Δημήτριος Καλλονάς

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Δημήτριος Καλλονάς, Έλληνας εθνικιστής και παραδοσιοκράτης, δημοσιογράφος ο οποίος εργάστηκε και ως πολεμικός ανταποκριτής, κριτικός και συλλέκτης έργων τέχνης, συγγραφέας και μεταφραστής με σπουδές μουσικής και τέχνης, εκ των ιδρυτών και πρώτος Πρόεδρος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αδελφότητος «Η Απολύτρωσις» [1], γεννήθηκε το 1907 στην Κέρκυρα και πέθανε το 1965 στην Αθήνα μετά από μακρά και επώδυνη ασθένεια.

Βιογραφία

Η καταγωγή της οικογένειας του φέρεται να είναι από τα Σφακιά της Κρήτης, όμως περί το 1669 φυγαδεύτηκε κι έφθασε στα Κύθηρα και από εκεί ήλθε στην Κέρκυρα ενώ κάποια από τα μέλη της κατέληξαν και στους Παξούς [2]. Ο Καλλονάς παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού και του Γυμνασίου στην γενέτειρα του πριν μετακομίσει και εγκατασταθεί στην Αθήνα για σπουδές.

Επαγγελματική δραστηριότητα

Ο Δημήτριος Καλλονάς, που ήταν απόγονος του Ιωάννη Καλλονά της ιδρυτικής ομάδας της Παλαιάς Φιλαρμονικής της Κέρκυρας εργάστηκε, από το 1926 έως το 1928, στο υπουργείο Γεωργίας. Από το 1929 άρχισε να ασκεί το επάγγελμά του δημοσιογράφου σε αθηναϊκές εφημερίδες μεταξύ των οποίων και στη «Βραδυνή», της οποίας υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1932 μαζί με μια ομάδα Κερκυραίων, πιστών Χριστιανών, πρωταγωνίστησε στην ίδρυση του Σωματείου Χριστιανική Αδελφότης «Η Απολύτρωσις» του οποίου εξελέγη πρώτος Πρόεδρος. Μετά το 1935 ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις εικαστικές τέχνες δημοσιεύοντας σχετικά τεχνοκριτικά σημειώματα, πολλές συγκριτικές μελέτες και κριτικές ενώ πραγματοποίησε σπουδές τέχνης αλλά και μουσικής. Ήταν μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α., του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και της «Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών». Διέθετε πλούσια συλλογή πινάκων ζωγραφικής και έργων τέχνης. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά.

Εθνικό καθεστώς 4ης Αυγούστου

Ο Κολλονάς περιλαμβάνεται μεταξύ των συνεργατών της εβδομαδιαίας εφημερίδος «Η Νεολαία» του καθεστώτος της «4ης Αυγούστου» του 1936, υπό τους πρωθυπουργούς Ιωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Κορυζή, έκδοση στην οποία είχε αναλάβει την ιδεολογική διαφώτιση των νέων μελών. Η εφημερίδα ένα εξάμηνο μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας της, επανεκδόθηκε ως περιοδικό. Πέρα από επίσημο όργανο της Ε.Ο.Ν., αποτέλεσε εργαλείο «…πνευματικής, θρησκευτικής, ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής αγωγής…» των νέων μελών της [3]. Ο ίδιος το 1938 έγινε ο πρώτος βιογράφος του Ιωάννη Μεταξά.

Κατοχή της Ελλάδος

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την τριπλή κατοχή της Ελλάδος ο Καλλονάς συνεργάστηκε με την Α.Ε.Ρ.Ε., πρόδρομο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως, [Ε.Ρ.Τ.] [4], ενώ το 1942 ανέλαβε διευθυντής του περιοδικού «Εικοστός Αιών», το οποίο είχε εκδώσει ο Αποστόλης Κυριάκης και υποστήριζε Εθνικοσοσιαλιστικές απόψεις.

Μεταπελευθερωτικά

Ο Καλλονάς, ως ανταποκριτής της εφημερίδος Βραδυνή, ήταν μέλος της δημοσιογραφικής αποστολής που παρακολούθησε την επίσκεψη του βασιλιά Παύλου Α' και της συζύγου του Βασιλίσσης Φρειδερίκης σε Ινδία και Ταϊλάνδη. Τον Φεβρουάριο του 1960 εκλέχθηκε Ταμίας «Ενώσεως των Κριτικών Τέχνης Ελλάδος». Εκείνον το μήνα ο Άγγελος Προκοπίου ανακοίνωσε την ίδρυση της «Ενώσεως των Κριτικών Τέχνης Ελλάδος». Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν ο ίδιος, αντιπρόεδρος ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος (εφημερίδα «Έθνος), γενικός γραμματέας η Έλλη Πολίτη (εφημερίδα «Αθηναϊκή»), ταμίας ο Καλλονάς (εφημερίδα «Βραδυνή»), έφορος η Έφη Φερεντίνου (εφημερίδα «Ελευθερία»), και μέλη οι Μιχαήλ Κωνσταντόπουλος (εφημερίδες «Ακρόπολις», «Απογευματινή»), Πόπη Ζώρα (αρχαιολόγος, διευθύντρια του Μουσείου «Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης»), Γιάννης Λυγίζος (αρχιτέκτων και συγγραφέας) και Τέρπος Πηλείδης (εφημερίδα «Καθημερινή»). Ο Προκοπίου, μέσω της Πολίτη, ήρθε σε επικοινωνία με τη Γραμματεία της Διεθνούς AICA ζητώντας την αναγνώριση του σωματείου, χωρίς όμως να γίνει δεκτό το αίτημα. Σύμφωνα με τη λίστα που έστειλαν οι ίδιοι, τον Ιούνιο στη Γραμματεία στο Παρίσι, η Ένωση αριθμούσε 32 μέλη, μεταξύ των οποίων και καλλιτέχνες όπως οι Μιχάλης Τόμπρος, Ντιάνα Αντωνακάτου, Φώτης Κόντογλου, Αλέκος Κοντόπουλος.

Συγγραφικό έργο

Ο Καλλονάς απασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων και συγγραμμάτων. Μεταξύ των σημαντικότερων έργων του περιλαμβάνονται τα εξής:

Γράφει ο Καλλονάς, στην ημιεπίσημη βιογραφία του Μεταξά που εξέδωσε σε συνεργασία με το πολιτικό γραφείο του τότε Πρωθυπουργού: 

«.... Ο Ιωάννης Μεταξάς εργάζεται 18 και 20 ώρες το εικοσιτετράωρο, διά να ανοίξη νέους δρόμους στην ιστορία του Έθνους {..} θα μπορούσε να αποκληθή «Αστός». Έχει όλα τα χαρακτηριστικά προτερήματα του αρχηγού μιας αστικής οικογενείας. Είναι οικονόμος, ακούραστος, απλός, θετικός, προβλεπτικός, ένας νοικοκύρης. Ακριβώς έτσι ήταν ο Μεταξάς. Τι σχέση λοιπόν μπορούσε να έχει η προσωπικότητά του με εκείνη του Χίτλερ ή του Μουσολίνι;». Παράλληλα, όμως, αφιερώνει εκτεταμένα αποσπάσματα στη «....φιλοσοφία του φασισμού που υπήρξε, μπορεί να πη κανείς, ο δημιουργός του Κυρίαρχου Κράτους». Ενός μοντέλου, που εγκαθιδρύθηκε με διάφορες παραλλαγές «....στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στη Ρουμανία και στην Τουρκία, ενώ αύριο, ίσως θα εγκαθιδρυθή στην Πολωνία και στο Βέλγιο, στην Αυστρία και στην Ουγγαρία, στην Γιουγκοσλαβία και στην Βουλγαρία. Η Ιταλία και η Γερμανία, η Πορτογαλία και η Τουρκία, απέκτησαν εθνική συνείδησι, ωργανώθηκαν εσωτερικά, αναμορφώθηκαν κοινωνικά και ιστορικά. Η Ιταλία ίδρυσε μια Αυτοκρατορία. Η Γερμανία κατήργησε τις διατάξεις της συνθήκης των Βερσαλλιών και ανέκτησε την εθνική της αξιοπρέπεια και τη θέσι που της ανήκε στη χορεία των μεγάλων Εθνών. Η Πορτογαλία έγινε μια υπολογίσιμος δύναμις, ένα Έθνος που ευημερεί και που επιβάλλεται στη γενική εκτίμησι. Και στην Τουρκία, μέσα σε δέκα πέντε χρόνια, συνετελέσθη μια ριζική μεταβολή που κατέπληξε τον κόσμον. Ένα τέτοιο Κράτος είναι ενδεδειγμένο για τις ελληνικές περιστάσεις...».
  • «Viva la muerte!: Η Ισπανία μέσα στις φλόγες» [6], το 1943, εκδότης «Μιχαήλ Σαλίβερος», στο οποίο γράφει ότι στην Ισπανία συνάντησε Επτανήσιους που πολεμούσαν με τις δυνάμεις των κομμουνιστών,
  • «Σύγχρονοι Έλληνες ζωγράφοι και γλύπται», το 1943, πρόλογος Σωτήρη Σκίπη, εκδότης «Μιχαήλ Σαλίβερος»,
  • «Ο Πάνος Αραβαντινός και η σκηνογραφία», το 1946
  • «Άπω Ανατολή: ταξιδιωτικές εντυπώσεις», το 1950, τυπώθηκε στο «Τυπογραφείο Μ. Σιφναίου και Φαν. Καζούρη.

Μεταφράσεις

Ο Καλλονάς μετέφρασε βιογραφίες [7] για τους

  • «Μότσαρτ / Clemente Fusero», το 1946,
  • «Μπετόβεν: η ζωή ενός κατακτητή», Emil Ludwig (Συγγραφέας), το 1950 και
  • «Πουτσίνι», το 1956,
  • «Σούμπερτ»,
  • «Λιστ. Η ζωή και το έργο του», Mary Tibaldi Chiesa (Συγγραφέας).

Τιμητικές διακρίσεις

Ο Καλλονάς τιμήθηκε με τα παράσημα:

  • του Ταξιάρχη των Ναΐτων,
  • του Ταξιάρχη του Τάγματος της Αξίας της Ιταλίας,
  • της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανίας)
  • του Τάγματος του Φοίνικα της Ελλάδος.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ [Ιστορική διαδρομή της Χριστ. Αδελφότητος Η Απολύτρωσις. apolitrosis.gr]
  2. ↑ [Λίμπρο ντ' Όρο Παξών (Η Χρυσή Βίβλος των Παξών) Ιωάννης Δόικας]
  3. ↑ [Η εβδομαδιαία εφημερίδα «Η Νεολαία», κυκλοφόρησε είκοσι φύλλα της, από τις 14 Ιανουαρίου ως τις 27 Μαΐου 1938, και αποτελούσε «Επίσημον Όργανον» της «Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας» [Ε.Ο.Ν.] της Ελλάδος, με διευθυντή σύνταξης τον θαυμαστή και βιογράφο του Μεταξά Δημήτριο Καλλονά. «Η Νεολαία» στη 2η φάση της πέτυχε εντυπωσιακή αύξηση της κυκλοφορίας της, φθάνοντας τα 70.000 τεύχη. Κυκλοφόρησε συνολικά 133 τεύχη, από τον Οκτώβριο του 1938 ως την κατάληψη της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα, τον Απρίλιο του 1941. Η ύλη του περιοδικού διαπνέονταν από έντονα εθνικοπατριωτικά αισθήματα, καλλιέργεια της θρησκευτικής πίστεως, αντικομμουνιστικό ιδεολογικό προσανατολισμό, πρόσφερε ποικίλες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, δημοσίευε παιχνίδια και ανέκδοτα, διέθετε πλούσια εικονογράφηση, συστηματικές στήλες αλληλογραφίας και κινήσεως των σχηματισμών της ΕΟΝ, καθώς και προσαρμοσμένη στα ζητούμενα της 4ης Αυγούστου λογοτεχνική ύλη. Σε κάθε τεύχος παρουσιάζονταν ένδοξες μορφές και κρίσιμες στιγμές του ελληνικής Ιστορίας καθώς και αναφορές στη λαϊκή παράδοση. Η Συντακτική Επιτροπή προέκρινε τη Δημοτική ως γλώσσα κατάλληλη για τις τέσσερις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, ενώ δεν απέρριπτε τη συζήτηση για υιοθέτηση του μονοτονικού συστήματος, μόλις τρία χρόνια πριν από την περίφημη «Δίκη των Τόνων». Μεταξύ των συνεργατών του περιοδικού, διατηρούσαν δική τους στήλη, εκτός του Αγγελομάτη, ήταν η Σίτσα Καραϊσκάκη, γνωστή για τις φυλετικές και εθνικιστικές ιδεολογικές απόψεις της, ο Μιχαήλ Αναστασίου, ο Ι. Ν. Βιστάκης, ο Κοσμάς Βέρροιου, ο Κώστας Καλαντζής, ο Φώτος Γιοφύλλης, ο Κώστας Φαλτάιτς και ο Νίκος Καζαντζάκης, που δημοσίευσε σε συνέχειες, με το ψευδώνυμο «Α. Β. Γ.», το παιδικό μυθιστόρημα «Στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Ακόμη ο Στρατής Δούκας, η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, ο Μάρκος Αυγέρης, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Γεράσιμος Γρηγόρης, η Ρίτα Μπούμη-Παππά, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Φώτης Κόντογλου, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Σπύρος Μελάς, ο Φάνης Μιχαλόπουλος, ο Αδαμάντιος Παπαδήμας, ο Γεώργιος Ι. Φουσάρας και ο Νικόλαος Τσελεμεντές.]
  4. ↑ [Αναφέρονται ακόμη τα ονόματα γνωστών ανθρώπων του πνεύματος, όπως οι Άριστος Καμπάνης, Δημήτριος Ψαθάς, Γεώργιος Λαμπελέτ, Άγγελος Τανάγρας, Αλέκος Σακελλάριος, Αγγελική Χατζημιχάλη, Στέφανος Δάφνης και πολλοί άλλοι]
  5. ↑ [«Ιωάννης Μεταξάς (Μαθητής, Στρατιώτης, Πολιτικός, Αγωνιστής, Κυβερνήτης)» vivliopazaro.gr]
  6. ↑ [Viva la Muerte - Η Ισπανία μέσα στις φλόγες eratobooks.gr]
  7. ↑ [Δημήτριος Καλλονάς comdeg.eu]


Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Δημήτριος_Καλλονάς&oldid=128155»