Αχιλλέας Κύρου
Ο Αχιλλέας Κύρου, Έλληνας εθνικιστής ιδιοκτήτης και εκδότης εφημερίδων, φυσικομαθηματικός, δημοσιογράφος, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής, γεννήθηκε το 1898 στην Αθήνα και πέθανε στις 13 Οκτωβρίου 1950 στο Παρίσι.
Ήταν παντρεμένος και γιος του ήταν ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Άδωνις Α. Κύρου [1], που έζησε για πολλά χρόνια στο Παρίσι, όπου κατέφυγε μετά τη δολοφονία του εθνικιστή φοιτητή Κίτσου Μαλτέζου, ενώ κόρη του ήταν η Δανάη Κύρου-Σωσσίδη, σύζυγος του διπλωμάτη Ιωάννη Σωσσίδη.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του ήταν ο Κυπριακής καταγωγής εκδότης Άδωνις Κύρου, ιδιοκτήτης της Αθηναϊκής εφημερίδος «Εστία» [2] [3] και είχε δύο αδελφούς, τον Κύρο και τον Αλέξη. Ο Αχιλλέας φοίτησε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον απορρόφησε η δημοσιογραφία και το 1918 ανέλαβε, από κοινού με τον αδερφό του Κύρο, τη διεύθυνση της εφημερίδας «Εστία», ως διάδοχοι του πατέρα τους. Η πολιτική της εφημερίδας διατήρησε το συντηρητικό φιλοβασιλικό προσανατολισμό της αλλά και την πολιτική της για πλήρη ενημέρωση του πολίτη, με αποτέλεσμα οι εκδότες της να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Η εφημερίδα έκλεισε τρεις φορές, αρχικά το 1916, όταν η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου απαγόρευσε την συνέχιση της εκδόσεως της μέχρι τις 15 Μαρτίου του 1917, στο κίνημα του 1922, την περίοδο της δίκης, της καταδίκης και της εκτελέσεως των Έξι και δύο φορές στη διάρκεια της δικτατορίας του Θεόδωρου Παγκάλου.
Τον Ιούλιο του 1920 ο Κύρου με την ιδιότητα του Προέδρου της επιτροπής Κυπρίων, τηλεγράφησε στην Ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι, «…να επισπεύσει διαβήματα, ίνα επιτύχει άδεια Αγγλικής Κυβερνήσεως δια την στρατολογία εθελοντών Κυπρίων. 8.000 ενθουσιώντες Κύπριοι αναμένουν πλοία δια να έρθουν εις την Ελλάδα...», συμμετέχοντας στην πρόσκληση προς κατάταξη που είχε απευθύνει στους στρατευσίμους Έλληνας υπηκόους των κλάσεων 1910-1914 τους μη υπηρετήσαντες κατά την περίοδο 1917-1920, ο Αρχηγός του Ελληνικού Στρατού Λεωνίδας Παρασκευόπουλος.
Στις αρχές του 1933, δημοσίευσε το βιβλίο με τίτλο «Πιστεύω», ενώ την Πρωτοχρονιά του 1934, δημοσίευσε πρωτοσέλιδο άρθρο στην εφημερίδα του με το οποίο ζητούσε την επιβολή φασιστικού καθεστώτος. Τον ίδιο χρόνο, όταν ο Ιωάννης Συκουτρής στα προλεγόμενα του έργου «Συμπόσιο Πλάτωνος», αφιερωμένα στην σύζυγο του Χαρά, αναφέρθηκε στον παιδικό και ομοφυλοφιλικό έρωτα στην αρχαία Ελλάδα. Έγραφε «Το θέμα είναι βέβαια πολύ λεπτό. Αναφέρεται σε κάτι απολύτως ξένο προς τις συνήθειες και τις ηθικές αντιλήψεις της σημερινής κοινωνίας. Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την υποχρέωση να το αντικρίσουμε με ψυχραιμία και αγνότητα, την καθιστά ακόμα μεγαλύτερη...», ο Κύρου, μαζί με τους Γεώργιο Παπανδρέου, του Αχιλλέα Τζάρτζανο, Γρηγόριο Ξενόπουλο, υποστήριξαν την έκδοση του έργου, ενώ επικριτικά ήταν τα δημοσιεύματα των συνεργατών του περιοδικού «Επιστημονική Ηχώ», αλλά και των ανθρώπων της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τον ίδιο χρόνο, ο Κύρου σε συνεργασία με τον απόστρατο αξιωματικό Θεόδωρο Σκυλακάκη, τον Ευάγγελο Κυριάκη και άλλους, δημιούργησαν την εθνικοσοσιαλιστική «Ο.Ε.Κ.Κ.», η οποία εξέδιδε για ένα διάστημα την ημερήσια εφημερίδα «Κράτος». Ο Σκυλακάκης ήταν συμμαθητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και προσωπικός φίλος του Σοφοκλή Βενιζέλου, ενώ από το 1923 διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Ιωάννη Μεταξά από την εποχή της συμμετοχής του στο κίνημα των Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη-Ζήρα, όταν και αποτάχθηκε.
4η Αυγούστου & Κατοχή
Συντάχθηκε με το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά και ήταν τακτικός συνεργάτης της εφημερίδος «Νεολαία» και του περιοδικού «Νέον Κράτος», που ήταν το ιδεολογικό όργανο του καθεστώτος. Παράλληλα, από κοινού με τους Νίκο Κιτσίκη, πρόεδρο στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, [Τ.Ε.Ε.], επί Ελευθερίου Βενιζέλου, πρύτανη στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, [Ε.Μ.Π.], επί καθεστώτος Ιωάννη Μεταξά και μεταπολεμικά βουλευτή του κόμματος «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά», [Ε.Δ.Α.], συμμετείχε στο «Ανώτατον Γνωμοδοτικόν Συμβούλιον της Πνευματικής Επιστρατεύσεως», ενώ «Μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής επί κεφαλής τομέων» ήταν ο Γιώργος Σεφέρης, ο παλαιός βενιζελικός Λέων Μακκάς, ο θεολόγος Νικόλαος Λούβαρις, ο Παντελής Πρεβελάκης και η Σοφία Γεδεών. Συνεργάτης του στην εφημερίδα «Εστία» ήταν ο επιφανής δημοσιογράφος και συνεργάτης του καθεστώτος Κωστής Μπαστιάς.
Το Φεβρουάριο του 1938, ο Κύρου μέσα από τις στήλες της εφημερίδος «Εστία» διατύπωσε -υπό μορφή μανιφέστου- το αίτημα να συναφθούν επίσημες σχέσεις από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου με τους εθνικιστές του Φρανθίσκο Φράνκο. Το μανιφέστο υποστηρίξεως υπέγραψαν περισσότερες από εξήντα προσωπικότητες της εποχής, επιφανείς εκπρόσωποι των γραμμάτων και των επιστημών, μεταξύ τους οι Κωστής Παλαμάς, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Γεώργιος Στρέητ, Γεώργιος Βλάχος, Νικόλαος Λούβαρις και ο Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς. Σύμφωνα με τον Romero Radigales, ο Κύρου που πίεζε τον Ιωάννη Μεταξά να διακόψει τις συναλλαγές του με τους δημοκρατικούς και να συνάψει επίσημες σχέσεις με τους Ισπανούς εθνικιστές, ήταν «..ο καλύτερος δημοσιογράφος» και «..ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της Ελλάδας», ενώ, όσον αφορά τον εθνικιστικό του ζήλο, θεωρεί ότι ήταν συγκρίσιμος με τον αντίστοιχο των διανοούμενων της Action Française. Τον ίδιο χρόνο μαζί με τον Παύλο Νιρβάνα συμμετείχαν στην πρώτη Επιτροπή Οργανώσεως του Ναυτικού Μουσείου Πειραιώς.
Το 1941, με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, ο Κύρου παραιτήθηκε από τη διεύθυνση της εφημερίδος και μετά από εντολή των Γερμανών την έκδοση ανέλαβε το συντακτικό της προσωπικό, που για λόγους συνειδήσεως παραιτήθηκε λίγο καιρό αργότερα, προβάλλοντας ως λόγο οικονομικές δυσχέρειες. Τον Αύγουστο του 1941, συμμετείχε ως μέλος στην «ελληνική αντιστασιακή επιτροπή», η οποία απέστειλε έγγραφες συστάσεις στους Βρετανούς συμμάχους σχετικά με τον αποκλεισμό της Ελλάδος. Το μήνυμα συνυπέγραφαν -εκτός από τον Κύρου- οι στρατηγοί Θ. Μανέτας και Μ. Δράκος, ο τέως αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος και ο Ιωάννης Πολίτης, πρώην πρεσβευτής της Ελλάδος στη Ρώμη, ως «πολιτικός καθοδηγητής». Η επιτροπή ισχυρίζονταν ότι εκπροσωπούσε 2.500 αξιωματικούς του ελληνικού στρατού και προέτρεπε τους Βρετανούς να βομβαρδίσουν την Αθήνα «...ώστε να διατηρηθεί το ηθικό του ελληνικού λαού» και «...να μην στείλουν ούτε σπειρί σιτάρι, γιατί θα το πάρουν οι Γερμανοί...». Κατά τη διάρκεια της κατοχής ο Κύρου αναμείχθηκε στον παράνομο Τύπο και μαζί με τον Πηνιάτογλου, εξέδιδαν στη διάρκειά της αλλά συνέχισαν και μετά, την εφημερίδα «Ελληνικόν Αίμα». Ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της αντιστασιακής οργανώσεως «Εθνικό Κομιτάτο», όπως και ο δημοσιογράφος Γεώργιος Κάρτερ, η οποία συνεργάστηκε στη διάρκεια της κατοχής με όλες σχεδόν τις οργανώσεις αντιστάσεως εσωτερικού, και συνέβαλε στην ενίσχυση των Εθνικών ανταρτικών ομάδων του Ναπολέοντα Ζέρβα, του Δημητρίου Ψαρρού και άλλων. Για τη συμμετοχή και τη δράση του στην Εθνική Αντίσταση συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Ιταλούς. στις φυλακές της Καλλιθέας [4].
Το όνομα του περιλαμβάνεται σε εκείνα των μελών και χρηματοδοτών της αντιστασιακής αντικομμουνιστικής οργανώσεως «Χ» του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα, όμως ο γιος του Άδωνις Κύρου, μετέπειτα σκηνοθέτης στο Παρίσι όπου κατέφυγε, φέρεται να ήταν ο κομμουνιστής νεολαίος που οργάνωσε τη δολοφονία του εθνικιστή φοιτητή Κίτσου Μαλτέζου και συνελήφθη από τους Γερμανούς, όμως στη συνέχεια αφέθηκε ελέυθερος με προσωπική παρέμβαση του Γιάννη Βουλπιώτη στις Γερμανικές αρχές. Σύμφωνα με όσα έγραψε ο Κύρου, σε σημείωμα του προς το Βρετανό επιτετραμμένο τον Ιανουάριο του 1944 «...ένα τμήμα του ΕΔΕΣ είχε συμφωνήσει επί μιας συνεννοήσεως με μίσθαρνα όργανα των γερμανών, είχε δεχθεί όπλα από την κυβέρνηση των Κουίσλινγκ και είχε τοποθετήσει αξιωματικούς του εις τα αξιοθρήνητα Τάγματα Ασφαλείας..» [5], όμως η μαρτυρία του ελέγχεται, αν δεν είναι καθαρή συκοφαντία εναντίον του Ναπολέοντα Ζέρβα και των Ταγμάτων Ασφαλείας, καθώς βρίσκονταν ήδη σε αντιδικία με τον Ιωάννη Βουλπιώτη και τους εθνικιστές, λόγω της εμπλοκής του γιου του στη δολοφονία του, εθνικιστή φοιτητή, Κίτσου Μαλτέζου. Μετά την απελευθέρωση ο Αχιλλέας Κύρου κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη εναντίον του Γιάννη Βουλπιώτη, που κατηγορούνταν ως συνεργάτης των Αρχών κατοχής, γεγονός που οδήγησε το Βουλπιώτη να γράψει το κείμενο «Και τώρα προς Αχιλλέα Κύρου απάντησις».
Δεκεμβριανά
Την περίοδο της ανταρσίας των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, συνέβαλε ως διευθυντής της και αρθρογράφος-σχολιαστής, στην έκδοση της ημερήσιας πρωινής εφημερίδος «Η Ελλάς» με υπότιτλο «Ημερήσια πρωινή εφημερίδα» και «Όργανο του ελληνικού λαού», εκτός από το πρώτο φύλλο, της 5ης Δεκεμβρίου 1944, που ονομαζόταν «Επίσημον Δελτίον Πληροφοριών του Υφυπουργείου Τύπου και Διαφωτίσεως» και αποτελούσε την επίσημη κυβερνητική εφημερίδα της εποχής [6] [7] [8], η οποία, σύμφωνα με τη μαρτυρία του πολιτικού μηχανικού και εφέδρου ανθυποπλοιάρχου Δημήτριου Γαρουφαλιά, αδελφού του Πέτρου Γαρουφαλιά, που εμφανίζονταν ως εκδότης της, εκδόθηκε «...για λόγους καλυτέρας εντυπώσεως και ιδιαίτερα για να δοθεί μια πνοή αντικειμενικής αισιοδοξίας πως αποτυχαίνει η ανακατάληψη των Αθηνών...». Συνεργάτες-δημοσιογράφοι της εφημερίδος ήταν ο Ηλίας Μπρεδήμας και ο Μανώλης Ρέπας, ενώ κύριος αρθρογράφος ήταν ο Αχιλλέας Κύρου και στις 14 Ιανουαρίου 1945 δημοσιεύθηκε επώνυμο άρθρο του Κώστα Ουράνη.
Σε ένα απόρρητο «Σημείωμα επί της Δημοσίας Τάξεως» που απέστειλε στις 7 Ιουλίου 1946 στο βασιλιά Γεώργιο ο τότε βουλευτής Χρήστος Ζαλοκώστας, τον ενημέρωνε για την απόφαση της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη για την ίδρυση, όπως ήταν η πρόταση του Σπύρου Μαρκεζίνη, ενός νέου «Μακεδονικού Κομιτάτου», το οποίο θα φρόντιζε να σωθεί η Βόρεια Ελλάδα. Σε σύσκεψη υπό τον υπουργό Μαυρομιχάλη, στην οποία συμμετείχαν ο Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, ο Σπύρος Μαρκεζίνης και ο Ζαλοκώστας, αποφασίστηκε η ίδρυση του Κομιτάτου και η διάθεση εξεύρει 100 εκατομμυρίων δραχμών, τα οποία θα κατανέμονταν 50.000.000 στον στρατηγό Βεντήρη για την Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία, 40.000.000 εις τον στρατηγό Γεωργούλη, για τη Δυτική Μακεδονία και Θεσσαλία και 10.000.000 εις τον στρατηγό Γιατζή, για τη Στερεά Ελλάδα. Το Κομιτάτο απαρτίστηκε από τους στρατηγούς Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο και Κωνσταντίνο Βεντήρη, τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, το βουλευτή Καβάλας Ν. Γρηγοριάδη, και τους διευθυντές των εφημερίδων Αχιλλέα Κύρου της «Εστίας», Καλαποθάκη του «Εμπρός» και Βοβολίνη της εφημερίδος «Ελληνικόν Αίμα». Ταυτόχρονα το Γενικό Επιτελείο Στρατού άρχισε την αποστολή όπλων, 600 στη Θεσσαλονίκη, 750 στη Δυτική Μακεδονία και 200 στη Στερεά Ελλάδα, τα οποία διανεμήθηκαν σε εθνικιστές πολίτες, με στόχο την αυτοπροστασία τους και την καταδίωξη ανταρτικών κομμουνιστικών ομάδων.
Μεταπολεμικά
Ο Γεώργιος Γρίβας αναφέρει στα Απομνημονεύματά του ότι οι πρώτες σκέψεις για τη διεξαγωγή στην Κύπρο ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα γίνονταν στην Αθήνα μεταξύ του ιδίου, του Αχιλλέως Κύρου και άλλων, από τον Ιούνη του 1948. Ο Κύρου διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου καθώς και Γενικός Γραμματέας του.
Εργογραφία
Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας με το θεατρικό έργο
- «Στα όπλα η λεβεντιά», που παραστάθηκε το 1919 από το θίασο της Κυβέλης.
Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων
- «Όνειρα», που εκδόθηκε το 1929 και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταξύ τους τα θεατρικά έργα,
- «Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος» [«Man and Superman»], του George Bernard Shaw, και
- «Το Τραγούδι της Κούνιας» [«The Cradle Song»], των Gregorio Martinez & Maria Sierra.
Έγραψε ιστορικές, λογοτεχνικές και αισθητικές μελέτες. Μεταξύ τους περιλαμβάνονται,
- «Πιστεύω: απλαί σκέψεις επί των κοινωνικών προβλημάτων», στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνει «απλές σκέψεις» επί διαφόρων κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών κλπ θεμάτων, που είχε κατά καιρούς διατυπώσει σε διάφορες διαλέξεις που έδωσε στην Ελλάδα.
- «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος–Γκρέκο», το 1932, με τη βαθιά του έρευνα τοποθέτησε τη γενέτειρα του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου στην Κοινότητα Φόδελε.
- «Οι Έλληνες της Αναγεννήσεως και ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος», το 1938,
- «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά Ι-Χρονικόν 1940-1941 ημέραι δόξης»,
- «Η Ελλάς έδωσε την νίκην», το 1945, εκδόσεις «Α.Ε. Αετός», στο οποίο υποστηρίζει ότι «...Ο Χίτλερ έχασε τη νίκη επειδή εξαιτίας της επιχείρησης εναντίον της Ελλάδας καθυστέρησε μερικές εβδομάδες, οι οποίες του έλείψαν λίγο αργότερα, το φθινόπωρο του '41, στην πολιορκία της Μόσχας».
- «Σκλαβωμένοι νικηταί», το 1945,
- «Ο βασιλεύς εις τον Αγώνα», το 1945, έργο που υπογράφει με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο «Κόδρος»,
- «Η αποφασιστική καμπή του πολέμου», το 1946, εκδόσεις «Α.Ε. Αετός»,
- «Βασίλισσα Όλγα»–Ιστορία ενός αντιτορπιλλικού», το 1946, εκδόσεις «Α.Ε. Αετός».
Το έργο, 191 σελίδων, «..είναι καρπός της φιλικής συνεργασίας του συγγραφέως με τους ναυτικούς της Όλγας», όπως σημειώνει στον πρόλογό του και αναφέρεται στο αντιτορπιλικό του Ελληνικού Στόλου, το οποίο συνέχισε τον αγώνα και μετά την κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς και περιέχει σημαντικές ιστορικές πληροφορίες, ενώ συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
- «Βησσαρίων ο Έλλην, τόμος Α’», το 1946, εκδόσεις «Α.Ε. Αετός»,
- «Βησσαρίων ο Έλλην, τόμος Β’», το 1947, εκδόσεις «Α.Ε. Αετός»,
- «Η συνομωσία εναντίον της Μακεδονίας 1940-1944», το 1950, εκδόσεις «Δήλος»,
- «Η νέα επίθεσις κατά της Ελλάδος : το ελληνικόν πρόβλημα ενώπιον του Ο.Η.Ε. (Ιανουάριος 1946-Δεκέμβριος 1948)», το 1949, εκδόσεις «Α.Ε. Αετός»,
- «Η εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ρωσίας. Διαλέξεις προς τους αξιωματικούς», το 1950.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Κύρου Αχιλλέας Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών ΙστοσελίΔα ΕΚΕΒΙ
Διαβάστε τα λήμματα
|
Πραπομπές
- ↑ [Ο Άδωνις Αχιλλέα Κύρου υπήρξε φανατικός κομμουνιστής και μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας την περίοδο της Κατοχής. Συνελήφθη και κατηγορήθηκε ως ο οργανωτής της εκτελέσεως του εθνικιστή φοιτητή Κίτσου Μαλτέζου, που δολοφονήθηκε από τα αδέλφια Μικέ και Διονύση Κουρουνιώτη, μέλη του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας, το ένοπλο φοιτητικό παράρτημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την 1η Φεβρουαρίου 1944, με την βοήθεια και άλλων δύο κομμουνιστών σε ηλικία 24 ετών.]
- ↑ [Ιδρυτής του εβδομαδιαίου λογοτεχνικού περιοδικού «Εστία» ήταν ο Παύλος Διομήδης που το εξέδωσε το 1871 και αργότερα τη μεταβίβασε στον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη, ο οποίος το μετέτρεψε σε καθημερινή εφημερίδα. Το πρώτος της φύλλο κυκλοφόρησε στις 6 Μαρτίου 1894, ενώ το 1897, ο Γεώργιος Δροσίνης παρέδωσε την «Εστία» στο Σπύρο Δάσιο και στον στενό του συνεργάτη Άδωνι Κύρου, ενώ το 1900, η διεύθυνση της περιήλθε αποκλειστικά στον Κύρου, ο οποίος και τη μετέτρεψε σε πολιτική ημερήσια εφημερίδα. Έκτοτε εκδόθηκε - για περισσότερο από έναν αιώνα από την οικογένεια Κύρου, ενώ τον Άδωνι διαδέχθηκαν οι γιοι του Αχιλλέας και Κύρος Κύρου, ο εγγονός του Άδωνις Κ. Κύρου και ο δισέγγονoς του Αλέξης Ζαούσης. Η εφημερίδα μεταβιβάστηκε στις 19 Απριλίου 2015 στην εκδοτική επιχείρηση «Δημοκρατικός Τύπος» του Γιάννη Φιλιππάκη, που εκδίδει της εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Espresso».]
- ↑ MEDIA: ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ Η «ΕΣΤΙΑ» ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΥΡΟΥ-ΖΑΟΥΣΗ ΣΤΟΝ Γ.ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ
- ↑ [Μανουέλ Ρουσσώ, «Οι Εβραίοι στην Αντίσταση», Περιοδικό «Χρονικά», Όργανο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου [Κ.Ι.Σ.], τεύχος 86, Απρίλιος 1986, σελίδα 5.]
- ↑ [Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Όφφις. Εφημερίδα Ακρόπολις, φύλλο 3ης Μαΐου 1972.]
- ↑ Η εφημερίδα «Η Ελλάς» ήταν δισέλιδη, μεγάλου σχήματος, 31 επί 24 εκατοστά. Κάποιες εκδόσεις της κυκλοφορούσαν σε μεγαλύτερο σχήμα σαν εφημερίδα τοίχου, και κάποιες φορές αγγλικά αεροπλάνα την έριχναν από αέρος. Στη διάρκεια των 46 ημερών της εκδόσεως της, τύπωσε και κάποιες έκτακτες εκδόσεις. Στο περιεχόμενό της περιελάμβανε από ανακοινώσεις του Ρόναλντ Σκόμπυ και τα πρακτικά της σύσκεψης υπό τον Γουίνστον Τσόρτσιλ, μέχρι θέματα για τα θέατρα και τους κινηματογράφους, ή και ειδήσεις της μιας γραμμής του τύπου «Ευρέθη σάκος με 7 μαχαίρια. Πιστεύεται ότι ανήκει σε ΕΛΑΣίτη». Από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας, δεν έλειπαν οι ειδήσεις για «τον Βούλγαρο αξιωματικό του ΕΛΑΣ» που σκοτώθηκε στο πρώτο συλλαλητήριο, για τους «Γερμανούς επικεφαλής» του Λόχου Σπουδαστών Πολυτεχνείου του ΕΛΑΣ, για «τα παιδιά που οι στασιαστές χρησιμοποιούσαν ως ασπίδες» όταν οι χωροφύλακες τους επιτίθονταν, για «τα άδεια φέρετρα των δήθεν φονευθέντων ΕΛΑΣιτών» που όμως, στην επόμενη σελίδα, ήταν γεμάτα από «θύματα των κομμουνιστών», διότι το ΕΑΜ ήθελε να παρουσιάσει μεγάλο αριθμό θυμάτων στις γραμμές του και «δεν του έφταναν οι πολύ λίγοι φονευθέντες ΕΑΜίται την πρώτη ημέρα των επεισοδίων». Στην εφημερίδα ανακοινώθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1944 η ίδρυση του Αριστερού Μετώπου Ελλάδος, ενός συνασπισμού «σοσιαλιστικών», κεντρώων-κεντροαριστερών κομμάτων και μικρών ομάδων υπό την αρχηγία του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ αναδημοσίευε λόγους του Τσόρτσιλ και του Ήντεν, τα νέα από τη βρετανική Βουλή, τα ανακοινωθέντα του Σκόμπυ και άλλα. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε 46 φύλλα, από την 5η Δεκεμβρίου 1944 έως την 21η Ιανουαρίου 1945.
- ↑ «Η Ελλάς», Ημερήσια πρωινή εφημερίς, Όργανον του Ελληνικού λαού
- ↑ Ντοκουμέντο: Εφημερίδα «Η Ελλάς», η επίσημη κυβερνητική εφημερίδα των Δεκεμβριανών του 1944–Όλα και τα 46 φύλλα