Αλέξανδρος Κορυζής

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Αλέξανδρος Κορυζής, [άλλη γραφή Κοριζής], Έλληνας εθνικιστής νομικός, οικονομολόγος, τραπεζίτης και πολιτικός, που διατέλεσε πρωθυπουργός κατά τη γερμανική επίθεση του 1941, γεννήθηκε το 1855 στον Πόρο και αυτοκτόνησε στις 18 Απριλίου 1941 στο σπίτι του στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών με θρησκευτική και πολιτική μεγαλοπρέπεια, με την παρουσία της βασιλικής οικογένειας και των κυβερνητικών αρχών, ενώ τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ήταν παντρεμένος με την Ελισάβετ Τσιτσάρα, και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Γεώργιο Κορυζή και τρία κορίτσια, την Αικατερίνη, την Ελένη ή Λένα, μετέπειτα «Κυρία επί των Τιμών» [1] της βασίλισσας Φρειδερίκης, την Ειρήνη ή Ρένα, μετέπειτα σύζυγο του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη και μητέρα των Αλέξανδρου Ανδρεάδη που ήταν ο πρώτος σύζυγος της Χριστίνας Ωνάση, του Γεωργίου Ανδρεάδη, εφοπλιστή-τραπεζίτη και του Πέτρου Ανδρεάδη, εφοπλιστή-τραπεζίτη.

Αλέξανδρος Κορυζής
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
Έναρξη Θητείας : 29 Ιανουαρίου 1941
Λήξη θητείας : 18 Απριλίου 1941
Προκάτοχος
Διάδοχος

Βιογραφία

Ο Αλέξανδρος ήταν δισέγγονος του Γεωργίου Κορυζή, αγωνιστή της επαναστάσεως του 1821 και του Αντώνιου Κορυζή, ο οποίος μαζί με τον πυρπολητή Γιάννη Ανεμογιάννη -που αργότερα σούβλισαν και κρέμασαν στα τείχη της Ναυπάκτου οι Τούρκοι- ανέπτυξε ναυτική δράση καθώς ήταν τολμηρός και ικανός μπουρλοτιέρης από νεαρή ηλικία. Παππούς του ήταν ο Σταμάτιος Κορυζής, έμπορος και κτηματίας, που διετέλεσε πληρεξούσιος Τροιζηνίας στην Β' Εθνοσυνέλευση του 1862 και εξελέγη βουλευτής την Α' περίοδο 1865-1868, την Β' περίοδο από τις 21 Μαρτίου 1868 ως τις 17 Μαρτίου 1869 και την Γ' περίοδο από τις 16 Μαΐου 1869 ως 28 τις Δεκεμβρίου 1871.

Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Κορυζής [2], πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής Τροιζηνίας, κατά τις Η', Γ', ΙΖ' και ΙΗ' περιόδους [1879-1881, 1885-1886, 1902-1904 και 1906-1910], καθώς και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πόρου από το 1887 ως το 1891 και Δήμαρχος δύο φορές από το 1891 ως το 1895 και από το 1895 ως το 1899. Μητέρα του ήταν η Αικατερίνη Αθανασίου Μισυρλή, που κατάγονταν από την Πύλο, η οποία ήταν ανιψιά του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, στο σπίτι του οποίου είχε μεγαλώσει, καθώς ο Κουμουνδούρος -που είχε βίλα στην Τροιζήνα- την αγαπούσε ιδιαίτερα και δεν την ξεχώριζε από τα παιδιά του. Σε ηλικία μόλις επτά χρόνων, έμεινε ορφανός από μητέρα, γεγονός που του δημιούργησε δυσκολίες στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Είχε τρία ετεροθαλή αδέλφια, από το δεύτερο γάμο του πατέρα του, τον Ευάγγελο, το Σταμάτη και το Στυλιανό.

Επαγγελματική δραστηριότητα

Ο Αλέξανδρος Κορυζής έζησε τα παιδικά του χρόνια στον Πόρο, όπου παρακούθησε μέρος από τις εγκύκλιες σπουδές του, τις οποίες ολοκλήρωσε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1901 έως το 1905, όμως ήδη από το 1903 είχε διοριστεί στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και υπηρέτησε στην Επιθεώρηση και στο τμήμα Οργάνωσης. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, απόφοιτος της σχολής Έφεδρων αξιωματικών, και προβιβάστηκε σε έφεδρο υπολοχαγό, ενώ για την πολεμική του δράση τιμήθηκε το 1914, με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος, καθώς και με τα αναμνηστικά μετάλλια των Βαλκανικών πολέμων. Το 1915 συνέβαλε στην οργάνωση του κλάδου της αγροτικής πίστεως στην Εθνική Τράπεζα και το 1921 ήταν διευθυντής της και διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος του Αριστείδη Στεργιάδη, Ύπατου Αρμοστή της Ελληνικής κυβερνήσεως στη Σμύρνη και οργάνωσε το υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης στην πόλη. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές του Συλλόγου των Υπαλλήλων της Εθνικής Τραπέζης, [ΣYΕΤΕ], το 1917 και διατέλεσε γενικός γραμματέας του [3], ενώ ήταν εκείνος που συνέταξε το σχέδιο συστάσεως του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου, σημαντικού θεσμού της κρατικής οικονομικής πολιτικής του μεσοπολέμου.

Στις 12 Μαΐου 1928 εκλέχθηκε υποδιοικητής της Εθνικής Τραπέζης από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων της και το 1939, έγινε διοικητής της [4]. Από τον κλάδο της αγροτικής πίστεως της Εθνικής, ιδρύθηκε το 1929 η Αγροτική Τράπεζα, στην οποία χρημάτισε πρώτος πρόεδρος του διοικητικού της Συμβουλίου. Ίδρυσε το 1925 επί Ελευθερίου Βενιζέλου και οργάνωσε τον Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό, [Α.Σ.Ο.], και έως το 1928 διατέλεσε πρόεδρός του. Το 1920 η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας επέλεξε την περιοχή του σημερινού δήμου Φιλοθέης Αττικής για να στεγάσει τις οικιστικές ανάγκες των υπαλλήλων της και ο Κορυζής ήταν ένας από τους διοικητές της, που μαζί με τον Ιωάννη Δροσόπουλο και τον Γεώργιο Ιατρού, διοικητή της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας, συνέλαβαν την ιδέα και σε συνεργασία με τον «Οικοδομικό Συνεταιρισμό των εν Φιλοθέη υπαλλήλων Εθνικής Τραπέζης», που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1929, αγόρασαν εκτάσεις στην περιοχή. To 1932 του είχε προταθεί η θέση του υπουργού Οικονομικών από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, όμως δεν την αποδέχθηκε, ενώ από το 1917 έως το 1941 ήταν πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Το 1939, μετά το θάνατο του Ιωάννη Δροσόπουλου, Προέδρου της εταιρείας των Ε.Η.Σ., ανέλαβε τη θέση του προέδρου της εταιρείας.

Πολιτικά αξιώματα

Από τις 6 έως τις 10 Μαρτίου 1933 διατέλεσε Υπουργός Οικονομικών [5] στη βραχύβια κυβέρνηση του Αλέξανδρου Οθωναίου, όμως αργότερα υπηρέτησε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Στις 5 Αυγούστου 1936 διορίστηκε Υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως στην κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά και παρέμεινε στη θέση αυτή έως τις 12 Ιουλίου 1939, όταν παραιτήθηκε για να αναλάβει τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας.

Πρωθυπουργός

Όταν πέθανε ο Ιωάννης Μεταξάς ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ τον διόρισε στις 29 Ιανουαρίου 1941,

  • πρωθυπουργό [6], με εισήγηση του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, ενώ ανέλαβε και τα Υπουργεία
  • Εξωτερικών,
  • Παιδείας,
  • Στρατιωτικών,
  • Ναυτικών και Αεροπορίας.

Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο υπό την προεδρία του, τόνισε ότι «..Το έργον του Ιωάννου Μεταξά, εν τω συνόλω του είναι τόσον ευρύ, μέγα και πολυσύνθετο, ώστε μέσα εις την οδύνην της σημερινής στιγμής, να μη απομένει ούτε χρόνος ούτε δύναμις δια να εξαρθή...».

Στις 5.45 το πρωί της Κυριακής 6 Απριλίου 1941, ο Γερμανός πρέσβης του Γ΄ Ράιχ στην Αθήνα, πρίγκιπας φον Βίκτωρ Έρμπαχ-Σένμπεροχ, μετέβη στην οικία του για να του ανακοινώσει ότι ο γερμανικός στρατός θα έμπαινε στην Ελλάδα για να εκδιώξει τους Άγγλους. Είχε προηγηθεί τηλεφώνημα στα γαλλικά στις 5.15΄ της ίδιας μέρας, στο οποίο απάντησε η σύζυγός του, που της ανακοίνωσαν ότι ο Γερμανός πρέσβης επιθυμούσε να επισκεφθεί επειγόντως τον πρωθυπουργό. Στη συνάντηση τους ο Κοριζής απάντησε ότι η Ελλάς, όπως έπραξε και με την Ιταλία, θα ανθίστατο και εξέδωσε σχετικό ανακοινωθέν που προσυπέγραψε το σύνολο των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου [7].

Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε λίγο αργότερα το Ελληνικό Γενικό Στρατηγείο, «Από της 5.15 ώρας της σήμερον ο εν Βουλγαρία γερμανικός στρατός προσέβαλεν απροκλήτως τα ημέτερα στρατεύματα της ελληνικής μεθορίου. Αι δυνάμεις μας αμύνονται του πατρίου εδάφους». Από την Γερμανική πλευρά το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της 6ης Απριλίου 1941, έλεγε ότι «...τα ... στρατεύματά μας, προσέκρουσαν εις πείσμονα αντίστασην. Η ικανότητα του εχθρού για άμυνα, παραμένει αμείωτος».

Η μάχη των οχυρών

Στις 9 Απριλίου 1941, νωρίς το απόγευμα, Γερμανικό αυτοκίνητο με υψωμένη της λευκή σημαία, πλησίασε τις Ελληνικές θέσεις στο δρόμο Κούλας-Σιδηροκάστρου και τρεις Έλληνες με επικεφαλής τον Ανθυπολοχαγό Ιωάννη Δαμιανό συναντήθηκε μαζί τους. Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός, χαιρέτησε σε στάση προσοχής και ζήτησε την παράδοση του οχυρού, ενημερώνοντας ότι τα Γερμανικά στρατεύματα είχαν καταλάβει τη Θεσσαλονίκη και είχε υπογραφεί ανακωχή. Ο Διοικητής του οχυρού, τότε Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε πως «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται». Ο Γερμανός αξιωματικός τον διαβεβαίωσε επικαλούμενος τη στρατιωτική του τιμή, πως δεν πρόκειται για τέχνασμα και όρισε νέα συνάντηση για τη 10η Απριλίου 1941 το απόγευμα. Εκείνη την ημέρα το οχυρό εγκαταλείφθηκε και οι Έλληνες στρατιώτες που εξέρχονταν, απολαμβάνουν τιμές από Γερμανικό άγημα, ενώ η Ελληνική Σημαία δεν υπεστάλη, παρά μόνο μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Έλληνα Στρατιώτη, ενώ τα ξίφη των αξιωματικών καθώς και τα όπλα τους δεν αφαιρέθηκαν.

Ο Γερμανός Ταγματάρχης, Max Wuensche, Αξιωματικός των S.S. και μετέπειτα Υπασπιστής του Αδόλφου Χίτλερ, είπε στον Έλληνα Ταγματάρχη, «..Σας διαβιβάζω τα συγχαρητήρια και τον θαυμασμό των ανωτέρων μου. Οι Γερμανοί αισθανόμεθα υπερήφανοι που είχαμε αντίπαλο έναν τόσο ηρωικό Στρατό», ενώ έγραψε στο προσωπικό του ημερολόγιο, « εδώ πάνω, ακριβώς κάτω από την κορυφή στο κεντρικό σημείο του Ρούπελ, μένουμε άφωνοι! Μπροστά η κορυφή...αδύνατον να προχωρήσουμε. Όποιος τολμήσει να ξεμυτίσει γαζώνεται. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι τα λίγα και με δυσκολία φτιαγμένα αυτά οχυρά, θα ήταν τόσο δυνατά και μοντέρνα! Ποιος μπορούσε να πιστέψει ότι ο Έλληνας θα μας αντιστέκονταν τόσο σκληρά, με τόσο πείσμα και ηρωισμό..».

Οι Γερμανοί μέτρησαν 555 νεκρούς, 2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους, ενώ η Ελληνική πλευρά 1.000 νεκρούς και τραυματίες μαζί. Ο στρατάρχης Φον Λιστ έγραψε ότι «..Οι Έλληνες υπερασπίστηκαν τη πατρίδα τους γενναίως... οι Γερμανοί να αντικρίζουν και να μεταχειριστούν τους Έλληνες στρατιώτες όπως αξίζει σε γενναίους άνδρες...», ενώ ο Αδόλφος Χίτλερ στις 4 Μαΐου 1941, μιλώντας ενώπιον του Ράιχσταγκ, ομολόγησε, «..Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διατυπώσω πως, από όλους τους αντιπάλους μας, τους οποίους αντιμετωπίσαμε, ο Έλλην Στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν και συνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίστασή του ήτο αδύνατος και κατά συνέπειαν μάταια..».

Το τέλος του

Την ίδια ώρα ο Κορυζής βρίσκονταν πιεσμένος από τους ανώτερους αξιωματικούς που ήθελαν συνθηκολόγηση, αλλά και από τον βασιλιά Γεώργιο, την βρετανική πολιτική αλλά και το λαό που ασκούσαν πίεση να συνεχισθεί η αντίσταση στην Ελληνική ενδοχώρα, προκειμένου να μην εγκλωβιστεί ο στρατός στην Ήπειρο ή να εγκαταλειφθεί. Στη διάρκεια της θητείας του η Ελλάδα αντιμετώπισε με επιτυχία την εαρινή επίθεση των Ιταλών, η οποία εκδηλώθηκε στις 9 Μαρτίου 1941 και παρέμεινε στη θέση του μέχρι και την 12η ημέρα της γερμανικής εισβολής.

Στις 18 Απριλίου 1941 έγινε στο Τατόι κοινή σύσκεψη Άγγλων και ελληνικής κυβερνήσεως, στην οποία οι Άγγλοι επέμειναν ότι ήταν δυνατό να υπάρξει γραμμή άμυνας στις Θερμοπύλες, άποψη με την οποία δεν συμφωνούσε ο Αλέξανδρος Παπάγος. Την ίδια μέρα στις 2 μετά το μεσημέρι στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», όπου ήταν η έδρα της Ελληνικής κυβερνήσεως, συγκλήθηκε σύσκεψη για να εκτιμηθεί η κατάσταση στο μέτωπο, το οποίο ήταν θέμα ωρών να καταρρεύσει. Στην ένταση που δημιουργήθηκε ο Κορυζής προσφέρθηκε να παραιτηθεί, αφού είχε προηγηθεί οξεία διαφωνία του και κατ΄ιδία συνομιλία του με τον Βασιλιά και αφού φίλησε το χέρι του Ανώτατου άρχοντα, αποχώρησε από τη σύσκεψη και πήγε στο σπίτι του στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί κλείστηκε στο γραφείο του, σφράγισε εσωτερικά την πόρτα, και την ώρα που έφθανε στο σπίτι του ο τότε διάδοχος Παύλος, ακούστηκε ο πυροβολισμός του τέλους, που ήταν ο δεύτερος καθώς ο πρώτος πυροβολισμός δεν επέφερε τον θάνατο. Όταν παραβίασαν τον πόρτα τον βρήκαν νεκρό στο κρεβάτι του δωματίου και στο στήθος του βρήκαν μικρή εικόνα της Παναγίας.

Κατά την περιγραφή του Διονυσίου Α. Κόκκινου, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος», «...Προς την μεσημβρίαν του μεγάλου Σαββάτου, κατά την κηδείαν, ενώ η νεκρική πομπή ευρίσκετο καθ’ οδόν από της Μητροπόλεως προς το κοιμητήριον, σμήνη γερμανικών αεροπλάνων εβομβάρδιζαν τας εις την περιοχήν των Αθηνών εγκαταστάσεις και τα αεροδρόμια. Τα ελληνικά και βρεταννικά αντιαεροπορικά έβαλλαν κατά των αεροπλάνων και αι εκπυρσοκροτήσεις της αερομαχίας ανεμίχθησαν με τους ήχους τών προ του τάφου τού νεκρού τιμητικών πυροβολισμών. Ο Κορυζής εκηδεύθη σαν ένας επιφανής νεκρός του πολέμου κατά την διάρκειαν κυριολεκτικώς μαινομένης μάχης...».

Εικάζεται ότι η αυτοκτόνησε υπό το βάρος των διαγραφόμενων συνθηκών ολικής καταλήψεως της Ελλάδος από τους Γερμανούς. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, όπως δημοσιεύτηκε στην Ιστορία του Γενικού Επιτελείου Στρατού, [Γ.Ε.Σ.], «...Ο Πρωθυπουργός Κορυζής παρίστατο αμηχανών και μετά το πέρας της συσκέψεως, αναβληθείσης της λήψεως αποφάσεως, επρότεινε την ανάληψιν της Κυβερνήσεως υπό άλλων προσώπων, περισσότερο δυναμικών, εννοών τους στρατιωτικούς. Ο Βασιλεύς εδήλωσεν ότι θα σκεφθή, αλλ’ ήτο προφανές από της στιγμής ταύτης ότι ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως υφίστατο εσωτερικόν κλονισμόν. Πιστός θιασώτης ελληνοβρεττανικής συμφωνίας και μη κατωρθώσας να πείση εαυτόν εάν επέστη ή ου η στιγμή της μεταφοράς της έδρας της Κυβερνήσεως εις Κρήτην, βαρυαλγής δε προ της διαφαινόμενης ως επικειμένης μεγάλης καταστροφής, ήτις επεκρέματο επί της χώρας, απεχώρησε τεταραγμένος και μεταβάς εις την οικίαν του απεσύρθη αμέσως εις το ιδιαίτερον δωμάτιόν του, ένθα ηυτοκτόνησε βληθείς διά δύο σφαιρών περιστρόφου». Ο φιλόλογος-συγγραφέας Σαράντος Καργάκος θεωρεί, όπως ανέφερε σε ομιλία του [8], ότι, «...ο ...{...}... Αλέξανδρος Κορυζής ...{...}... προέβη σε ενέργεια πολιτική, που κανείς άλλος ευρωπαίος ηγέτης, μετά την υποταγή της χώρας του στον Άξονα, δεν ετόλμησε να πράξει. Ο Κορυζής αυτοκτόνησε. Η αυτοκτονία αυτή είναι μέγιστη πολιτική πράξη. Η Ελλάς πεθαίνει αλλά δεν παραδίδεται. Δεν ήταν μια πράξη απογνώσεως, ήταν πράξη φιλοτιμίας, πράξη αντιστάσεως στην ατιμία.»

Στην Ελλάδα τον διαδέχθηκε η πρώτη κατοχική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Γεώργιο Τσολάκογλου, ενώ στην Αίγυπτο είχε ήδη σχηματισθεί η υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση. Στον Πόρο, στη θέση που βρίσκονταν τα ερείπια της πατρικής οικίας της οικογένειας Κορυζή, που δωρήθηκε το 1962 [9] από από τα παιδιά και τους κληρονόμους του στο Ελληνικό Δημόσιο, έχει κτιστεί τη διετία 1967-1968 το Αρχαιολογικό Μουσείο [10].

Συγγραφικό έργο

Είχε γράψει σημαντικές εκθέσεις και μελέτες για οικονομικά ζητήματα, ιδιαίτερα για το καπνικό ζήτημα. Θεωρούσε ότι το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος είναι συνυφασμένο με τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της γεωργίας, που θα απέτρεπε την όξυνση των ταξικών συγκρούσεων και θα επέφερε συνεπακόλουθα και την ανάπτυξη της βιομηχανίας.

Έργα του είναι

  • «Η Αγροτική πίστις και η ΕΤΕ»,
  • «Το καπνικό ζήτημα της Ελλάδος και η λύση του».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Cover-lite.jpg

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργός

Υπουργοί

Υποστηρικτές (1ο)

Οργανώσεις

Κανελλόπουλος Αλέξανδρος

Πολιτικά στελέχη

Αξιωματικοί

Λογοτέχνες

Καλλιτέχνες

Υποστηρικτές (2ο)
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί
  • Πολιτικοί


Παραπομπές

  1. 49 χρόνια πριν...3 Ιανουαρίου 1964 Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 3 Ιανουαρίου 2013
  2. Γενεαλογία της οικογένειας Κορυζή
  3. Αρχείο Αλέξανδρου Κοριζή, στην κατοχή του Ιστορικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη
  4. Αλέξανδρος Γ. Κοριζής (1939 - 1941) Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Ιστορικό Χρονολόγιο
  5. Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΟΘΩΝΑΙΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  6. Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΡΙΖΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  7. [Προς τον Ελληνικόν Λαόν.
    Ο Πρεσβευτής της Γερμανίας επεσκέφθη σήμερον την 5η πρωινήν τον κ. Πρωθυπουργόν και ανεκοίνωσεν αυτώ εκ μέρους της κυβερνήσεως του ότι ο γερμανικός στρατός θα επιτεθεί κατά της Ελλάδος. Ταυτόχρονοι εκ συνόρων πληροφορίαι έφερον πραγματοποιούμενην την γερμανικήν απειλήν. Ούτω κατά τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου του 1941 επανελαμβάνοντο ακριβούς παρά του ετέρου μέλους του άξονος τα γεγονότα της νυκτός της 28ης Οκτωβρίου 1940. Απέναντι της νέας ταύτης επιβουλής κατά της τιμής, της ελευθερίας και της ακεραιότητας της χώρας μας, ο ελληνικός στρατός και ο ελληνικός λαός καλούνται και πάλιν να πράξουν με δύναμιν και ευψυχίαν και σταθερότητα το απέναντι της λατρευτής πατρίδος καθήκον των, με πλήρη συναίσθησιν του δικαίου των, με την ευλογίαν του Θεού και την βοήθειαν των γενναίων και μεγάλων συμμάχων μας.
    Ο Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου
    Αλέξανδρος Κορυζής
    Τα μέλη: Άγγελος Οικονόμου, Γεώργιος Νικολαΐδης, Άγις Ταμπακόπουλος, Ανδρέας Αποστολίδης, Γεώργιος Κυριακός, Ιωάννης Δουρέντης, Ιωάννης Αρβανίτης, Κωνσταντίνος Κοτζιάς, Ηλίας Κριμπάς, Κοσμάς Μπουρμπούλης, Θεολόγος Νικολούδης, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, Σταύρος Πολυζωγόπουλος, Νικόλαος Σπέντζας, Αριστείδης Δημητράτος, Νικόλαος Παπαδήμας, Ιπποκράτης Παπαβασιλείου, Πέτρος Οικονομάκος, Χαράλαμπος Αλιβιζάτος, Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, Αμβρόσιος Τζίφος, Μενέλαος Κυριακόπουλος.] Το διάγγελμα της κυβερνήσεως Αλέξανδρου Κορυζή
  8. «Το όνομά μου είναι πατρίς» Σαράντος Καργάκος, 13 Αυγούστου 2009
  9. Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου
  10. Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου




Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδος
Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κανακάρης Αθανάσιος | Μαυρομιχάλης Πετρόμπεης | Κουντουριώτης Γεώργιος | Ζαΐμης Ανδρέας| Μαυρομιχάλης Γεώργιος | Καποδίστριας Ιωάννης | Καποδίστριας Αυγουστίνος | Κολοκοτρώνης Θεόδωρος | Τρικούπης Σπυρίδων  | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Κόμης Josef Ludwig von Armansperg | Ignaz von Rundhart| Όθων της Ελλάδος| Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Όθων της Ελλάδος | Μεταξάς Ανδρέας | Κανάρης Κωνσταντίνος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Τζαβέλας Κίτσος | Κουντουριώτης Γεώργιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κριεζής Αντώνιος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Βούλγαρης Δημήτριος | Μιαούλης Αθανάσιος | Κολοκοτρώνης (Γενναίος) Ιωάννης | Βούλγαρης Δημήτριος | Μωραϊτίνης Αριστείδης | Βάλβης Ζηνόβιος | Κυριακός Διομήδης | Ρούφος Μπενιζέλος | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Βάλβης Ζηνόβιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κουμουνδούρος Αλέξανδρος | Δεληγεώργης Επαμεινώνδας | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Ζαΐμης Θρασύβουλος | Τρικούπης Χαρίλαος  | Δηλιγιάννης Θεόδωρος  | Βάλβης Δημήτριος | Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος | Σωτηρόπουλος Σωτήριος | Δηλιγιάννης Νικόλαος | Ράλλης Δημήτριος | Ζαΐμης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Γεώργιος | Μαυρομιχάλης Κυριακούλης | Δραγούμης Στέφανος | Βενιζέλος Ελευθέριος  | Γούναρης Δημήτριος | Σκουλούδης Στέφανος | Καλογερόπουλος Νικόλαος | Λάμπρος Σπυρίδων | Νικόλαος Στράτος | Πρωτοπαπαδάκης Πέτρος | Τριανταφυλλάκος Νικόλαος | Χαραλάμπης Αναστάσιος | Κροκιδάς Σωτήριος | Γονατάς Στυλιανός | Καφαντάρης Γεώργιος | Παπαναστασίου Αλέξανδρος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Μιχαλακόπουλος Ανδρέας | Πάγκαλος Δ. Θεόδωρος  | Ευταξίας Αθανάσιος | Κονδύλης Γεώργιος | Τσαλδάρης Παναγιώτης | Οθωναίος Αλέξανδρος | Δεμερτζής Κωνσταντίνος | Μεταξάς Ιωάννης | Κορυζής Αλέξανδρος | Ταμπακόπουλος Άγις | Σακελλαρίου Αλέξανδρος | Βασιλεύς Γεώργιος Α' | Τσουδερός Εμμανουήλ | Τσολάκοκλου Γεώργιος | Λογοθετόπουλος Κωνσταντίνος | Ράλλης Ιωάννης  | Παπανδρέου Γεώργιος | Βούλγαρης Πέτρος | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Πουλίτσας Παναγιώτης | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Μάξιμος Δημήτριος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Διομήδης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Ιωάννης |  Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Κιουσόπουλος Δημήτριος | Παπάγος Αλέξανδρος  | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Γεωργακόπουλος Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Δόβας Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Πιπινέλης Παναγιώτης | Μαυρομιχάλης Στυλιανός | Παπανδρέου Γεώργιος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Παπανδρέου Γεώργιος | Αθανασιάδης-Νόβας Γεώργιος | Τσιριμώκος Ηλίας | Στεφανόπουλος Στέφανος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Κόλλιας Κωνσταντίνος | Παπαδόπουλος Γεώργιος | Μαρκεζίνης Σπυρίδων | Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Ράλλης Γεώργιος | Παπανδρέου Ανδρέας  | Τζαννετάκης Τζαννής | Γρίβας Ιωάννης | Ζολώτας Ξενοφών | Μητσοτάκης Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Ανδρέας | Σημίτης Κωνσταντίνος | Καραμανλής Αλ. Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Α. Γεώργιος | Παπαδήμος Λουκάς | Πικραμμένος Παναγιώτης  | Σαμαράς Αντώνιος | Τσίπρας Αλέξης | Βασιλική Θάνου | Τσίπρας Αλέξης | Μητσοτάκης Κυριάκος | Σαρμάς Ιωάννης | Μητσοτάκης Κυριάκος