Άγις Ταμπακόπουλος

Ο Άγις Ταμπακόπουλος Έλληνας εθνικιστής νομικός, Πανεπιστημιακός καθηγητής, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν στη Γερμανία, και πολιτικός που διατέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης του Εθνικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπό τους Ιωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Κορυζή, μετά την αυτοκτονία του οποίου ανέλαβε χρέη υπηρεσιακού πρωθυπουργού ως πρώτος τη τάξει υπουργός, γεννήθηκε το 1892 και πέθανε στις 18 Αυγούστου 1958 στην Αθήνα.

Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ταμπακόπουλου και κατοικούσαν στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 55 στην Αθήνα.

Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1892
Τόπος: Βυτίνα Αρκαδίας (Ελλάδα)
Θάνατος: 18 Αυγούστου 1958
Τόπος: Αθήνα
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Νομικός, Πανεπιστημιακός, Υπουργός, Πρωθυπουργός
Πληροφορίες αξιώματος - Πρωθυπουργός -
Έναρξη θητείας: 18 Απριλίου 1941
Προκάτοχος
Αλέξανδρος Κορυζής
Λήξη θητείας: 20 Απριλίου 1941
Διάδοχος
Αλέξανδρος Σακελλαρίου

Βιογραφία

Ο Ταμπακόπουλος ήταν απόγονος οικογένειας με στρατιωτική και πολιτική δράση με καταγωγή από τη Βυτίνα της ορεινής Αρκαδίας. Πρόγονοι του ήταν οι οπλαρχηγοί Χρήστος και Νικολής Ταμπακόπουλος, του οποίου ο Άγις ήταν δισέγγονος. Πατέρας του ήταν ο Πέτρος Ταμπακόπουλος, Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Αλεξανδρείας [Ε.Ε.Ε.Α.] το διάστημα από το 1901 έως το 1912, κι είχε έναν αδελφό.

Σπουδές-Επαγγελματική σταδιοδρομία

Ο Άγις σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στην Αθήνα εργάστηκε ως δικηγόρος και ήταν μέλος της «Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας , ενώ διατέλεσε νομικός σύμβουλος του Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Αλεξανδρείας [Ε.Ε.Ε.Α.], καθώς και διαφόρων μεγάλων εταιρειών, μεταξύ τους η ασφαλιστική εταιρεία «Αστήρ». Το Δεκέμβριο του 1923 έκανε δήλωση αποχής από τις εθνικές εκλογές, ακολουθώντας την πολιτική και στρατηγική τακτική που ακολούθησε το σύνολο της συντηρητικής παρατάξεως , ενώ στις 16 Φεβρουαρίου 1924 δημοσιεύθηκε άρθρο του σχετικό με το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος . Τον Αύγουστο του 1928 ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με το ψηφοδέλτιο του συντηρητικού αντιβενιζελικού συνδυασμού . Το 1933, μετά από αρχαιρεσίες εκλέχθηκε Πρόεδρος του σωματείου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία «Σύλλογος των εν Αθήναις Βυτιναίων ο Άγιος Τρύφων» , που εγκρίθηκε με την 5491/1933 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών.

Πολιτική δράση

Ο Ταμπακόπουλος διατέλεσε Υπουργός της Δικαιοσύνης

• από τις 17 Ιουλίου 1938, όταν διαδέχθηκε τον Γεώργιο Λογοθέτη, έως τις 29 Ιανουαρίου 1941 στην κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά.

Μετά τη Γερμανική επίθεση στην Ελλάδα, συνυπέγραψε το διάγγελμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως και συμμετείχε ως Υπουργός της Δικαιοσύνης

• από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 20 Απριλίου 1941 στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κορυζή. Η είσοδος του στην κυβέρνηση προκάλεσε την απόλυτη ικανοποίηση των Ισπανών εθνικιστών του Φρανθίσκο Φράνκο, οι οποίοι τον θεωρούσαν ακραιφνή εθνικιστή και λόγω των σπουδών του φίλο της Γερμανικής πολιτικής .

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του συγγραφέα Αθανασίου Πιστικίδη , ορκίστηκε Υπουργός της Δικαιοσύνης στην Κέρυρα, ενώπιον του βασιλιά Γεωργίου Β' που έκανε τις διακοπές του στο νησί. Ο Ταμπακόπουλος, μαζί με τους Ιωάννη Μεταξά, Ιωάννη Διάκο και Κωνσταντίνο Κοτζιά, επιβιβάστηκαν στο εύδρομο «Έλλη», στο οποίο υπηρετούσε τη θητεία του ο συγγραφέας, από το λιμάνι της Πάτρας και με πλήρη συσκότιση ταξίδεψαν ως την Κέρκυρα, όπου έγινε η τελετή της ορκωμοσίας του. Διαδέχθηκε στη θέση τον Γιώργο Λογοθέτη που κατείχε το ίδιο υπουργείο πριν την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου πάλι με πρωθυπουργό τον Μεταξά και διατηρήθηκε στη θέση του, και εργάστηκε, μαζί με τον καθηγητή Γεώργιο Μπαλή, στον οποίο είχε αναθέσει ο Ιωάννης Μεταξάς από το 1938, την εργασία για την ολοκλήρωση των εργασιών συντάξεως του Αστικού Κώδικα, που παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 1941. Επί υπουργίας του δημοσιεύθηκε και ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας.

Ύστερα από την αυτοκτονία του Αλέξανδρου Κορυζή και για το διάστημα 18-20 Απριλίου, ο Ταμπακόπουλος άσκησε καθήκοντα Πρωθυπουργού ως ο πρώτος τη τάξει Υπουργός, ενώ για το διάστημα 20-21 Απριλίου, τον διαδέχθηκε και άσκησε καθήκοντα Πρωθυπουργού, ο Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργός Ναυτικών Υποναύαρχος Αλέξανδρος Σακελλαρίου.

Κατοχή / Απελευθέρωση

Μετά την κατάληψη της χώρας από τα στρατεύματα του Άξονα, η οικία της οικογένειας Ταμπακόπουλου επιτάχθηκε από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής, αν και ο ίδιος κατηγορήθηκε μεταπολεμικά από τον αριστερό τύπο ως συνεργάτης Γερμανικών υπηρεσιών πριν τον πόλεμο, λόγω των σπουδών του στη Γερμανία και των επαγγελματικών του σχέσεων με γερμανικές εταιρείες . Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν στη διακυβέρνηση της Ελλάδος μετά την κατάληψη της από τις δυνάμεις του Άξονος ανέβαλαν την εφαρμογή του Κώδικα, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ μόνο στα προξενικά δικαστήρια της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο. Στις 28 Φεβρουαρίου και την 1η Μαρτίου 1945, ο Ταμπακόπουλος κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των δοσιλόγων και εξαρχής κατέθεσε ότι σύμφωνα με τη νομική του γνώση και τις κείμενες διατάξεις ο στρατηγός Τσαλάκογλου έπρεπε να δικαστεί για τις πράξεις του από στρατοδικείο, αυτό που ζητούσε η υπεράσπιση του κατηγορουμένου. Στη διάρκεια της καταθέσεως του είχε φραστικό υβριστικό επεισόδιο με τον στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου . Πρώτος ο Ιωάννης Ράλλης είπε για τον Ταμπακόπουλο: «-Τολμά να μιλά ένα πρώην μέλος της 4ης Αυγούστου, ενός επαίσχυντου και δικτατορικού καθεστώτος του οποίου το όνομα θα γραφή εις την ιστορίαν με μεγάλα μαύρα γράμματα!». «-Ημείς υπήρξαμεν κυβέρνησις Ελλήνων και όχι Γερμανών. Εμάς δεν μας εκτύπα κανείς το κουδούνι», ανταπέδωσε ο Ταμπακόπουλος .

Τον ίδιο χρόνο η κυβέρνηση του Πέτρου Βούλγαρη προσπάθησε να αναθεωρήσει τον Κώδικα, καθώς θεωρούσε ότι είχε συνταχθεί με τα πολιτικά κριτήρια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Η προσπάθεια προκάλεσε την αντίδραση του Ταμπακόπουλου καθώς και του μεγαλύτερου μέρους των νομικών, που απαίτησαν την εφαρμογή του και στις 7 Μαΐου 1946 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, το διάταγμα της «αποκαταστάσεως» του αρχικού Αστικού Κώδικα, που το 1949, τέθηκε σε εφαρμογή. Στις εθνικές εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 ήταν υποψήφιος βουλευτής Αθηνών με τον κομματικό σχηματισμό Πολιτική Ανεξάρτητος Παράταξις. Υπήρξε ιδρυτής του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, των Παιδικών Δικαστηρίων, του Ταμείου Συντάξεων Συμβολαιογράφων, συνιδρυτής του Ελληνικού Συνδέσμου Ευρωπαϊκής Συνεργασίας και σύμβουλος επί της ιδρύσεως των ασφαλειών «Αστήρ». Στα αρχεία της οικογένειας του Κωνσταντίνου Βοβολίνη διασώζονται έγγραφα σχετικά με τη διαμάχη του Αντώνη Λιβιεράτου, Υπουργού Δικαιοσύνης και Αγορανομίας στα 1941-1942, με την Μαρία Ταμπακοπούλου, σύζυγο του Άγι Ταμπακόπουλου. Ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης κατηγορείται από τον Λιβιεράτο για διαστρέβλωση των πρακτικών της δίκης των δοσιλόγων κατά τη δημοσίευσή τους στην εφημερίδα «Ελληνικόν Αίμα», τα οποία επικαλείται η Ταμπακοπούλου.

Εργογραφία

Από την Ακαδημία Αθηνών με κληροδότημα των φίλων του Άγι Ταμπακόπουλου, χορηγείται ετήσια υποτροφία 15.000 ευρώ που φέρει το όνομα του, με μορφή χρηματικού βραβείου, για τη συγγραφή επιστημονικής μελέτης επί ζητημάτων της Νομικής Επιστήμης . Δημοσίευσε πλήθος άρθρων πολιτικού και οικονομικού περιεχομένου και παράλληλα με την επιστημονική του δράση, ανέπτυξε και αξιόλογη κοινωνική δράση.

Έγραψε τα βιβλία:

• «Η ιστορία αποπερατώσεως του Αστικού Κώδικα», το 1943,
• «Ο μύθος της δικτατορίας», το 1945, εκδόσεις «Αετός Α.Ε.»,
• «Η ιστορία μιας απάτης», το 1946.

Αρχείο Ταμπακόπουλου

Μέρος από το προσωπικό αρχείο του Ταμπακόπουλου, που διατηρήθηκε από τη σύζυγό του Μαρία, φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο [Ε.Λ.Ι.Α.], στο οποίο δωρήθηκε το Δεκέμβριο του 1997, από τον Ανδρέα Γαζή, καθηγητή του Αστικού Δικαίου. Περιλαμβάνει δύο σχέδια κειμένων του Μπαλή, το πρώτο και τελικό σχέδιο δεμένα σε τόμους, το κείμενο του αναγκαστικού νόμου που περιέχει τον Αστικό Κώδικα με την εισηγητική έκθεση του Άγι Ταμπακόπουλου και το υπόμνημα του Μπαλή, δεμένα σε τόμο, χειρόγραφες σημειώσεις του Ταμπακόπουλου για τα σχέδια Μπαλή, επιστολές και υπομνήματα παραγόντων της Ορθόδοξης και της Καθολικής Ιεραρχίας για τα κωλύματα γάμου και τους μικτούς γάμους, επιστολές προς Ταμπακόπουλο από τον Ιταλό και τον Γερμανό πρεσβευτή, τον μαιευτήρα Νικόλαο Λούρο, τον Ανδρέα Γαζή και άλλους, καθώς και πρακτικά της επιτροπής για τη μελέτη των παράνομων συμβιώσεων.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αρκάδες σε κυβερνητικά αξιώματα
• Εφημερίδα Η Βυτίνα, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2011, φύλλο 192, σελίδα 8η.
• Ταμπακόπουλος, Άγις

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Πολιτικά πρόσωπα Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς Υπουργοί Κορυζής Αλέξανδρος Αλιβιζάτος Χαράλαμπος Αποστολίδης Ανδρέας Δημητράτος Αριστείδης Δουρέντης Ιωάννης Ζαφειρόπουλος Γεώργιος Κάβδας Περικλής Κριμπάς Ηλίας Κυριακόπουλος Μενέλαος Κυριακός Γεώργιος Μανιαδιάκης Κωνσταντίνος Μπουρμπούλης Κοσμάς Νικολαΐδης Γεώργιος Νικολούδης Θεολόγος Οικονομάκος Πέτρος Οικονόμου Άγγελος Παπαβασιλείου Ιπποκράτης Παπαδήμας Νικόλαος Παπαχελάς Αλέξανδρος Πάσσαρης Μιχαήλ Πλατής Κωνσταντίνος Πολυζωγόπουλος Σταύρος Σπέντζας Νικόλαος Σκυλακάκης Θεόδωρος Ταμπακόπουλος Άγις Τζίφος Αμβρόσιος Υποστηρικτές (1ο) Οργανώσεις Ε.Ο.Ν. [Εθνική Οργάνωση Νέων] Επικεφαλής Κανελλόπουλος Αλέξανδρος Πολιτικά στελέχη Αρβανίτης Ιωάννης Αργυρόπουλος Μιχαήλ Βουγιουκλάκης Ιωάννης Ζαμάνης Ζήσης Καραϊσκάκη Σίτσα Κοτζιάς Κωνσταντίνος Κύρου Αχιλλέας Αξιωματικοί Παξινός Σπυρίδων Πιτσίκας Ιωάννης Σακελλαρίου Αλέξανδρος Λογοτέχνες Αγγελομάτης Χρίστος Γεδεών Σοφία Καμπάνης Άριστος Μπαστιάς Κωνσταντίνος Πρεβελάκης Παντελής Σεφέρης Γεώργιος Φουσάρας Ι. Γεώργιος Καλλιτέχνες Βέμπο Σοφία Υποστηρικτές (2ο) Θεολόγοι Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί Βλησίδης Θρασύβουλος Κιτσίκης Νικόλαος Κούμαρος Νικόλαος Κυριακίδης Στίπλων Λούβαρις Νικόλαος Μαρινάτος Σπυρίδων Τουρνάκης Ιωάννης Φωτεινός Γεώργιος Πολιτικοί Πλεύρης Κωνσταντίνος Τουρκοβασίλης Θεόδωρος

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org