Μιχαήλ Αργυρόπουλος
Ο Μιχάλης Αργυρόπουλος Έλληνας εθνικιστής, νομικός, λογοτέχνης με ποιητική και πεζή συγγραφική δραστηριότητα, δημοσιογράφος και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής και υπήρξε συνεργάτης του Εθνικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπό τους πρωθυπουργούς Ιωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Κορυζή, γεννήθηκε το 1862 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας και πέθανε [1] στις 10:30 το πρωί του Σαββάτου 4 Ιουνίου 1949 στην Αθήνα. Η κηδεία του τελέστηκε στις 11 το πρωί της Κυριακής 5 Ιουνίου από τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου της οδού Σκουφά στην Αθήνα [2].
|
| ||
| ||
| Γέννηση: 1862 | ||
| Τόπος: Νέα Σμύρνη, Μικρά Ασία (Οθωμανική Αυτοκρατορία) | ||
| Σύζυγος: Μαρία Αργυροπούλου | ||
| Τέκνα: Άτεκνος | ||
| Υπηκοότητα: Ελληνική | ||
| Ασχολία: Νομικός, λογοτέχνης, δημοσιογράφος, πολιτικός | ||
| Θάνατος: 4 Ιουνίου 1949 | ||
| Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα) | ||
Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Αργυροπούλου, η οποία είχε τρία παιδιά από προηγούμενο γάμο της, και δεν απέκτησαν απογόνους.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Οικογένεια Αργυρόπουλου
Πατέρας του ήταν ο φαρμακοποιός Δ. Αργυρόπουλος, που είχε κατάστημα στη Σμύρνη και κατοικούσε στην οδό Παπαφίλιππα, έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλεως. Αδελφή του ήταν η Σοφία Αργυρόπουλου, η οποία στις 24 Ιουνίου 1911 παντρεύτηκε τον Άγγελο Σημηριώτη, φίλο του Μιχάλη, και το 1913 απέκτησαν μία κόρη, την Χρυσηίδα.
Σπουδές
Ο Μιχάλης Αργυρόπουλος ολοκλήρωσε τις Βασικές και Εγκύκλιες σπουδές στη γενέτειρα του όπου και φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή. Σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, είχε συμφοιτητές τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κωστή Παλαμά, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι.
Επιστημονική & πολιτική δράση
Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου άσκησε τη δικηγορία και διατέλεσε νομικός σύμβουλος ξένων προξενείων που είχαν την έδρα τους στη Σμύρνη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία δημοσιεύοντας έργα του σε έντυπα της Σμύρνης, ενώ ανέπτυξε έντονη πατριωτική δράση αλλά και σημαντική κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα. Εξορίστηκε δύο φορές από τους Τούρκους για την πατριωτική του δράση. Την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων εργάστηκε ως δημοσιογράφος πολεμικός ανταποκριτής στα πεδία των μαχών και δημοσίευσε σειρά ανταποκρίσεων από τη Σερβία. Το 1914, μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων επέστρεψε στη Σμύρνη, όπου δημοσίευσε σε βιβλίο τις εντυπώσεις του. Μετά την απελευθέρωση της Σμύρνης εκλέχθηκε, με απόλυτη ομοφωνία, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της πόλεως.
Ήταν μέλος της Δημογεροντίας της Σμύρνης αλλά και του αυτονομιστικού κινήματος «Μικρασιατική Άμυνα» [3] των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, επιτροπή της οποίας επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Απρίλιο του 1922 και συναντήθηκε με εκπροσώπους της Ελληνικής κυβερνήσεως από τους οποίους ζήτησε στήριξη καθώς και εγγυήσεις για τη ζωή και τις περιουσίες των Ελλήνων της περιοχής. Εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και εκλέχθηκε Πρόεδρος στο Γυμναστικό Σύλλογο «Απόλλων Σμύρνης» [4] στη Ριζούπολη Αθηνών. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και στις εκλογές του 1926 εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών, από τις 7 Νοεμβρίου 1926 έως τις 9 Ιουλίου 1928, με το «Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων» και βουλευτής Αθηνών με το «Κόμμα Φιλελευθέρων», από τις 29 Αυγούστου 1928 έως τις 18 Αυγούστου 1932, ενώ από το 1929 έως το 1932, εκλέχθηκε και υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Βουλής [5]. Στη διάρκεια της δημόσιας δράσεως του έδειξε εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Άρθρα του δημοσιεύθηκαν σε Αθηναϊκές εφημερίδες, ενώ ήταν τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Μικρασιατικά Χρονικά» [6]. Ο Αργυρόπουλος υπήρξε ο τελευταίος επιζών συμμαθητής του Ελευθερίου Βενιζέλου και πέθανε μετά από πολύμηνη μάχη με ασθένεια που τον είχε καθηλώσει στο κρεβάτι του.
Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών & 4η Αυγούστου
Στις 28 Νοεμβρίου 1929, μαζί με μια σειρά από λογοτέχνες, ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, ήταν ιδρυτικό μέλος του σωματείου «Ένωσις Ελλήνων Λογοτεχνών», στην οποία από το 1930 έως τις 25 Μαρτίου 1934 διατέλεσε αντιπρόεδρος του Διοικητικού της Συμβουλίου. Το 1934 η επωνυμία της άλλαξε σε «Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών» [7] και στις εκλογές της 26ης Ιουλίου 1934, εκλέχθηκε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Εταιρείας, θέση την οποία επανήλθε στις 21 Μαρτίου 1939, ενώ μετά την ανασύνθεση του Συμβουλίου της, που έγινε στις 16 Δεκεμβρίου 1939, εκλέχθηκε πρόεδρος της Εταιρείας [8].
Περίοδος της Κατοχής
Υπήρξε συνεργάτης του εβδομαδιαίου προπαγανδιστικού περιοδικού «Κουαδρίβιο» [«Quadrivio»], το οποίο ήταν η Ελληνική έκδοση της Ιταλικής καθημερινής εφημερίδος «Τίβερις» αφιερωμένη στην Ιταλο-Ελληνική Συνεργασία και ασχολούνταν με θέματα λογοτεχνίας και ιστορίας, όμως συχνά στην ύλη του περιλαμβάνονταν και κείμενα με πολιτικό περιεχόμενο. Στην πέμπτη σελίδα του «Κουαδρίβιο», υπήρχε η φράση, «Διαβάζετε και διαδίδετε το Κουαδρίβιο εις τούτο συνεργάζονται Έλληνες και Ιταλοί συγγραφείς. Το Κουαδρίβιο είναι εφημερίς της Νέας Τάξεως». Το έντυπο κυκλοφόρησε από το Φθινόπωρο του 1941 έως τις 12 Απριλίου 1943 και συνεργάτες του υπήρξαν οι Έλληνες λόγιοι, Φώτος Γιοφύλλης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Σύλβιος, Κλέων Παράσχος, Νικόλαος Ποριώτης, Κώστας Καιροφύλας, Φώτης Κόντογλου, Ν. Λάσκαρης, Αλέκος Λιδωρίκης, ο δημοσιογράφος Νικόλαος Γιοκαρίνης, και ο καθηγητής Μιχαήλ Τόμπρος. Στο έντυπο δημοσιεύονταν επικριτικά κείμενα για την Αγγλία, τις Η.Π.Α. και τη Σοβιετική Ένωση καθώς και αναφορές για τους Εβραίους και τους Μαύρους΄Η έκδοση της 20ης Σεπτεμβρίου 1942, ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη του Μπενίτο Μουσολίνι στην Αθήνα και αποτέλεσε προπαγανδιστικό όπλο των ιταλικών δυνάμεων κατοχής στην Ελλάδα, ενώ η κυκλοφορία του ήταν πανελλαδική. Το έντυπο έδινε στους συνεργάτες του χρηματική αμοιβή και τρόφιμα. Οι Έλληνες διανοούμενοι που αρθρογραφούσαν -μεταξύ τους και ο Αργυρόπουλος -έγιναν στόχος επιθέσεων μετά την απελευθέρωση για τη δραστηριότητα τους.
Στη Γενική Συνέλευση των μελών της Εταιρείας, που έγινε στις 5 Νοεμβρίου 1944 κι ήταν η πρώτη μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από την κατοχή από τις δυνάμεις του Άξονα, στην οποία το Διοικητικό Συμβούλιο λογοδότησε στα μέλη της, ο Μενέλαος Λουντέμης, έθεσε το ζήτημα της συνεργασίας μελών της Εταιρείας με το Εθνικό καθεστώς της «4ης Αυγούστου» και κατήγγειλε τον Αργυρόπουλο για συνεργασία και σύμπλευση με το καθεστώς και παράλληλα, ζήτησε τη διαγραφή του από τα Μητρώα των μελών της Εταιρείας, όμως η καταγγελία του έπεσε στο κενό. Ο Αργυρόπουλος επανεκλέχθηκε στη θέση του προέδρου της Εταιρείας στις εκλογές της 27ης Ιουλίου 1948 και διατήρησε τη θέση μέχρι το θάνατο του.
Εργογραφία
Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας το 1887, με μια ποιητική συλλογή. Υπήρξε λυρικός και πατριδολάτρης ποιητής, φλογερός κι αυθεντικός εκφραστής του Μικρασιάτη Ελληνισμού. Όλα τα πατριωτικά του ποιήματα είναι βαπτισμένα σ' έναν τρυφερό, πολυευαίσθητο λυρισμό. Στη λογοτεχνία χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Ρήγας Ραγιάς» και στα έργα του διακρίνεται η νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα του και το έντονο πατριωτικό συναίσθημα. Έγραψε ποιήματα, που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά της Σμύρνης, της Κωνσταντινουπόλεως, της Αθήνας, της Αλεξανδρείας και της Νέας Υόρκης, καθώς και χρονογραφήματα διηγήματα και σατιρικούς στίχους µε το ψευδώνυµο «Τρέχα γύρευε». Πολλά είναι και τα ποιήματα που δεν πρόλαβε να εκδώσει.
Συγγραφικό έργο
Ο Αργυρόπουλος εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές:
- «Τραγούδια τη Ανατολής. Σμυρνιώτικα. Σουλτάνοι. Ανατολίτικα.», το 1887, στη Σμύρνη, το οποίο επανεκδόθηκε το 1930 στην Αθήνα, έργο που τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
- «Τραγούδια του Γένους», το 1913,το οποίο επανεκδόθηκε το 1919,
- «Τα ανιστόρητα», το 1925.
- «Περασμένα και τωρινά», το 1932,
- «Γκιουλιστάν» το 1936, μετάφραση έργου του Πέρση ποιητή Σααντή.
- «Τα Διαβατάρικα», ανέκδοτη ποιητική συλλογή.
Έγραψε ακόμη τα πεζά:
- «Ανατολίτικες σκιαγραφίες», το 1887, στη Σμύρνη,
- «Χρονικά της Ανατολής» [9] [10], το 1904, στη Σμύρνη, το οποίο επανεκδόθηκε μετά το θάνατο του στην Αθήνα κι είναι ένας τόμος με αναμνήσεις από τη ζωή του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σμύρνη.
- «Γράμμα στο ντ' Ανούντσιο», το 1912, στη Σμύρνη, και μετέφρασε το ποίημα «Μαρδοχαίος» του Αλφρέδου Μυσσέ, καθώς και ποιήματα του Ροστάν και του Σααδή.,
- «Το ημερολόγιο ενός Σμυρναίου», το 1927.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Μιχαήλ Αργυρόπουλος Εθνικό Κέντρο Βιβλίου]
Διαβάστε τα λήμματα
| |||||||||||||||
Παραπομπές
- ↑ Απέθανε ο Μιχ. Αργυρόπουλος Εφημερίδα «Ελευθερία», 5 Ιουνίου 1949, σελίδα 6.
- ↑ Κηδεία Μιχαήλ Αργυρόπουλου Εφημερίδα «Εμπρός», 5 Ιουνίου 1949, σελίδα 2.
- ↑ [Η «Μικρασιατική Άμυνα» ήταν οργάνωση που είχε ιδρυθεί με σκοπό την αυτοπροστασία του Ελληνικού πληθυσμού της Ιωνίας. Επιτροπή της οργανώσεως, την οποία αποτελούσαν οι Αποστόλης Ψαλτώφ, διαπρεπής χειρουργός που είχε καταταγεί ως εθελοντής στον Ελληνικό στρατό στους Ελληνοτουρκικούς πολέμους του 1912-13, Μιχαήλ Αργυρόπουλος και Κωνσταντίνος Χατζηαποστόλου, επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Απρίλιο του 1922 και ζήτησαν από την Ελληνική κυβέρνηση στήριξη καθώς και εγγυήσεις για τη ζωή και τις περιουσίες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Παράλληλα, ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος (ο Καλαφάτης), από την Τρίγλια της Βιθυνίας, συναντήθηκε την ίδια εποχή με εκπροσώπους ξένων πρεσβειών, πιέζοντας προς την ίδια κατεύθυνση.]
- ↑ Οι πρόεδροι του Ερασιτέχνη Γυμναστικός Σύλλογος «Απόλλων Σμύρνης»
- ↑ Μητρώο Βουλευτών περιόδου 1910-1935, σελίδα 97/159.
- ↑ [Η περιοδική έκδοση «Μικρασιατικά Χρονικά» πρωτοεμφανίσθηκε το 1938 ως έκδοση του Τμήματος των Μικρασιατικών Μελετών τής «Ενώσεως Σμυρναίων», στοχεύοντας στη συσπείρωση των Ελλήνων επιστημόνων για τη μελέτη του νεώτερου ελληνισμού τής Μικράς Ασίας.
- ↑ [Σήμερον την 29 Ιουνίου 1934, παρόντων των κάτωθι μελών της Επιτροπής, προέβημεν εις τον έλεγχον των προσόντων των Ιδρυτών της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, συμφώνως προς το από 19 Μαΐου 1934 πρακτικόν της Γεν. Συνελεύσεως.
Μετά την εξέτασιν των στοιχείων, εκρίθησαν ως έχοντες τα προσόντα του σχετικού άρθρου του καταστατικού άπαντες οι ιδρυταί, κατά τον ως Έπεται κατάλογον:
Κωστής Παλαμάς, Ν. Καζαντζάκης, Αν. Τραυλαντώνης, Γαλ. Καζαντζάκη, Άγ. Σημηριώτης, Κώστας Ουρανής, Στρ. Μυριβήλης, Αρ. Καμπάνης, Π. Νιρβάνας, Κ. Βάρναλης, Ρήγας Γκόλφης, Νικόλαος Πετιμεζάς-Λαύρας, Θρ. Καστανάκης, Σωτ. Σκίπης, Κ. Καρθαίος, Όμηρος Μπεκές, Β. Δασκαλάκης, Φ. Κόντογλου, Αντ. Γιαλούρης, Άλκης Θρύλος, Ειρήνη Δημητρακοπούλου, Μυρτιώτισσα, Αθηνά Ταρσούλη, Δημ. Βουτυράς, Ν. Ποριώτης, Ηλ. Βουτιερίδης, Γ. Βλαχογιάννης, Ζαχ. Παπαντωνίου, Σπ. Μελάς, Φώτος Πολίτης, Γ. Δροσίνης, Απ. Μαμμέλης, Αγγ. Σικελιανός, Γ. Δελης, Γ. Αθανασιάδης Νόβας, Τ. Μωραϊτίνης, Π. Χορν, Μ. Σιγούρος, Αλ. Πάλλης, Πετρ. Βλαστός, Άγγ. Τερζάκης, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Κ. Μπαστιάς, Στ. Δάφνης, Αιμ. Δάφνη, Κ. Εμμανουήλ, Κ. Παράσχος, Μ. Αυγέρης, Έλλη Δασκαλάκη, Αν. Δρίβας, Μελής Νικολαΐδης, Γ. Κ Σταμπολής, Αθ. Σαραντίδη, Ν. Μπουφίδης, Γιώργος Ροντάκης, Στρατής Δούκας, Χρ. Λεβάντας, Πέτρος Χάρης, Λιλ. Νάκου, Ηλίας Βενέζης, Κώστας Αθανασιάδης, Τάκης Μπαρλάς, Γ. Οικονομίδης, Τέλλος Άγρας, Β. Φρέρης, Θρ. Σταύρου, Γ. Θεοτοκάς, Τάκης Παπατσώνης, Λ. Καρζής, Στ. Σπεράντζας, Μ. Στασινόπουλος, Ιουλία Περσάκη, Μ. Κουντουράς, Λιλή Ίακωβίδη, Λ. Κουκούλας. Έφ' ώ υπογράφομεν το παρόν Γρ. Ξενόπουλος, Ι. Γρυπάρης, Μιχ.Αργυρόπουλος, Μ. Τσιριμώκος, Απ. Μελαχρινός.] - ↑ Πρόεδροι της Ε.Ε.Λ. 1939-1943 Μιχαήλ Αργυρόπουλος Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών
- ↑ «Χρονικά της Ανατολής»-«Σκιαμαχίαι» Ολόκληρος ο 1ος τόμος.
- ↑ «Χρονικά της Ανατολής»-«Το ημερολόγιον του Ρήγα Ραγιά» Ολόκληρος ο 2ος τόμος.
