Κώστας Καιροφύλας

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Κώστας Καιροφύλλας, Έλληνας εθνικιστής σημαντικός λόγιος, ποιητής, ιστοριοδίφης και ιστορικός συγγραφέας, δραστήριος μελετητής της Ελληνικής ιστορίας, ιδιαίτερα των περιόδων Φραγκοκρατίας και Τουρκοκρατίας, έργο για του οποίου την ολοκλήρωση τον βοήθησε η κατά καιρούς διαμονή του σε διάφορες Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές πόλεις, δημοσιογράφος και μεταφραστής, ανώτερος κρατικός υπάλληλος που υπηρέτησε ως Νομάρχης, γεννήθηκε το 1881 στη Ζάκυνθο και πέθανε στις 16 Ιουλίου 1961 στη Φιλοθέη Αττικής. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε [1] στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών στις 17:00 της Δευτέρας 17ης Ιουλίου και τάφηκε την ίδια ημέρα στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών.

Ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Τζεν, ανιψιά του Δημήτρη Σολωμού, αδελφού του ποιητή Διονυσίου Σολωμού, κι είχε την τύχη να περιέλθουν στην κατοχή του άγνωστα ντοκουμέντα για τον Διονύσιο Σολωμό, τα οποία χρησιμοποίησε στο έργο του. Το 1927 απέκτησαν το γιο τους, τον ιστοριοδίφη Ιωάννη Καιροφύλα, σύζυγο Καλλιόπης Πίσσα-Καιροφύλα.

Κώστας Καιροφύλας
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1881
Τόπος: Ζάκυνθος, Επτάνησος (Ελλάδα)
Θάνατος: 16 Ιουλίου 1961
Τόπος: Φιλοθέη, Αττική (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Λόγιος, Ιστοριοδίφης
Δημοσιογράφος, Νομάρχης.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Νικόλαος Καιροφύλας. Ο Κώστας παρακολούθησε τις εγκύκλιες σπουδές στη γενέτειρα του, όπου πέρασε τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια, ενώ διδάχθηκε τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα από τον Σπυρίδωνα δε Βιάζη και τον Μ.Μαρτζώκη. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά την αποφοίτησή του ταξίδεψε για σπουδές στην Ευρώπη και πραγματοποίησε αρχειακές έρευνες στη Ρώμη, τη Βενετία, το Μιλάνο, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Λιβόρνο, αναζητώντας ιστορικές πληροφορίες ελληνικού ενδιαφέροντος, στις βιβλιοθήκες και τα αρχεία των παραπάνω πόλεων, για τη συλλογή υλικού της ιστορίας της Ελλάδας, στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και Τουρκοκρατίας, τις οποίες χρησιμοποίησε στα βιβλία του.

Με την επιστροφή του διορίστηκε Ειρηνοδίκης στην Κορώνη της Μεσσηνίας, όμως παραιτήθηκε και ξαναγύρισε στην Αθήνα, για να επιδοθεί στη δημοσιογραφία, που αποτελούσε την ιδιαίτερή του κλίση. Το 1929 διορίστηκε νομάρχης και υπηρέτησε στους νομούς, Άρτας, Κοζάνης, από Ιούλιο έως τον Αύγουστο του 1928 [2], και Κυκλάδων. Διατέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα διευθυντής στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Αναμίχτηκε στην πολιτική και συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου για να διασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα την εποχή των συνθηκών των Βερσαλιών και των Σεβρών, ενώ το 1920 και το 1924 ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη ως κυβερνητικός απεσταλμένος.

Δημοσιογραφική δράση

Άσκησε το δημοσιογραφικό επάγγελμα για 25 χρόνια. Από το το 1905 ως το 1914 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη όπου εργάστηκε ως ανταποκριτής των εφημερίδων «Εστία» και «Εσπερινή» και παρακολούθησε μαθήματα κοινωνιολογίας και εγκληματολογίας. Στη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου ήταν ανταποκριτής στο Παρίσι και το Λονδίνο και το 1923 ίδρυσε τη βραχύβια εφημερίδα «Εθνικός Κόσμος», ενώ συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Ελεύθερο Βήμα», «Αθηναϊκά Νέα» και με περιοδικά όπως «Κυριακή», «Μπουκέτο» [3], «Νέα Εστία», «Νέον Κράτος», «Ιόνιο Ανθολογία» και το γαλλόφωνο «Messager d’ Athenes». Τιμήθηκε το 1935 με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του «Ιστορία των Αθηνών».

Η σχέση του με τον Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο

Ο Καιροφύλας διατηρούσε προσωπική φιλική σχέση με τον εθνικιστή Ιταλό ποιητή Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο, ο οποίος έδωσε διάλεξη στον φιλολογικό όμιλο «Παρνασσός», όταν ο Καιροφύλας ήταν ακόμη φοιτητής. Λίγα χρόνια αργότερα ο Καιροφύλας τον επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο «Ρετζίνα» στη Ρώμη για να του δώσει ένα αντίτυπο της μεταφράσεως στα ελληνικά της ποιητικής συλλογής Ροδοδάφνη. Όπως γράφει ο Καιροφύλας, «...Εκείνο κυρίως που μού έκαμε ξεχωριστή εντύπωση από την πρώτη στιγμή στον κοντό και φαλακρό αυτό άνδρα ήσαν τα μάτια του, δυο φλόγες αεικίνητες, που σκλάβωναν αμέσως. Όταν άρχισε να μιλεί, τότε κατάλαβα το μυστικό της γοητείας του, που κατακτούσε όσους τον πλησίαζαν. Μια μουσική γλυκολαλιά έντυνε βαθιές σκέψεις με την ωραία φωνή του. Ήταν ποιητής ακόμα κι όταν μιλούσε. Κι όσο έμεινα σιμά του, νόμιζα πως τον άκουγα ν’ απαγγέλλει ποίημα.. Άλλωστε αληθινό νοσταλγικό ποίημα ήσαν τα λόγια του. Μου μίλησε για τις δυο επισκέψεις του στην Ελλάδα και ιδίως για την τελευταία, που του έμεινε αλησμόνητη από τις τιμές που του έγιναν. Μού είπε ότι, φεύγοντας, σχεδίαζε να γυρίσει τον επόμενο χρόνο και να μείνει κάμποσο καιρό για ν’ αναπαυθεί στην «ωραία Ζάκυνθο» που είχε γνωρίσει από παιδί μέσα από τα ποιήματα του Φωσκόλου. Το σχέδιό του αυτό ήταν παλιό, γιατί το ξεμυστηριεύεται και στην τραγωδία του «Η νεκρή πόλη»...{...}... Κατάλαβα ότι, ενώ μου μιλούσε, ξαναγύριζε με τα μάτια της ψυχής του στα μακρινά αλλ’ αλησμόνητα ελληνικά τοπία, στα ελληνικά μνημεία κι ότι τη στιγμή εκείνη πρόβαινε μπροστά του σαν όραμα ο Παρθενώνας· γιατί, όταν σηκώθηκα να φύγω, μού είπε:«Ανάμεσα από τα πιο αγαπημένα κειμήλιά μου κρατώ ένα πολύτιμο ενθύμιο, ένα κλαδί ελιάς, που ένα ηλιοφώτιστο απόγευμα έκοψα από την ιερή ελιά της Ακρόπολης, χαιρετώντας με αυτοσχέδιους στίχους τον ιερό βράχο της Παλλάδος, από τον οποίο ξεχύθηκε στον κόσμο το θείο φως της τέχνης....». Το 1938 ο Καιροφύλας έδωσε διάλεξη για τον Ντ’ Αννούντσιο στον «Παρνασσό», όταν η είδηση του θανάτου του ποιητή έφτασε στην Αθήνα, με θέμα «Ο Ντ’ Αννούντσιο και το ελληνικό πνεύμα» [4].

Σχέσεις με 4η Αυγούστου

Στη διάρκεια της διακυβερνήσεως της Ελλάδος από το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου υπό τον Ιωάννη Μεταξά, ο Καιροφύλας συνεργάστηκε με το περιοδικό «Νέον Κράτος» του Αριστείδη Καμπάνη. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικολάου Λούβαρι, συνελήφθη από τον Κώστα Μανιαδάκη υπουργό Ασφαλείας του καθεστώτος της «4ης Αυγούστου». Μαζί του συνελήφθησαν οι Γεώργιος Σπ. Μερκούρης, αρχηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, Νικόλαος Γιοκαρίνης, επίτροπος Τύπου, γενικός διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου επί Κατοχής, Σταύρος Ευταξίας, προιστάμενο της λογοκρισίας των γερμανικών εφημερίδων, Μιχαήλ Παπαστρατηγάκης, δημοσιογράφος της εφημερίδος «Ακρόπολις», ο οποίος το 1944 ακολούθησε την κατοχική κυβέρνηση του Έκτορα Τσιρονίκου στην Αυστρία, Σπύρος Τραυλός, μετέπειτα διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή», Φώτος Γιοφύλλης, μετέπειτα συνεργάτης του Ιταλικού προπαγανδιστικού περιοδικού «Κουαδρίβιο». Όλοι τους κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε απόπειρα κινήματος που απέβλεπε στην ανατροπή του Ιωάννη Μεταξά, τον οποίον θεωρούσε Αγγλόφιλο. Ο Καιροφύλας στη διάρκεια της Κατοχής διατέλεσε συνεργάτης του περιοδικού «Κουαδρίβιο», της Ιταλικής προπαγανδιστικής εκδόσεως στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Περίοδος της Κατοχής

Ο Καιροφύλας υπήρξε συνεργάτης του εβδομαδιαίου προπαγανδιστικού περιοδικού «Κουαδρίβιο» [«Quadrivio»], το οποίο ήταν η Ελληνική έκδοση της Ιταλικής καθημερινής εφημερίδος «Τίβερις» αφιερωμένη στην Ιταλο-Ελληνική Συνεργασία και ασχολούνταν με θέματα λογοτεχνίας και ιστορίας, όμως συχνά στην ύλη του περιλαμβάνονταν και κείμενα με πολιτικό περιεχόμενο. Στην πέμπτη σελίδα του «Κουαδρίβιο», υπήρχε η φράση, «Διαβάζετε και διαδίδετε το Κουαδρίβιο εις τούτο συνεργάζονται Έλληνες και Ιταλοί συγγραφείς. Το Κουαδρίβιο είναι εφημερίς της Νέας Τάξεως». Το έντυπο κυκλοφόρησε από το Φθινόπωρο του 1941 έως τις 12 Απριλίου 1943 και συνεργάτες του υπήρξαν οι Έλληνες λόγιοι, Φώτος Γιοφύλλης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Σύλβιος, Κλέων Παράσχος, Νικόλαος Ποριώτης, Μιχαήλ Αργυρόπουλος, Φώτης Κόντογλου, Ν. Λάσκαρης, Αλέκος Μιλτ. Λιδωρίκης, ο δημοσιογράφος Νίκος Γιοκαρίνης, και ο γλύπτης -Πανεπιστημιακός καθηγητής- Μιχαήλ Τόμπρος. Στο έντυπο δημοσιεύονταν επικριτικά κείμενα για την Αγγλία, τις Η.Π.Α. και τη Σοβιετική Ένωση καθώς και αναφορές για τους Εβραίους και τους Μαύρους. Η έκδοση της 20ης Σεπτεμβρίου 1942, ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη του Μπενίτο Μουσολίνι στην Αθήνα και αποτέλεσε προπαγανδιστικό όπλο των ιταλικών δυνάμεων κατοχής στην Ελλάδα, ενώ η κυκλοφορία του ήταν πανελλαδική. Το έντυπο έδινε στους συνεργάτες του χρηματική αμοιβή και τρόφιμα. Οι Έλληνες διανοούμενοι που αρθρογραφούσαν -μεταξύ τους και ο Καιροφύλλας- έγιναν στόχος επιθέσεων μετά την απελευθέρωση για τη δραστηριότητα τους.

Στις 12 Οκτωβρίου 1944 το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ διέγραψε ως δωσίλογους 13 από τα πιο εκτεθειμένα μέλη του σωματείου. Δέκα από τα δεκατρία ονόματα δημοσιεύτηκαν στην «Ελευθερία» της επομένης ημέρας, το φύλλο της οποίας στάθηκε αδύνατο να εντοπιστεί, κι άλλα τρία σ’ εκείνο της μεθεπομένης ημέρας, επρόκειτο για τους Σπυρίδωνα Τραυλό, Σταύρο Ευταξία και Ελευθέριο Σταυρίδη. Εφτά από τους δέκα υπόλοιπους μνημονεύονται στα απομνημονεύματα [5] του θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Κρίτα. Επρόκειτο για τους Σπύρο Μελά, Αχιλλέα Μαμάκη, Κλέωνα Παράσχο, Παναγιώτη Κατηφόρη, Κονιτόπουλο, Κώστα Καιροφύλα και Νίκο Γιοκαρίνη. Το «Κουαδρίβιο» κυκλοφορούσε κάθε Κυριακή τη διετία 1941-1943, με διευθυντή τον Τελέσιο Ιντερλάντι και διευθυντή συντάξεως τον Ιωάννη Κουρούνη. Μεταξύ των επώνυμων συνεργατών του συγκαταλέγονταν φυσιογνωμίες του δημοσιογραφικού και λογοτεχνικού κόσμου όπως ο Κωνσταντίνος Φαλτάιτς, ο Κώστας Καιροφύλας, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Αλέκος Λιδωρίκης και ο Δημήτρης Γατόπουλος.

Εργογραφία

Εμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα το 1899 με τη μετάφραση τόμου ποιημάτων του Ιταλού ποιητή Στεκέττι, που κρίθηκε επαινετικά από τον Κωστή Παλαμά, ενώ εργάστηκε ως μεταφραστής στην εφημερίδα «Ακρόπολις», μεταγλωττίζοντας άρθρα ιταλικών και γαλλικών εφημερίδων. Υπήρξε πολυγραφότατος και οι ιστορικές μελέτες του ξεπερνούν τις χίλιες. Δημοσίευσε σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες, ενώ παράλληλα, εξέδωσε σειρά λογοτεχνικών και άλλων πονημάτων.Έζησε και εργάστηκε είκοσι χρόνια στην Ευρώπη ως ανταποκριτής εφημερίδων. Η διαμονή του εκεί του προσέφερε την ευκαιρία να ερευνήσει τα αρχεία της Ρώμης, του Βερολίνου, του Μιλάνου, του Λιβόρνο, της Βενετίας, του Παρισιού και του Λονδίνου, αναζητώντας ιστορικές πληροφορίες ελληνικού ενδιαφέροντος, τις οποίες χρησιμοποίησε στα βιβλία του. Ορισμένα από τα έργα του έχουν γραφτεί και στα ιταλικά.

Δημοσίευσε ιστορικές μονογραφίες και μελέτες για την περίοδο της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, κυρίως την ιστορία της Επτανήσου και ιδιαίτερα της Ζακύνθου, καθώς και μεταφράσεις. Εξέδωσε μελέτες για τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Παύλο Καλλιγά, τον Εμμανουήλ Ροΐδη και άλλους νεοέλληνες λογοτέχνες, ενώ στο χώρο της μετάφρασης ασχολήθηκε με έργα των Ντάντε, Διονυσίου Σολωμού (από τα ιταλικά), Ουίλλιαμ Μίλλερ και άλλων. Ορισμένα από τα έργα του έχουν γραφεί και στα ιταλικά.

Βιβλιογραφία

Λογοτεχνικά-Ιστορικά

  • «Ελευθέριος Βενιζέλος, η ζωή του-το έργον του», το 1914, με πρόλογο του Τακε Ιονέσκου, από τις εκδόσεις «Γεωργίου Φέξη»,
  • «Το μυστικόν του Βενιζέλου», το 1920,
  • «Ο άγνωστος Σολωμός», το Νοέμβριο του 1926, έργο που θεωρείται σημαντικότατη συμβολή στην έρευνα για τη ζωή και το έργο του Έλληνα εθνικού ποιητή.

Η έκδοση του βιβλίου στάθηκε αφορμή για δικαστική αντιπαράθεση μεταξύ του διευθυντού της εφημερίδος «Επτάνησος», ο οποίος μηνύθηκε και παραπέμφθηκε σε δίκη, για εξύβριση του Κώστα Καιροφύλα. Ο Καιροφύλας πραγματοποίησε προδημοσιεύσεις στις αθηναϊκές εφημερίδες «Νέα» και «Εστία» διαφημίζοντας το βιβλίο και πολλοί θεώρησαν ότι θίγεται η μνήμη του ποιητή. Έτσι ο Διονύσης Ρένεσης, εκδότης της Ζακυνθινής εφημερίδος δημοσίευσε άρθρο στις 25 Ιανουαρίου 1927, στο οποίο έγραφε, μεταξύ άλλων, «....Ο Σολωμός αγράμματος,ο Σολωμός νόθος,ο Σολωμός μισάνθρωπος,ο Σολωμός αλκοολικός...{...}...Το τρισένδοξον όνομα του Σολωμού ουδόλως θίγεται από ευτελείς και ανάξιους να φέρωσι το ελληνικό όνομα ανθρωπίσκους, όπως είναι ο επί χρήμασι προπαγανδιστής του Βενιζελισμού, ο άσημος, ο πλανόδιος χαφιές Καιροφύλας...». Εναντίον του εκδότη υποβλήθηκε μήνυση και ο Καιροφύλας ζήτησε να διεξαχθεί η δίκη στην Πάτρα. Στην εκδίκαση που έγινε στις 14 Μαρτίου 1928, συνήγορος πολιτικής αγωγής ανέλαβε ο Αριστοτέλης Φωτήλας, ενώ υπεράσπισης ο Δημήτριος Στεφανόπουλος, πατέρας του Κωστή Στεφανόπουλου, μετέπειτα προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Καιροφύλας στην δίκη επικαλέσθηκε κείμενα των Ζώη, Δε Βιάζη και Μαρίνου Σιγούρου και ο Ρένεσης καταδικάστηκε για εξύβριση τόσο σε πρώτο, όσο και σε δεύτερο βαθμό.

  • «Σολωμού ανέκδοτα έργα», το 1927, εκδόσεις «Στοχαστής».

Στην έκδοση περιλαμβάνεται το άγνωστο ως τότε ποίημα η «Γυναίκα της Ζάκυθος», τρομερό και οριακό πεζό ποίημα του ποιητή, το οποίο παρέμενε στα αζήτητα εκατό χρόνια μετά τη γραφή του. Η μελέτη δημοσιεύτηκε αρχικά σε συνέχειες στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Η Κυριακή του Ελευθέρου Βήματος» από το πρώτο φύλλο έκδοση της στις 12 Δεκεμβρίου 1926 μέχρι και τις 20 Μαρτίου 1927. Στη μελέτη παρουσιάζει η μαρτυρία της 82χρονης -τότε- Ελένης Σολωμού, δεύτερης συζύγου του Δημήτρη Σολωμού, αδερφού του ποιητή και θείας του Καιροφύλα.

  • «Ο γολγοθάς του Καποδίστρια», το 1928,
  • «Φώσκολος και Καποδίστριας», το 1928,
  • «Το μυθιστόρημα του Καπετάν Κεφάλα», το 1929,
  • «Ιστορικαί σελίδες Τήνου», το 1930,
  • «Βασιλεύς Γεώργιος Α' και ο Α. Βαλαωρίτης: ανέκδοτοι επιστολαί», το 1930,
  • «Έλληνες τυχοδιώκτες», εκδόσεις «Σιδέρη», το 1932.

Γράφτηκε βάσει ιστορικών πηγών και κυκλοφόρησε στις εκδόσεις της εφημερίδας «Φωνή του Λαού», που έδινε στους αναγνώστες της με κουπόνια διάφορα βιβλία. Το έργο αναφέρεται στη ζωή και τη δράση του Κωνσταντίνου Γεράκη, ο οποίος στα μέσα του 17ου αιώνα έφυγε από το Αργοστόλι και αφού δούλεψε ως ναυτόπαιδο σε πλοία αγγλικής εταιρίας, έφτασε να γίνει αντιβασιλέας στο Σιάμ, τη σημερινή Ταϊλάνδη.

  • «Άρχοντας Άγιος», το 1932,
  • «Ιστορία των Αθηνών από Κωνσταντίνου του Μεγάλου μέχρι της αλώσεως υπό των Τούρκων», το 1933,
  • «Το Γαλλικόν Δουκάτον των Αθηνών», το 1933,
  • «Ο Αλή Πασάς όπως τον είδον οι περιηγηταί», το 1934,
  • «Ο Φώσκολος και η Ελλάς», το 1935,
  • «Ιστορία των Αθηνών» το 1935, για την οποία τιμήθηκε με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών,
  • «Ιστορικαί σελίδες Ζακύνθου, από επίσημα έγγραφα», το 1935,
  • «Παύλος Καλλιγάς-Η ζωή και το έργο του», Αθήνα 1937,
  • «Η Ζάκυνθος και η Ελληνική Επανάστασις», το 1938,
  • «Η Επτάνησος υπό τους Ενετούς», το 1942,
  • «Οι κουρσάροι στην Ελλάδα», το 1955,
  • «Ρώμος Φιλύρας, Αυτοί οι ωραίοι τρελοί», εκδόσεις «Φιλιππότης», Αθήνα 1986.

Μεταφράσεις

Μερικές από τις πολλές μεταφράσεις του:

  • «Ο Βίος του Χριστού» του εθνικιστή συγγραφέα Τζιοβάνι Παπίνι,
  • «Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος» (1821-1921) του Ουίλιαμ Μίλερ,
  • «Η θεία κωμωδία» του Δάντη, το 1917, τρίτομο έργο. Επανεκδόθηκε το 1928, από τις εκδόσεις «Αγκύρας».
  • «Ιταλικά ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού»,
  • «Ιταλοί ποιηταί» το 1943.

Το έργο περιλαμβάνει μεταφράσεις των ποιημάτων «Ύμνος στην Αθηνά», «Ο νόθος», «Ανάμνηση», «Η Ροδοδάφνη», «Σεΰντα», του Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο από τη συλλογή «Αλκυόνη». το βιβλίο περιέχει ιδιαίτερα εγκωμιαστικά σχόλια για τον Ντ’ Ανούντσιο, καθώς και πληροφορίες για την επίσκεψή του, το λόγο στον «Παρνασσό» και άλλες λεπτομέρειες της ζωής και του έργου του. Η επιλογή να βγει ένα τέτοιο βιβλίο εκείνη την περίοδο −και μάλιστα γεμάτο επαίνους για τον γνωστών φρονημάτων Ντ’ Ανούντσιο είναι χαρακτηριστική των εθνικιστικών ιδεολογικών πεποιθήσεων του Καιροφύλα. Το έργο του Καιροφύλα περιλαμβάνει πέντε ακόμη Ιταλούς ποιητές, τον Καρντούτσι, τον Πάσκολι, τον Γκραφ, την Άντα Νέγκρι και τον Στεκέττι.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. Κηδείαι Εφημερίδα «Ελευθερία», Τρίτη 18 Ιουλίου 1961, σελίδα 2η.
  2. Στον 97ο χρόνο της λειτουργίας της «έκλεισε τον κύκλο της» η Νομαρχία Κοζάνης Εφημερίδα «Χρόνος» Κοζάνης, 14 Φεβρουαρίου 2011
  3. [Τα περισσότερα κείμενα του Κώστα Καιροφύλα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον, καθώς πρόκειται για πρωτότυπες ιστορικές μελέτες. Εξίσου σημαντικά για τη μελέτη της νεότερης φιλολογίας είναι τα κείμενα κριτικής για πολλούς Έλληνες και ξένους λογοτέχνες, όπως οι Διονύσιος Σολωμός, Jean Moréas, Lorenzo Stecchetti (Olindo Guerrini), Γεώργιος Ζαλοκώστας, Giosuè Carducci και πολλούς άλλους ακόμη. Δε θα πρέπει να παραλείψουμε στο σημείο αυτό και τις πολλές μεταφράσεις ποιημάτων του Stecchetti από τον ίδιο.]
  4. ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ
  5. [«Οπως τους γνώρισα», Αθήνα 1998, σελίδα 199.]