Νικόλαος Κούμαρος
Ο Νικόλαος Κούμαρος, Έλληνας εθνικιστής, νομικός-φιλόσοφος, συγγραφέας και πανεπιστημιακός, έκτακτος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, της Γενικής Θεωρίας του Κράτους και της Γενικής Πολιτειολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γενικού Δημοσίου Δικαίου στην Πάντειο Σχολή καθώς και στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας από την οποία απολύθηκε από τις αρχές κατοχής το 1941, γεννήθηκε το 1902 στο χωριό Μικρός Βάλτος, σε μικρή απόσταση από το Διμηνιό, του Δήμου Σικυωνίων στο νομό Κορινθίας και πέθανε το 1992 στην Αθήνα.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Παππούς του Νικόλαου ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Παπαδόπουλος, ο οποίος αν και διατήρησε το επίθετο του ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Κούμαρος» [1], και μητέρα του ήταν η Σοφία Τσαντίλα, κόρη του παπά και δάσκαλου του Μικρού Βάλτου, Ιωάννη Τσαντίλα, οι οποίοι παντρεύτηκαν το 1901 και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του ιερέα Ιωάννη Τσαντίλα. Στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, ο γιατρός Παπαδόπουλος προσπαθούσε να μάθει νέα από τον αδελφό του, αλλά στάθηκε αδύνατο διότι οι στρατιώτες με το επίθετο «Παπαδόπουλος» ήσαν εκατοντάδες. Ο γιατρός Παπαδόπουλος, με αφορμή το πάθημα του στους Βαλκανικούς Πολέμους, όταν αναζητούσε τον αδελφό του ανάμεσα σε εκατοντάδες Παπαδόπουλους, επέλεξε για τα παιδιά του το επώνυμο Κούμαρος. Ο Νικόλαος ήταν το πρωτότοκο από τα παιδιά της οικογένειας των γονέων του και είχε τέσσερα μικρότερα αδέλφια, που διακρίθηκαν στην επιστήμη και την πολιτική, μεταξύ τους ο γιατρός και πολιτικός Ιωάννης Κούμαρος αλλά και ο δικηγόρος Χρήστος Κούμαρος [2].
Ενήλικη ζωή
Ο Νικόλαος Κούμαρος παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και τα μαθήματα του Γυμνασίου στην Ακράτα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό της Γαλλίας όπου έλαβε τα πτυχία του Δημοσίου Δικαίου, Ιδιωτικού Δικαίου, Πολιτικής Οικονομίας, Φιλοσοφίας και διδακτορικό δίπλωμα στο δίκαιο. Το 1933 στη Ρώμη, παρακολούθησε μαθήματα στο εκεί Πανεπιστήμιο της Ρώμης ενώ το 1934 έως το 1936 σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και του Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Στο διάστημα 1934-1941 δίδαξε Γενικό Δημόσιο Δίκαιο στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Το 1935 ανακηρύχθηκε έκτακτος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Καθεστώς 4ης Αυγούστου
Ο Κούμαρος συνεργάστηκε στενά με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και τον Ιωάννη Μεταξά, θεωρείται μάλιστα ότι από κοινού με τον Γεώργιο Μαντζούφα, υπήρξαν οι ιδεολογικοί ταγοί του. Από το 1937 ο Κούμαρος δίδασκε τα μαθήματα της Γενικής Θεωρίας του Κράτους. Στις 10 Μαρτίου 1939 [3] η πλειοψηφία των καθηγητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών «εξέφρασε την ευχή», προς το υπουργείο Παιδείας, να διοριστεί έκτακτος καθηγητής ο Κούμαρος. Ο τότε υφυπουργός Παιδείας Σπέντζας δημοσίευσε νόμο [4] με τον όποιο ο έκτακτος καθηγητής της έδρας γινόταν τακτικός, και ο Κούμαρος διορίστηκε [5] άμισθος επικουρικός καθηγητής στην τακτική έδρα της Γενικής Θεωρίας του Κράτους. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1939 ο Κούμαρος διορίστηκε [6] εντεταλμένος επικουρικός καθηγητής της κενής τακτικής έδρας της «Γενικής Θεωρίας περί Κράτους και των θεμελιωδών βάσεων και εξελίξεων των συγχρόνων πολιτευμάτων» και λίγο αργότερα τακτικός καθηγητής [7] στην έδρα της Γενικής Πολιτειολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το διάστημα 1938-1941 δίδαξε στο Τμήμα Αξιωματικών της Αστυνομικής Σχολής μέχρι που απολύθηκε από τις αρχές κατοχής.
Ο Κούμαρος συμμετείχε στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης και υπήρξε μέλος του Συμβουλίου Αποκεντρώσεως του Υπουργείου των Εσωτερικών. Υπήρξε ο κύριος θεωρητικός της 4ης Αυγούστου, για την οποία διακήρυττε ότι ήταν μια «λαοκρατία», μια «άμεση εθνική δημοκρατία», για την ακρίβεια μια «άμεση εθνική λαοκρατία», διότι το κράτος και η κυβέρνηση έρχονταν «εις συχνήν επαφήν με τας λαϊκάς μάζας, πραγματοποιούσα ούτω την άμεσον, θα ελέγομεν ούτω, δημοκρατίαν η ακριβέστερον λαοκρατία» [8]. Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς είχε υπαγορεύσει στον Κούμαρο σχέδιο συντάγματος και ο Κούμαρος είχε αναλάβει την υποχρέωση να παρουσιάσει ολοκληρωμένο σχέδιο συντάγματος. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με μαρτυρία του Κούμαρου συνέβη μέσα στο Γενικό Στρατηγείο, στα υπόγεια του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία», στις 19 Οκτωβρίου 1940 στις 8 το πρωί. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Κούμαρος ο ο Μεταξάς του είπε: «Ήλθα να σου πω κάτι το οποίον θα κρατήσεις μυστικόν. Δεν ετοιμάζω στρατόν μόνον δια τον πόλεμον. Απεφάσισα και ετοίμασα νέον πολίτευμα. Έχω βρεί την βάσιν. Θα ιδής ότι είναι ένας ευλύγιστος οργανισμός που θα τον συντάξωμεν δίχως φασαρίες και θα θέσωμεν τας βάσεις. Θα ήθελα να ασχοληθείς με το σχέδιον αυτό, να μείνωμεν σύμφωνοι και να το υποβάλω εις τον Βασιλέα» [9] [10]. Επικουρικά, ανάλογη είναι η μαρτυρία του Γεωργίου Μαντζούφα, μετέπειτα καθηγητού του Δικαίου, ο οποίος στις 23 Ιανουαρίου 1941 κλήθηκε από τον Μεταξά, στη διάρκεια της ασθενείας του, και σημείωσε κάποιες διορθώσεις στο κείμενο που είχε παραδώσει στον Κούμαρο, καθ' υπαγόρευση του Μεταξά. Ανάλογη είναι και η μαρτυρία του Θεολόγου Νικολούδη, Υφυπουργού Τύπου και Πληροφοριών, δύο ημέρες μετά το θάνατο του Μεταξά, όπως την κατέθεσε σε συνέντευξη του σε εφημερίδα της Ομογένειας στην Αίγυπτο [11].
Μεταπολεμικά
Ο Νικόλαος Κούμαρος εκλέχθηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1949 και την περίοδο από το 1953 έως το 1956, σπούδασε Συνταγματικό Δίκαιο, Γενική Πολιτειολογία και Διοικητικό Δίκαιο στα Πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και του Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Το 1954 αποσύρθηκε από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εργογραφία
Στον Κούμαρο αποδίδεται η αλλαγή της ονομασίας από «Εθνολογικόν Μουσείον» σε «Εθνικόν Ιστορικόν Μουσείον» της Ελλάδος, το οποίο σήμερα στεγάζεται στο μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, Σταδίου και Κολοκοτρώνη στην Αθήνα, όπου εκτίθενται ιστορικά κειμήλια και ενθύμια της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος. Ο Κούμαρος υποστήριξε την μετονομασία του Μουσείου και υπέδειξε ότι δεν έχει καμία σχέση με την εθνολογία που είναι η συγκριτική μελέτη του έργου των φυλών.
Έγραψε πλήθος μελετών και άρθρων συνταγματικού και διοικητικού δικαίου όπως και πολιτειολογίας, πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας του δικαίου τις οποίες δημοσίευσε σε ελληνικά και ξένα νομικά περιοδικά. Την περίοδο 1936-1941 έγραψε άρθρα και στο περιοδικό «Ελληνικός Νεανικός Τύπος» την περίοδο 1936-1941 καθώς και το περιοδικό «Νέον Κράτος», όπου διατέλεσε, μαζί με τον Γεώργιο Ματζούφα, μέλος στην επιτροπή συντάξεως, με διευθυντή τον εθνικιστή διανοούμενο Αρίστο Καμπάνη, ενώ δημοσίευε άρθρα του, ιδεολογικού περιεχομένου, στο περιοδικό «Φαλαγγίτικη Επιθεώρησις» της Ε.Ο.Ν., [Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας].
Στη γαλλική γλώσσα έχει γραφτεί το βιβλίο του:
- «Ο ρόλος της θελήσεως εις την δικαστικήν πράξιν», κριτική μελέτη που βραβεύτηκε με χρυσό μετάλλιο σε διαγωνισμό της Ακαδημίας του Μπορντώ της Γαλλίας το 1931.
- «Περί του κοινωνικού συμβολαίου». Ο 1ος τόμος αποτελείται από 130 σελίδες με τίτλο
- - «Περί του κοινωνικού συμβολαίου. Ιστορική επισκόπησις των περί κοινωνικού συμβολαίου θεωριών» εκδόθηκε το 1936 στην Αθήνα και ο 2ος τόμος, από 208 σελίδες με τίτλο
- - «Περί του κοινωνικού συμβολαίου. Η κλασική περί κοινωνικού συμβολαίου θεωρία», εκδόθηκε στην Αθήνα το 1960.
- «Vecchio Giorgio Del, “Saggi intorno allo Stato”. Roma, Instituto di Filosofia del Diritto della R. Universita di Roma, 1935, XIII, 246 p.», Αρχείον φιλοσοφίας και θεωρίας των επιστημών (Τόμος Ζ' 1936), 7, 2 (1936), σελίδες 252η-254η.
Πηγή
- [«ΣΙΚΥΩΝΙΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ (1831-2015) και εκδότες τοπικών εντύπων», Σελίδες 93η-94η-95η, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ, «ΣΕΙΡΑ ΜΕΛΕΤΩΝ & ΕΡΕΥΝΑΣ-2», Συγγραφέας Γεώργιος Ν. Κασκαρέλης, εκδόσεις «Ίσθμιον», Κιάτο 2015.]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Το Πολίτευμα «του Μέλλοντος Συντάγματος» ioannismetaxas.gr]
Διαβάστε τα λήμματα
| |||||||||||||||
Παραπομπές
- ↑ [Το επίθετο «Κούμαρος» ακολουθούσε την οικογένεια από τα χρόνια του παππού, από την πατρική πλευρά, του γιατρού Παπαδόπουλου διότι ο παππούς του είχε πρόσωπο κόκκινο σαν κούμαρο.]
- ↑ [Τα μέλη της οικογένειας των αδελφών Κούμαρη, ο Ιωάννης Δημ. Κούμαρος ήταν ιατρός, δήμαρχος και βουλευτής Γαλλίας και ο Χρήστος Δημ. Κούμαρος ήταν διάσημος δικηγόρος-ποινικολόγος και διέπρεψε στη Γαλλία, όπου εξελέγη πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου της πόλης Μετς.]
- ↑ [Υποψήφιοι για την έδρα της «Γενικής θεωρίας περί Κράτους και των θεμελιωδών βάσεων και εξελίξεως των συγχρόνων πολιτευμάτων» ήταν ο Κούμαρος και ο τότε υφηγητής της Γενικής Πολιτειολογίας κορυφαίος εθνικιστής διανοητής Δημήτριος Βεζανής. Η Σχολή δεν έκρινε τον Βεζανή κατάλληλο για την έδρα και το ίδιο αποφάσισε και για τον Κούμαρο, όμως με αντιπρόταση του κοσμήτορα Βαρβαρέσου, που έγινε αποδεκτή, η σχολή επιφυλάχθηκε να προτείνει τον Κούμαρο ως επικουρικό καθηγητή, όταν θα προκηρυσσόταν και πάλι θέση επικουρικού καθηγητή για την έδρα.] Ε.Κ.Π.Α., «Πρακτικά Νομικής Σχολής 1938-39, Συνεδρίαση 10ης Μαρτίου 1939», σελίδες 124η -127η.
- ↑ [Ο τότε υφυπουργός Παιδείας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου δημοσίευσε τον Αναγκαστικό Νόμο με αριθμό 1755.]
- ↑ [Ο Νικόλαος Κούμαρος διορίστηκε καθηγητής με το Βασιλικό Διάταγμα αριθμός 14, της 17ης Ιουνίου 1939.]
- ↑ [Βασιλικό Διάταγμα αριθμός 25.8, της 5ης Σεπτεμβρίου 1939.]
- ↑ [Βασιλικό Διάταγμα αριθμός 25.6, της 5ης Ιουλίου 1940.]
- ↑ [«Η περί Κράτους αντίληψις της μεταβολής της 4ης Αυγούστου», Περιοδικό «Το Νέον Κράτος», φύλλο 18ο, Φεβρουάριος 1939, σελίδα 1583η.]
- ↑ [Χειρόγραφη έκθεση «του Μέλλοντος Συντάγματος», Αρχείο Ιωάννου Μεταξά, φάκελος Νο. 10, Γ.Α.Κ./Κ065.]
- ↑ [Το Πολίτευμα «του Μέλλοντος Συντάγματος» ioannismetaxas.gr]
- ↑ [Συνέντευξη Θεολόγου Νικολούδη, Εφημερίδα «Ανατολή Αλεξάνδρειας», φύλλο της 31ης Ιανουαρίου 1941.]
