Παντελής Πρεβελάκης

Ο Παντελής Πρεβελάκης, Έλληνας εθνικιστής πεζογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, μεταφραστής και ακαδημαϊκός, γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1909 στο Ρέθυμνο της Κρήτης και πέθανε από διπλό καρδιακό έμφραγμα το ξημέρωμα του Σαββάτου 15 Μαρτίου 1986, στο σπίτι του στην τότε κοινότητα της Εκάλης Αττικής. Η ταφή του έγινε το απόγευμα της Τρίτης 18 Μαρτίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Ήταν άγαμος και δεν απέκτησε κληρονόμους.

Παντελής Πρεβελάκης

Βιογραφία

Γονείς του Παντελή ήταν ο Γεώργιος Πρεβελάκης και η Ειρήνη Φραγκιαδάκη, που κατοικούσαν στην οδό Κουντουριώτου 56 στο Ρέθυμνο κι ήταν το δεύτερο από τα τρία τους αγόρια, τ' άλλα δύο ήταν ο Νίκος και ο ιστορικός Λευτέρης Πρεβελάκης. Μεταξύ των προγόνων του της οικογένειας των Πρεβέληδων-Πρεβελάκηδων, περιλαμβάνονται οι νέοι κτήτορες της Μονής Πρέβελη, ιερωμένοι, αγιογράφοι, δάσκαλοι, οπλαρχηγοί και αγωνιστές στον απελευθερωτικό αγώνα της Κρήτης.

Σπουδές

Ο Παντελής φοίτησε στο Ιδιωτικό Νηπιαγωγείο και Δημοτικό της Αμαλίας Ζαννιδάκη και κατόπιν στο Γυμνάσιο Αρρένων Ρεθύμνου κι έμαθε Αγγλικά και Γαλλικά από ιδιωτικό δάσκαλο. Στο Ρέθυμνο στις 15 Δεκεμβρίου 1923 εξέδωσε μαζί με το φίλο του Γεώργιο Ανδρουλιδάκη, το δεκαπενθήμερο λογοτεχνικό περιοδικό «Αθήνα», το οποίο κυκλοφορούσε ανελλιπώς από τις 15 Δεκεμβρίου 1923 έως τις 24 Οκτωβρίου 1924, «Τύποις Γ. Γεωρβασάκη και Σίας». Στο περιοδικό ο Πρεβελάκης δημοσίευσε με το ψευδώνυμο «Αποσπερίτης» στις 24 Ιανουαρίου 1924, το πεζό κείμενο του «Χριστούγεννα στο χωριό». Στο 3ο τεύχος του περιοδικού υπήρχε συνέντευξη του Ιωάννης Ψυχάρης, που συνεργάστηκε με δύο κείμενα του. Συμμετείχε ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα «Άρης» Ρεθύμνου, καθώς και στην ομάδα του Γυμνασίου που φοιτούσε. Τον Ιούνιο του 1925 αποφοίτησε με Άριστα από το Γυμνάσιο Ρεθύμνου.

Το Φθινόπωρο του 1925 μετακόμισε στην Αθήνα και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στις 12 Νοεμβρίου του 1926 γνωρίστηκε με τον Νίκο Καζαντζάκη στην Αθήνα, στο σπίτι της αδελφής του Ελένης Θεοδοσιάδη. Παράλληλα με τις σπουδές του εργάζονταν ως μέλος της συντακτικής επιτροπής στο «Εγκυκλοπαιδικό λεξικό» του Κώστα Ελευθερουδάκη. Τον Οκτώβριο του 1928 μεταγράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή και το 1930 αναχώρησε για σπουδές στο Παρίσι, όπου φοίτησε στη στην Faculte des Lettres της Σορβόνης και στο νεοσύστατο Ινστιτούτο Τέχνης και Αρχαιολογίας. Το χρονικό διάστημα των σπουδών του στη Γαλλία, επισκέφθηκε για τέσσερις μήνες την Ισπανία, προκειμένου να μάθει την γλώσσα και να μελετήσει το έργο του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου ή Ελ Γκρέκο, κι αρχίζει να συγγράφει το έργο

• «Προσκύνημα στον Γκρέκο».

Το Φεβρουάριο του 1933 που αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Τέχνης και Αρχαιολογίας και του απονεμήθηκε το «Diplome de Licencie es Lettres» και από την Σχολή Γραμμάτων του Πανεπιστημίου του Παρισιού, επέστρεψε στην Ελλάδα και για τους επόμενους έξι μήνες αποσύρθηκε στην Αίγινα όπου, συγκατοικώντας με το Νίκο Καζαντζάκη, ασχολήθηκε με τη διδακτορική διατριβή του.

Ενήλικη ζωή

Ο Πρεβελάκης υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως βοηθητικός στρατιώτης, από τις 22 Σεπτεμβρίου 1933 έως τις 2 Μαρτίου 1934, στο 44ο τάγμα Πεζικού της 5ης Μεραρχίας Κρήτης. Το Μάιο του 1935 υπέβαλλε τη διατριβή του με θέμα «Ο Γκρέκο στην Κρήτη και την Ιταλία» στην Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, με εισηγητή τον Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο και ήταν υποψήφιος για δεύτερη φορά για την έκτακτη έδρα του καθηγητή στην Ιστορία της Νεώτερης Τέχνης, ενώ τον ίδιο χρόνο εκλέχθηκε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Τον ίδιο χρόνο εκλέχθηκε καθηγητής Ιστορίας της νεότερης Τέχνης, όμως ο διορισμός του απορρίφθηκε για πολιτικούς λόγους.

Ιδεολογικές απόψεις

Στις 17 Αυγούστου 1937 ο Πρεβελάκης διορίστηκε διευθυντής Β’ τάξεως στην Διεύθυνση Καλών τεχνών του Υπουργείου Παιδείας. Τον Οκτώβριο του 1938 διορίστηκε καθηγητής Γενικής Ιστορίας της Τέχνης στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στις 14 Οκτωβρίου 1939 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της Ιστορίας και της Επιστήμης της Τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, την οποία υπηρέτησε για τριάντα πέντε χρόνια και διαδέχθηκε το Ζαχαρία Παπαντωνίου.

Η σχέση του με την 4η Αυγούστου

Ο Πρεβελάκης αναδείχθηκε σε ρυθμιστή της καλλιτεχνικής ζωής και το Φεβρουάριο του 1939, σε ηλικία τριάντα ετών, ανέλαβε Διευθυντής Καλών Τεχνών του υπουργείου, Βασιλικός Επίτροπος στην Α.Σ.Κ.Τ., καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στην ίδια Σχολή καθώς και στη Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, Επίτροπος της ελληνικής συμμετοχής στην Μπιενάλε της Βενετίας και μέλος όλων των κρατικών επιτροπών για τα θέματα των εικαστικών τεχνών. Η πρώτη νομοθετική παρέμβαση του Ιωάννη Μεταξά και του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στις τέχνες περιλάμβανε την επανασύσταση της Διεύθυνσης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων του υπουργείου καθώς και τη σύσταση Διευθύνσεως Καλών Τεχνών με τα τμήματα,

• Εικαστικών τεχνών,
• Μουσικής,
• Γραφείο οργανώσεως εκθέσεων.

Ο Πρεβελάκης συμμετείχε στην «Πνευματική Επιστράτευση», που κήρυξε το καθεστώς και ο Ιωάννης Μεταξάς κι έγινε μέλος στο «Ανώτατον Γνωμοδοτικόν Συμβούλιον της Πνευματικής Επιστρατεύσεως», στο οποίο συμμετείχαν οι Κωστής Μπαστιάς, Αχιλλέας Κύρου, Νίκος Κιτσίκης, πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, [Τ.Ε.Ε.], επί Ελευθερίου Βενιζέλου, πρύτανης του Ε.Μ.Π. επί Ιωάννου Μεταξά και μεταπολεμικά βουλευτής της αριστεράς. και ήταν «Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής επί κεφαλής τομέων», όπως και οι Γιώργος Σεφέρης, ο Λέων Μακκάς, ο Νικόλαος Λούβαρις, μέλος κατοχικών κυβερνήσεων και η Σοφία Γεδεών. Έτσι το Φεβρουάριο του 1939 ο Πρεβελάκης ήταν Διευθυντής Καλών Τεχνών του υπουργείου, Βασιλικός Επίτροπος στην Α.Σ.Κ.Τ., καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στην ίδια Σχολή καθώς και καθηγητής στη Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, Επίτροπος της ελληνικής συμμετοχής στην Μπιενάλε της Βενετίας και μέλος όλων των κρατικών επιτροπών για τα θέματα των εικαστικών τεχνών. Το Δεκέμβριο του 1939 ορίστηκε μέλος του Μουσείου Κοσμητικών Τεχνών.

Τον Απρίλιο του 1940 ταξίδεψε στη Βενετία κι οργάνωσε το Ελληνικό Καλλιτεχνικό Περίπτερο στην Biennale με έργα των Μυταράκη, Παπαχριστοπούλου καθώς και καλλιτεχνικές εκθέσεις με έργα ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών. Τον Οκτώβριο του 1940 προήχθη σε Διευθυντή Α΄ τάξεως στη Διεύθυνση Καλών Τεχνών, ενώ την κήρυξη του πολέμου του 1940 υπέβαλε δύο φορές το αίτημα να καταταγεί ως εθελοντής, όμως το αίτημα του απορρίφθηκε. Τότε διορίστηκε Πρόεδρος της Επιτροπής «προς διαφύλαξιν εκ των κινδύνων του πολέμου των θησαυρών της Εθνικής πινακοθήκης», Πρόεδρος της Επιτροπής «προς διασφάλισιν των θησαυρών του Μουσείου Κοσμητικών Τεχνών, μέλος της «Εκτελεστικής Επιτροπής του Γραφείου Πνευματικής Επιστρατεύσεως» και επικεφαλής του τομέως «Καλαί Τέχναι».

Επέβαλε τη σωματειακή οργάνωση όλων των Ελλήνων καλλιτεχνών, λογοτεχνών, μουσικών και ηθοποιών με την υπαγωγή τους στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, καθώς και τη δευτεροβάθμια οργάνωση όλων των εικαστικών σωματείων στην Ένωση Σωματείων Εικαστικών Τεχνών [Ε.Σ.Ε.Τ.] το 1937, η οποία είχε πρότυπο την επιβολή στους Ιταλούς καλλιτέχνες, από τους Μπενίτο Μουσολίνι και Γκιουζέπε Mποτάϊ, του πρωτοβάθμιου Συνδικάτου Καλών Τεχνών [Sindicattο di Belle arti] και της δευτεροβάθμιας Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Καλλιτεχνών [Cοnfederaziοne dei Prοfessiοnisti e degli artisti]. Το Φεβρουάριο του 1941 οι Κωνσταντίνος Μπαστιάς και Πρεβελάκης συνέταξαν «Τα πεπραγμένα της Γενικής Διευθύνσεως Γραμμάτων και Καλών Τεχνών κατά την τελευταία τριετία», «σαν ένα μνημόσυνο Εκείνου που ενίσχυσε και κατηύθυνε τη δράση αυτή», που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Νέα Εστία» τον ίδιο μήνα, κι ήταν αφιερωμένα στη μνήμη του Ιωάννη Μεταξά.

Κατοχή / Μεταπόλεμος

Με την ανάληψη καθηκόντων από την κυβέρνηση του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου, ο Πρεβελάκης απομακρύνθηκε από τα καθήκοντα του Διευθυντού Καλών τεχνών του Υπουργείου Παιδείας καθώς και του Καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης στην σχολή Καλών Τεχνών, όμως το 1942 αποκαταστάθηκε και συνέχισε τη διδασκαλία. Το 1959 ορίστηκε μέλος της Εθνικής επιτροπής της ΟΥΝΕΣΚΟ. Διατέλεσε μέλος στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης την περίοδο 1966-67 καθώς και την περίοδο από το 1974 έως το 1980.

Τον Οκτώβριο του 1972 εκλέχθηκε πρόεδρος της Εταιρείας Σπουδών των Σχολών Μωραΐτη και στις 26 Μαΐου 1977 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην τάξη Γραμμάτων και Τεχνών. Στις 15 Μαρτίου 1982 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στις 26 Μαΐου 1984 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Διακρίσεις

Ο Πρεβελάκης τιμήθηκε με το

• παράσημο του Ταξιάρχη του Ιταλικού στέμματος για την επιτυχή διοργάνωση του Ελληνικού περίπτερου με έργα του Κωνσταντίνου Παρθένη στην έκθεση Biennale της Βενετίας, τον Ιούνιο του 1938,
• βραβείο από την Εταιρεία Φιλοτέχνων, το Δεκέμβριο του 1938 για το βιβλίο του το «Χρονικό μιας πολιτείας»,
• βραβείο καλύτερου θεατρικού έργου,
• βραβείο δοκιμίου της «Ομάδας των Δώδεκα» το 1959, για το έργο του «Ο ποιητής και το ποίημα της Οδύσσειας»,
• Α' κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1960, για το έργο του «Ήλιος του θανάτου» που διαδραματίζεται στο κρητικό χωριό Πηγή,
• το διεθνές βραβείο Ηerder τον Δεκέμβριο του 1974, από την Ακαδημία Επιστημών της Βιέννης,
• Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών στις 24 Μαρτίου 1977.

Τον Αύγουστο του 1966 στη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων για τα εκατό χρόνια της Κρητικής επαναστάσεως του 1866, ανακηρύχθηκε

• Άξιος της πόλεως του Ρεθύμνου από το δήμαρχο της πόλεως και του επιδόθηκε μετάλλιο, ενώ ανακηρύχθηκε και
• επίτιμος δημότης του χωριού Πηγή.

Το Σεπτέμβριο του 1981 ανακηρύχθηκε

• τακτικό μέλος της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης και του απονεμήθηκε
• το Χρυσό μετάλλιο της πόλης των Χανίων.

Στις 28 Μαΐου 1985 προχειρίστηκε στον ιερό ναό της Εξαρχείας του Παναγίου τάφου από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό, εξ ονόματος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Δημητρίου ως

• άρχοντας Διδάσκαλος του γένους.

Εργογραφία

Ο Παντελής Πρεβελάκης υπήρξε ο νεώτερος πεζογράφος της γενιάς του 1930. Επιδόθηκε με επιτυχία σε όλα σχεδόν τα είδη της λογοτεχνίας, συγγράφοντας πεζά, ποιητικά, θεατρικά έργα και μετέφρασε από τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Διακρίθηκε επίσης στην δοκιμιογραφία και στη συγγραφή επιστημονικών συγγραμμάτων στην ιστορία της τέχνης, ειδικά στην τέχνη της Ιταλικής Αναγεννήσεως. Ο Πρεβελάκης, που στενός φίλος του Νίκου Καζαντζάκη, εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το Δεκέμβριο του 1928 με το επύλλιο, σύντομο επικό ποίημα,

• «Στρατιώτες» κι έγραψε διδακτικό βιβλίο για την πέμπτη τάξη του δημοτικού σχολείου με τίτλο
• «Ειρήνη».

Έγραψε συνολικά 11 μυθιστορήματα, δημοσίευσε τέσσερις ποιητικές συλλογές, εννέα θεατρικά και πέντε τεχνοκρατικά έργα, ιστορικά δοκίμια και πολλές μεταφράσεις από τα Ισπανικά, τα Γαλλικά, τα Αγγλικά και τα Αρχαία Ελληνικά. Οι μεταφράσεις του, σε πολλές από τις οποίες χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Π. Βερνάρδος», ήταν αναδημιουργικές μεταπλάσεις του πρωτότυπου, ενώ ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει για τη τη χυμώδη, ανόθευτη, δημοτική γλώσσα που χρησιμοποιούσε κι είναι μια από τις πιο σπουδαίες περγαμηνές του. Μετέφρασε έργα των Μολιέρου, Βαλερύ, Μωρουά, Καλντερόν, Κλωντέλ, καθώς και έργα του Ευριπίδη.

Πεζά

Έγραψε τα έργα

• «Χρονικό μιας πολιτείας» το 1937 που αναφέρεται στο Ρέθυμνο,
• «Ο θάνατος του Μέδικου» το 1939, τυπογραφείο Στέφανου Ταρουσόπουλου, έργο που διαδραματίζεται στη Φλωρεντία την εποχή της Αναγεννήσεως. Το βιβλίο σχεδιάστηκε από το Γιάννη Κεφαλληνό και τιμήθηκε με βραβείο τυπογραφίας και εικονογράφησης. Αναφέρεται στη δολοφονία του Τζουλιάνο των Μεδίκων από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
• «Ο ήλιος του θανάτου» το 1959.

Το έργο αποτέλεσε σενάριο κινηματογραφικής ταινίας που γυρίστηκε στο Ρέθυμνο, το διάστημα Μάιος–Ιούνιος του 1978, σε σκηνοθεσία Ντ. Δημόπουλου με πρωταγωνιστές το Μάνο Κατράκη και τη Νίκη Αγγελίδου. To έργο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο «Τζων Μάρραιη» και σε μετάφραση Φιλίππου Σέρραρδ και η Αγγλία ήταν η 14η χώρα που κυκλοφόρησε το βιβλίο.

• «Ο άρτος των αγγέλων»,
• «Παντέρμη Κρήτη» το 1945, χρονικό της κρητικής εξεγέρσεως του 1866,
• «Κρητικός» το 1948 έως το 1950, τριλογία που περιλαμβάνει τα έργα,

«Το δέντρο» από τον Αύγουστο του 1942 έως το Σεπτέμβριο του 1945,

«Η πρώτη λευτεριά» το 1949,

«Η πολιτεία» το 1950,

• «Δρόμοι της δημιουργίας», τριλογία που περιλαμβάνει τα έργα

«Ο Ήλιος του Θανάτου» το 1959,

«Η κεφαλή της Μέδουσας» το 1963,

«Ο άρτος των Αγγέλων» και υπότιτλο «Περιπέτεια στην Ιθάκη» το 1966,

• «Ερημίτες και αποσυνάγωγοι» το 1970, ημιτελής τριλογία που περιλαμβάνει τα έργα

«Ο Άγγελος στο πηγάδι. Μια Μεγαλοβδομάδα» το 1970,

«Αντίστροφη μέτρηση» το 1974.

Θεατρικά

• «Ο μίμος» το 1928, μονόπρακτο δράμα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Νέα Επιθεώρηση»,
• «Μοναξιά το 1937,
• «Το ιερό σφάγιο το 1952,
• «Λάζαρος» το 1954, τραγωδία,
• «Τα χέρια του ζωντανού θεού» το 1955, τραγωδία,
• «Ηφαίστειο» το 1962, το τετράπρακτο δράμα
• «Το χέρι του σκοτωμένου» το 1971,
• «Μουσαφιραίοι στο Στεπαντσίκοβο» το 1972, κρητικό δράμα,
• «Η δεύτερη εντολή» το 1972, κρητικό δράμα,
• «Το τρελό αίμα» το 1974.

Ποιητικές συλλογές

• «Οι στρατιώτες» το 1928, ποίημα 344 στίχων που αναφέρεται στους κρητικούς στρατιώτες που πολέμησαν στην Μικρασιατική εκστρατεία,
• «Η γυμνή ποίηση» το 1939.
• «Η πιο γυμνή ποίηση» το 1941,
• «Νέος Ερωτόκριτος» το 1973.

Το 1940 έγραψε το ποίημα «Επιτάφιος» αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα του που πέθανε τον ίδιο χρόνο.

Δοκίμια

• «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» το 1930, εκδόσεις Ελευθερουδάκης,
• «Ο ποιητής και το ποίημα της Οδύσσειας» το 1934, επανεκδόθηκε το 1958 από τις εκδόσεις «Εστία»,
• «Δοκίμιο γενικής εισαγωγής στην ιστορία της τέχνης»,
• «Ο Γκρέκο στη Ρώμη» το 1941, εκδόσεις «Αετός»
• «Θεοτοκόπουλος, τα βιογραφικά» το 1942, εκδόσεις «Αετός»,
• «Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, Συνολική θεώρηση του έργου του» το 1981, εκδόσεις «Κέδρος»,
• «Άγγελος Σικελιανός, Τρία κεφάλαια βιογραφίας κ’ ένας πρόλογος» το 1984, εκδόσεις «Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης».

Το τέλος του

Ο Πρεβελάκης υπέφερε για πολλά χρόνια από καρδιακή αρρυθμία και βρήκε το θάνατο από διπλό καρδιακό έμφραγμα. Τον Αύγουστο του 1991 σε ειδική τελετή που διοργανώθηκε από το Δήμο Ρεθύμνου, έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του και η ταφή του στον περίβολο του Άη Γιάννη στο λόφο του Ευλιγιά, δυο χιλιόμετρα έξω από το Ρέθυμνο, στο παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών που ο ίδιος εγκαινίασε. Το Μάιο του 1993, σε επίσημη τελετή έγινε η παράδοση στο Πανεπιστήμιο Κρήτης της βιβλιοθήκης του σύμφωνα με την επιθυμία που ο ίδιος είχε εκφράσει σε ιδιόχειρη διαθήκη του καθώς και του αρχείου του, που παραχωρήθηκαν από τον αδελφό του Λευτέρη Πρεβελάκη στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Κρήτης.

Μνήμη Παντελή Πρεβελάκη

Ο Πρεβελάκης, μια πολυεδρική πνευματική προσωπικότητα, θεωρείται ο πιο σημαντικός Ρεθυμνιώτης λογοτέχνης μετά το Χορτάτζη και από τους σημαντικότερους νεοέλληνες λογοτέχνες του 20ου αιώνος. Είναι κατεξοχήν κρητοκεντρικός συγγραφέας και τον συγκινούν ιδιαίτερα οι απελευθερωτικοί και ενωτικοί αγώνες της Κρήτης, και ιδιαίτερα κατά την τελευταία περίοδο της τουρκοκρατίας, από τη μεγάλη κρητική επανάσταση του 1866 έως την Αυτονομία και την Ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ο Στυλιανός Αλεξίου σημειώνει: «Τιμά ιδιαίτερα τον Πρεβελάκη το ότι, αντίθετα από άλλους ποιητές μας, δεν ακολούθησε ποτέ τους συρμούς της εποχής, και δεν κατέβαλε κανένα φόρο στη μόδα της ασυνάρτητης και νεωτερικής έκφρασης».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Ιστοσελίδα για τον Παντελή Πρεβελάκη (Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2022, 07:44')]
• [Στιγμές από το βίο και τη δημιουργία του Παντελή Πρεβελάκη]
• [Παντελής Πρεβελάκης Εποχές και συγγραφείς.]
• [Οι μεταφράσεις του Παντελή Πρεβελάκη Μελέτη της Ιφιγένειας Μποτουροπούλου]
• [Ο Παντελής Πρεβελάκης και ο «Ήλιος του Θανάτου» Τσιγγαρίδη Έλενα, Πτυχιακή εργασία]
• [Οι σπουδές του Πρεβελάκη στην ιστορία της τέχνης Τιτίνα Κορνέζου]
• [Παντελής Πρεβελάκης Φωτογραφική συλλογή]

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Πολιτικά πρόσωπα Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς Υπουργοί Κορυζής Αλέξανδρος Αλιβιζάτος Χαράλαμπος Αποστολίδης Ανδρέας Δημητράτος Αριστείδης Δουρέντης Ιωάννης Ζαφειρόπουλος Γεώργιος Κάβδας Περικλής Κριμπάς Ηλίας Κυριακόπουλος Μενέλαος Κυριακός Γεώργιος Μανιαδιάκης Κωνσταντίνος Μπουρμπούλης Κοσμάς Νικολαΐδης Γεώργιος Νικολούδης Θεολόγος Οικονομάκος Πέτρος Οικονόμου Άγγελος Παπαβασιλείου Ιπποκράτης Παπαδήμας Νικόλαος Παπαχελάς Αλέξανδρος Πάσσαρης Μιχαήλ Πλατής Κωνσταντίνος Πολυζωγόπουλος Σταύρος Σπέντζας Νικόλαος Σκυλακάκης Θεόδωρος Ταμπακόπουλος Άγις Τζίφος Αμβρόσιος Υποστηρικτές (1ο) Οργανώσεις Ε.Ο.Ν. [Εθνική Οργάνωση Νέων] Επικεφαλής Κανελλόπουλος Αλέξανδρος Πολιτικά στελέχη Αρβανίτης Ιωάννης Αργυρόπουλος Μιχαήλ Βουγιουκλάκης Ιωάννης Ζαμάνης Ζήσης Καραϊσκάκη Σίτσα Κοτζιάς Κωνσταντίνος Κύρου Αχιλλέας Αξιωματικοί Παξινός Σπυρίδων Πιτσίκας Ιωάννης Σακελλαρίου Αλέξανδρος Λογοτέχνες Αγγελομάτης Χρίστος Γεδεών Σοφία Καμπάνης Άριστος Μπαστιάς Κωνσταντίνος Πρεβελάκης Παντελής Σεφέρης Γεώργιος Φουσάρας Ι. Γεώργιος Καλλιτέχνες Βέμπο Σοφία Υποστηρικτές (2ο) Θεολόγοι Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί Βλησίδης Θρασύβουλος Κιτσίκης Νικόλαος Κούμαρος Νικόλαος Κυριακίδης Στίπλων Λούβαρις Νικόλαος Μαρινάτος Σπυρίδων Τουρνάκης Ιωάννης Φωτεινός Γεώργιος Πολιτικοί Πλεύρης Κωνσταντίνος Τουρκοβασίλης Θεόδωρος

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org