα, να στεγαστεί σε σκηνές, αργότερα χτίζοντας παραπήγματα, οργανώνοντας συσσίτια, μοιράζοντας ρούχα και αναζητώντας με κάθε τρόπο και μέσον βοήθεια, την ώρα που χρησιμοποιούσε σαν έδρα και Μητροπολιτικό γραφείο, ένα σιδηροδρομικό βαγόνι.

Την ίδια εποχή ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, διενεργώντας έρανο μεταξύ των ομογενών υπέρ των σεισμοπλήκτων και η δράση του εγκωμιάστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο τον διόρισε έξαρχο του, για το διάστημα της εκεί παραμονής του, με σκοπό να επιδιώξει την αποκατάσταση της εκκλησιαστικής ειρήνης μεταξύ των Ελλήνων ορθοδόξων. Κατάφερε να εξομαλύνει τις αντιθέσεις και του ανατέθηκε η οικονομική επιτροπεία της Αρχιεπισκοπής, ενώ με δική του πρόταση εκλέχθηκε από την ενδημούσα Πατριαρχική Σύνοδο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής ο μέχρι τότε Μητροπολίτης Κερκύρας και μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας. Οι Έλληνες επίσκοποι Αμερικής, οι οποίο έως τότε διαφωνούσαν, δέχθηκαν την μετακίνηση και τοποθέτησή τους ως επισκόπων σε έδρες της Ελλάδος. Το 1938, ως Μητροπολίτης Κορινθίας χειροτόνησε διάκονο το φοιτητή της Θεολογίας και μοναχό της Μονής Πεντέλης, Σεραφείμ (Βησσαρίωνα) Τίκα, από το 1974 και μετέπειτα, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών.

Υπόθεση Αρχιεπισκοπικής εκλογής

Αρχική εκλογή & Ακύρωση

Εκλέχθηκε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος στις 5 Νοεμβρίου 1938, με την τρίτη στη σειρά ψηφοφορία και με ψήφους 31 υπέρ του Δαμασκηνού και 30 υπέρ του Χρυσάνθου, όμως η ψήφος που έκρινε το αποτέλεσμα ανήκε στον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης Ιωάννη, ο οποίος είχε καταδικασθεί από το πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο σε έκπτωση και εκκρεμούσε η έφεση του. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, παρά την υποστήριξη που του παρείχε ο τότε υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, τον κατέτασσε στους οπαδούς του Ελευθερίου Βενιζέλου και θα επιθυμούσε άλλον στη θέση του, ενώ σε βάρος της εκλογής του κατατέθηκε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, από τους Μητροπολίτες Μυτιλήνης Ιάκωβο, Φθιώτιδος Αμβρόσιο και Σάμου Ειρηναίο, που ζήτησαν την ακύρωση της ψήφου του, θεωρώντας ότι ψήφισε παράνομα.

Η ολομέλεια του ΣτΕ συνήλθε στις 16 Νοεμβρίου και στις 28 του ιδίου μήνα αποφάσισε με ψήφους 8 υπέρ και 7 κατά, την ακύρωση της εκλογής, αν και υπέρ της εγκυρότητας της είχαν παρέμβει 32 Μητροπολίτες, ενώ η κυβέρνηση ψήφισε τον Α.Ν. 1493/38 «Περί εκλογής Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Μητροπολιτών» που καθόριζε ότι η εκλογή Αρχιεπισκόπου και Μητροπολιτών θα γίνεται από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο των 12 Μητροπολιτών, η οποία θα προτείνει τρία ονόματα και η κυβέρνηση θα επιλέγει το ένα. Ακολούθησε νέα εκλογή από «αριστίνδην Σύνοδο» που είχε διοριστεί από την κυβέρνηση και ο βασιλιάς Γεώργιος, επέλεξε τον Χρύσανθο, όπως παλαιότερα είχαν εκλεγεί από Αριστίνδην Συνόδους, οι Μελέτιος Μεταξάκης και Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Ο Δαμασκηνός στις 29 Νοεμβρίου 1938, με επιστολή του στον Ιωάννη Μεταξά, κατάγγειλε την παρέμβαση της Πολιτείας, αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εκλογή του Χρυσάνθου και δεν δέχθηκε να επανέλθει στην έδρα της Κορίνθου, χαρακτηρίζοντας τον Χρύσανθο «μοιχεπιβάτη» του αρχιεπισκοπικού θρόνου και υπογράφοντας όλα του τα έγγραφα ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Στις 19 Ιανουαρίου 1939, η κυβέρνηση τον έθεσε σε απομόνωση με ταυτόχρονο περιορισμό του στο Μοναστήρι της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, ενώ με αστυνομική φρουρά του απαγόρευσε κάθε είδους μετακίνηση.

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος

Ο Χρύσανθος καθαιρέθηκε στις 27 Απριλίου 1941, όταν η Αθήνα καταλήφθηκε από τα στρατεύματα κατοχής και αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου. Στις 2 Ιουλίου του 1941, βάσει του Διατάγματος της 17ης Ιουνίου 1941, συγκλήθηκε Μείζων Σύνοδος την οποία αποτελούσαν 23 αρχιερείς, που ακύρωσε τις πράξεις της Αριστίνδην Συνόδου και εξέλεξε ως Αρχιεπίσκοπο το Δαμασκηνό, ενώ στις 5 Ιουλίου εκδόθηκε η κυβερνητική απόφαση, που αναγνώριζε την εκλογή του. Σημαντικό ρόλο στην επιλογή του φαίνεται να διαδραμάτισε ο φίλος του καθηγητής και ακαδημαϊκός Νικόλαος Λούβαρις, Υπουργός Παιδείας στις κυβερνήσεις του Ιωάννη Μεταξά και του Ιωάννη Ράλλη, που εισηγήθηκε θετικά για τον Δαμασκηνό στις γερμανικές αρχές κατοχής. Με την επάνοδο του απευθύνθηκε με μήνυμα του «Προς τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν» λέγοντας, «...Ουδέν έχομεν να ωφεληθώμεν εξ οιωνδήποτε αποπειρών και προκλήσεων εναντίον των Αρχών κατοχής. Διά τούτο πάντες οφείλομεν, αφιερωμένοι εις την παραγωγικήν εργασίαν, ν' αναμείνωμεν την ώραν της ειρήνης, εγκαρτερούντες και πιστεύοντες εις τον δικαιοκρίτην Θεόν...» [5]. To Δεκέμβριο του 1941, µε πρωτοβουλία του Αρχιεπίσκοπου, ιδρύθηκε ο Εθνικός Οργανισμός Χριστιανικής Αλληλεγγύης που τα συσσίτια του στην Αθήνα και τον Πειραιά προορίζονταν για παιδιά προσχολικής ηλικίας, αλλά από τις αρχές του 1942 επεκτάθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες 44.000 άπορων οικογενειών. Τα συσσίτια και η περιστασιακή διανομή ψωμιού που οργανώθηκαν δεν επίλυσαν το έντονο πρόβλημα της πείνας στον αστικό πληθυσμό. Το Χειμώνα του 1941-42 οι θάνατοι πολλαπλασιάστηκαν κι είναι ενδεικτικό πως από 14.417 το 1940 , αυξήθηκαν σε 28.509 το 1941 ενώ το 1942 έφτασαν τους 45.639. Θύματα της πείνας ήταν κυρίως άνδρες άνω των 50, από τα λαϊκά στρώματα, οι περισσότεροι άνεργοι και εργάτες, στρατιώτες και πρόσφυγες του πολέμου που εγκλωβίστηκαν στην πρωτεύουσα.

Το 1943, στην κηδεία του Κωστή Παλαμά, εκφώνησε λόγο στον οποίο είπε, «...Πενθεί η Ελλάς το μεγάλο της τέκνο. Μέσα στα δάκρυα και τους στεναγμούς της ξενικής κατοχής αποχαιρετά τον Κωστή Παλαμά, τον μεγάλο της ποιητή, που την έψαλλε στους στίχους του με λόγια προφητικά, δυνατά, αληθινά, λόγια που συγκλονίζουν βαθειά την ψυχή και μεταρσιώνουν και καλύπτουν την ιστορία αιώνων μακρών...». Λίγες ημέρες αργότερα, την Μεγάλη Παρασκευή του 1943 και κατά την ακολουθία της αποκαθηλώσεως είπε, «...Σήμερον… ο καθένας μας φέρει τον σταυρό της δοκιμασίας του. Ο καθένας μας προχωρεί με βήμα βραδύ προς το δικό του Γολγοθά μέσα από πίκρες και θλίψεις. Οι πάντες υφιστάμεθα δεινά και στερήσεις και λύπες πολλές....{...}... δεν έχουμε το δικαίωμα να διαψεύσουμε την παράδοση τόσων αιώνων, παράδοση εθνική και χριστιανική, και να λιποψυχήσουμε στο μέσον του δρόμου. Αδελφοί Έλληνες, τέκνα της Εκκλησίας του Χριστού και της Ελλάδος… τα βαρειά και σκοτεινά νέφη, που καλύπτουν τον ουρανό της πατρίδος, συντόμως θα διαλυθούν και θα διασκορπιστούν και θα λάμψει πάλι ο ζωογόνος ήλιος της ελευθερίας..».

Εν όψει της αποχωρήσεως των στρατευμάτων κατοχής, υποσχέθηκε στο Γερμανό στρατηγό Χέρμαν Φέλμυ να επέμβει «..ώστε τα υποχωρούντα στρατεύματα να μη κτυπηθούν..» και έτσι ο τελευταίος υποσχέθηκε «..ότι δεν θα προβεί εις καμμίαν καταστροφήν ειμή προκαλούμενος από επίθεσιν..» και για το λόγο αυτό έστειλε σχετικό τηλεγράφημα στη Μέση Ανατολή. Ο αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων της Μεσογείου Μ. Ουίλσον, απαντώντας στον αρχιεπίσκοπο έγραφε, «… Εις το παρελθόν οι Γερμανοί απέδειξαν άνευ εξαιρέσεως ότι είναι ανειλικρινείς…Οιαδήποτε συνεννόησις μετ΄ αυτών, εκτός της περιπτώσεως της άνευ όρων συνθηκολογήσεως, είναι αδύνατος. Ευθύς ως λάβω την είδησιν ότι αι Αθήναι εξεκενώθησαν από τον εχθρόν, αι δυνάμεις μου θα εισέλθουν εις την πόλιν. Οσον συντομώτερον λάβω την είδησιν αυτήν, τόσον περισότερον υπάρχουν ελπίδες να παρεμπδιστούν ταραχαί και καταστροφαί…». Λίγο μετά την αναχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και την απελευθέρωση της Αθήνας, ο Δαμασκηνός έστειλε τηλεγράφημα στον κατοχικό δήμαρχο Γεωργάτο, υπενθυμίζοντας, «...ο Γερμανικός στρατός εκήρυξε τας Αθήνας ανοχύρωτον πόλιν. Η απομάκρυνσις των Γερμανικών στρατευμάτων από την περιοχήν της πόλεως ήρχισεν ήδη. Το μέτρον αυτό λαμβάνεται με την ελπίδα ότι θα εκτιμηθή...».

Αντιβασιλεύς & Πρωθυπουργός

Στις 31 Δεκεμβρίου 1944 ορκίστηκε Αντιβασιλιάς και λίγες ημέρες μετά ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, γνωστός ως «Μαύρος Καβαλάρης». Στις 10 Ιανουαρίου αντιπρόσωποι του Ε.Α.Μ. και του Ε.Λ.Α.Σ. είχαν έρθει σε επαφή με τον στρατηγό Σκόμπυ για την σύναψη ανακωχής, η οποία υπογράφηκε στις 15 Ιανουαρίου 1945, όμως δεν περιελάμβανε όρο για την άμεση απελευθέρωση των ομήρων. Τόσο ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός όσο και ο Νικόλαος Πλαστήρας, διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον στρατηγό Σκόμπυ, χωρίς όμως να εισακουστούν.

Από τις αρχές του 1944, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος και οι ελεγχόμενες από αυτό οργανώσεις προέβησαν σε ομηρίες, μαζικές σφαγές και εκτελέσεις αιχμαλώτων γεγονός που αναγνώρισε η ηγεσία του, αν και αρχικά είχε αρνηθεί τα πάντα. Η πρώτη επίσημη θέση των κομμουνιστών για το θέμα, ήταν ότι η δράση κατά των πολιτών έγινε ως αντίποινα για την σύλληψη από τους Άγγλους, 7.000 αριστερών και την μεταφορά τους στην Μέση Ανατολή. Σύντομα όμως, η κομμουνιστική ηγεσία υπό την πίεση της κοινής γνώμης, παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος και σε σχετικό υπόμνημα προς τον Δαμασκηνό ανέφερε, «...έγινε ένα κίνημα όπου όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνει, ότι έπρεπε να έχει αποφευχθεί. Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγιναν όσα έγιναν, εναντίον αμάχων και αθώων...» [6]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιβλιογραφία

  • «Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός. Οι χρόνοι της δουλείας», το Δεκέμβριο του 1951, Βιογραφία, Ηλίας Βενέζης, εκδόσεις «Εστία».

Παραπομπές

  1. [Αρχιεπίσκοποι Αθηνών-Πρόεδροι Ιεράς Συνόδου. Εκκλησία της Ελλάδος.]
  2. [Ιστορικά ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α' (ο Παπαδόπουλος) είναι ο ο πρώτος «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος», καθώς όλοι οι προγενέστεροι απ' αυτόν ήταν Μητροπολίτες Αθηνών που απλώς έφεραν τον τίτλο και «Πάσης Ελλάδος» και συγκαλούσαν μεν την Ιεραρχία, αλλά δεν είχαν ακόμη τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου.]
  3. [Ο Δαμασκηνός απέθανε Εφημερίδα «Ελευθερία», 21 Μαΐου 1949, σελίδα 1η & 4η.]
  4. [Η κατοικία επί της οδού Εθνάρχου Μακαρίου στο Παλαιό Ψυχικό είναι ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής Πεντέλης και έχει παραχωρηθεί στην Εκκλησία της Ελλάδος για να την χρησιμοποιεί για την διαμονή του ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος. Το σπίτι του Παλαιού Ψυχικού επέλεξαν ως κατοικία τους, εκτός του Δαμασκηνού, και οι Αρχιεπίσκοποι: Σπυρίδων, Δωρόθεος Γ', Θεόκλητος Β' και Χριστόδουλος. Το σπίτι εκτείνεται σε τρία επίπεδα, υπόγειο, ισόγειο και 1ος όροφος, συνολικής εκτάσεως 1.100 m2. Σκοπός του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, τον οποίο δεν πρόλαβε να υλοποιήσει ήταν να μετατραπεί σε Εκκλησιαστικό μουσείο ή σε χώρο φιλοξενίας υψηλών προσκεκλημένων της Εκκλησίας.]
  5. [«Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός», Βιογραφία, Ηλίας Βενέζης, εκδόσεις «Εστία», σελίδα 194η.]
  6. [Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», 3 Απριλίου 1945]




Αρχιεπίσκοποι Αθηνών & Πάσης Ελλάδος
Αρχιεπίσκοπος Νεόφυτος (ο Μεταξάς) | Αρχιεπίσκοπος Μισαήλ (ο Αποστολίδης) | Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος (ο Βλαχοπαπαδόπουλος) | Αρχιεπίσκοπος Προκόπιος Α' (ο Γεωργιάδης) | Αρχιεπίσκοπος Γερμανός (ο Καλλιγάς) | Αρχιεπίσκοπος Προκόπιος Β' (ο Οικονομίδης) | Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος Α' (ο Μηνόπουλος) | Αρχιεπίσκοπος Μελέτιος (ο Μεταξάκης) | Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α' (ο Παπαδόπουλος) | Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος (ο Φιλιππίδης) | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός (ο Παπανδρέου) | Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων (ο Βλάχος) | Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος (ο Κοτταράς) | Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος Β' (ο Παναγιωτόπουλος) | Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος (ο Βαβανάτσος) | Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β' (ο Χατζησταύρου) | Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' (ο Κοτσώνης) | Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (ο Τίκας) | Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (ο Παρασκευαΐδης) | Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β' (ο Λιάπης)



Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδος
Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κανακάρης Αθανάσιος | Μαυρομιχάλης Πετρόμπεης | Κουντουριώτης Γεώργιος | Ζαΐμης Ανδρέας| Μαυρομιχάλης Γεώργιος | Καποδίστριας Ιωάννης | Καποδίστριας Αυγουστίνος | Κολοκοτρώνης Θεόδωρος | Τρικούπης Σπυρίδων  | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Κόμης Josef Ludwig von Armansperg | Ignaz von Rundhart| Όθων της Ελλάδος| Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Όθων της Ελλάδος | Μεταξάς Ανδρέας | Κανάρης Κωνσταντίνος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Τζαβέλας Κίτσος | Κουντουριώτης Γεώργιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κριεζής Αντώνιος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Βούλγαρης Δημήτριος | Μιαούλης Αθανάσιος | Κολοκοτρώνης (Γενναίος) Ιωάννης | Βούλγαρης Δημήτριος | Μωραϊτίνης Αριστείδης | Βάλβης Ζηνόβιος | Κυριακός Διομήδης | Ρούφος Μπενιζέλος | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Βάλβης Ζηνόβιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κουμουνδούρος Αλέξανδρος | Δεληγεώργης Επαμεινώνδας | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Ζαΐμης Θρασύβουλος | Τρικούπης Χαρίλαος  | Δηλιγιάννης Θεόδωρος  | Βάλβης Δημήτριος | Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος | Σωτηρόπουλος Σωτήριος | Δηλιγιάννης Νικόλαος | Ράλλης Δημήτριος | Ζαΐμης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Γεώργιος | Μαυρομιχάλης Κυριακούλης | Δραγούμης Στέφανος | Βενιζέλος Ελευθέριος  | Γούναρης Δημήτριος | Σκουλούδης Στέφανος | Καλογερόπουλος Νικόλαος | Λάμπρος Σπυρίδων | Νικόλαος Στράτος | Πρωτοπαπαδάκης Πέτρος | Τριανταφυλλάκος Νικόλαος | Χαραλάμπης Αναστάσιος | Κροκιδάς Σωτήριος | Γονατάς Στυλιανός | Καφαντάρης Γεώργιος | Παπαναστασίου Αλέξανδρος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Μιχαλακόπουλος Ανδρέας | Πάγκαλος Δ. Θεόδωρος  | Ευταξίας Αθανάσιος | Κονδύλης Γεώργιος | Τσαλδάρης Παναγιώτης | Οθωναίος Αλέξανδρος | Δεμερτζής Κωνσταντίνος | Μεταξάς Ιωάννης | Κορυζής Αλέξανδρος | Ταμπακόπουλος Άγις | Σακελλαρίου Αλέξανδρος | Βασιλεύς Γεώργιος Α' | Τσουδερός Εμμανουήλ | Τσολάκοκλου Γεώργιος | Λογοθετόπουλος Κωνσταντίνος | Ράλλης Ιωάννης  | Παπανδρέου Γεώργιος | Βούλγαρης Πέτρος | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Πουλίτσας Παναγιώτης | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Μάξιμος Δημήτριος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Διομήδης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Ιωάννης |  Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Κιουσόπουλος Δημήτριος | Παπάγος Αλέξανδρος  | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Γεωργακόπουλος Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Δόβας Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Πιπινέλης Παναγιώτης | Μαυρομιχάλης Στυλιανός | Παπανδρέου Γεώργιος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Παπανδρέου Γεώργιος | Αθανασιάδης-Νόβας Γεώργιος | Τσιριμώκος Ηλίας | Στεφανόπουλος Στέφανος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Κόλλιας Κωνσταντίνος | Παπαδόπουλος Γεώργιος | Μαρκεζίνης Σπυρίδων | Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Ράλλης Γεώργιος | Παπανδρέου Ανδρέας  | Τζαννετάκης Τζαννής | Γρίβας Ιωάννης | Ζολώτας Ξενοφών | Μητσοτάκης Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Ανδρέας | Σημίτης Κωνσταντίνος | Καραμανλής Αλ. Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Α. Γεώργιος | Παπαδήμος Λουκάς | Πικραμμένος Παναγιώτης  | Σαμαράς Αντώνιος | Τσίπρας Αλέξης | Βασιλική Θάνου | Τσίπρας Αλέξης | Μητσοτάκης Κυριάκος | Σαρμάς Ιωάννης | Μητσοτάκης Κυριάκος