Παύλος Μανωλόπουλος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Παύλος Μανωλόπουλος Έλληνας παραδοσιοκράτης και συντηρητικός, νομικός, συνδικαλιστής, ιδρυτής και πρόεδρος της Ε.Κ.Ο.Φ. [«Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών»], νεολαιίστικης συντηρητικής φοιτητικής οργανώσεως, πολιτικός που ως συνεργάτης της 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε Νομάρχης και υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου, γεννήθηκε το 1938 στο χωριό Λυκουρία Καλαβρύτων στο νομό Αχαΐας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα όπου είναι ο ιδρυτής και κύριος μέτοχος της ομώνυμης δικηγορικής εταιρείας [1] που διατηρεί υποκαταστήματα σε Ελληνικές πόλεις [2] ενώ δραστηριοποιείται και σε χώρες του εξωτερικού.

Παντρεύτηκε με την αδελφή του Άγγελου Μπρατάκου, συναγωνιστή και φίλου του από τα χρόνια της ΕΚΟΦ και μετέπειτα βουλευτή και υπουργού του κόμματος Νέα Δημοκρατία με την οποία πήραν διαζύγιο.

Παύλος Μανωλόπουλος
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1938
Τόπος: Λυκουρία Καλαβρύτων
Αχαΐα (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Νομικός, νομάρχης
Υπουργός.

Βιογραφία

Ο Παύλος κατάγεται από συντηρητική οικογένεια και ανατράφηκε σε ένα περιβάλλον «παλαιών αρχών», σύμφωνα με δική του διήγηση. Ο πατέρας του, Σπυρίδων Μανωλόπουλος, ήταν δάσκαλος στο χωριό Λυκουρία και υποστηρικτής των κομματικών σχηματισμών της συντηρητικής παρατάξεως προπολεμικά αλλά και μεταπολεμικά αν και ενδιαμέσως υπήρξε μέλος της Τοπικής Επιτροπής του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ [3] την περίοδο της Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα. Μετά την Απελευθέρωση φυλακίστηκε για διάστημα περίπου έξι μηνών λόγω «του εαμικού του παρελθόντος με κάποιες κατηγορίες ασύστατες», όμως τελικά, «απελύθη και αφέθη ελεύθερος», μετά από τη μεσολάβηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Σπουδές

Στη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου η οικογένεια Μανωλόπουλου μετακόμισε και εγκαταστάθηκε στα Καλάβρυτα. Εκεί ο Παύλος αποφοίτησε από το Δημοτικό και παρακολούθησε τα μαθήματα των πέντε τάξεων του Γυμνασίου, ενώ παρακολούθησε τα μαθήματα της Έκτης και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο στην Αθήνα, στην οποία είχε μεταναστεύσει η μισή οικογένεια Μανωλόπουλου στα μέσα της δεκαετίας του '50. Το καλοκαίρι του 1956 κι ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις ο Παύλος εισήλθε στη Νομική Σχολή [4] του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη διάρκεια των σπουδών του ο Παύλος υπήρξε, αρχικά, μέλος της Νεολαίας των Προοδευτικών.

Ε.Κ.Ο.Φ. [Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών] [5]

Το 1958, ως τριτοετής φοιτητής αναμίχθηκε στην έκδοση του φοιτητικού εντύπου «Σπουδαστικός Κόσμος». Το 1958 μετά την εκλογική επιτυχία του κόμματος Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά [Ε.Δ.Α.], ο Μανωλόπουλος εντάχθηκε ως μέλος στη Νεολαία του κόμματος [Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις [ΕΡΕ] του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ο Μανωλόπουλος πρωταγωνίστησε και ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ε.Κ.Ο.Φ. [«Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών»] [6] της οποίας διατέλεσε πρώτος πρόεδρος του παραρτήματος των Πανεπιστημιακών Σχολών της πόλεως των Αθηνών. Το διοικητικό συμβούλιο [7] της οργανώσεως ήταν πενταμελές, ενώ η οργάνωση διατηρούσε παράρτημα και στην Θεσσαλονίκη [8].

Στις 10 Δεκεμβρίου 1959, ο Μανωλόπουλος συμμετείχε στην απεργία πείνας, με θέμα την επαναφορά των ατελών εγγραφών, στο εντευκτήριο της ΕΦΕΚ, αν και αστυνομία κατ’ εντολή της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είχε αποκλείσει την είσοδο της λέσχης, εμποδίζοντας τους φοιτητές να εισέλθουν στο κτήριο. Περί τους 150 με 200 φοιτητές, μεταξύ τους ηγετικά στελέχη της Ε.Κ.Ο.Φ., με μυστικότητα κατέλαβαν τα γραφεία και προχώρησαν σε συμβολική απεργία πείνας που έφερε αποτέλεσμα αφού ο πρύτανης την ίδια ημέρα ανακοίνωσε την επαναφορά των ατελών εγγραφών. Η δράση της Ε.Κ.Ο.Φ. είχε ως επακόλουθο, τον Μάρτιο του 1960, τα αποτελέσματα στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέων συνδικαλιστικών οργάνων των φοιτητών να καταγράψουν την εκλογική επικράτηση της οργανώσεως στο σύνολο σχεδόν των ανωτάτων σχολών της Ελλάδος. Στις 23 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου περίπου εκατό ΕΚΟΦίτες και νεολαίοι της Ε.Ρ.Ε.Ν. πραγματοποίησαν εισβολή στα γραφεία της εφημερίδας «Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη, διαμαρτυρόμενοι για τα δημοσιεύματα της. Συνελήφθησαν, κρατήθηκαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο επτά μέλη της οργανώσεως [9], μεταξύ τους ο Παύλος Μανωλόπουλος, ο οποίος συνελήφθη στις 02:00' μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο 24 Δεκεμβρίου, όμως λίγες ώρες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος. Εναντίον του, καθώς και όλων των συλληφθέντων, απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες της εξυβρίσεως, της απλής σωματικής βλάβης και της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας σε συνδυασμό με το νόμο 4.000/59 [περί τεντιμποϊσμού], της παράνομης βίας, της απειλής και της διαταράξεως της κοινής ησυχίας. Η δίκη του Μανωλόπουλου, όπως και των λοιπών κατηγορουμένων διεξήχθη το απόγευμα της 31ης Μαρτίου 1961, όμως αθωώθηκε από το δικαστήριο μετά την απόσυρση της μηνύσεως σε βάρος του από τον εκδότη Ιωάννη Βελλίδη, καθώς προηγήθηκε γραπτή έκφραση συγγνώμης εκ μέρους των κατηγορουμένων [10]. Ο Μανωλόπουλος μετά την αποχώρηση του από τη θέση του Προέδρου της Ε.Κ.Ο.Φ. [Εθνική Κοινωνική Οργάνωσις Φοιτητών] [11] προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αντικαταστάθηκε από τον φοιτητή της Ιατρικής Επαμεινώνδα Στάθη.

Ε.Ρ.Ε.Ν. [Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις Νέων]

Ο Μανωλόπουλος υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία το χρονικό διάστημα 1961-62 ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός και απολύθηκε με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Μετά την απόλυση του από τις τάξεις του Στρατεύματος χρημάτισε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και μετά το 1964 υπήρξε επικεφαλής της Ε.Ρ.Ε.Ν. [Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις Νέων] έως τον Απρίλιο του 1967. Παράλληλα, από το 1966 ήταν διευθυντής του Τμήματος Μελετών και Διαφωτίσεως της Ε.Ρ.Ε., ενώ ανακηρύχθηκε υποψήφιος βουλευτής του κόμματος στη Β' Περιφέρεια Αθηνών στις εκλογές του Μαΐου 1967 που δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω της στρατιωτικής επαναστάσεως της 21ης Απριλίου εκείνου του έτους. Λίγο καιρό αργότερα με εγκύκλιο [12] του αρχηγού του Γ.Ε.Σ., Οδυσσέα Αγγελή επιβλήθηκε η διάλυση όλων των συλλόγων και οργανώσεως νεολαίας, ενώ τoν Σεπτέμβριο συστάθηκε ειδική Διεύθυνση Νεότητος [13].

Νομάρχης & Υπουργός

Κατά τη διάρκεια του Εθνικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου ο Μανωλόπουλος διατέλεσε:

  • Νομικός Σύμβουλος στην ΕΤΒΑ [Ελληνική τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως], έως τον Μάρτιο του 1969,
  • Νομάρχης Θεσπρωτίας από τις 17 Μαρτίου 1969 έως τις 12 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου.
  • Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας από τις 12 Σεπτεμβρίου 1969 [14].

Ακολούθως ορίστηκε

  • Υπουργός Εργασίας από τις 29 Ιουνίου 1970 έως τις 25 Αυγούστου 1971 [15] στην κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Μετά την παραίτηση του από τη θέση του Υπουργού, υπήρξε επικεφαλής της «Ελληνικής Λέσχης», η οποία φιλοδοξούσε να διαδραματίσει τον ρόλο κομματικού φορέα μετά από τη σχεδιαζόμενη πολιτικοποίηση του καθεστώτος. Την ίδια περίοδο εξέδιδε το περιοδικό «Τομεύς».

Πολιτειακή μεταβολή

Μετά την πολιτειακή μεταβολή τον Ιούλιο του 1974, την αποκαλούμενη Μεταπολίτευση, ο Μανωλόπουλος επέλεξε και διατήρησε διαφορετική πολιτική πορεία από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το κόμμα «Νέα Δημοκρατία» που αυτός ίδρυσε. Ο Μανωλόπουλος, που παραπέμφθηκε με το ερώτημα της διαγραφής στο Πειθαρχικό συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου, για την συνεργασία του με το επαναστατικό καθεστώς, και τελικά τιμωρήθηκε με ποινή προσωρινής παύσεως [16] έξι μηνών, συμμετείχε στην ίδρυση και δραστηριοποιήθηκε ενεργά σε Δεξιούς κομματικούς σχηματισμούς όπως στο «ΧΡΙ.Κ.Ε», όταν ο Μανωλόπουλος και ο Αλέξανδρος Ματθαίου, ήρθαν σε επαφή με τον Βαυαρό Χριστιανοκοινωνιστή Γιόζεφ Στράους και συγκρότησαν το «Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος» με στόχο τους ψηφοφόρους του κόμματος «Εθνική Δημοκρατική Ένωσις» [Ε.Δ.Ε.] του Πέτρου Γαρουφαλιά, δυσαρεστημένους καραμανλικούς και βασιλόφρονες ψηφοφόρους. H προσπάθεια τους δεν ευδοκίμησε καθώς την ίδια περίοδο συγκροτήθηκε η «Εθνική Παράταξις» που με ποσοστό περίπου 7% εξέλεξε βουλευτές στις εθνικές εκλογές τον Νοέμβριο του 1977. Τον Δεκέμβριο του 1976 ο Μανωλόπουλος ήταν πρωταγωνιστής στην ίδρυση της οργανώσεως «Πατριωτικός Σύνδεσμος Αθηνών Ιωάννης Καποδίστριας» [17]

Την απορρόφηση της «Εθνικής Παρατάξεως» από την «Νέα Δημοκρατία» ακολούθησε η δημιουργία του «Κ.Ε.ΜΕ.» [Κίνημα Ελλήνων Μεταρρυθμιστών] [18] το οποίο ο Μανωλόπουλος ίδρυσε από κοινού με τον Κωνσταντίνο Θάνο [19] και εκπροσώπους της ομάδος των αποκαλούμενων «Ιταλών» του Εθνικιστικού κινήματος καθώς συμμετείχαν ο Σπύρος Σταθόπουλος αλλά και ο Θεόδωρος Καραμπέτσος που ανέλαβε εκδότης της εφημερίδος «Μεταρρυθμιστής» που ήταν το επίσημο έντυπο όργανο του «Κινήματος Ελλήνων Μεταρρυθμιστών». Την 18η Οκτωβρίου 1981, στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Μανωλόπουλος ήταν επικεφαλής υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το «Κίνημα Ελλήνων Μεταρρυθμιστών», το οποίο συγκέντρωσε 49.495 ψήφους ή ποσοστό 0,87% [20] χωρίς να εκλέξει Ευρωβουλευτή και τα επόμενα χρόνια συμμετείχε στην ίδρυση του κόμματος Ε.Π.ΕΝ. [Εθνική Πολιτική Ένωσις] του οποίου υπήρξε μέλος της Διοικούσης Επιτροπής, υποψήφιος βουλευτής και Ευρωβουλευτής.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 21april1967.png

Αξιωματικοί (επαναστάτες)

21η Απριλίου 1967

25η Νοεμβρίου 1973

Αξιωματικοί

Δολοφονημένοι

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργοί

Υπουργοί

Υποστηρικτές

25η Νοεμβρίου 1973

Διάφορα πρόσωπα
  • Επίσκοποι
  • Μητροπολίτες
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί καθηγητές


Παραπομπές

  1. ↑ Δικηγορική Εταιρεία Παύλος Μανωλόπουλος & Συνεργάτες.
  2. ↑ Γνωστοί Πατρινοί στα εγκαίνια του υποκαταστήματος «Παύλος Μανωλόπουλος και Συνεργάτες Δικηγορική Εταιρεία».
  3. ↑ [Σύμφωνα με την άποψη του Παύλου Μανωλόπουλου, όπως την κατέθεσε σε συνέντευξή του «στρατολογούσαν οι κομμουνισταί διάφορα στελέχη ...{...}... τον είχαν επιστρατεύσει, τον είχανε κάνει γραμματέα στο τοπικό ΕΑΜ, δεν είχε καμία σχέση με την ιδεολογία την αριστερή, καμία απολύτως, ήταν δεξιός».] Χρήστος Πουλιάνας, Εθνική Κοινωνική Οργάνωσις Φοιτητών (ΕΚΟΦ): Πρακτικές και πολιτική ιδεολογία του δεξιού εξτρεμισμού στη μετεμφυλιακή Ελλάδα (1960-1967), σελίδα 153η. κ.ε.
  4. ↑ [Πρότυπον Φροντιστήριον Ανωτάτων Σπουδών Εφημερίδα «Ελευθερία», 25 Νοεμβρίου 1956, σελίδα 4η.]
  5. ↑ [Πληροφορίες περί της ΕΚΟΦ από τους ηγέτας της. Εφημερίδα Ελευθερία, 2 Φεβρουαρίου 1961, σελίδα 2η.]
  6. ↑ [Η Ε.Κ.Ο.Φ., η «Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών», ιδρύθηκε επισήμως στις 9 Δεκεμβρίου 1959 με την κατάθεση και έγκριση του καταστατικού της από το Πρωτοδικείο Αθηνών. Ιδρύθηκε μετά από πρόταση του εκδότη της εφημερίδος «Ελεύθερος Κόσμος» Σάββα Κωνσταντόπουλου σε εφαρμογή σχεδίου του τότε βουλευτή Νικόλαου Φαρμάκη κι είχε πολιτικό καθοδηγητή τον καθηγητή Άγγελο Προκοπίου. Η Ε.Κ.Ο.Φ. ήταν απολιτική και ακομμάτιστη οργάνωση, η οποία είχε ως σύμβολο της δύο αναμμένες δάδες. Στα ιδρυτικά μέλη της εντάσσονταν είκοσι φοιτητές. Ως ιδρυτικά μέλη αναγράφονται οι Μανωλόπουλος Παύλος, Πανουσάκης Σωτήριος, Παπαγγελής Λουκάς, Ρωσσέτης Αλέξανδρος, Καρατζάς Χάρικτων, Μπρατάκος Άγγελος, Τρύφωνας Ν. Αχιλλεύς, Κορρέλας Δημήτριος, Πετρόπουλος Ανέστης, Ορφανουδάκης Γεώργιος, Πνευματικός Γεώργιος, Κράγκαρης Γεώργιος, Βλαχόπουλος Στυλιανός, Βιτζηλαίος Αυγουστίνος, Μίχος Γεώργιος, Πατσογιάννης Ιωάννης, Φωτέας Παναγιώτης, Γερογιάννης Παύλος, Σκεμπέας Παναγιώτης και Τζούμας Βασίλειος]
  7. ↑ [Το πρώτο πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο της της ΕΚΟΦ, υπό τον Πρόεδρο Παύλο Μανωλόπουλο, συμπλήρωναν ο γενικός γραμματέας Σωτήρης Πανουσάκης, ο ταμίας Χάρικτων Καρατζάς και οι αντιπρόεδροι Άγγελος Μπρατάκος και Λουκάς Παπαγγελής.]
  8. ↑ [Η Ε.Κ.Ο.Φ. δημιούργησε οργάνωση και στην Θεσσαλονίκη, όπου στις 5 Μαρτίου του 1961 αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο. Στα ιδρυτικά μέλη της εντάσσονταν 26 φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου οι: Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος, Νικόλαος Μπαλκίζας, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Νικόλαος Τσιράκογλου, Μανώλης Πλαϊτάκης, Αθανάσιος Δεσλής, Μιχαήλ Γκονόπουλος, Χρήστος Παπακωνσταντίνου, Βασίλειος Μήτσου -γιος του Αιτωλοακαρνάνα Στρατηγού της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής Κωνσταντίνου Μήτσου, Βασίλειος Παπαβασιλείου, Κωνσταντίνος Ζουζακίδης, Κωνσταντίνος Φίτζιος, Ιωάννης Βότσης, Γεώργιος Γούλας, Γρηγόριος Παπαδόπουλος, Δημήτριος Καλέσης, Γεώργιος Χιώτης, Ευάγγελος Γρουσόπουλος, Α. Βαφόπουλος, Ιωάννης Κουτράκης, Ε. Ακριτίδης, Κωνσταντίνος Ζαχαράκης, Γεώργιος Αστρίδης, Στέλιος Ζαγκλιβεριανός, Αθανάσιος Καραγκιόζης και Αυγερινίδης. Το πρώτο Δ.Σ. της οργανώσεως Ε.Κ.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης συγκροτήθηκε κατόπιν εκλογών από τις οποίες αναδείχθηκε πρόεδρος ο Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος, ενώ μέλη του Δ.Σ. αναδείχθηκαν οι Νικόλαος Μπαλκίζας, Κωνσταντίνος Βαλαβάνης, Ιωάννης Χριστάκης, Αυγερινίδης, Μεταξόπουλος και Νικόλαος Κοντάκης.]
  9. ↑ [Στην ακτιβιστική δράση στα γραφεία της εφημερίδος «Μακεδονία» συμμετείχαν μεταξύ άλλων οι: Παύλος Μανωλόπουλος, Άγγελος Μπρατάκος, Φώτης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Κορέλλας, Χάρης Καρατζάς, Ιωάννης Χριστάκης, Κωνσταντίνος Βαλαβάνης, Γεώργιος Κράγκαρης. Ο Μανωλόπουλος συνελήφθη στις 02:00' μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο 24 Δεκεμβρίου, όμως λίγες ώρες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος. Οι συνεργάτες του πέρασαν τα Χριστούγεννα εκείνου του έτους κρατούμενοι στο Τμήμα Μεταγωγών και απαλλάχθηκαν από το δικαστήριο μετά την διατύπωση της συγγνώμης τους προς τον εκδότη της εφημερίδος Ιωάννη Βελλίδη, που απέσυρε τη μήνυση.]
  10. ↑ Η δίκη δια τας ασχημίας της 23ης Δεκεμβρίου Εφημερίδα «Μακεδονία», 1η Απριλίου 1961, σελίδα 1η.
  11. ↑ [Τα μέλη της Ε.Κ.Ο.Φ. προέρχονταν κυρίως από την επαρχία και τα μικροαστικά στρώματα, μάχονταν για το Έθνος και για την προστασία της κοινωνίας από τον κομμουνισμό. Πίστευαν ότι η φοιτητική νεολαία θα έπρεπε να διεκδικεί μέσω των εκλεγμένων εκπροσώπων της και των συντεταγμένων φοιτητικών οργάνων με κόσμιο τρόπο και απέρριπταν τις μαζικές διαδηλώσεις. Η Ε.Κ.Ο.Φ. εξέδιδε την εφημερίδα «Ηχώ των Σπουδαστών», με διευθυντή τον Κώστα Παναγιώτου, καθώς και το περιοδικό «21ος Αιών», με διευθυντή τον απόφοιτο της Θεολογικής Σχολής Αλέξανδρο Παναγόπουλο. Διατηρούσε γραφεία στην οδό Ακαδημίας, τα οποία βρισκόταν στην ιδιοκτησία του Άγγελου Προκοπίου, ενώ από το 1963 μετακόμισε στη στοά της οδού Ακαδημίας και Ιπποκράτους, στο μέγαρο της Λυρικής Σκηνής.]
  12. ↑ [«Προκήρυξις Αρχηγού ΓΕΣ Οδυσσέως Αγγελή», Εφημερίδα «Το Βήμα», 5 Μαΐου 1967.]
  13. ↑ [Η Διεύθυνση Νεότητος συστάθηκε με τον Αναγκαστικό Νόμο 551 της 20ης Σεπτεμβρίου 1968 με Ειδικό Σύμβουλο τον Σωτήρη Πανουσάκη, απόφοιτο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στέλεχος του φοιτητικού συνδικαλισμού, ιδρυτικό μέλος της Ε.Κ.Ο.Φ. που διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του πρώτου πενταμελούς διοικητικού συμβουλίου της και τον Απρίλιο του 1959 υπήρξε πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Β' Πανσπουδαστικού Συνεδρίου.]
  14. ↑ Ενηργήθησαν μεταθέσεις Νομαρχών Εφημερίδα «Μακεδονία», 14 Σεπτεμβρίου 1969, σελίδα 18η.
  15. ↑ Κυβέρνησις ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
  16. ↑ Ετιμωρήθησαν με παύση έξι δικηγόροι των Αθηνών Εφημερίδα «Μακεδονία», 27 Ιουνίου 1975, σελίδα 7η.
  17. ↑ [Πρώτος πρόεδρος της οργανώσεως «Πατριωτικός Σύνδεσμος Αθηνών ‘Ιωάννης Καποδίστριας» ανέλαβε ο Σπύρος Λεων. Σταθόπουλος, ιδρυτής και πρόεδρος του ΕΣΕΣΙ. Στην ηγετική ομάδα μετείχαν οι Σπύρος Σταυρόπουλος, Τελέσιλα Ιωαννίδου-Λαμπέα, Δ. Σπίνος και Κ. Δεντάκος, ενώ ο δικηγόρος Παναγιώτης (Τάκης) Μιχαλόλιας, πρωταγωνιστής στην εισβολή πολιτών στη Βουλή το 1964 και πρώην στέλεχος του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι., ανέλαβε υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της οργανώσεως, όπως και στο ιδεολογικό εθνικιστικό περιοδικό «Νέα Ενιαία Δεξιά» που εξέδιδε ο Σπύρος Σταθόπουλος.]
  18. ↑ [Tο Κ.Ε.ΜΕ. (Κίνημα Ελλήνων Μεταρρυθμιστών) εμφανίστηκε στις ευρωεκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 και συγκέντρωσε ποσοστό 0,89% (47.552 ψήφους). Στην επίσημη διακήρυξη του η οποία κυκλοφόρησε χωρίς ημερομηνία με τον τίτλο Κ.Ε.ΜΕ (Κίνημα Ελλήνων Μεταρρυθμιστών), εμπεριέχεται το πνεύμα που διατρέχει το νέο, για τα ελληνικά δεδομένα, δεξιό παράδειγμα. Εκπροσωπούσε μια νέα, ανανεωτική και φιλοευρωπαϊκή τάση στην δεξιά της εκδοχή. ]
  19. ↑ [Ο οικονομολόγος Κωνσταντίνος Θάνος, υπήρξε πρώην υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από τον Ιανουάριο του 1968 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1969 και υφυπουργός Συντονισμού και Προγραμματισμού στην κυβέρνηση του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη. Στις ευρωεκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 ήταν επί κεφαλής στο κόμμα Ε.Π.Ε.Κ.Ε. (Ένωση Παραγωγών Εμπόρων Καταναλωτών Ελλάδος), με το οποίο συγκέντρωσε ποσοστό 0,11% (7.021 ψήφους).]
  20. ↑ Ευρωεκλογές 1981-Αποτελέσματα




Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Παύλος_Μανωλόπουλος&oldid=116384»