Χρήστος Αγγελομάτης

Ο Χρίστος Αγγελομάτης, Έλληνας εθνικιστής και πιστός Ορθόδοξος, δημοτικιστής δημοσιογράφος, λογοτέχνης, θεατρικός κριτικός, μεταφραστής και ιστορικός συγγραφέας, εκπρόσωπος της λεγόμενης «μικρής ιστορίας», γεννήθηκε το 1899 ή το 1900 ή το 1903 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας και πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 1979 στην Αθήνα. Η κηδεία του έγινε στις 16:00' μετά το μεσημέρι της 26ης Νοεμβρίου από τον Ναό του Α' Νεκροταφείου Αθηνών και ακολούθησε η ταφή του στον τάφο της οικογένειας Αγγελομάτη .

Συνοπτικές πληροφορίες
Χρίστος Αγγελομάτης
Γέννηση: 1900
Τόπος: Σμύρνη, Μικρά Ασία
Σύζυγος: Έγγαμος
Τέκνα:
Υπηκοότητα: Τουρκική, Ελληνική
Ασχολία: Δημοσιογράφος, ιστορικός
Θάνατος: 25 Νοεμβρίου 1979
Τόπος: Αθήναι (Αττική)

Ο Χρίστος ήταν παντρεμένος και απέκτησε απογόνους. Εγγονός του, γιος της κόρης του, είναι ο Πολιτικός Επιστήμονας Γεώργιος Αθ. Τσούτσος ο οποίος κατοικεί στην Κηφισιά Αττικής.

Βιογραφία

Πατέρας του Χρίστου ήταν ο Εμμανουήλ Αγγελομάτης που κατάγονταν από τη Χίο και η οικογένεια του είχε εγκατασταθεί στην Μικρά Ασία.

Σπουδές & επαγγελματική δράση

Ο Χρήστος Αγγελομάτης παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και στη συνέχεια φοίτησε στο επιφανές Ελληνογαλλικό Λύκειο του Χρήστου Αρώνη. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο χώρο του τύπου ως συνεργάτης της εφημερίδας «Εστία» στην πόλη που γεννήθηκε ενώ αργότερα, από το 1919 έως την Καταστροφή της Σμύρνης, διηύθυνε την εφημερίδα «Πρόοδος» στην πόλη. Στις 15 Μαΐου 1919, ο Αγγελομάτης περιγράφει για λογαριασμό των αναγνωστών της εφημερίδος την τελετή υποδοχής του Ελληνικού στρατού από τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, όταν συγκεντρώθηκαν χιλιάδες Έλληνες της Σμύρνης για να πανηγυρίσουν το ιστορικό γεγονός. Γράφει ο Αγγελομάτης πως στις 7.30 το πρωί το υπερωκεάνιο «Πατρίς» πλεύρισε την προκυμαία κι «....Ένας σαλπιγκτής, από τη γέφυρα του πλοιάρχου, εσάλπιζεν τον χαιρετισμόν προς την πόλιν και μετά πάροδον ολίγης ώρας οι στρατιώται ήρχισαν να αποβιβάζονται» την ίδια ώρα που ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος (ο Καλαφάτης)«φέρων τα χρυσοποίκιλτα άμφιά του» ευλογούσε τους στρατιώτες.

Σχετικά με την καταστροφή της Σμύρνης ο Αγγελομάτης γράφει ότι: «...Από τής νυκτός τής 31ης Αυγούστου, ότε τό έργον τής καταστροφής διά πυρός καί σιδήρου τής Αρμενικής συνοικίας είχε τερματισθή, οί Τούρκοι εστράφησαν έξ ολοκλήρου πρός τάς Ελληνικάς». Μετά την κατάρρευση του μετώπου στην Μικρά Ασία και την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού η οικογένεια Αγγελομάτη ήρθαν ως πρόσφυγες στην Αθήνα όπου ο Χρήστος συνέχισε την ενασχόληση του με τη δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα, όπως η εφημερίδα «Νέα Ημέρα», «Τα Χρονικά», «Ελληνικός Ταχυδρόμος» καθώς και τα περιοδικά «Ναυτική Ελλάς», «Ελληνική Δημιουργία» και «Νεολαία». Διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής συντάξεως στις αθηναϊκές εφημερίδες «Σκριπ» και «Ακρόπολις». Το 1932, στις σελίδες της εφημερίδος «Ακρόπολις», δημοσίευσε μια σειρά εξαιρετικά ενδιαφερόντων άρθρων, με τίτλο:

• «Τα στοιχειωμένα κάστρα της Ελλάδος»

ενώ στις 17 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου κάλυψε για λογαριασμό της εφημερίδος την ολιγόωρη παραμονή του Λέοντα Τρότσκι στην Ελλάδα επί του Ιταλικού πλοίου «Πράγα». Συνεργάστηκε και με εφημερίδες της Ελληνικής επαρχίας και κάλυψε επαγγελματικές δημοσιογραφικές ανάγκες ταξιδεύοντας στις γειτονικές με την Ελλάδα χώρες, όπως στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία καθώς και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Διατέλεσε πρόεδρος της «Ενώσεως Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής», μέλος της «Ε.Σ.Η.Ε.Α.» και της «Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών». Ανήκε στην ομάδα των μονίμων συντακτών της Εγκυκλοπαίδειας «Ήλιος» των επιχειρήσεων του εθνικιστή διανοητή Ιωάννη Πασσά και επί μακρύ χρονικό διάστημα υπήρξε συνεργάτης του Ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών.

Εθνικό καθεστώς 4ης Αυγούστου

Ο Αγγελομάτης περιλαμβάνεται μεταξύ των συνεργατών της εβδομαδιαίας εφημερίδος «Η Νεολαία» του καθεστώτος της «4ης Αυγούστου» του 1936, υπό τους πρωθυπουργούς Ιωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Κορυζή, έκδοση στην οποία είχε αναλάβει την ιδεολογική διαφώτιση των νέων μελών. Η εφημερίδα ένα εξάμηνο μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας της, επανεκδόθηκε ως περιοδικό. Πέρα από επίσημο όργανο της Ε.Ο.Ν., αποτέλεσε εργαλείο «…πνευματικής, θρησκευτικής, ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής αγωγής…» των νέων μελών της . Στην κατοχική περίοδο έπαψε να δημοσιογραφεί, από αντίδραση στην λογοκρισία που επέβαλαν οι αρχές κατοχής.

«Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών»

Στις 24 Απριλίου 1948, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος προσκάλεσε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στην οδό Πατησίων 47, λογοτέχνες της εποχής, με σκοπό να ιδρύσουν μία λογοτεχνική Εταιρία. Εκεί ο Λίνος Καρζής και μαζί του οι Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, Νίκος Προεστόπουλος, Γεὠργιος Φουσάρας και Γιάννης Χατζίνης, ανέλαβαν να φροντίσουν για τη σύνταξη και την έγκριση από το Πρωτοδικείο Αθηνών του Καταστατικού του σωματείου που αρχικά έφερε τον τίτλο «Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών», το οποίο αργότερα μετονομάσθηκε σε «Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών».

Ο Αγγελομάτης περιλαμβάνεται μεταξύ των λογοτεχνών που στις αρχές Ιουνίου 1948, αφού αρχικά παραιτήθηκαν ο ίδιος καθώς και οι Κώστας Ουράνης, Ιωάννης Μ. Παναγιωτόπουλος και Πέτρος Χάρης, αποχώρησαν από την «Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών» και δημιούργησαν στις 20 Ιουνίου 1948 την «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών». Οι λογοτέχνες αυτοί εξέδωσαν ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την 1η Ιουλίου 1948 στο περιοδικό «Νέα Εστία», με την οποία καταδίκαζαν την ένοπλη ανταρσία των μελών, οπαδών και φίλων του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Ελλάδα λέγοντας, «...[...] Οι υπογραφόμενοι λογοτέχνες διακηρύσσουν πως η ανταρσία, που σήμερα αιματοκυλίζει τον τόπο , είναι ένας αντεθνικός αγώνας που υποδαυλίζεται από ξένους και από τους ίδιους ξένους συντηρείται. Κάθε αληθινός Έλληνας (sic) έχει χρέος να πάρει απέναντί της αυτή τη σαφή στάση. Πράξεις σαν το παιδομάζωμα, την αρπαγή γυναικών και το σταύρωμα των ιερωμένων, βρίσκεται σε βαθιάν αντίθεση με τις ευγενικές παραδόσεις της φυλής μας . [...]...» .

Μεταπολεμικά

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα ο Αγγελομάτης επανήλθε στη δημοσιογραφική του δραστηριότητα. Τον Μάρτιο του 1946 άσκησε δριμύτατη κριτική στο ανέβασμα του «Καποδίστρια» από το Εθνικό Θέατρο, καθώς θεώρησε ότι το έργο αποτελεί κομματική διακήρυξη υπέρ του κομμουνισμού . Εργάστηκε ως συντάκτης στην εφημερίδα «Εμπρός» και μετά το 1948 συνεργάστηκε με την ημερήσια εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, όπου διατηρούσε μόνιμη στήλη την οποία υπέγραφε με το δημοσιογραφικό ψευδώνυμο «Βόρειος» . Παράλληλα εξέδωσε, όμως εκτός από εκδότης ήταν και διευθυντής, το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Σήμερα» ενώ μέχρι το 1975, όταν συνταξιοδοτήθηκε, ήταν αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Εστία» των Αθηνών, στην οποία παράλληλα με τα ιστοριοδιφικά του σημειώματα έγραφε και την κριτική των θεατρικών παραστάσεων.

Εργογραφία

Ο Αγγελομάτης, που γοητεύθηκε από τα ιστορικά κτίρια της Αθήνας και τα κατέγραψε σε αθηναιογραφικά κείμενα συνοδεύοντας την καταγραφή με σημαντικές και συχνά σπάνιες πληροφορίες, έγραψε ιστορικά σημειώματα με τα οποία διερεύνησε τον ιστορικό βίο του Ελληνικού Έθνους από την εποχή του Βυζαντίου ως την εποχή του. Εργάστηκε στη σύνταξη της κριτικής θεατρικών παραστάσεων και δημοσίευσε διηγήματα, πολλά από τα οποία σώζονται σε παλαιούς τόμους του περιοδικού «Νέα Εστία». Επίσης, δημοσίευσε λογοτεχνικές κριτικές και λογοτεχνικές μελέτες σε περιοδικά κι εφημερίδες.

Αξία του έργου του

Ο Αγγελομάτης υπήρξε εργάτης τής Ιστορικής λεπτομέρειας, εκπρόσωπος τής λεγόμενης «μικρής Ιστορίας». Ο ίδιος ομολογούσε πως τα σημειώματα του δήλωναν την δική του απλή φιλοδοξία «νά προσθέσουν έναν κόκκον εις τό περίλαμπρον οικοδόμημα πού λέγεται Ιστορία». Γράφει ο καθηγητής Ζακυθηνός:

«....ή μικρά Ιστορία, εξαιρούσα τήν καθημερινήν λεπτομέρειαν, άναπαριστάνουσα χαρακτήρας καί φυχικάς καταστάσεις, δεχομένη καί συνθέτουσα ό,τι δέν είναι δυνατόν νά ένταχθή εις γενικώτερα πλαίσια, άποτελεί σημαντικόν κλάδου τής Ιστορικής έρεύνης». 

Ο εθνικιστής δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς σημειώνει για το έργο του Αγγελομάτη:

«....Μάς βοηθάει νά νιώσουμε πολλά καί σημαντικά σημεία τής μεγάλης Ιστορίας. Τό ύλικό τής «μικρής» Ιστορίας μάς χρειάζεται, γιατί «μάς φέρνει σέ οικειότητα μέ τούς πρωταγωνιστές τής μεγάλης, αλλά καί με τά πρόσωπα τών παρασκηνίων, πού παίζουν συχνά ρόλο σπουδαιότερο από τις προσωπικότητες του προσκηνίου». Καί έτσι μάς δίνει «διαυγέστερη καί πληρέστερη τήν Ιστορικήν εικόνα».

Μεταφράσεις

Ως μεταφραστής ασχολήθηκε με την απόδοση στην Ελληνική γλώσσα διηγημάτων της ξένης λογοτεχνίας και σονέτων του Σαίξπηρ αλλά και θεατρικών έργων μεταξύ τους τα:

• «Θα σε παντρευτώ τέρας» του Σόμμερσετ Μωμ,
• «Επικίνδυνη στροφή» του Τζον Πρίστλεϊ, τα οποία αποτέλεσαν μεγάλες επιτυχίες της διακεκριμένης πρωταγωνίστριας Κατερίνας. Ακόμη μετέφρασε τα έργα:
• «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» του Γιάροσλαβ Χάσεκ,
• «Η αγωνία-μια σελίδα από τη ζωή ενός μυλωνά» του Μαξίμ Γκόργκυ,
• «Το Τριζόνι» του Καρόλου Ντίκενς.

Επιμέλεια εκδόσεων

Υπήρξε επιμελητής της εκδόσεως των:

• «Απάντων» του Κώστα Κρυστάλλη που εκδόθηκαν από το «Βιβλιοπωλείον της Εστίας» το 1939, επανέκδοση το 1965,
• «Απάντων» (ένας μικρός τόμος 122 σελίδων) του Κώστα Καρκαβίτσα, αδελφού του εθνικιστή γιατρού και διηγηματογράφου Ανδρέα Καρκαβίτσα, υπό τον τίτλο: «Ο Διαολής και άλλα διηγήματα», που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις «Πυρσός», το 1939.

Ο Κωνσταντίνος Καρκαβίτσας εργάστηκε από το 1900 έως το 1953 στο λογιστήριο της ημερήσιας Αθηναϊκής εφημερίδος «Εστία», όπου τον ανακάλυψε, ως αρχισυντάκτης, ο Αγγελομάτης και τον έπεισε να δημοσιογραφήσει με τα αρχικά του ονοματεπωνύμου του. Το 1935 ο Καρκαβίτσας του παρέδωσε το διήγημα «Βουρκάνος», το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία». Ακολούθησαν ο «Διαολής» και η «Αστρινή» τα οποία μαζί με άλλα πέντε διηγήματα ο Αγγελομάτης τα συγκέντρωσε και «με χίλιους δισταγμούς και περισσότερες αρνήσεις του διηγηματογράφου» τα τύπωσε σε έναν τόμο. Γράφει, το Δεκέμβριο του 1939, ο Αγγελομάτης στον πρόλογο αυτού του μικρού και συνάμα πολύτιμου τόμου:

«....Δεν αρνούμαι πως με ιδιάζουσα χαρά βλέπω τον τόμο συμπληρωμένο και έτοιμο να κυκλοφορήση. Οι άνθρωποι που αγαπούν την ελληνική τέχνη, εκείνοι που ξέρουν τη συνθετική αξία ενός διηγήματος, όσοι ακόμη πιστεύουν ότι το ηθογραφικό διήγημα έχει μέσα την πνοή της αληθινής δημιουργίας και ότι η ηθογραφία δεν είναι μια ιδιαίτερη μορφή λόγου, αλλά κάτι το αναποσπάστως συνδεδεμένο με την τέχνη -μήπως πλείστα διηγήματα του Μωπασσάν δεν είναι αναπαράσταση της λαϊκής ζωής;- θα δεχθούν τα διηγήματα του Κώστα Καρκαβίτσα με ενθουσιασμό. Ο Καρκαβίτσας έχει τρία μεγάλα προσόντα: γλώσσα ρωμαλέα "εντόνως ζωγραφική", βαθύτατη γνώση της λαϊκής ψυχής και ζωής και συνθετική δύναμη. Έχει όμως και ένα μεγαλύτερο ακόμη προσόν, αυτό που του δίνει, δικαιωματικά, τον τίτλο του διηγηματογράφου: δραματικό αισθητήριο υπό την αφηρημένη και πραγματική έννοια. Πιθανόν να του λείπη, εκείνο που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "τεχνική καλλιέργεια". Όταν όμως η τέχνη τυποποιήται, τότε παύη να μιλάη το αίσθημα και εγώ τουλάχιστον, προτιμώ ένα διήγημα που δεν έχει την τεχνική όπως την εννοούν εκείνοι που βασίζονται στους κανόνες της γραμματολογίας, έχει όμως αντίστροφα, αίσθημα και έμπνευση, που εμψυχώνουν την αληθινή τέχνη».

Συγγραφικό έργο

Αυτοτελώς έγραψε και, μεταξύ άλλων, δημοσίευσε τα έργα:

• «Πρόδρομοι του Δημοτικισμού στο Βυζάντιο», με πολλές και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Το έργο πρωτοδημοσιεύθηκε σέ συνέχειες στο περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία» από την 1η Μαρτίου 1948 ως τις 15 Μαΐου 1919 κι είναι γραμμένο σε ομαλή Δημοτιική γλώσσα, αντίθετα με το σύνολο του έργου του που είναι σε απλή καθαρεύουσα. Σκοπός του έργου, σύμφωνα με την εισαγωγική ομολογία του συγγραφέα τους, είναι να καταδείξουν «τόν άμεσο δεσμό τής αρχαίας μέ τή δημοτική, τή στενή αλληλοεξάρτησή τους καί τό μεγαλείο του άγώνα τών δημοτικιστών, όπως μπορεί νά τό ιδεί ένας ξένος [στήν περίπτωσή μας ό Άγγλος Nicolas Backtin, συγγραφέας τής «Introduction to the Study of modern Greek»], μακριά από τόν φανατισμό καί τήν κακή πίστη, τά μόνα δυστυχώς εφόδια πολλών από τούς εχθρούς του Δημοτικισμού».

Στην ίδια γλώσσα είναι γραμμένα και τα μελετήματα του Αγγελομάτη στο έργο του:

• «Άγνωστος Ψαλίδας» (που ήταν ο δάσκαλος του Γκίλφορδ), καθώς και για το τι πίστευαν
• «Ο Φίνλαιη και ο Κόχραν για τους αρχηγούς του 21».

Σχολιάζοντας την «Ιστορία τής Ελληνικής Φυλής» του Φίνλαιη, ο Ψαλλίδας παρατηρεί ότι «δυστυχώς, στήν Ιστορία αυτή, -ιδιαίτερα στό μέρος πού αφορά τήν Ελληνική Επανάσταση,- ό Φίνλαιη δέν είναι πάντα ευθύδικος κριτής», κυρίως γιατί παρασύρθηκε από ολότελα προσωπικά ελατήρια (απαλλοτρίωση γηπέδων του κοντά στο Ζάππειο και στην Ομόνοια.

• «Μικρό χρονικό της Μεγάλης Τραγωδίας. Το έπος της Μικράς Ασίας», το 1923, εκδότης «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», έργο που απέσπασε, τον Δεκέμβριο του 1963, Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και στις 15 Μαΐου του 1964 το έπαθλο του καθηγητού Μιχαήλ Αναστασιάδη της «Ενώσεως Σμυρναίων» ,
• «Παλαιοί δημοσιογράφοι και εφημερίδες», 2 Μαρτίου 1944,
• «Ο αναγεννώμενος Φοίνιξ-από τον Ρήγα στον Όθωνα: σημειώματα από την ιστορίαν του ελληνικού έθνους, 1800-1845», [συλλογή ιστορικών δοκιμίων με πρόλογο του καθηγητού Διονυσίου Ζακυθηνού], το 1949, εκδότης «Βιβλιοπωλείον της Εστίας».

Το βιβλίο αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία για τη μικρασιατική εκστρατεία. Ο συγγραφέας παρουσιάζει με λιτό τρόπο τα γεγονότα και τα πρόσωπα, μέσα από τη συγκέντρωση και τη σύνθεση μεγάλου αριθμού τεκμηρίων, επισήμων και ιδιωτικών και ανασυνθέτει το δραματικό σκηνικό των γεγονότων.

• «Ελληνικά Ρομαντικά χρόνια. Άνθρωποι-Ιδέες-Ζωή», εκδότης «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», το 1956, έργο που απέσπασε Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών,
• «Ιστορία των Ελλήνων από το 1826 μέχρι το 1966»,
• «Η Απελευθέρωση των Αθηνών. Ο Μεντρεσές και οι αναμνήσεις του», (μεταθανάτια έκδοση), εκδότης Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών-Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία & Εταιρεία Αρχειακών Μελετών και Εκδόσεων «Ο Μικρός Ρωμηός», 2007 (επιμέλεια του Ελευθέριου Γ. Σκιαδά).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Χρήστος Αγγελομάτης anemourion.blogspot.com]

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Πολιτικά πρόσωπα Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς Υπουργοί Κορυζής Αλέξανδρος Αλιβιζάτος Χαράλαμπος Αποστολίδης Ανδρέας Δημητράτος Αριστείδης Δουρέντης Ιωάννης Ζαφειρόπουλος Γεώργιος Κάβδας Περικλής Κριμπάς Ηλίας Κυριακόπουλος Μενέλαος Κυριακός Γεώργιος Μανιαδιάκης Κωνσταντίνος Μπουρμπούλης Κοσμάς Νικολαΐδης Γεώργιος Νικολούδης Θεολόγος Οικονομάκος Πέτρος Οικονόμου Άγγελος Παπαβασιλείου Ιπποκράτης Παπαδήμας Νικόλαος Παπαχελάς Αλέξανδρος Πάσσαρης Μιχαήλ Πλατής Κωνσταντίνος Πολυζωγόπουλος Σταύρος Σπέντζας Νικόλαος Σκυλακάκης Θεόδωρος Ταμπακόπουλος Άγις Τζίφος Αμβρόσιος Υποστηρικτές (1ο) Οργανώσεις Ε.Ο.Ν. [Εθνική Οργάνωση Νέων] Επικεφαλής Κανελλόπουλος Αλέξανδρος Πολιτικά στελέχη Αρβανίτης Ιωάννης Αργυρόπουλος Μιχαήλ Βουγιουκλάκης Ιωάννης Ζαμάνης Ζήσης Καραϊσκάκη Σίτσα Κοτζιάς Κωνσταντίνος Κύρου Αχιλλέας Αξιωματικοί Παξινός Σπυρίδων Πιτσίκας Ιωάννης Σακελλαρίου Αλέξανδρος Λογοτέχνες Αγγελομάτης Χρίστος Γεδεών Σοφία Καμπάνης Άριστος Μπαστιάς Κωνσταντίνος Πρεβελάκης Παντελής Σεφέρης Γεώργιος Φουσάρας Ι. Γεώργιος Καλλιτέχνες Βέμπο Σοφία Υποστηρικτές (2ο) Θεολόγοι Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί Βλησίδης Θρασύβουλος Κιτσίκης Νικόλαος Κούμαρος Νικόλαος Κυριακίδης Στίπλων Λούβαρις Νικόλαος Μαρινάτος Σπυρίδων Τουρνάκης Ιωάννης Φωτεινός Γεώργιος Πολιτικοί Πλεύρης Κωνσταντίνος Τουρκοβασίλης Θεόδωρος

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org