Κώστας Μόντης

Ο Κωνσταντίνος Μόντης, Ελληνοκύπριος εθνικιστής, αγωνιστής της Κυπριακής ελευθερίας, πολιτικός καθοδηγητής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α, [Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών] , από τους στενότερους συνεργάτες του Γεωργίου Γρίβα, υπέρμαχος της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα, σημαντικός ποιητής και πεζογράφος, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ, γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1914 στην Αμμόχωστο της Κύπρου, που σήμερα κατέχεται από τουρκικά στρατεύματα, και πέθανε την 1η Μαρτίου 2014 στο σπίτι του στον Άγιο Δομέτιο της Λευκωσίας στην Κύπρο.

Το 1942 αρραβωνιάστηκε και στις 24 Φεβρουαρίου 1946 παντρεύτηκε στην εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία, με την Έρση Κωνσταντίνου από τη Μόρφου, κόρη του Παντελή Κωνσταντίνου και της Μαρίας Γαβριηλίδη. Από το γάμο τους απέκτησαν τρεις γιους, το Θεόδουλο, το Μάριο και το Λέλλο καθώς και μία κόρη, την Χρυστάλλα .

Κώστας Μόντης
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 18 Φεβρουαρίου 1914
Τόπος: Αμμόχωστος (Κύπρος)
Σύζυγος: Έρση Παντ. Κωνσταντίνου
Τέκνα: Θεόδουλος, Μάριος, Λέλλος, Χουστάλλα
Σπουδές: Νομική Σχολή (Αθήνα, Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Κυπριακή
Ιδιότητα: Εθνικός αγωνιστής, μέλος ΕΟΚΑ Δημοσιογράφος, ποιητής, συγγραφέας
Θάνατος: 1η Μαρτίου 2014
Τόπος: Άγιος Δομέτιος, Λευκωσία, (Κύπρος)

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Θεόδουλος Μόντης, κυβερνητικός υπάλληλος με καταγωγή από τη Λάπηθο και η Καλομοίρα Μπατίστα από την Αμμόχωστο, απόγονος παλιάς οικογένειας Ενετών, των οποίων ήταν το έκτο και τελευταίο από τα παιδιά τους. Αδέλφια του ήταν η Ειρηνιά, [Ειρήνη], που πέθανε το 1983, σύζυγος Κωνσταντίνου Συλβέστρου, καθηγητή της Ελληνικής Σχολής Μόρφου, η Ελέγκω, που πέθανε το 1950 από καρκίνο, ο Γεώργιος, που πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 21 ετών, ο Νικόλαος, που πέθανε από λευχαιμία σε ηλικία 16 ετών, και η Χρυστάλλα, που πέθανε το 1954, από αδράνεια των εντέρων. Το 1915 ο πατέρας του μετατέθηκε στη Λεμεσό και το 1919 στη Λάρνακα. Το 1926 ο ποιητής έχασε τη μητέρα του από φυματίωση, θάνατος που τον καθόρισε στη μετέπειτα πορεία του ως άνθρωπο και ποιητή. Τον ίδιο χρόνο η οικογένεια Μόντη εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία, όπου το 1930 πέθανε και ο πατέρας του από καρκίνο.

Σπουδές

Ο Κώστας παρακολούθησε το Νηπιαγωγείο Καλογερά και τα μαθήματα του Δημοτικού σχολείου στην Αστική Σχολή Σκάλας στη Λάρνακα. Φοίτησε στην 1η τάξη του Γυμνασίου στην Ελληνική Σχολή Μόρφου, όπου είχε καθηγητή τον γαμπρό του Κωνσταντίνο Συλβέστρο και τον επόμενο χρόνο επανήλθε στη Λευκωσία, όπου συνέχισε τα μαθήματα της Μέσης εκπαιδεύσεως και αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο. Επέλεξε να λάβει ελληνική παιδεία κι αρνήθηκε να αφήσει το Παγκύπριο Γυμνάσιο για την Αγγλική Σχολή και τις υποτροφίες των Άγγλων κατακτητών της Κύπρου. Ως μαθητής του Γυμνασίου συμμετείχε στα γεγονότα του Οκτωβρίου του 1931, δηλαδή στην εξέγερση κατά της αποικιοκρατίας. Το 1932 που αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά και πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, με το ψευδώνυμο «Κώστας Άλκιμος», ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Ελευθερία» της Κύπρου, μαζί με τον Ιερ. Κυκκώτη, αλλά και τη λογοτεχνία.

Επαγγελματική δραστηριότητα

Το Νοέμβριο του 1937, μετά την αποφοίτηση του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών επέστρεψε στην Κύπρο, όμως οι Αγγλικές δυνάμεις κατοχής στο νησί, μετά τα Οκτωβριανά γεγονότα του δεν αναγνώριζαν τα ελληνικά πτυχία για την εξάσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος. Το Μάιο του 1938 ξεκίνησε να εργάζεται στο λογιστήριο της Ελληνικής Μεταλλευτικής Εταιρείας [Ε.Μ.Ε.], στη Λευκωσία. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου μετατέθηκε ως προϊστάμενος στα γραφεία της εταιρείας στα μεταλλεία του Μιτσερού και τον Ιούλιο ως προϊστάμενος στα μεταλλεία της Καλαβασού και δημοσιεύει ανταποκρίσεις για τις συνθήκες ζωής και εργασίας των μεταλλωρύχων. Το 1939 μετατέθηκε στη Λευκωσία και εργάστηκε στο τμήμα Προμηθειών της εταιρείας ως την έκρηξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου το 1940, όταν έκλεισαν τα μεταλλεία. Στη συνέχεια εργάστηκε ως καθηγητής στην Εμπορική Σχολή της Μόρφου, την οποία είχε ιδρύσει ο γαμπρός του Κώστας Συλβέστρος. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος εσωτερικός συντάκτης στην «Ελευθερία» και ως αρχισυντάκτης της εφημερίδος «Τα Νέα».

Στη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου πολέμου ο Μόντης διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην οργάνωση της περιθάλψεως των προσφύγων από την Ελλάδα, οι οποίοι μέσω Τουρκίας κατέφευγαν στην Κύπρο. Το 1942, μαζί με τους Αχιλλέα Λυμπουρίδη και Φοίβο Μουσουλίδη, ίδρυσε στη Λευκωσία το «Λυρικό», το πρώτο επαγγελματικό θέατρο της Κύπρου, το οποίο έκλεισε το 1944 και ο Μόντης επέστρεψε στη θέση του στην Εμπορική Σχολή της Μόρφου. Την ίδια εποχή μαζί με το Φοίβο Μουσουλίδη εξέδωσαν ως το 1946, το λογοτεχνικό περιοδικό «Το Θέατρο». Το 1946 διορίστηκε ως εκδότης του περιοδικού «The Cyprus Chamber of Commerce Journal», στο Κυπριακό Εμπορικό Επιμελητήριο, ενώ παράλληλα εκδίδει, έως το 1947, την εφημερίδα «Ελευθέρα Φωνή». Το 1948 διορίστηκε συντάκτης στην εφημερίδα «Έθνος».

Ο Μόντης διορίστηκε γενικός γραμματέας της Εμποροβιομηχανικής Ομοσπονδίας Κύπρου το 1950 και το 1953 εξέδωσε το περιοδικό «Cyprus Trade Journal» στα Ελληνικά και τα Αγγλικά. Συμμετείχε στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου το 1955-59 ως πολιτικός καθοδηγητής των μελών της ΕΟΚΑ στην επαρχία Λευκωσίας. Το 1960, εξέδωσε την εφημερίδα «Εμπορική», μαζί με τον Π. Μπενάκη και τον ίδιο χρόνο υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «Πνευματική Κύπρος». Συνεργάστηκε με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και το περιοδικό «Times of Cyprus», ενώ διατέλεσε Αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου. Το 1961 διορίστηκε διευθυντής του Τμήματος Τουρισμού της Κύπρου, θέση που υπηρέτησε μέχρι και το 1976 που συνταξιοδοτήθηκε.

Ίδρυμα Μόντη

Στην Κύπρο λειτουργεί από το 2012 το «Ίδρυμα Μόντη», επιστημονικό, πολιτιστικό και κοινωφελές, αφιερωμένο στη μνήμη του ποιητή, στο οποίο είναι εκτελεστικός διευθυντής ο εγγονός του Κώστας Μόντης. Το ίδρυμα στελεχώνεται από ανθρώπους που αγαπούν την ελληνική παιδεία και τον ποιητή. Ιδρύθηκε αρχικά με μια πρωτοβουλία του εγγονού του και με την πολύτιμη συνεργασία ανθρώπων του πνεύματος, όπως ο Ανδρέας Παστελλάς, πανεπιστημιακών, όπως o Πέτρος Παπαπολυβίου, ο Παντελής Βουτουρής, αλλά και Κυπρίων ποιητών, όπως η Κλαίρη Αγγελίδου και η Ελένη Θεοχάρους. Σκοπός του ιδρύματος είναι η θέσπιση υποτροφιών και η χρηματοδότηση διατριβών για το έργο του Κώστα Μόντη, καθώς και η δημιουργία έδρας Μόντη σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, που θα προωθεί τις ελληνικές σπουδές.

Τιμητικές διακρίσεις

Στον Κώστα Μόντη απονεμήθηκαν:

• Κρατικό βραβείο ποιήσεως της Κύπρου, το 1968.
• Βραβείο συνολικής προσφοράς από το κυπριακό Υπουργείο Παιδείας για την προσφορά του στην Ελληνική λογοτεχνία, το 1973.
• Πρώτο Κρατικό βραβείο της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, το 1976,
• Βραβείο μυθιστορήματος από την Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου για το έργο του «Ο αφέντης Μπατίστας και τ΄άλλα», το 1979.
• ο τίτλος του «δαφνοστεφούς ποιητή» [«Poet Laureate»] από την Παγκόσμια Ακαδημία Τεχνών και Πολιτισμού, το 1981.
• Βραβείο Γραμμάτων Φρειδερίκου Μάθιους για τη συμβολή του στην Ελληνική Λογοτεχνία και γενικότερα στον Ελληνισμό, το 1994.
• Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών του Κυπριακού κράτους, το 1994.
• το βραβείο «Γιάννος Κρανιδιώτης», το 2003.

Ανακηρύχθηκε:

• Επίτιμο μέλος της Ενώσεως Συντακτών της Κύπρου, το 1994.
• Επίτιμος Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου, το 1997.
• Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, το 2000.
• Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 2001.

Προτάθηκε δύο φορές ως υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1984, από τη ΡΕΝ Κύπρου και το 1999 από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου και το Κυπριακό Υπουργείο Παιδείας. Στις 19 Απριλίου 2010 σε τελετή που έγινε στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικό , στην πρωτεύουσα του κράτους του Μεξικού, έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Μόντη , με επιχορήγηση του ιδρύματος «Φώτος Φωτιάδης» και τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία του πανεπιστημίου, απέναντι από τη Βιβλιοθήκη. Το 2014 ορίστηκε, στην Κύπρο, ως «Έτος Κώστα Μόντη», καθώς συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τη γέννησή του και δέκα χρόνια από το θάνατο του. Η σχετική αλληλογραφία δημοσιεύτηκε, τον Ιανουάριο του 2014, στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» από το Μιχάλη Πασιαρδή και τον Κυριάκο Κενεβέζο , τότε Υπουργό Παιδείας & Πολιτισμού της Κύπρου. Τον ίδιο χρόνο η μορφή του απεικονίστηκε σε αργυρό κέρμα των 5€ που εξέδωσε η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου .

Εργογραφία

Ο Μόντης υπήρξε ακραιφνώς ελληνολάτρης ποιητής με έντονα επαναστατική ποίηση. Χαρακτηριστικό δείγμα της αγάπης του για την ελληνική γλώσσα φαίνεται καθαρά στο ποίημα του «Έλληνες ποιητές»: «Ελάχιστοι μας διαβάζουν, ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας, μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι, σ' αυτή τη μακρινή γωνιά, όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά.» Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα της μεταπολεμικής περιόδου. Ασχολήθηκε με το θέατρο και τη λογοτεχνία, ενώ έγραψε και δημοσίευσε περισσότερες από 40 επιθεωρήσεις και θεατρικά έργα.Στο σύνολο του έργου του, κυριαρχούν η αγάπη για τον άνθρωπο και την πατρίδα. Πολλά από τα έργα του αναφέρονται στον αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για απελευθέρωση, όπως το ποίημα για το Γρηγόρη Αυξεντίου από την Αγγλία και την Ένωση με την Ελλάδα, την πορεία του νησιού μετά την Ανεξαρτησία, με σημαντικό σταθμό την Τουρκική Εισβολή και την έκτοτε κατοχή του 1/3 της Κύπρου. Tα έργα του τα χαρακτηρίζει μελαγχολία και πικρία, που οφείλεται, αφενός μεν στην διάψευση των εθνικών ιδανικών, αφετέρου δε, στο ότι σε μικρή ηλικία έχασε πολλά από τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Εξέδωσε 25 ποιητικές συλλογές, ανάμεσα τους το περίφημο έργο του «Στιγμές», τρεις συλλογές με διηγήματα, δύο νουβέλες, ένα θεατρικό μονόπρακτο, ένα μυθιστόρημα, «Ανθολογία Κυπριακής Ποιήσεως» με τη συνεργασία του Ανδρέα Χριστοφίδη, «Ανθολογία Νέων Κυπρίων Ποιητών», «Κυπριακά Δημοτικά Τραγούδια» και άλλα έργα. Έγραψε 40 επιθεωρήσεις για το θέατρο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Δημοσίευσε τη «Λυσιστράτη» και την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, στην Κυπριακή διάλεκτο. Κορυφαίο ποιητικό έργο του θεωρείται η τριλογία «Γράμματα στη Μητέρα» (1965, 1972, 1980). Πολλά βιβλία του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ολλανδικά, Σουηδικά, Ρωσικά, Βουλγαρικά, Ρουμανικά και άλλες γλώσσες. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σημερινή» της Κύπρου ο Μόντης «...Έχει καταγραφεί στην ιστορία των γραμμάτων μας ως ένας από τους μείζονες ποιητές του Ελληνισμού αν και το έργο του ξεπερνά κατά πολύ το εγχείρημα να κεφαλαιοποιηθεί εθνικά, όντας μια από τις πιο ρηξικέλευθες μορφές της ιστορικής συνείδησης των καιρών μας.....». Ποιήματα του αναφερόμενα στην τουρκική εισβολή του 1974, μελοποιήθηκαν από γνωστούς συνθέτες, όπως ο Ελληνοκύπριος συνθέτης Μάριος Τόκας και ερμηνεύθηκαν από κορυφαίους Έλληνες και Κύπριους καλλιτέχνες.

Ποίηση

• «Με μέτρο και χωρίς μέτρο», το 1934,
• «Minima», το 1946,
• «Τα τραγούδια της ταπεινής ζωής», το 1954,
• «Στιγμές», το 1958, μία νουβέλα για τον απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. της περιόδου 1955-59,
• «Συμπλήρωμα των Στιγμών», το 1960,
• «Ποίηση του Κώστα Μόντη», το 1962,
• «Γράμμα στη μητέρα κι άλλοι στίχοι», το 1965, το πρώτο μέρος της τριλογίας «Γράμματα στη μητέρα».
• «Αγνώστω ανθρώπω», το 1968,
• «Εξ’ ιμερτής Κύπρου», το 1969,
• «Εν Λευκωσία τη… Λευκωσία», το 1970,
• «Δεύτερο γράμμα στη μητέρα», το 1972, το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Γράμματα στη μητέρα».
• «Κλειστές Πόρτες», το 1964,
• «Και τότ’ εν’ εναλίη Κύπρο», το 1974,
• «Πικραινόμενος εν εαυτώ», το 1976,
• «Κύπρος εν Αυλίδι», το 1976,
• «Ποιήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά», το 1976,
• «Ανθολόγηση από τις Στιγμές», το 1978,
• «Στη γλώσσα που πρωτομίλησα• Ιδιωματικά ποιήματα», το 1980,
• «Τρίτο γράμμα στη μητέρα», το 1980, το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας «Γράμματα στη μητέρα».

Σε ποίημα που περιλαμβάνεται στη συλλογή ο Μόντης περιγράφει την μάταιη προσμονή της Κύπρου μετά τη μεταπολίτευση το 1974, για βοήθεια από την Ελλάδα, κατά την τουρκική εισβολή, του ίδιου χρόνου. Γράφει:
«Την περιμέναμε μέσ’ απ’ τους καπνούς και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων,
Την περιμέναμε απ’ το ξάγναντο του Τρίπυλου,
την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό στη θάλασσα της Κερύνειας,
συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει.
Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της.
Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της
-”να εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ”-
και την περιμέναμε,
κι “όχι, δεν μπορεί να μην έρθει”, λέγαμε
κι “όχι, δεν γίνεται να μην έρθει”, λέγαμε
κι όπου να’ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της
και τα “Υπό σκιάν” και τα “Μολών λαβέ” και τον “Αέρα”,
κι όπου να’ ναι άκου την!

Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε.
Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα,
τι αντίλαλος ήταν εκείνος,
τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί!
Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε
και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν
και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν
κ’ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει.
Οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους
και τους αδελφούς και τους πατέρες
κ’ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια,
κ’ έχασκαν μ’ ένα γελόκλαμα.
Κ’ έλεγαν οι δάσκαλοι “Είδατε”; Και λέγαμε όλοι “Είδατε”;

Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό
ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό,
ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο,
ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,
ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,
ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο
κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας
γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,
γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,
ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,
γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες
και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά
και ψέμα οι Ιστορίες μας,
ψέμα, όλα ψέμα.

Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,
κάτι πανηγυρισμούς,
κ' ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,
λυπόταν, δεν το περίμενε,
ειλικρινά λυπόταν,
ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ.
Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,
και τα “Εγχειρίδια” έσκυψαν ντροπιασμένα
κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια,
και τα “Εγχειρίδια” τρέμουν τώρα πια
όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…
Δεν κάνω ποίηση, μητέρα,
έχω αντίγραφα.»

• «Κύπρια ειδώλια», το 1980,
• «Μετά φόβου ανθρώπου, το 1982,
• «Αντίμαχα», το 1983,
• «Ως εν κατακλκείδι», το 1984,
• «Επί σφαγήν», το 1985,
• Του στίχου τα μυνήματα», το 1991,
• Τώρα που διαβάζω καλύτερα», το 1998.

Πεζογραφία

• «Γκαμήλες κι άλλα διηγήματα», το 1939,
• «Ταπεινή ζωή», το 1944,
• «Κλειστές πόρτες», το 1964,
• «Διηγήματα», το 1970,
• «Ο αφέντης Μπατίστας και τ’ άλλα», το 1980, ένα ιστορικοαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο μυθιστορήματος στην Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων της Κύπρου,
• «Ο Σαγρίδης», το 1985.

Μεταφράσεις

• «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, το 1972,
• «Ειρήνη» του Αριστοφάνη.

Επιμέλειες εκδόσεων

• «Ανθολογία κυπριακής ποίησης», το 1965 και 2η έκδοση ΄ συμπληρωμένη, το 1973,
• «Ανθολογία νέων Κυπρίων ποιητών», το 1969,
• «Κυπριακά δημοτικά τραγούδια», το 1971,
• «Anthologie de la poesie Chypriote», Παρίσι, το 1972,
• «Cypriot anthology», το 1974.

Συγκεντρωτικές εκδόσεις

• «Άπαντα, τ.1-7. 1986-1991»,
• «Άπαντα, τ.Α΄. Συμπλήρωμα», το 1988,
• «Άπαντα, τ.Α΄. Συμπλήρωμα Β΄», το 1992,
• «Άπαντα, τ.Α΄. Συμπλήρωμα Γ΄», το 1993.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Κώστας Μόντης Επίσημη ιστοσελίδα]
• [Ίδρυμα Κώστα Μόντη]
• [Κώστας Μόντης Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου]
• [Κώστας Μόντης]

Διαβάστε τα λήμματα

ΕΟΚΑ-1955 ΕΟΚΑ (1η Απριλίου 1955) Η Οργάνωση Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών-Ε.Ο.Κ.Α. Ο τόπος Φυλακισμένα μνήματα Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Πολιτική Καθοδήγηση Κώστας Μόντης Υποστηρικτές Σπυρίδων Παπαγεωργίου Θεόφιλος Γεωργιάδης Τάσος Παπαδόπουλος Τάκης Μεγαλοοικονόμου Φάνης Χαμόδρακας Βιβλιογραφία Από την ΕΟΚΑ στην ΕΟΚΑ Β΄ Εθνικοί ήρωες Επιφανείς μαχητές Γρηγόριος Αυξεντίου Ανδρέας Δημητρίου Μάρκος Δράκος Αυγουστής Ευσταθίου Ανδρέας Ζάκος Μιχαήλ Καραολής Ανδρέας Κάρυος Πάτροκλος Κόκκινος Μιχαήλ Κουτσόφτας Στυλιανός Λένας Νεοπτόλεμος Λεφτής Κυριάκος Μάτσης Χαρίλαος Μιχαήλ Στέλιος Μαυρομάτης Ανδρέας Παναγίδης Ευαγόρας Παλληκαρίδης Ηλίας Παπακυριακού Ιάκωβος Πατάτσος Φώτης Πίττας Σάββας Ροτσίδης Χρίστος Σαμάρας Χρίστος Τσιάρτας Ορθόδοξοι Ιερωμένοι Αρχιεπίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β' Μητροπολίτες Μητροπολίτης Άνθιμος (ο Μαχαιριώτης), Μητροπολίτης Γεννάδιος (ο Μαχαιριώτης), Μητροπολίτης Κυπριανός (ο Κυριακίδης) Ιερείς Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org