Μητροπολίτης Αυγουστίνος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κυρός Αυγουστίνος, [το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας Καντιώτης], Έλληνας εθνικιστής, Θεολόγος, γνωστός υπερασπιστής της Ορθοδόξου παραδόσεως στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παραγωγικός συγγραφέας της πνευματικής λογοτεχνίας που δημοσίευσε δεκάδες βιβλία, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες, επίσκοπος που διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως και το 2000, γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1907, στο χωριό Λεύκες στο νησί της Πάρου και πέθανε [1] από νεφρική ανεπάρκεια στις 5:00 τα ξημερώματα του Σαββάτου, στις 28 Αυγούστου 2010, στο νοσοκομείο της Φλώρινας.

Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε στις 12 το μεσημέρι της Δευτέρας 30 Αυγούστου 2010, στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονα Φλωρίνης. Η σορός του τάφηκε στην γυναικεία ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος [2], την οποία είχε ιδρύσει ο ίδιος.

Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 20 Απριλίου 1907
Τόπος: Λεύκες Πάρου (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Θεολόγος, Μητροπολίτης
Θάνατος: 28 Αυγούστου 2010
Τόπος: Φλώρινα (Ελλάδα)
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
* Μητροπολίτης Φλωρίνης-Πρεσπών & Εορδαίας*
Έναρξη Θητείας : 23 Ιουνίου 1967
Λήξη θητείας : 15 Ιανουαρίου 2000
Προκάτοχος
  • -
Διάδοχος
  • -

Βιογραφία

Ο Ανδρέας Καντιώτης κατάγονταν από οικογένεια αγροτοκτηνοτρόφων από το νησί της Πάρου, στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων στο Αιγαίο Πέλαγος, όμως ο πατέρας του Νικόλαος Καντιώτης ήταν μικρέμπορος, ενώ η μητέρα του Σοφία Θρεψιάδου-Καντιώτη ήταν δασκάλα.

Σπουδές

Ο Ανδρέας παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκύκλιας εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του. Το 1915 εξομολογήθηκε στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας [3] Πάρου, τον πατέρα Θεόφιλο Ζερβάκο, τον οποίο έκτοτε θεωρούσε ως πνευματικό του πατέρα. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Σχολαρχείου και του Γυμνασίου ως υπότροφος στη Σύρο και αποφοίτησε με βαθμό «άριστα». Το φθινόπωρο του 1925, μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων του Γυμνασίου, γράφηκε στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το Δεκέμβριο του 1929 ως αριστούχος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήλθε σε επαφή, μέσω του πατέρα του, με την Αδελφότητα Θεολόγων «Ζωή», στο οικοτροφείο της οποίας έμεινε για τέσσερα χρόνια και ήταν μαθητής του Ευσέβιου Ματθόπουλου, ιδρυτή της οργανώσεως, και του Θεολόγου Παναγιώτη Τρεμπέλα.

Θεολογική & Κοινωνική δράση

Την περίοδο από το Φθινόπωρο του 1929 έως το τέλος του 1934, έμεινε με τη μητέρα του στην Ίο, όπου εκείνη εργάστηκε στο Δημοτικό σχολείο και ο Ανδρέας μελετούσε και προσεύχονταν. Το Δεκέμβριο του 1934 τον κάλεσε ο Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Ιερόθεος για να του αναθέσει καθήκοντα γραμματέα στην έδρα της Μητροπόλεως στο Μεσολόγγι. Λίγες μέρες μετά την Πρωτοχρονιά του 1935 ο Ανδρέας Καντιώτης επιβιβάστηκε στο πλoίο της γραμμής για τον Πειραιά, στο οποίο ήταν ο μοναδικός επιβάτης. Εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι και ανέλαβε καθήκοντα Γραμματέως [4].

Εκκλησιαστική ζωή

Το 1935, το ίδιο έτος που εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι ο Ανδρέας εκάρη μοναχός και έλαβε το εκκλησιαστικό όνομα Αυγουστίνος, ενώ την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Ακαρνανίας Ιερόθεο Παρασκευόπουλο. Την περίοδο του εθνικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπό τον Ιωάννη Μεταξά, με την ευκαιρία του εορτασμού της επετείου, οι αρχές του Μεσολογγίου παρέθεσαν τραπέζι με κρέας, δίχως να υπολογίσουν ότι είναι περίοδος εκκλησιαστικής νηστείας. Ο Αυγουστίνος στο κήρυγμα του στηλίτευσε την ενέργεια και την επόμενη χρονιά, ως πρωτοσύγκελος [5], όταν πήρε διαταγή να κτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες, δεν υπάκουσε λέγοντας ότι είναι περίοδος νηστείας και οι καμπάνες δεν χτυπούν. Τον Οκτώβριο του 1940, όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ελλάδος, ο Αυγουστίνος με τηλεγράφημα [6] ζήτησε να αποσταλεί στο Μέτωπο, πράξη που προκάλεσε την αντίδραση του Μητροπολίτη Ιερόθεου [7], που ζήτησε να παραμείνει στο Μεσολόγγι, καθώς ως διάκονος δεν μπορούσε να τελέσει τα Ιερά μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στις 8 Αυγούστου 1941, ο Αυγουστίνος μετατέθηκε [8] στη Μητρόπολη Ιωαννίνων όπου υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας υπό τον Μητροπολίτη Σπυρίδωνα, ο οποίος αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Κατοχή της Ελλάδος

Τα Χριστούγεννα του 1941 ο διάκονος Αυγουστίνος κηρύττει στον Μητροπολιτικό ναό Ιωαννίνων παρουσία Ιταλών αξιωματούχων οι οποίοι ενοχλούνται από το λόγο του. Ο Μητροπολίτης, για να τον προστατεύσει, του απαγορεύει το κήρυγμα και υπόσχεται στους Ιταλούς ότι θα φροντίσει να επιβληθούν ποινές στον Αυγουστίνο, ο οποίος με τη συμβουλή του Μητροπολίτη αφήνει την υπέργηρη μητέρα του στα Ιωάννινα και καταφεύγει στη Μακεδονία. Οι Ιταλοί συλλαμβάνουν τη μητέρα του και ο Αυγουστίνος στα Γιαννιτσά, όπου και χειροτονείται ιερομόναχος, πληροφορείται ότι εκδόθηκε ένταλμα συλλήψεως εναντίον του και για το λόγο αυτό μετακινείται στη Θεσσαλονίκη, το Κιλκίς, τη Βέροια και την Έδεσσα [9]. Στη Φλώρινα στρέφεται εναντίον του Επισκόπου, ο οποίος είχε καταφύγει στην Αθήνα, προκειμένου να αισθάνεται ασφάλεια από τις επιδρομές των κομμουνιστικών συμμοριών και όταν το πληροφορείται ο επίσκοπος, απολύει τον Αυγουστίνο.

Στη συνέχεια ο Αυγουστίνος μετατέθηκε στα Γρεβενά, που ήταν υπό κομμουνιστική κυριαρχία, όπου όμως αδυνατεί να μεταβεί και με απόφαση της Συνόδου τοποθετείται στην μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης, από την οποία είχε αποχωρήσει ο Μητροπολίτης Ιωακείμ, ο «πνευματικός» ηγέτης του «Ε.Α.Μ.». Τη θέση του Μητροπολίτη είχε αναλάβει έξαρχος μητροπολίτης, ο οποίος ενοχλείται από το κήρυγμα του Αυγουστίνου και ζητά τη σύλληψη του από τις Γερμανικές αρχές. Ο Αυγουστίνος κηρύττει στον υπαίθριο χώρο ενός γκαράζ, όπου έστησε και την «Εστία» των συσσιτίων. Οι Γερμανοί τον καλούν να απολογηθεί και ο Αυγουστίνος παραδέχεται ότι 500 περίπου από τα παιδιά που σιτίζονται στην «Εστία» προέρχονται από οικογένειες με αριστερά φρονήματα. Οι Γερμανοί αφού τον ανακρίνουν τον αφήνουν ελεύθερο.

Ακολούθως μετά το 1942, ο Αυγουστίνος μετατέθηκε στη Μητρόπολη Εδέσσης, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Εδέσσης και Πέλλης Παντελεήμονα, ενώ στο τέλος του έτους μετατέθηκε στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια πραγματοποίησε ιερατικές περιοδείες στο Κιλκίς, τη Βέροια, την Έδεσσα και τη Φλώρινα. Το Δεκέμβριο του 1943, μετατέθηκε εκ νέου στη Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης όπου φρόντισε να παρασκευάζονται και να διανέμονται, από το γκαράζ του Τέγου, 8.000 μερίδες φαγητού καθημερινά, όμως σύντομα έπεσε στη δυσμένεια του Μητροπολίτη Ιωακείμ Αποστολίδη, ο οποίος είχε επανακάμψει στην πόλη, αλλά και των κομμουνιστοσυμμοριτών του Ε.Α.Μ. [Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο] [10]. Τον Απρίλιο του 1945, λίγο καιρό πριν τη συμφωνία της Βάρκιζας, όταν ο Αυγουστίνος διέμενε στην οικία της Άννας Χαλβατζή η οποία είχε γιο αντάρτη, μια νύχτα άνδρες της συμμορίας κομμουνιστών δολοφόνων της Ο.Π.Λ.Α. κύκλωσαν το σπίτι για να τον συλλάβουν κι εκείνη ξύπνησε τον γιο της, που φυγάδευσε τον Αυγουστίνο.

Απελευθέρωση & Συμμοριοπόλεμος

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος, ο Αυγουστίνος υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας στο Μεσολόγγι. Το 1946, διαρκούντος του συμμοριοπολέμου ο αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος μετατέθηκε στο Β-10 γραφείο, δηλαδή αυτό της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Χριστιανικής Διαφωτίσεως, του Β' Σώματος Στρατού που είχε τότε έδρα τη Λάρισα, ως εφημέριος και στρατιωτικός ιεροκήρυκας. Από την πρώτη στιγμή της εκεί παρουσίας του ο Καντιώτης είχε διαπίστωσε την έλλειψη ναού. Ένα τεράστιο σε έκταση στρατόπεδο, με πολλές εγκαταστάσεις, μεγάλο αριθμό στρατιωτικών μονάδων Πεζικού και Ιππικού και ιπποδρόμιο, δεν διέθετε εκκλησία. Ανέφερε το γεγονός στον στρατηγό Παναγιώτη Καλογερόπουλο, διοικητή του Β' Σώματος Στρατού κι αυτός συνέστησε επιτροπή που είχε ως μέλη τους αξιωματικούς Λέκκα και Βενιέρη του μηχανικού κλάδου, Ζήση και Κωστόπουλο του οικονομικού κλάδου και Φαληρέα του Ιππικού, στην οποία δόθηκε η αρμοδιότητα της συλλογής χρημάτων μέσω εράνων και προσφορών από ιδρύματα και οργανισμούς. Αρχιτέκτονας του ναού ήταν ο στρατιωτικός Αλέξανδρος Παπαγεωργίου και μηχανικός ανέλαβε ο Σταύρος Τσάκωνας οι οποίοι εκτέλεσαν με συντομία την αποστολή τους. Η τελετή θεμελιώσεως του ναού έγινε στις 4 Απριλίου 1948 και τα εγκαίνια έγιναν στις 6 Αυγούστου 1949, εορτή της Μεταμορφώσεως, από τον μητροπολίτη Λαρίσης Δωρόθεο Κοτταρά.

Την 1η Ιουλίου του 1947 ο Αυγουστίνος μετατέθηκε ως στρατιωτικός ιερέας και διευθυντής του Β-10 Γραφείου της 15ης και 9ης Μεραρχίας στο Β' Σώμα Στρατού που εδρεύει στην Κοζάνη. Το 1949, από τον άμβωνα του στρατιωτικού ναού Αγίου Αθανασίου Κοζάνης, παρουσία των αρχών, απαγορεύει να ψαλεί το Πολυχρόνιον του βασιλέως Παύλου, τον οποίο στο κήρυγμά του τον ονομάζει όχι «ευσεβέστατον» αλλά ασεβέστατον, και τον κατηγορεί [11] γιατί υπέγραψε διάταγμα, με το οποίο η μασονία εμφανιζόταν ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα έπρεπε να ενισχύεται ακόμα και από τους ιερούς ναούς και τις ιερές μονές. Η διατύπωση της απόψεως του σήμανε την αρχή διωγμών και περιπετειών για τον ιεροκήρυκα Αυγουστίνο, όμως ο βασιλιάς αναγνώρισε το λάθος και ανακάλεσε την υπογραφή του από το διάταγμα. Υπηρέτησε με το βαθμό του Λοχαγού έως τις 23 Αυγούστου του 1950, οπότε και απολύθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού.

Ειρηνική περίοδος

Τον Αύγουστο του 1950, αμέσως μετά την απόλυση του από το Στρατό, ο Αυγουστίνος μετατέθηκε στην Κύμη της Εύβοιας, στη Μητρόπολη Καρυστίας και Σκύρου, ενώ μετά το 1951 κλήθηκε [12] και στη συνέχεια διορίστηκε και υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας [13] στην Αθήνα. Το τελευταίο Σάββατο του Ιουνίου του 1953, ο Αρχιμανδρίτης πατέρας Αυγουστίνος επικεφαλής χιλίων πιστών απέκλεισαν το παραλιακό κέντρο «Αρτζεντίνα» στο Καλαμάκι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον θεσμό των καλλιστείων. Φωνάζοντας συνθήματα και κρατώντας πανό με επιγραφές «Κάτω η σωματεμπορία των καλλιστείων» και «Οι νεκροί μας διαμαρτύρονται», αλλά και τον πατέρα Αυγουστίνο να δηλώνει ότι «...ήρθαμε να ευλογήσωμε τα αμαρτωλά καλλιστεία! Να κάνουμε κήρυγμα εις τους συγκεντρωμένους Χριστιανούς», οι συγκεντρωμένοι προκάλεσαν με την παρουσία τους την επέμβαση της Αστυνομίας, πλήθος από καταγγελίες καθώς και πενήντα συλλήψεις. Μεταξύ των συλληφθέντων περιλαμβάνονταν και ιερείς, που αφέθηκαν ελεύθεροι λίγες ώρες αργότερα. Η Ιερά Σύνοδος είχε αποστείλει υπόμνημα προς τον τότε πρωθυπουργό, Αλέξανδρο Παπάγο, στην οποία κατήγγειλε τα καλλιστεία ως μια «ειδωλολατρική και σαρκολατρική αρχή», που δεν σέβεται «το κοινόν αίσθημα της αιδούς» και προκαλεί τη διαμαρτυρία της εκκλησίας, θίγοντας την αξιοπρέπεια και την τιμή των Ορθόδοξων.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ίδρυσε την ιεραποστολική Αδελφότητα Θεολόγων «Ο Σταυρός», που οργάνωνε διαμαρτυρίες εναντίον καλλιτεχνών αλλά και εκκλησιαστικών αξιωματούχων που θεωρούσε ότι έθιγαν την Εκκλησία ή την πατρίδα. Ο Καντιώτης ανέπτυξε δράση για να απαγορευθούν οι καρναβαλικές εκδηλώσεις, τα καλλιστεία ομορφιάς, οι γυμναστικές επιδείξεις και η ψήφος των γυναικών, ενώ αποτέλεσμα της κινητοποιήσεως των οπαδών του ήταν η παραίτηση, στις 25 Ιανουαρίου 1962, του Αρχιεπισκόπου Ιάκωβου Βαβανάτσου, ο οποίο είχε εκλεγεί δώδεκα ημέρες νωρίτερα. Το 1964, η ζωή του βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο, μετά από ενδονοσοκομειακή μόλυνση, ύστερα από χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στην Αθήνα και εξήλθε από το νοσοκομείο μετά από νοσηλεία εξήντα ημερών. Τον επόμενο χρόνο η Ιερά Σύνοδος του απαγόρευσε το κήρυγμα σε όλη τη χώρα, γιατί έκρινε κάποιους μητροπολίτες για σκάνδαλα και έκανε αγώνα εναντίον του μεταθετού των επισκόπων που οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν, όμως η απαγόρευση ανακλήθηκε υπό τις αντιδράσεις των πιστών.

Έως το 1967, όταν εκλέχθηκε Μητροπολίτης Φλωρίνης-Πρεσπών και Εορδαίας, ο Αυγουστίνος ασκούσε καθήκοντα Ιεροκήρυκα στην Αθήνα.

Μητροπολίτης Φλωρίνης-Πρεσπών & Εορδαίας

Ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Καντιώτης επιλέχθηκε [14], στις 23 Ιουνίου 1967, ως Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας, από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β', ως πρώτος από το τριπρόσωπον [15] που είχε προταθεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στις 25 Ιουνίου χειροτονήθηκε [16] από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α' Κοτσώνη, την Κυριακή 25 Ιουνίου 1967, στον ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Ομονοίας στην Αθήνα [17]. Ενθρονίστηκε [18] στις 17 Ιουλίου 1967, και αμέσως μετά την τελετή κατευθύνθηκε στο στρατιωτικό νεκροταφείο της πόλεως όπου τέλεσε τρισάγιο υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών των υπερ Πίστεως και Πατρίδος πεσόντων ανδρών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Μία από τις πρώτες πράξις της Επισκοπίας του ήταν η πώληση του πολυτελούς οχήματος που είχε αγοράσει ο προκάτοχος του για τις ανάγκες της Μητροπόλεως και με το ποσό της πωλήσεως ενίσχυσε το Φιλόπτωχο ταμείο, ενώ δήλωσε ότι για τις ανάγκες των μετακινήσεων του θα χρησιμοποιεί ένα ταπεινό όχημα. Στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου συγκρούστηκε πολλές φορές με αξιωματούχους του, αλλά και με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για θέματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το 1971, με πρωτοβουλία του Αυγουστίνου κατεδαφίστηκε η σλαβικού ρυθμού εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, ο Μητροπολιτικός ναός της Φλώρινας, και στις 11 Μαΐου 1971, θεμελιώθηκε [19] νέος Μητροπολιτικός ναός παρουσία του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος πραγματοποιούσε περιοδεία στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας.

Εθνική δράση

Ο Αυγουστίνος μετά την εκλογή του στη θέση του Μητροπολίτη Φλώρινας-Πρεσπών & Εορδαίας, προσπάθησε να καταπολεμήσει τη χρήση της ντόπιας διαλέκτου «για εθνικούς λόγους» και όπως γράφει ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος Χριστοδούλου που υπηρέτησε στην Άνω Καλλινίκη: «...Κατεπολεμήσαμεν συστηματικώς το ομιλούμενον ενταύθα σλαβικόν ιδίωμα, και συνεστήσαμεν την χρήσιν της ελληνικής γλώσσης, με ικανοποιητικά αποτελέσματα...». Φρόντισε να καλυφθούν με ασβέστη οι τοιχογραφίες των εκκλησιών της περιοχής του, αυτές στις οποίες υπήρχαν κυριλλικές επιγραφές, καθώς και να επιτευχθεί η καταστροφή των αντίστοιχων εικόνων. Παράλληλα, πρωτοστάτησε στην κατεδάφιση δεκάδων εκκλησιών, όλων σλαβικού αρχιτεκτονικού ρυθμού, στην ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας. Συγκεκριμένα, το 1971 γκρέμισε το ναό του Αγίου Παντελεήμονα στη Φλώρινα [20], στις 24 Ιουλίου του 1972 το ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Αμύνταιο, ενώ ακολούθησαν ο Άγιος Νικόλαος στο Πλατύ Πρεσπών, ο Άγιος Αθανάσιος στην Καλλιθέα, η Αγία Παρασκευή στην Οξιά και πολλοί άλλοι, με το αιτιολογικό ότι «ήταν ετοιμόρροποι».

Το 1977, στάθηκε αντίθετος με την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, [Ε.Ο.Κ.], για την οποία υποστήριζε ότι θα μετατρέψει την Ελλάδα σε διεθνές πορνείο. Χαρακτήριζε την Ε.Ο.Κ. φωλιά αντιχριστιανισμού και σε άρθρο του έγραφε ότι είναι σαν ένα μεταξωτό σάκο που μοιάζει όμορφος απ’ έξω αλλά που μέσα του κρύβει κακά που προκαλούν αηδία και εμετό. Τονίζει ότι η Ε.Ο.Κ. είναι το ίδιο κακή για την Ελλάδα όσο το ΝΑΤΟ και οι αμερικανικές βάσεις και θα σημάνει για την Ελλάδα την εισβολή εραστών του κακού, τυχοδιωκτών, υλιστών και άθεων. Το άρθρο του καταλήγει: «Καλύτερα φτωχοί με τον Χριστό στο πλευρό μας παρά πλούσιοι με τον διάβολο.» [21], ενώ σε δηλώσεις του [22] υποστηρίζει ότι με την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, «...Θάρθει μια νέα φριχτότερη δικτατορία στην πατρίδα μας και θα θρηνήσουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά..».

Το 1986, διοργάνωσε διαδηλώσεις Χριστιανών στη Φλώρινα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την παρουσία ενός αλβανικού χορευτικού συγκροτήματος, ενώ το 1987 ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής στα συλλαλητήρια εναντίον του νόμου Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία στα οποία επαναλάμβανε ότι «...Οι νέο-σουλτάνοι που κυβερνούν την πατρίδα μας δεν σεβάστηκαν την Εκκλησία....»'. Σε δημόσια ομιλία του στην Αθήνα το 1988, επιτέθηκε στον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και την «ανδροχωρίστραν παλλακήν του», αναφερόμενος στη Δήμητρα Λιάνη, ενώ το 1990 απευθύνθηκε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή με τη φράση, «Κύριε Κωνσταντίνε Καραμανλή είσαι μασόνος; Ναι ή όχι;» και τον ίδιο χρόνο καταφέρθηκε με σφοδρότητα εναντίον του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου και της ταινίας του «Το μετέωρο βήμα του πελαργού». Σε κήρυγμα του διακήρυξε ότι «...Η Ελληνική βουλή χρειάζεται Εξορκισμό όχι Αγιασμό...».

Το 1976 ένα χρόνο μετά την καταδίκη σε θάνατο των πρωταιτίων του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 ο Καντιώτης, ζήτησε την αποφυλάκιση των αξιωματικών 1992 επανέλαβε για πολλοστή φορά την άποψη του, ότι επιβάλλονταν να αποφυλακιστούν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι αξιωματικοί που κρατούνταν για την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, λέγοντας ότι «...Πρέπει να αποφυλακισθούν οι αξιωματικοί οι οποίοι ηγωνίσθησαν εις τα υψίπεδα της Μακεδονίας υπέρ της ακεραιότητος της Ελληνικής πατρίδος κατά του αθέου μαρξιστικού καθεστώτος.», ενώ το 1993, υποδέχθηκε στην Φλώρινα, τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο, δηλώνοντας ότι, «...Ουδόλως συνετελέσαμεν εις την υποδοχήν, αλλ' ο ακριτικός μας λαός εξεδηλώθη αυθορμήτως και τον υπεδέχθη.....».

Πατρώο ημερολόγιο

Ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος αγαπούσε τους οπαδούς του πατρώου ημερολογίου, τους Γνήσιους Ορθόδοξους Χριστιανούς, [Γ.Ο.Χ.], τους Παλαιοημερολογίτες, και τους υπερασπίζονταν, όταν τους καταδίωκε η πολιτεία με την έγκριση κάποιων ιεραρχών [23]. Στη Φλώρινα, όταν έγινε Μητροπολίτης, βρήκε έναν μικρό ναό των παλαιοημερολογιτών που εξυπηρετούσε τους πιστούς του πατρώου ημερολογίου, στον οποίο διακονούσε ένας ιερέας που δεν ήταν από τη Φλώρινα. Ο πατέρας Αυγουστίνος δεν του δημιούργησε προσκόμματα στη διακονία του και το μόνο που τον απασχόλησε ήταν, να ελέγξει αν έχει κανονική χειροτονία.

Κατηγορούσε την βιασύνη που υπέδειξε η Ελληνική Εκκλησία να δεχθεί το νέο ημερολόγιο, που δημιούργησε το σχίσμα στην Εκκλησία και δεν θεωρούσε το ημερολόγιο ως δογματικό θέμα, από το οποίο εξαρτάται η σωτηρία των πιστών. Συχνά ανέφερε παραδείγματα, που η Εκκλησία έχει το δικαίωμα να αλλάζει και την ημέρα της εορτής του Αγίου, όταν συμπίπτει μια μεγάλη δεσποτική εορτή, όπως η εορτή του Χρυσοστόμου η οποία είναι στις 14 Σεπτεμβρίου και η Εκκλησία την μετέθεσε στις 13 Νοεμβρίου ή την εορτή των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων που εορτάζονταν την ίδια μέρα και η Εκκλησία τις διαχώρισε. Αγαπούσε και υπερασπίζονταν τους οπαδούς του πατρώου ημερολογίου που ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν για το Χριστό κι αναγνώριζε τους άμισθους ιερείς των παλαιοημερολογιτών, όσους είχαν κανονική χειροτονία, ως πιο ελεύθερους να υπερασπιστούν την Ορθοδοξία.

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1967 μιλώντας [24] σε εκδήλωση της εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, [Γ.Ο.Χ.], στο θέατρο «Ακροπόλ» στην Αθήνα, είπε μεταξύ άλλων: «...Είμαι βέβαιος ότι η σημερινή παρουσία μου, κοντά στα άλλα παράσημα τα οποία μου έδωσε ο άθεος κόσμος και ο κοσμικός κόσμος, κοντά στα άλλα παράσημα που έχω, θα μου δώσουν και το παράσημο αυτό, ότι είμαι παλαιοημερολογίτης. ...{...}... Τι είναι Παλαιοημερολογίτης; Είναι σκληρό καρύδι, δεν το σπάνε τα σάπια δόντια των αιρετικών το καρύδι αυτό:...{....}.... Είσθε το φρένο της Ορθοδοξίας. Αυτοκίνητο χωρίς φρένο πάει στην άβυσσο. Αν δεν είστε εσείς, οι δεσποτάδες θα παντρεύοντο μεσ' τη Μητρόπολη!...».

Αφορισμός Νικολάου Σωτηρόπουλου

Πνευματικό παιδί του Μητροπολίτη Αυγουστίνου υπήρξε ο Θεολόγος-ιεροκήρυκας Νικόλαος Ι. Σωτηρόπουλος. Ο αφορισμός του Σωτηρόπουλου από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που του επέβαλε το επιτίμιο της ακοινωνησίας, τιμωρία που αρνήθηκε να άρει ως το τέλος της ζωής του Σωτηρόπουλου, κατακρίθηκε μέσω του περιοδικού «Ο Σταυρός», το επίσημο όργανο της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητας, της οποίας προϊστάμενος ήταν ο τότε Μητροπολίτης Φλωρίνης-Πρεσπών και Εορδαίας, πατέρας Αυγουστίνος [Καντιώτης]. Μόλις ο Αυγουστίνος πληροφορήθηκε τον αφορισμό του πνευματικού του παιδιού, του απηύθυνε ανοικτή πρόσκληση λέγοντας, «..Παιδί μου για την Πίστη σε αφόρισαν, για το Όνομα του Χριστού, έλα στην Φλώρινα, ανοιχτοί είναι όλοι οι Ναοί να κηρύξεις..».

Διακρίσεις

Στις 11 Νοεμβρίου του 1943, σε ειδική τελετή που διοργανώθηκε στην αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος του απένειμε [25]

  • το Παράσημο του Αποστόλου Παύλου.

Το έργο του

Ο Επίσκοπος Αυγουστίνος υπήρξε πολέμιος της υλιστικής ιδεολογίας του κομμουνισμού, γι’ αυτό και διέτρεξε κίνδυνο η ζωή του. Αγωνίστηκε για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, της Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου, με άρθρα και κηρύγματα, ενώ συμμετείχε στα μεγάλα Εθνικά συλλαλητήρια και οργάνωσε τοπικά στην Φλώρινα, στα οποία ενημέρωνε το λαό για την ιστορική αλήθεια. Δεν κράτησε ποτέ στα χέρια του χρήματα και κανείς από το περιβάλλον του δεν κατηγορήθηκε για χρηματισμό ή φιλοχρηματία, ενώ ως το τέλος της Επισκοπικής του θητείας εξέδιδε ανά τετραετία απολογισμό των πεπραγμένων του. στο αρχείο της Επιτροπής Νομοκανονικών Ζητημάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος σώζονται 26 ερωτήματα του, τα οποία αφορούν Νομοκανονικά προβλήματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ζητήματα βαπτίσεως ενηλίκων. Υπέβαλε δύο φορές αιτήσεις για απονομή χάριτος σε κληρικούς που είχαν καθαιρεθεί και αιτιολόγησε τις αιτήσεις του καταλήγοντας, «....Ἡ Πολιτεία εἰς ὡρισμένας περιπτώσεις ...{...}... ἐφάνη συγκαταβατική καί ἔδωσεν ἔλεος. Ἡ Ἐκκλησία πολύ περισσότερον θά πρέπῃ νά δώσῃ ἔλεος ἐφ᾽ ὅσον διαπιστοῦται εἰλικρινής μετάνοια....», όμως οι αιτήσεις του απορρίφθηκαν και τις δύο φορές [26].

Έχει εκδώσει δεκάδες περιοδικά, μεταξύ τους «Ο Σταυρός», «Χριστιανική Σπίθα» [27], «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας», «Χριστιανός Στρατιώτης», «Ζήσωμεν σωφρόνως (Η ηθική του Έλληνος στρατιώτου)», έκτακτη έκδοση της εφημερίδος «Χριστιανός Στρατιώτης» και «Σάπφειρος», ήταν ο ιδρυτής του θρησκευτικού συλλόγου «Σάπφειρος» και ο δημιουργός του στρατιωτικού ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Ίδρυσε οικοτροφεία φοιτητών και μαθητών καθώς και γηροκομεία, ήταν ο ιδρυτής της ιεραποστολικής Αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σταυρός», που εκδίδει το ομώνυμο περιοδικό και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του ένας φλογερός ιεροκήρυκας, που κήρυττε σε όλη την Ελλάδα. Στη διάρκεια της ποιμαντορίας του έχτισε εκκλησίες, τον συνοικισμό των νεοφώτιστων, νεανικά κέντρα, χριστιανικά βιβλιοπωλεία, κατασκήνωση και έστησε μεγάλους Σταυρούς σε ψηλά σημεία στην πόλη της Φλώρινας, με τον μεγαλύτερο, στα 33 μέτρα και φωταγωγημένο, να βρίσκεται στον λόφο 1020. Ιδιαίτερα αγάπησε την Ιεραποστολή, απόδειξη είναι η σύσταση πολλών Ιεραποστολικών Αδελφοτήτων.

Στη διάρκεια της ποιμαντορίας στη Μητρόπολη Φλωρίνης, περιόδευσε όλες τις πόλεις και τα χωριά του νομού λειτουργώντας καί κηρύττοντας ανελλιπώς κάθε Κυριακή και γιορτή. Τέλεσε 373 χειροτονίες πρεσβυτέρων και διακόνων, οικοδόμησε 85 ναούς, ίδρυσε 16 ευαγή ιδρύματα, όπως γηροκομεία, οικοτροφεία, εκκλησιαστική σχολή, κατασκηνώσεις, το ραδιοφωνικό σταθμό «Άγιος Χρυσόστομος», αστεροσκοπείο, 2 Ιερές Μονές, 18 εφημεριακούς οίκους, 46 Ενοριακά κέντρα, 5 υπερμεγέθεις σταυρούς και τον συνοικισμό των Αθιγγάνων. Πρωτοστάτησε στους αγώνες για τη μη λειτουργία καζίνο στη Φλώρινα, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην προστασία του περιβάλλοντος από τους ρύπους των εργοστασίων της Δ.Ε.Η., [Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού], και στάθηκε στο πλευρό των απολυμένων της ΑΕΒΑΛ.

Συγγραφικό έργο

Ο Αυγουστίνος Καντιώτης έγραψε και δημοσίευσε περισσότερα από ογδόντα δύο βιβλία, όλα με θρησκευτικό περιεχόμενο. Μεταξύ τους

  • «Προφητικοί Λόγοι Αφυπνίσεως για την ανόρθωση της Εκκλησίας και Κοινωνίας»,
  • «Σαλπίσματα Μετανοίας, (Αποσπάσματα Κηρυγμάτων)»,
  • «Σωτήρια μηνύματα ,
  • «Πνευματικά σαλπίσματα Ορθοδόξου ζωής και ομολογίας»,
  • «Εμπνευσμένα κηρύγματα»,
  • «Φωτεινοί Δείκτες για ασφαλή ουρανοδρομία»,
  • «Τι θα μας σώση»,
  • «Οι χριστιανοί στους έσχατους καιρούς»,
  • «Σαλπίσματα»,
  • «Ἀντιπαπικά»,
  • «Τα τέσσερα χρώματα»,
  • «Κοσμάς ο Αιτωλός»,
  • «Εκ του ανεσπέρου φωτός»,
  • «Παιδιά μου προσέξτε»,
  • «Προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως»,
  • «Ρίχνω τον κουβά μου βαθειά»,
  • «Μια ζωντανή ιστορία», δίτομο έργο,
  • «Γονείς, φροντίστε για την ανατροφή των παιδιών σας»,
  • «Εις την Θείαν Λειτουργίαν» το 1978, εκδόσεις «Σταυρός»,
  • «Τα πέντε κόσκινα» το 2008.

Μεταφρασε, προλόγισε και έγραψε τις σημειώσεις στο έργο

  • «Ο πολύτιμος μαργαρίτης. Βιογραφία των οσίων πατέρων ημών Βαρλαάμ και Ιωάσαφ», έκδοση του περιοδικού «Χριστιανική Σπίθα».

Η παραίτηση & το τέλος του

Νιώθοντας το βάρος του χρόνου, παραιτήθηκε από τη θέση του Μητροπολίτη στις 9 Δεκεμβρίου 1999, σε ηλικία 93 ετών. Αποσύρθηκε επισήμως στις 15 Ιανουαρίου του 2000 αν και εξακολούθησε τις επισκέψεις του σε ενορίες και την εκφώνηση σύντομων κηρυγμάτων, τη διοργάνωση συναθροίσεων και τη διανομή του αντίδωρου στις Θείες ακολουθίες. Ο ίδιος συνέχισε να εκκλησιάζεται στην ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος Φλωρίνης, όπου έδιδε την ευλογία του στους πιστούς. Στις αρχές του Αυγούστου του 2010 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και έκτοτε, ως την ημέρα του θανάτου του, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της Φλώρινας. Στις 27 Αυγούστου 2010 παρουσίασε συμπτώματα νεφρικής ανεπάρκειας. Πέθανε την ημέρα που στο Άγιον Όρος εορτάζεται, με το παλαιό ημερολόγιο, η Κοίμηση της Θεοτόκου και η σορός του εκτέθηκε σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα στη Μονή του Αγίου Αυγουστίνου στη Φλώρινα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. [Εκοιμήθη ο Αυγουστίνος Καντιώτης zougla.gr]
  2. [Η ιερά Μονή Aγίου Αυγουστίνου Φλωρίνης ιδρύθηκε από τον Μητροπολίτη Φλώρινας Αυγουστίνο Καντιώτη το έτος 1999, με το Προεδρικό Διάταγμα 44/1999, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 46/Α/1999, στις εγκαταστάσεις του Οίκου Μακεδονικής Χειροτεχνίας. Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο της πόλης της Φλώρινας, δίπλα στον ενοριακό ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και του Συνοικισμού Νεοφώτιστων. Το νεόκτιστο Καθολικό της Μονής τιμάται στον Άγιο Αυγουστίνο, επίσκοπο Ιππώνος και στις οσίες Μαρία Αιγυπτία και Συγκλητική. Σήμερα η Μονή λειτουργεί ως κοινόβιο.]
  3. [Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας.]
  4. [Ο λαϊκός Ανδρέας Καντιώτης διορίστηκε Γραμματέας Β' Τάξεως της Μητροπόλεως Αιτωλίας & Ακαρνανίας, με υπουργική απόφαση, στις 29 Ιανουαρίου 1935. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. υπ' αριθμόν 12, της 12ης Φεβρουαρίου 1935.]
  5. [Διορίστηκε Πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλία & Ακαρνανίας με Βασιλική Διάταγμα στις 4 Απριλίου του 1935. Το Βασιλικό Διάταγμα δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. υπ' αριθμόν 71 της 5ης Μαΐου 1935.]
  6. [Τηλεγράφημα υπ' αριθμόν 693/1940.]
  7. [Ιδιόχειρο σημείωμα της 28ης Μαρτίου 1941 του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Ιεροθέου, προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.]
  8. [Ο Ιερομόναχος Αυγουστίνος μετατέθηκε ως Ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Ιωαννίνων με Βασιλικό Διάταγμα που υπογράφηκε στις 8 Αυγούστου 1941 και δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. υπ' αριθμόν 172 της 20ης Αυγούστου 1941.]
  9. [O Ιερομόναχος Διάκονος Αυγουστίνος αποσπάσθηκε ως Ιεροκήρυκας από την Μητρόπολη Ιωαννίνων στη Μητρόπολη Εδέσσης και Πέλλης με το υπ' αριθμόν 106/342 Συνοδικό έγγραφο της 4ης Φεβρουαρίου 1942.]
  10. [Εντός του έτους 1943 ο Ιερομόναχος-Πρεσβύτερος Αυγουστίνος αποσπάστηκε, αρχικά, στις 23 Μαρτίου 1943 στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων, με το Συνοδικό έγγραφο αριθ. πρωτ. 379/506, όπου δεν κατόρθωσε να μεταβεί, και στη συνέχεια στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και τα ομόρους Μητροπόλεις, με το Συνοδικό έγγραφο υπ’ ἀριθ. πρωτ. 392/450 της 20ης Απριλίου 1943. Ακολούθως αποσπάστηκε στην Ιερή Μητρόπολη Κασσανδρείας Χαλκιδικής, με το Συνοδικό έγγραφο με αριθ. πρωτ. 398/698 της 6ης Οκτωβρίου 1943 και τέλος, στην Ιερή Μητρόπολη Γρεβενών στις 13 Νοεμβρίου 1943, με το Συνοδικό έγγραφο υπ' αριθ. πρωτ. 969/777.]
  11. [«Βασιλεῦ! Εἶσθε μασόνος; Ἀπαντήσατε εἰλικρινῶς. Ἐὰν ὄχι, ὅπως διακαῶς θέλω νὰ ἐλπίζω, ὤ, ὁποία χαρὰ διʼ ἐμὲ καὶ διὰ ὅλον τὸν λαόν. Ἄς ἐκδοθῆ ἀνακοινωθέν. Ἡ συκοφαντία ὅτι τὰ ἀνάκτορα ἐνέχονται εἰς τὸ καταχθόνιον σύστημα θὰ διαλυθῆ καὶ ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς θὰ ἀναπνεύση. Ἐὰν ὅμως ναί, τότε πῶς ἐν τῶ Ναῶ θὰ εἴπωμεν: «τοῦ εὐσεβεστάτου Βασιλέως ἡμῶν....»; Βασιλεῦ! Οἱ μασόνοι δὲν εἶνε εὐσεβέστατοι. Ἐκκαθαρίσατε τὴν θέσιν σας».]
  12. [Έγγραφο με αριθ. πρωτ. 2674 της 4ης Ιανουαρίου 1951 της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.]
  13. [Διορίστηκε Ιεροκήρυκας στην Ιερή Μητρόπολη Αθηνών με το Βασιλικό Διάταγμα της 18ης Φεβρουαρίου 1955, το οποίο δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 40, τεύχος Γ' της 6ης Απριλίου 1955.]
  14. [Ο Αυγουστίνος Καντιώτης τοποθετείται εις την Φλώριναν. Εφημερίδα «Μακεδονία», 24 Ιουνίου 1967, σελίδα 8η.]
  15. [Το τριπρόσωπο για την Μητρόπολη Φλωρίνης-Πρεσπών και Εορδαίας καταρτίστηκε με το Συνοδικό έγγραφο με αριθ. πρωτ. 2094/805 στις 22 Ιουνίου 1967.]
  16. [Χειροτονούνται σήμερον οι Μητροπολίται οι εκλεγέντες δια τας 8 κενάς θέσεις. Εφημερίδα «Μακεδονία», 26 Ιουνίου 1967, σελίδα 6η.]
  17. [Ο Αυγουστίνος Καντιώτης κατέστη Μητροπολίτης στη Μητρόπολη Φλωρίνης-Πρεσπών και Εορδαίας με το Βασιλικό Διάταγμα της 27ης Ιουνίου 1967, περί εκλογής και καταστάσεως του Αρχιμανδρίτου Αυγουστίνου Καντιώτου ως Μητροπολίτου της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, το οποίο δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. υπ' αριθμόν 264 της 27ης Ιουνίου 1967.]
  18. [Ενεθρονίσθησαν οι Μητροπολίται Λαγκαδά, Εδέσσεης, Φλωρίνης. Εφημερίδα «Μακεδονία», 18 Ιουλίου 1967, σελίδα 5η.]
  19. [Τα νέα Πανεπιστημιακά κτίρια. Εφημερίδα «Μακεδονία», 12 Μαΐου 1971, σελίδα 5η.]
  20. [O παλαιός ναός κτίσθηκε το 1890 από σχισματικούς της Φλώρινας. O παλιός ιερέας του ναού Αθανάσιος Ρούκαλης εξήγησε «...Έφερα βαρέως το ότι ο μητροπολιτικός ναός είχε σχήμα σλαβικό, και εσωτερικά και εξωτερικά. Είχε τρεις τρούλους επάνω σε σλαβικό ρυθμό. Όλα τα παράθυρά του ήταν σε σλαβικό ρυθμό. Μέσα οι εικόνες του τέμπλου ήσαν γραμμένες με σλαβικά γράμματα και πάνω σ' αυτά είχαν γραφεί ελληνικά. Σε περιπτώσεις που είχαν σβηστεί ή είχαν ξεθωριάσει τα ελληνικά γράμματα, φαίνονταν ακόμη τα σλαβικά. Αυτό δεν μπορούσα να το δεχτώ. ...{...}... Η επιτροπή της Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας παρέλαβε τις εικόνες και τις κατέθεσε σε κάποια υπηρεσία....{...}... Ακολούθησε η αγία τράπεζα που διαρρυθμίστηκε για να μη φαίνεται καθόλου ίχνος σλαβικής νοοτροπίας. Και τέλος ...{...}...διόρθωσαν όλα τα παράθυρα. Έτσι ο ναός απέκτησε χρώμα ελληνορθόδοξο. Έφυγε τελείως το σλαβικό....»]
  21. [Περιοδικό «Ταχυδρόμος», 5 Οκτωβρίου 1977.]
  22. [Εφημερίδα «Τα Νέα», 16 Οκτωβρίου 1978.]
  23. [Ομιλία Αειμνήστου Αυγουστίνου Εκδήλωση Παλαιοημερολογιτών την Κυριακή της Ορθοδοξίας του έτους 1967.]
  24. [Η ομιλία του Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου, εκδήλωση των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος Ηχητικό απόσπασμα.]
  25. [Στον Αυγουστίνο Καντιώτη, Επίσκοπο Φλωρίνης-Πρεσπών και Εορδαίας, απονεμήθηκε το παράσημο του Αποστόλου Παύλου, με το Συνοδικό έγγραφο με αριθ. πρωτ. 5015/2118 για την εθνική του δράση κατά την περίοδο της Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα.]
  26. [Συνοδικό έγγραφο με αριθ. πρωτ. 520/269 της 14ης Φεβρουαρίου του 1970.]
  27. [Αρχείο τευχών του περιοδικού «Χριστιανική Σπίθα» (ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2022, 17:58'.)]