Ανδρέας Κάρυος
Ο Ανδρέας Κάρυος, Έλληνας εθνικιστής με Κυπριακή καταγωγή, μέλος και αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α.-[Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών] που πήρε μέρος στον Κυπριακό αγώνα κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας για Ένωση με την Ελλάδα, γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1926 στο χωριό Αυγόρου της επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου και σκοτώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1958 σε σύγκρουση με τις Αγγλικές δυνάμεις κατοχής στη μάχη στην κρυψώνα στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Γονείς του ήταν ο Κυριάκος και η Φλουρέντζα Κάρυου. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και αργότερα καταρτίστηκε μελετώντας θέματα θεολογίας, λογιστικής, αγγλικών και ελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν στέλεχος της ΠΕΚ και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΣΕΚ, της ΠΕΟΝ και του θρησκευτικού συλλόγου του χωριού του. Τον Ιανουάριο του 1955 συνδέθηκε με τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Υπήρξε ο διοργανωτής και ο πρώτος υπεύθυνος του αγώνα της ΕΟΚΑ στο Αυγόρου.
Πήρε μέρος την 1η Απριλίου 1955 στην επιχείρηση αποκοπής των ηλεκτρικών καλωδίων παρά το Αυγόρου και έπαθε σοβαρά εγκαύματα. Συνελήφθη αρκετές φορές για τη δράση του και μετά την επίθεση της ομάδας του κατά του αστυνομικού σταθμού Άχνας καταζητήθηκε. Συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1956 και κλείστηκε στα κρατητήρια Πύλας, απ' όπου απέδρασε στις 12 Μαρτίου 1958 μαζί με τον ήρωα Φώτη Πίττα και τους Χ. Τριφωνίδη και Φ. Δημητριάδη, μέσα σε κρύπτη κατασκευασμένη σε φορτηγό αυτοκίνητο. Ο Κάρυος συνέχισε τη δράση του ως υποτομεάρχης στην περιοχή Κοκκινοχωριών. Διακρίθηκε για την πίστη του στο Θεό και στην Πατρίδα. Δείγμα του αγνού πατριωτισμού του είναι και τα πιο κάτω λόγια του:
"Την Κύπρο μας, το νησί με τον μακραίωνα πολιτισμό, το αγαπώ, γι' αυτό πάλλει η καρδιά μου και στους βωμούς του θα προσφέρω κι αυτή τη ζωή μου, αν χρειαστεί".
Στις 30 Αυγούστου, ο Κάρυος και οι συναγωνιστές του Φώτης Πίττας, Ηλίας Παπακυριακού και Χρίστος Σαμάρας κατόπιν εντολής μετέβησαν [1] στο Λιοπέτρι για να εκπαιδεύσουν τα τοπικά μέλη της ΕΟΚΑ. Στο χωριό, μετά από προδοσία, καταφθάνει Αγγλικός στρατός. Στην προσπάθειά τους να σπάσουν τον κλοιό και να διαφύγουν με αυτοκίνητο, καθώς βρέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό, τα μέλη της ΕΟΚΑ ενεπλάκησαν σε ανταλλαγή πυροβολισμών με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να καταφύγουν στον Αχυρώνα του Παναγιώτη Καλλή.
Το τέλος του
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958, μετά από πολύωρη μάχη οι πολιορκητές ζητούν από τους τέσσερις αγωνιστές να παραδοθούν κι ύστερα από την αρνητική απάντηση περιλούζουν με βενζίνη και πυρπολούν τον Αχυρώνα. Οι φλόγες κι οι καπνοί πνίγουν τους τέσσερις αγωνιστές κι αυτοί αποφασίζουν ηρωική έξοδο, κατά την οποία πέφτουν μαχόμενοι. Όταν οι καπνοί διαλύθηκαν, οι πυροβολισμοί σταμάτησαν, οι Άγγλοι λόγχισαν τους νεκρούς αντάρτες και πυροβόλησαν τα σώματα τους με περίστροφα. Στην ανάκριση λέχθηκε ότι πρώτος έπεσε νεκρός ο Ανδρέας Κάρυος και σε λίγο ο Χρίστος Σαμάρας. Ακολούθησε ο Φώτης Πίττας και τελευταίος ο Ηλίας Παπακυριακού. Στη σύγκρουση, πέραν των μελών της ΕΟΚΑ, σκοτώθηκε ένας Βρετανός στρατιώτης και τραυματίστηκαν άλλοι πέντε Βρετανοί στρατιώτες, οι τρεις σε σοβαρή κατάσταση [2].
Ο Κάρυος, εκτός από το ελληνικό παράδειγμα της θυσίας του, μας άφησε και πολλά γραπτά κείμενα ποιητικά, επιστολές και άλλα. Ήταν αναμφίβολα μια από τις σημαντικές μορφές του αγώνα της ΕΟΚΑ. Αξίζει ν' αναφερθεί ότι και ο αδελφός του Ανδρέα, ο Γεώργιος Κάρυος, πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 1958 σε μάχη με τους Άγγλους. Η μητέρα του Φλουρέντζα αποχαιρέτησε το δεύτερο βλαστάρι της με το αυτοσχέδιο δίστιχο ποίημά της:
"Κάθε σαράντα τζ' ένα γιον διώ εις την πατρίδα
τζ' ελπίζω ότι σύντομα θα' ρθει Ελευθερία".
Διαβάστε τα λήμματα
| |||||||||||||||
Παραπομπές
- ↑ [Όλοι οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ ήταν καταζητούμενοι, ο Κάρυος και ο Φώτης Πίττας είχαν αποδράσει από τα κρατητήρια της Πύλας στις 12 Μαρτίου 1958, ο Ηλίας Παπακυριακού ανήκε στις ομάδες αποστολών του Βαρωσιού και ο Χρίστος Σαμάρας ήταν υπεύθυνος Λιοπετρίου.]
- ↑ Παντάωρος μάχη ομάδος της ΕΟΚΑ και Άγγλων. Εφημερίδα «Μακεδονία», Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 1958, σελίδα 1η.
