Ιωάννης Βουγιουκλάκης
Ο Γιάννης Βουγιουκλάκης, Έλληνας εθνικιστής και αντικομμουνιστής, επιφανής νομικός που διορίστηκε νομάρχης Αρκαδίας [1] το 1939 από το Εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά, διορισμό που ανανέωσε η κυβέρνηση του εθνικιστή Πρωθυπουργού Γεωργίου Τσολάκογλου, μέχρι τον Ιούνιο του 1943 όταν αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη, γεννήθηκε στο ημιορεινό χωριό Λάγεια (άλλη γραφή: Λάγια) [2] [3] της Ανατολικής Μέσα Μάνης του νομού Λακωνίας στην Πελοπόννησο και δολοφονήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1943 με άνανδρο, φρικτό και βασανιστικό τρόπο από τους κομμουνιστοσυμμορίτες του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. σ' ένα ξέφωτο μεταξύ των χωριών Χάραδρος και Πλάτανος στο νομό Αρκαδίας.
| Συνοπτικές πληροφορίες |
|---|
| Γέννηση: |
| Τόπος: Λάγεια (ή Λάγια), Ανατ. Μάνη, |
| Υπηκοότητα: Ελληνική |
| Ασχολία: Νομικός, Νομάρχης |
| Σύζυγος: Αιμιλία (Έμμυ) Κουμουνδούρου |
| Τέκνα: Αλίκη-Σταματίνα, Αντώνιος |
| Δολοφονία: 31 Δεκεμβρίου 1943 |
| Τόπος: Πλάτανος, Αρκαδία (Ελλάδα) |
Παντρεύτηκε με την Αιμιλία (Έμμυ) Κουμουνδούρου-Βουγιουκλάκη, γόνο της μεγάλης Λακωνικής πολιτικής οικογένειας των Κουμουνδούρων [4] δισέγγονη [5] του πρωθυπουργού, επί βασιλείας Γεωργίου Α', Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο Βουγιουκλάκης από το γάμο του έγινε πατέρας της Αλίκης-Σταματίνας Βουγιουκλάκη, μετέπειτα κορυφαίας ηθοποιού που γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1934 στην Αθήνα, του Αντώνη Βουγιουκλάκη και του Παναγιώτη (Τάκη) Βουγιουκλάκη [6] που γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1939 στην Αθήνα.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Η οικογένεια Βουγιουκλάκη κατάγεται από το χωριό Λάγεια [7] της Ανατολικής Μέσα Μάνης στο νομό Λακωνίας, όπου σώζονται το Πυργόσπιτο και ο Πύργος της οικογένειας. Πατέρας του Ιωάννη ήταν ο Αντώνιος Βουγιουκλάκης, εξαίρετος γλύπτης, τεχνίτης της πέτρας και εργολάβος που η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της Μάνης, ενώ μητέρα του ήταν η Σταματίνα Βουγιουκλάκη, γυναίκα με έντονη προσωπικότητα και στιχουργικό ταλέντο. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων και μέσων σπουδών του ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης φοίτησε και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα.
Ενήλικη ζωή
Ο Βουγιουκλάκης κατοικούσε με τη σύζυγο και τα παιδιά τους σε μια μονοκατοικία κοντά στον σταθμό Λαρίσης στη συνοικία του Αγίου Παύλου στην Αθήνα. Το 1932 ήταν επικεφαλής του τμήματος Πειραιώς [8] της Ο.Ε.Ε. [Οργάνωσις Ελλήνων Εθνικιστών] που είχε αρχηγό τον Αλέξανδρο Γιάνναρο [9].
Νομάρχης Αρκαδίας
Ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης διορίστηκε νομάρχης Αρκαδίας [10] το 1939 από το Εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά και το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στο νεόκτιστο σπίτι της οικογένειας των αδελφών Κοτσιώνη [11], στη σημερινή οδό Τάσου Σεχιώτη, σε πολύ κοντινή απόσταση από το κτίριο που φιλοξενούσε τις υπηρεσίες της Νομαρχίας Αρκαδίας.
Περίοδος της Κατοχής
Η θητεία του Βουγιουκλάκη στη θέση του νομάρχη Αρκαδίας ανανεώθηκε τον Ιούνιο του 1941 από την κυβέρνηση του εθνικιστή-Πρωθυπουργού Στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου, όπως προκύπτει από τμήμα του λόγου που εκφώνησε ο Βουγιουκλάκης, στις 4 Νοεμβρίου 1941, προς τον λαό της Τριπόλεως, στους οποίους είπε, μεταξύ άλλων [12]: «...Αρκάδες, φέρων τον σταυρόν που μου έδωσε η κυβέρνησις του Έλληνος Πατριώτου Στρατηγού Τσολάκογλου ήλθα κοντά σας έτοιμος να ανέβω τον Γολγοθά διά να συγκρατηθεί ό,τι είναι δυνατόν διά να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν και με τον ηρωικό μας μόχθον και την ειλικρινήν και έντιμον εις την Ευρωπαϊκήν πραγματικότητα προσήλωσίν μας να ανατείλουν αι καλλίτεραι ημέραι της πατρίδος μας». Η παρουσία του Βουγιουκλάκη στη θέση του Νομάρχη Αρκαδίας διάρκησε μέχρι τον Ιούνιο του 1943 όταν αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη. Ο Βουγιουκλάκης δεν είχε την δυνατότητα από την θέση του Νομάρχη να προσφέρει άλλη βοήθεια στον λαό της Αρκαδίας, καθώς είχε στοχοποιηθεί από τις δυνάμεις κατοχής για ενέργειες του προς κάλυψη και διάσωση Ελλήνων πατριωτών αλλά και των οικογενειών τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του οπλαρχηγού Γρηγόριου Μαντζουράνη ο οποίος βεβαιώνει ότι ο Βουγιουκλάκης τον βοήθησε να σωθεί από το εκτελεστικό απόσπασμα των Ιταλών το 1941 και να δραπετεύσει.
Σύλληψη Βουγιουκλάκη
Γράφει ο Χρήστος Ζαλοκώστας: «Χάραδρο Κυνουρίας, κοντά στο Άστρος. Ήταν στο Δημοτικό σχολείο του χωριού με 200 περίπου κρατουμένους της περιοχής Τριπόλεως, όλων των επαγγελμάτων και ηλικιών. Άλλα βασανιστήρια εγένοντο δημοσίως να βλέπουν όλοι οι κρατούμενοι και άλλα στη θέση «Γουρνάκι», 300 μέτρα μακριά από το χωριό. Διοικητής κάποιος Κων/νος Ζησιάδης, με ανταρτοδίκες-βασανιστές τον Καπετάν Παύλο (Μπουζάνη). Καπετάν Κυριάκο και Καπετάν Λέων. Ο Καπετάν Λέων έχει γραφεί, χωρίς να το επιβεβαιώσω από άλλες πηγές, ότι δεν ήξερε καλά ελληνικά. Εδώ δολοφονήθηκαν πέντε άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης, πατέρας της ηθοποιού Αλίκης Βουγιουκλάκη.Δεν συμπαθούσε το ΕΑΜ γι αυτό η ΟΠΛΑ τον συνέλαβε σε ένα χωριό της Κορινθίας όταν προσπαθούσε να ανταλλάξει ρούχα με λίγα τρόφιμα, αρχές Δεκεμβρίου 1943. Τον βασάνιζαν πολλές μέρες σε καθημερινή βάση. Μετά από σκληρό βασανισμό έμεινε αναίσθητος και εντός του σχολείου, παρουσία όλων του έβγαλαν τα χρυσά δόντια με την τανάλια!!!...» [13].
Σύμφωνα με όσα είπε σε συνέντευξη του ο Παναγιώτης Βουγιουκλάκης η δολοφονική κομμουνιστική συμμορία Ο.Π.Λ.Α. συνέλαβε τον πατέρα του Ιωάννη Βουγιουκλάκη σε ένα χωριό της Κορινθίας στις αρχές Δεκεμβρίου 1943. Τον μετέφεραν στο στρατόπεδο κρατουμένων στο Χάραδρο Κυνουρίας. Στο Δημοτικό σχολείο του χωριού είχαν 65 κρατουμένους της περιοχής Τριπόλεως, όλων των επαγγελμάτων και ηλικιών τους οποίους βασάνιζαν δημοσίως, στη θέση «Γουρνάκι», 300 μέτρα μακριά από το χωριό. Διοικητής ήταν ο Κωνσταντίνος Ζησιάδης, με ανταρτοδίκες-βασανιστές τον Καπετάν Παύλο Μπουζάνη, τον Καπετάν Κυριάκο και τον Βουλγαρικής καταγωγής Καπετάν Λέοντα.
Το τέλος του
Ο εθνικός αγωνιστής Κοσμάς Εμμ. Αντωνόπουλος, ιστορικός της Ελληνικής Χωροφυλακής, καταγράφει [14] τη φρικτή και βασανιστική δολοφονία του Ιωάννη Βουγιουκλάκη: «Εις το στρατόπεδον συγκεντρώσεως Χαράδρου Κυνουρίας ήσαν 65 κρατούμενοι, από διάφορες περιοχές Τριπόλεως. Επιστήμονες, υπάλληλοι, αγρότες, επαγγελματίες, νέα παιδιά, ήσαν φυλακισμένοι από τους κομμουνιστάς, διότι δεν τους ακολουθούν. ...{...]... Εκεί είναι, μεταξύ άλλων, ο Γ. Βουγιουκλάκης από την Λακωνίαν, ο Αναστάσιος Καναβάρος από την Λακωνίαν, ο Σαράντος Πουρναράς από το Πάπαρι Μαντινείας, ο Γεώργιος Τράκας από Πάπαρι Μαντινείας και ο Τάκης Κουγιούφας εκ Τριπόλεως. Ο Βουγιουκλάκης είχε υπηρετήσει ως νομάρχης Αρκαδίας κατά τά έτη 1941-43 και είχε προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες εις όλους τους κατοίκους. Με την ικανότητά του και την δραστηριότητά του είχε προμηθεύσει τρόφιμα εις τους κατοίκους. Με την αυτοθυσίαν του και την πολιτικότητά του είχε κατορθώσει να σώση πολλούς από το εκτελεστικό απόσπασμα των Ιταλογερμανών. Και ο οπλαρχηγός Γρηγόριος Μαντζουράνης βεβαιώνει ο ότι ο Βουγιουκλάκης τον εβοήθησε να σωθή από τους Ιταλούς το 1941. Το 1942 παραιτείται από νομάρχης, διότι δεν είχεν ελπίδες, πλέον, να προσφέρη υπηρεσίες στον τόπο και επιστρέφει εις την Αθήνα πλησίον της οικογενείας του. Αλλά πεινάει ή οικογένειά του. Αναγκάζεται κατά Νοέμβριον 1943, να γυρίση εδώ και εκεί, να εύρη λίγα τρόφιμα με ανταλλαγή ρούχων που είχε μαζί του και πηγαίνει εις τα χωριά της Κορινθίας. Εκεί τον συλλαμβάνουν οι κομμουνισταί και τον μεταφέρουν εις το στρατόπεδον Χαράδρου Κυνουρίας. ...{...}... αρχίζουν ειδικά βασανιστήρια. Τους παίρνουν κάθε πρωί από το στρατόπεδο, τους μεταφέρουν εις απόστασιν 100 μέτρων και τους αρχίζουν εις το ξύλο μέχρις αίματος. Αυτό συνεχίζεται κάθε πρωί, μέχρις ότου τους έσπασαν τα πόδια και τα χέρια. Επειδή δεν ημπορούσαν να βαδίσουν πλέον, τους βασανίζουν παρουσία όλων των κρατουμένων του στρατοπέδου. ...{...]... Οι κομμουνισταί κουράζονται να τους κτυπούν. Ο Βουγιουκλάκης από τους πολλούς πόνους έλεγε: "Άνοιξε γη να μπω μέσα!". Όλοι είχαν μείνει κάτω, σαν σακκιά, σωροί ανθρώπων. Την 31ην Δεκεμβρίου 1943, αποφασίζουν, πλέον, να τους εκτελέσουν, αλλά δεν μπορούν να βαδίσουν, δεν ημπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Φέρνουν, λοιπόν, τρία μουλάρια και τους φόρτωσαν και τους πέντε, από εδώ και από εκεί, σαν φόρτωμα με σακκιά ή ξύλα. Τους μετέφεραν σε απόστασιν 150 μέτρων και τους έρριξαν μέσα σε μια νεροφαγιά, δηλ. σε ένα ανοιγμένο λάκκο από το νερό. Μετά για να τους αποτελειώσουν, τους έριχναν επάνω τους μεγάλα λιθάρια και τους έσπασαν τα κεφάλια τους... Έπειτα οι κομμουνισταί επέστρεψαν στο στρατόπεδον, διηγούντο τα έργα των και υπερηφανεύοντο διά το κατόρθωμά των».
Όπως γράφει ο Χρήστος Ζαλοκώστας: «...Τον μετέφεραν στις 31-12-1943, δυο χιλιόμετρα έξω από το χωριό στη θέση Διάσελα και μαζί με τους Αναστάσιο Καναβάρο, Σαράντο Πουρνάρα, Τάκη Κουγιούρα και Γεώργιο Τράκα τους έριξαν σε ένα λάκκο και τους δολοφόνησαν με πέτρες!!! (όπως τον Άγιο Στέφανο). Η αγανάκτηση των κατοίκων ήταν μεγάλη αλλά λόγω τρομοκρατίας δεν μπορούσαν να την εκδηλώσουν. Γι’ αυτό το στρατόπεδο το μετέφεραν τον Ιανουάριο του 1944 στη Μονή Ορθοκωστάς (Εορτακουστής) και μετά στη Μαύρη Τρύπα, όπου τον Φεβρουάριο του 1944 ελευθέρωσε τους κρατουμένους Γερμανικό απόσπασμα και οι κρατούμενοι έπεσαν και φίλησαν τα πόδια των Γερμανών. Αυτή ήταν η κατάντια του «απελευθερωτή» ΕΛΑΣ, να προτιμούν οι Έλληνες τους Γερμανούς παρά την «Ελευθερία» που τους προσέφερε!..» [15]. «Ο πατέρας μου βρήκε μαρτυρικό θάνατο το 1943, στο Χάραδρο Κυνουρίας. Εκτελέστηκε από τους κομμουνιστές, αφού πρώτα βασανίστηκε φρικτά. Του έβγαλαν τα δόντια και τα νύχια με τανάλια», είπε σε συνέντευξή του [16] ο Παναγιώτης (Τάκης) Βουγιουκλάκης. Μετά τη δολοφονία του Βουγιουκλάκη η τότε 33χρονη σύζυγος του Έμμυ ανέλαβε την ανατροφή της Αλίκης και των δύο μικρότερων παιδιών της, Αντώνη και Τάκη. Το 1946, περισσότερα από δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Βουγιουκλάκη, η οικογένεια μετακόμισε σε μονοκατοικία της οδού Πανός στο Μαρούσι, πάροδο της Δημητρίου Ράλλη κοντά στην πλατεία Κασταλίας και επέστρεψε στην Αθήνα λίγο μετά το καλοκαίρι του 1952, όταν η Αλίκη πέτυχε την εισαγωγή της στο Εθνικό Θέατρο [17] και εν όψει της ενάρξεως των μαθημάτων στη Σχολή του Εθνικού.
Μνήμη Ιωάννη Βουγιουκλάκη
Ο Βουγιουκλάκης υπήρξε γνωστός για τις αγαθοεργίες του σε όλη την Πελοπόννησο, σώζοντας χιλιάδες Ελληνόπουλα από την πείνα, από τους Γερμανούς και από τους δολοφόνους-σφαγείς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πράξεις που τον μετέτρεψαν σε στόχο των συμμοριών δολοφόνων του Άρη Βελουχιώτη. Ο Γιώργος Πετρίδης, που ως 14χρονο παιδί έζησε τη σύλληψη, τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε και μετέπειτα τη δολοφονία του Βουγιουκλάκη, τον χαρακτηρίζει καλό άνθρωπο και νομάρχη: «Ο Βουγιουκλάκης θεωρούνταν καλός άνθρωπος για τον απλό λαό. Είχε βάλει ορισμένα πράγματα σε μια αποθήκη προκειμένου να τα μοιράσει στους Τριπολιτσιώτες. Τότε, λοιπόν, ερχόμενοι οι Γερμανοί στην Τρίπολη άνοιξαν τις αποθήκες και πήραν τα τρόφιμα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν οι αντάρτες ένοχο τον Βουγιουκλάκη. ...[...}... Μετά από μέρες, οι αντάρτες κατάφεραν να πιάσουν τον Βουγιουκλάκη και να τον φέρουν μαζί με άλλους τέσσερις εδώ στο χωριό Χάραδρο, που βρίσκεται λίγο μακρύτερα από τον Πλάτανο. ...{...}... Ο Βουγιουκλάκης έφαγε τόσο ξύλο που δεν μπορούσε να ζήσει άνθρωπος μετά από αυτό. Ήταν νύχτα, εγώ δεν τους είχα δει, όμως ένας μεγαλύτερος από εμένα ονόματι Τερζάκης, που ήταν μπροστά στο περιστατικό, μας έλεγε πριν μερικά χρόνια πως τόσο ξύλο ούτε ένα μεγάλο ζώο δεν θα άντεχε. Τους χτυπούσαν το κεφάλι στο δρόμο. "Μίλα ρε", του έλεγαν. "Τι να σας πω ρε παιδιά. Δεν ξέρω τίποτα. Γιατί να πάρω άλλους στο λαιμό μου" τους έλεγε».
Ο Αντώνης Βουγιουκλάκης, γιος του Ιωάννη Βουγιουκλάκη, είπε για τον πατέρα του: «.....οι περισσότεροι μου μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα μου. ...[...}... βοήθησε τον κόσμο και πολλά άλλα εκπληκτικά πράγματα που έκανε τα οποία και εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζαμε. ...{...}... Ο πατέρας μου ήταν από τις πιο σημαντικές και ηρωικές μορφές της εποχής εκείνης, καθώς έσωσε πολύ κόσμο».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Σαν άλογο πετάλωσαν οι κομμουνιστές τον πατέρα της Αλίκης Βουγιουκλάκη, του έβγαλαν τα δόντια με τανάλια και τον εκτέλεσαν δια λιθοβολισμού μέσα σε λάκκο Θεόδωρος Χατζηγώγος, «Κοινός Νους», εφημερίδα «Στόχος», 8 Ιανουαρίου 2010.]
- [Τάκης Βουγιουκλάκης: Όταν έφυγε η Αλίκη, έμεινα ο μισός! Εφημερίδα «Espresso» (ηλεκτρονική έκδοση), 11 Νοεμβρίου 2017.]
Διαβάστε τα λήμματα
| |||||||||||||||
Παραπομπές
- ↑ [Η Αλίκη της πλ. Πετρινού! odosarkadias.gr]
- ↑ [Η Λάγια είναι ημιορεινός παραδοσιακός οικισμός της Ανατολικής Μέσα Μάνης του Νομού Λακωνίας. Το 2001 είχε πληθυσμό 113 κατοίκους που μειώθηκαν στους 55 σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 400 μέτρων. Απέχει 17 χιλιόμετρα από τη Βάθεια, 24 από τον Κότρωνα και ήταν πάντα ήταν πάντα το κέντρο της ευρύτερης περιοχής του ακρωτηρίου Tαίναρος. Με την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτης για την Τοπική αυτοδιοίκηση είναι πλέον Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητος Ανατολικής Μάνης του Δήμου Ανατολικής Μάνης. Στην αρχαιότητα ήταν αποικία της Λα και στα νεότερα χρόνια υπήρξε έδρα της επισκοπής Λαγίας καθώς και έδρα του Δήμου Λαγίας. Είχε ως έμβλημα τον Κέρβερο. Από τα περισσότερα σημεία του χωριού, η θέα στη θάλασσα είναι εντυπωσιακή ενώ και η αρχιτεκτονική των σπιτιών είναι ξεχωριστή. Στα στενά σοκάκια του χωριού, σώζονται επιβλητικοί πύργοι, άλλοι καλοδιατηρημένοι κι άλλοι εγκαταλελειμμένοι. Σύμφωνα με όσα διηγούνται οι ντόπιοι, στα παλιά χρόνια κάθε οικογένεια είχε τον πύργο της και μερικές οικογένειες είχαν δικό τους νεκροταφείο. Αξιόλογα μνημεία στην περιοχή είναι, η εκκλησία του Αγίου Ζαχαρία του 13ου αιώνα, του Αγίου Νικολάου του 12ου αιώνα, του Άη Στρατηγού που παλαιότερα ήταν μοναστήρι, της Αγίας Τριάδας και της Φανερωμένης.]
- ↑ [Λάγια-Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Ανατολικής Μάνης. Λάγια, mani.org.gr, (ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020).]
- ↑ [Αλέξανδρος Κουμουνδούρος mani.org.gr, (ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020).]
- ↑ [Αλίκη Βουγιουκλάκη-Α' Μέρος: όλα τα κουσούρια και οι αρετές των Ελλήνων, σε light συσκευασία του ενός. lifo.gr]
- ↑ [Πέθανε ο Τάκης Βουγιουκλάκης Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 8 Απριλίου 2021.]
- ↑ [Δ. Λαγείας (Λακωνίας) Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης.]
- ↑ [Ο αυτοτιτλοφορούμενος αρχηγός των εθνικιστών καθηρέθη. Εφημερίδα «Μακεδονία», 22 Μαΐου 1932, σελίδα 8η].
- ↑ [Τα μέλη της Ο.Ε.Ε. [Οργάνωσις Ελλήνων Εθνικιστών] που είχε αρχηγό τον Αλέξανδρο Γιάνναρο, φορούσαν μαύρα πουκάμισα και χαιρετούσαν με το γνωστό εθνικιστικό τρόπο, με υψωμένο το δεξί τους χέρι, και στα έντυπα τους πρόβαλλαν τις θέσεις της ιδεολογίας του Εθνικισμού. Τη διοίκηση της οργανώσεως ασκούσε το 20μελές Μεγάλο Συμβούλιο. Γενικός γραμματέας ήταν ο Ιάκωβος Διαμαντόπουλος, τότε νεαρός γιατρός ο οποίος τη δεκαετία του ’60 εξελέγη βουλευτής με το κόμμα Ένωσις Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, το καλοκαίρι του ’65 έγινε υπουργός και στη συνέχεια εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της Βουλής.]
- ↑ [Η Αλίκη της πλ. Πετρινού! odosarkadias.gr]
- ↑ [Το σπίτι, της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κοτσιώνη, που είχε επιστρέψει από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και με τον αδερφό του, διατηρούσαν το υπόγειο εστιατόριο, Αφών Κοτσιώνη, στην οδό, τότε, Μαντινείας και, σήμερα, Τάσου Σεχιώτη -κάτω από του Κάνταρου το μπακάλικο, έναντι «Τίμου», βρίσκεται στη νοτιοανατολική γωνία της πλατείας Πετρινού, όπως, ακριβώς, είναι σήμερα, το κίτρινο δίπατο, με το καφενείο Διαμαντάκου στο ισόγειο. Ο Βουγιουκλάκης συνυπήρξε στη Νομαρχία Αρκαδίας με τον πατέρα του Μίκη Θεοδωράκη, που υπηρετούσε ως Διευθυντής Νομαρχίας και η οικογένεια του κατοικούσε σε οικία επί της Δεληγιάννη, στο ανώγειο, του διώροφου σπιτιού, Χλέπα -σήμερα φαρμακείο Λαμπροπούλου. Το 1939 η Αλίκη-Σταματίνα Βουγιουκλάκη ήταν μαθήτρια του Δημοτικού Σχολείου στα Πρότυπα της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και από εκείνα τα χρόνια χρονολογείται η γνωριμία της με τον κατά 8 χρόνια μεγαλύτερό της, Μίκη Θεοδωράκη.]
- ↑ [Το έγγραφο της ομιλίας του Ιωάννη Βουγιουκλάκη προς τον λαό της Αρκαδίας υπάρχει και φυλάσσεται σε φάκελλο που βρίσκεται στην «Εταιρεία Διασώσεως Ιστορικών Αρχείων Πελοποννήσου».]
- ↑ [ Χρήστος Ζαλοκώστας, «Χρονικό της Σκλαβιάς», σελίδα 178η.]
- ↑ [«Εθνική Αντίστασις 1941-45», Κοσμάς Εμμ. Αντωνόπουλος, σελίδες 1145η-1146η & 1147η, Αθήνα Μάϊος 1964.]
- ↑ [ Χρήστος Ζαλοκώστας, «Χρονικό της Σκλαβιάς». σελίδα 178η.]
- ↑ [Οι καλοί «κόκκινοι άνθρωποι» που βασάνιζαν φρικτά τα θύματα τους. deltio11.blogspot.com, 12 Νοεμβρίου 2017.]
- ↑ [Τα πρώτα «χτυποκάρδια» της Αλίκης στα θρανία Εφημερίδα «Espresso» (ηλεκτρονική έκδοση), 9 Μαΐου 2019.]
