Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος

Ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Έλληνας εθνικιστής, ανώτερος αξιωματικός του Στρατού Ξηράς με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη (ε.α.), ένας από τους πρωταγωνιστές και πρωταίτιους , μαζί με τους Γεώργιο Παπαδόπουλο, Στυλιανό Παττακό, Νικόλαο Μακαρέζο, Οδυσσέα Αγγελή και το Δημήτριο Ιωαννίδη, της επιβολής του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, γεννήθηκε το 1928 στο χωριό Συκαράκι -τρία χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά της Σπάρτης στο Νομό Λακωνίας στην επαρχιακή οδό Σπάρτης-Μυστρά , και πέθανε το πρωί της Πέμπτης 24 Σεπτεμβρίου 2015 στην Αθήνα, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Η κηδεία του έγινε στη 1 μετά το μεσημέρι του Σαββάτου 26 Σεπτεμβρίου 2015, στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Συκαράκι, όπου και τάφηκε.

Ήταν παντρεμένος με την δικηγόρο Σοφία Θεοφιλογιαννάκου, με την οποία βρίσκονταν σε διάσταση τα τελευταία χρόνια της ζωής του και από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη, τη δικηγόρο Πειραιά Μαρία Θεοφιλογιαννάκου, καθώς και τρεις εγγονές.

Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1928
Τόπος: Συκαράκι, Σπάρτη Λακωνίας (Ελλάδα)
Θάνατος: 24ης Σεπτεμβρίου 2015
Τόπος: Αθήνα (Ελλάδα)
Σύζυγος: Σοφία Θεοφιλογιαννάκου (σε διάσταση)
Τέκνο: Μαρία Θεοφιλογιαννάκου
Υπηκοότητα: Ελληνική.
Ασχολία: Αξιωματικός (ΠΖ)

Βιογραφία

Η καταγωγή της οικογένειας Θεοφιλογιαννάκου είναι από το χωριό Λογγάστρα του σημερινού νομού Λακωνίας. Ο πατέρας του Θεόδωρου ήταν δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο της Σπάρτης, όπου μεγάλωσε ο Θεόδωρος και παρακολούθησε τα μαθήματα της Δημοτικής και Μέσης εκπαιδεύσεως.

Μετά την αποφοίτηση του από το Γυμνάσιο και ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις φοίτησε για ένα χρόνο στη Σχολή Αεροπορίας, τη σημερινή Σχολή Ικάρων, όμως στη συνέχεια εκδιώχθηκε και ο πραγματικός λόγος αποπομπής του ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν φανατικός εθνικιστής και η Σχολή της Αεροπορία ελεγχόταν από ομάδες αξιωματικών με αριστερές πεποιθήσεις. Στη συνέχεια, ο Θεοφιλογιαννάκος κατατάχθηκε, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων [Σ.Σ.Ε.], όπου είχε διοικητή τον Νικόλαο Ντερτιλή, με τον οποίο διατήρησε στενή φιλική σχέση ως το τέλος της ζωής του. Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού (ΠΖ). Κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, στη διάρκεια της οποίας αποκάλεσε κομμουνιστές, συνάδελφους του αξιωματικούς, επειδή διάβαζαν την εφημερίδα «Τα Νέα» και υποστήριζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου.

21η Απριλίου 1967

Με το βαθμό του λοχαγού πήρε ενεργά μέρος στην επικράτηση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, στη διάρκεια του οποίου προήχθη στους βαθμούς του Ταγματάρχη και του Αντισυνταγματάρχη. Διετέλεσε υποδιοικητής του από το 1968 ως τις 25 Αυγούστου 1970, και στη συνέχεια διοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ μέχρι τις 28 Αυγούστου 1972, όταν παρέδωσε στο Νικόλαο Χατζηζήση.

Μεταπολίτευση

Την 26η Ιουλίου 1974 δημοσιεύθηκε Προεδρικό Διάταγμα Γενικής Αμνηστίας με αριθμό 519, το οποίο όριζε, «...Αμνηστεύονται τα καθ' οιονδήποτε τρόπον τελεσθέντα μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος εγκλήματα, τα προβλεπόμενα και τιμωρούμενα υπό των διατάξεων του Ποινικού Κώδικος, του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος κ.λπ. και αυτόθι αναφερομένων νόμων, ως επίσης και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ' όσον ταύτα έχουν σχέσιν προς την κατάστασιν την δημιουργηθείσαν από της 21/4/1967. Ομοίως αμνηστεύονται τα αυτά ως άνω εγκλήματα, τελεσθέντα προ της 21/4/1967 και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ' όσον οπωσδήποτε απέβλεπον προς την ανατροπήν της καθεστηκυίας τάξεως...». Στις 9 Σεπτεμβρίου 1974, οι δικηγόροι Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα τάχθηκε δημόσια και ξεκάθαρα υπέρ της αποφυλακίσεως του, και Δημήτριος Χαρισιάδης, υπέβαλλαν μήνυση -με βάση το Αστικό Δίκαιο- εναντίον των πρωταιτίων του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, επειδή υπέστησαν αστική ζημία, καθώς από την ενέργεια του παρεμποδίστηκε η επαγγελματική τους ανέλιξη. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1974, με απόφαση του τότε Υπουργού Εθνικής Αμύνης Ευάγγελου Αβέρωφ, τέθηκε σε διαθεσιμότητα, μαζί με τον Νικόλαο Ντερτιλή και 36 ακόμη αξιωματικούς, όλων των βαθμών, Όπλων και Σωμάτων του Ελληνικού Στρατού.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1974, ο συνταγματάρχης της Χωροφυλακής Νικόλαος Πορρικός με εντολή του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως Σόλωνα Γκίκα και του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, επισκέφθηκε τον Παπαδόπουλο, στον οποίο μετέφερε τη θέληση του Καραμανλή, να μείνει μακριά από οποιαδήποτε πολιτική ανάμειξη, όμως εισέπραξε αρνητική απάντηση του Παπαδόπουλου, που είχε ήδη αποφασίσει την πολιτική εμπλοκή του. Στις 3 Οκτωβρίου 1974, η Βουλή των Ελλήνων με πρωτοβουλία των βουλευτών του κόμματος «Νέα Δημοκρατία», εξέδωσε Συντακτική Πράξη με με την οποία εξαίρεσε από την αμνηστία που είχε χορηγηθεί τους πρωταιτίους της 21ης Απριλίου και οι Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Ιωάννης Λαδάς και Μιχαήλ Ρουφογάλης, συνελήφθησαν στις 23 Οκτωβρίου 1974 και εκτοπίστηκαν αυθημερόν, στη νησί της Κέας.

Άσκηση διώξεως

Στις 18 Ιανουαρίου 1975 εκδόθηκε το «Δ' Ψήφισμα» της Βουλής των Ελλήνων, που αυθαίρετα αποφάσισε και καθόρισε τη μορφή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 ως «πραξικόπημα» και θέσπισε την αναδρομικότητα σε Ποινικά αδικήματα, πρωτοφανές γεγονός για τα νομικά χρονικά της Ελλάδος, την οποία εφάρμοσε το Ειδικό Δικαστήριο. Στις 2 Ιουλίου 1975 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέρριψε, με την υπ' αριθμόν 683 απόφαση, την αναίρεση που είχε ασκήσει ο Θεοφιλογιαννάκος κατά του βουλεύματος της παραπομπής του. Παράλληλα η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάνθηκε, με την απόφαση 684, ότι το δήθεν αδίκημα της «εσχάτης προδοσίας» της 21ης Απριλίου 1967, ήταν «στιγμιαίον».

Δίκες /Φυλάκιση

Στις 28 Ιουλίου 1975 ξεκίνησε η δίκη των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου, με την κατηγορία της «στάσεως» και της «εσχάτης προδοσίας» και έγινε δίχως την παράσταση Πολιτικής αγωγής, κατόπιν αιτήματος της υπερασπίσεως, ενώ οι δικηγόροι των κατηγορουμένων αποχώρησαν, δηλώνοντας ότι η καταδίκη των πελατών τους είναι προαποφασισμένη.

1η Δίκη

Ο Θεοφιλογιαννάκος δικάστηκε χωριστά από τους υπόλοιπους πρωταίτιους και η δίκη του ξεκίνησε στις 7 Αυγούστου 1975, στο Έκτακτο στρατοδικείο που συνεδρίασε στη Χαλκίδα. Μαζί του δικάστηκαν 18 Αξιωματικοί και 14 οπλίτες του ΕΑΤ-ΕΣΑ, μεταξύ τους οι Αγγελής, Αντωνόπουλος, Πέτρος Γκόρος, Γκουτέβας, Δεμερτζίδης, Διαμαντόπουλος, Καίνιχ, Κόφας, Ευάγγελος Μάλλιος, Μόγιανος (ερήμην, ως φυγοδικών στο εξωτερικό), Πεταλάς, Οικονόμου, Παπαχαραλάμπους, Πέτρου, Αθανάσιος Σπανός, Τσάλας και Νικόλαος Χατζηζήσης.

Ξεκινώντας την απολογία του, στο δικαστήριο, ο Θεοφιλογιαννάκος είπε, «...Είμαι Λάκων, υιός διδασκάλου, έχω ανατροφή ελληνοχριστιανική και είχα την τιμή να συμμετάσχω ενεργώς στην επανάσταση της 21ης Απριλίου. Σαν Σπαρτιάτης είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, γιατί το επάγγελμα που διάλεξα αρμόζει με τον τόπο της καταγωγής μου. Η Σπάρτη φιάχνει Λεωνίδες, Μαυρομιχάληδες, Δαβάκηδες! Από μικρός έμαθα να αγαπώ την πατρίδα μου και έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου έναν εμφύλιο πόλεμο. Στη Σπάρτη έμαθα ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του! Ο κομμουνιστής είναι ένα τομάρι που δεν σκέπτεται την πατρίδα. Ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις μπήκα στη σχολή Ικάρων και με έδιωξαν από κει, όχι λόγω ανικανότητος, όπως υποστήριξε στην κατάθεσή του ο Αναστάσιος Μήνης, αλλά επειδή ήμουν ακραιφνής εθνικόφρων. Επειδή αγαπούσα το επάγγελμα του αξιωματικού, κατατάχθηκα στη Σχολή Ευελπίδων. Εκεί έμαθα να σέβομαι τους ανωτέρους μου, να αναλαμβάνω πάντοτε τις ευθύνες μου και να μισώ τον κομμουνισμό!».

Υποστήριξε ότι οι 120 μάρτυρες που κατέθεσαν πως βασανίστηκαν στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, είπαν ψέματα, ενώ δήλωσε, εξ ονόματος των τριών τέως διοικητών, ότι αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες. Παράλληλα, απηύθυνε έκκληση στον υπουργό Εθνικής Αμύνης και στον αρχηγό Στρατού, να φροντίσουν ώστε να μην καταδικαστούν αξιωματικοί και οπλίτες που ήταν υφιστάμενοί του, «...γιατί έτσι θα παιχτεί το παιχνίδι των κομμουνιστών». Συνήγορός του στο δικαστήριο ήταν η Σοφία Θεοφιλογιαννάκου, σύζυγος του και δικηγόρος στο επάγγελμα, η οποία έκλεισε την αγόρευση της με τα λόγια, «...Ο κύριος Κωνσταντόπουλος πέρασε επτά θαυμάσιες ημέρες στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και παίζει πολιτικό παιχνίδι στην πλάτη του άνδρα μου και της οικογένειάς μου. Ο σύζυγός μου υπήρξε θύμα πολιτικής σκοπιμότητος. Δεν αναφέρομαι στην προσωπικότητά του, διότι θα κινδύνευα να μην είμαι μετριόφρων. Να ξέρετε μόνο ότι σε λίγο θα κρίνετε ένα παλικάρι!....».

Η δίκη του έληξε στις 13 Σεπτεμβρίου 1975 και στο Θεόδωρο Θεοφιλογιαννάκο επιβλήθηκε ποινή 20 χρόνων καθείρξεως, ενώ επιβλήθηκαν ποινές στους: Νικόλαο Χατζηζήση, 23 χρόνια κάθειρξις, Αν. Σπανό 20 χρόνια κάθειρξη, Τσάλα, 15 χρόνια, Κόφα, 7 χρόνια, Πέτρου, 6 χρόνια, Αντωνόπουλο, 6 χρόνια, Αγγελή, 5 χρόνια, Πεταλά, 5 χρόνια, Δεμερτζίδη, 4 χρόνια, Καίνιχ, 3 χρόνια, Διαμαντόπουλο, 2 χρόνια, Παπαχαραλάμπους, 2 χρόνια, Οικονόμου, έτος με αναστολή, Γκόρο, 6 μήνες με αναστολή, Γκουτέβα, 5 μήνες με αναστολή, ενώ 15 κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Με την απόφαση του δικαστηρίου ο Θεοφιλογιαννάκος, κρίθηκε «...Παμψηφεί ένοχος καταχρήσεως εξουσίας κατά συρροήν, πράξεις 15, παμψηφεί ένοχος ηθικής αυτουργίας εις απλήν σωματικήν βλάβην κατά συρροήν, πράξεις 2, ως και απλής σωματικής βλάβης... Παμψηφεί ένοχος βαρείας σωματικής βλάβης εις βάρος του Νίκου Κωνσταντόπουλου....». Σύμφωνα με την απόφαση «...Το δικαστήριο... επιβάλλει ποινήν φυλακίσεως 18 μηνών δι' εκάστην κατάχρησιν εξουσίας, ποινήν φυλακίσεως ενός έτους δι εκάστην ηθικήν αυτουργία εις απλήν σωματικήν βλάβην και φυλάκισιν ενός έτους δι' απλήν σωματικήν βλάβην. Κατά σώρευσιν δέχεται επαύξησιν και επιβάλλει ποινήν καθείρξεως 20 ετών και δεκαετή αποστέρησιν των πολιτικών του δικαιωμάτων...».

Το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί άρσεως του άδικου χαρακτήρα της πράξεως, το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, καθώς και ότι ωθήθηκαν στην πράξη τους από μη ταπεινά αίτια, ενώ για τους Γεώργιο Παπαδόπουλο, Στυλιανό Παττακό και Νικόλαο Μακαρέζο, δέχτηκε ότι υπήρξαν υποκινητές και επικεφαλής της στάσεως. Το Υπουργικό Συμβούλιο επικύρωσε ομόφωνα την απόφαση, ενώ φυλακίστηκε σε ειδική πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού. Καθαιρέθηκε με Προεδρικό διάταγμα και υποβιβάστηκε στο βαθμό του στρατιώτη στις 21 Ιουνίου 1976, μετά την επικύρωση από τον Άρειο Πάγο της αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου, ενώ διαγράφηκε από τους καταλόγους των στελεχών της εφεδρείας.

2η Δίκη

Στις 13 Οκτωβρίου 1975, άρχισε στο Στρατοδικείο Αθηνών, πρόεδρος του Στρατοδικείου ήταν ο ταξίαρχος Μπέλκας, η δεύτερη δίκη του Θεοφιλογιαννάκου και 35 ακόμη, αξιωματικών και οπλιτών, που κατηγορούνταν για «βασανισμούς» κρατουμένων, που φέρονται να έγιναν τον Νοέμβριο του 1973, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις φυλακές Μπογιατίου και σε στρατιωτικές μονάδες του νομού Αττικής, ενώ συνεκδικάστηκαν 700 μηνύσεις παθόντων και οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν περί τους 150. Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν οι Αγγελής, Αντωνόπουλος, Γκόρος, Γεωργακόπουλος, Δεμερτζίδης, Ζουλινός, Θεόδωρος, Μανουσακάκης, Παύλος Παναγιωτίδης, Πεταλάς, Αν. Σπανός, Τσάγλας, Νικόλαος Χατζηζήσης, και άλλοι.

Ο Θεοφιλογιαννάκος απολογήθηκε επί τρεις ώρες και μεταξύ άλλων, ζήτησε από το Στρατοδικείο να μη λάβει υπόψη την κατάθεση του κομμουνιστή βουλευτή Κώστα Κάππου, γιατί δήλωσε άθεος και είπε, «...Δεν είμαι πια αξιωματικός. Είμαι ένας απλός πολίτης, αλλά είμαι εθνικόφρων οπλίτης με περικεφαλαία». Η δίκη έληξε στις 9 Δεκεμβρίου 1975 και ο Θεοφιλογιαννάκος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 7 ετών. Ποινές φυλακίσεως επιβλήθηκαν και στους Νικόλαο Χατζηζήση, 7 έτη, Αν. Σπανό, 5 έτη, Τσάγλα, 4 έτη, Γκόρο, 3 έτη, Αγγελή, 3 έτη, Αντωνόπουλο, 2.5 έτη, Μανουσακάκη, 2 έτη, Πεταλά, 2 έτη, Δεμερτζίδη, 2 έτη και Ζουλινό, 2 έτη, ενώ αθωώθηκαν 14 Αξιωματικοί και οπλίτες.

Αποφυλάκιση

Ο Θεοφιλογιαννάκος εξέτισε μέρος των ποινών που του επιβλήθηκαν ενώ στις 9 Σεπτεμβρίου 1992, διατάχθηκε η διακοπή εκτελέσεως της ποινής του και αφέθηκε ελεύθερος. Ο Δημήτρης Κουφγοντίνας, ο «Λουκάς» της οργανώσεως «17Ν» στο βιβλίο του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» έγραψε ότι στις προθέσεις της οργανώσεως ήταν να δολοφονήσουν τον «...αρχιβασανιστή της χούντας Θεοφιλογιαννάκο», όμως δεν τα κατάφεραν και το καλοκαίρι του 1975 δολοφόνησαν τον Ρίτσαρντ Γουέλς. Μετά την αποφυλάκιση του ο Θεοφιλογιαννάκος, σε συζητήσεις του, υποστήριζε, «...Πόσο κόσμο νομίζετε ότι διοικούσα; Ήταν 10 αξιωματικοί και 45 στρατιώτες. Στη δίκη ανέλαβα όλες τις ευθύνες. Δεν ήθελα να τιμωρηθεί κανένας στρατιώτης. Αν δεν το έκανα, η ποινή μου θα ήταν πολύ μικρότερη. Ο στρατός δεν έχει καμιά δουλειά να κάνει ανακρίσεις. Αυτό είναι έργο της αστυνομίας. Οι αξιωματικοί δεν πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική κατ' ουδένα τρόπο. Πρέπει να μορφώνονται, να διαβάζουν, να πηγαίνουν στο θέατρο....». Σύμφωνα με όσα είπε, «...Όταν έγινε το κίνημα του βασιλιά είχα αναλάβει τις ανακρίσεις. Παρέπεμψα μόνο 120 άτομα. Είναι γεγονός ότι προσπάθησε...», εννοώντας ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β' ήταν από τους ελάχιστους που αντιστάθηκαν στο καθεστώς της 21ης Απριλίου και το Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Ήταν σε διάσταση με τη σύζυγο του και μετά την αποφυλάκιση του φιλοξενήθηκε αρχικά, σε ξενοδοχείο φιλικής του οικογένειας στον Πειραιά και στη συνέχεια σε ενοικιασμένο δωμάτιο στην περιοχή της Πλατείας Βικτωρίας στην Αθήνα. Δήλωνε σταθερά ότι δεν τον απασχολεί η πολιτική, ενώ υποστήριζε για το παρελθόν, «Όχι, δεν σκέφτομαι τίποτα απ' όλα αυτά. Δεν ήμουν πάντα διοικητής του ΕΑΤ/ΕΣΑ, ξέρετε. Κάποτε ήμουν κι εγώ παιδί, μαθητής, φοιτητής, είχα γονείς, οικογένεια, φίλους, παρέες. Υπάρχουν πράγματα που έχω να θυμηθώ με νοσταλγία. Η ιστορία έκλεισε αυτό το κεφάλαιο. Κάναμε μια επανάσταση -έτσι την ονομάζαμε εμείς- που απέτυχε. Όταν γκρεμίστηκε όλο αυτό, ήταν επόμενο να σωριαστεί μ' αυτό τον πάταγο και να κατασκευαστούν υπεύθυνοι... Θα μπορούσα πριν την πτώση να είχα φύγει στην Αμερική, όπως μου είχαν προτείνει. Δεν το έκανα. Έχω μάθει να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Έκανα το καθήκον μου, εκτελούσα υπηρεσία όπως τόσοι άλλοι. Ήμουν σε κείνο ακριβώς το πόστο όπου έπρεπε να ασκήσω βία. Και να ξέρετε, οι καρέκλες δημιουργούν πολλές φορές θύματα».

Παραβρέθηκε και εκφώνησε έναν από τους επικήδειους λόγους στη νεκρώσιμη ακολουθία του στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή, τον οποίο χαρακτήρισε «...ήρωα που απελευθέρωσε το 1964, ελληνικό έδαφος...». Ο Θεοφιλογιαννάκος ανέτρεξε στις μέρες που σπουδαστής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων είχε διοικητή και εκπαιδευτή του τον Νικόλαο Ντερτιλή και μετέφερε τα λόγια του προς του Ευέλπιδες, «....Να έχετε τα μάτια σας στραμμένα στα σύνορα και στις Αλύτρωτες Πατρίδες...» . Η εκφώνηση ενός εκ των επικήδειων λόγων στη νεκρώσιμη ακολουθία του Νικόλαου Ντερτιλή, ήταν η τελευταία, γνωστή, δημόσια εμφάνιση του Συνταγματάρχη Θεοφιλογιαννάκου.

Το τέλος του

Ο Θεοφιλογιαννάκος έχασε τη ζωή του μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Την περίοδο προ του θανάτου του βρισκόταν σε νοσοκομειακή περίθαλψη στο 401 Στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου τον είχε επισκεφθεί ο Δημήτρης Καμμένος στέλεχος και βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ., που αποπέμφθηκε από τη θέση του υφυπουργού. Μετά το θάνατο του μοναδικός επιζών από τους καταδικασμένους στις δίκες εκείνης της εποχής απέμεινε ο Στυλιανός Παττακός. Στην κηδεία του Θεοφιλογιαννάκου, που έγινε υπό βροχή το απομεσήμερο του Σαββάτου 26 Σεπτεμβρίου 2015, παραβρέθηκαν εκατοντάδες οπαδοί του εθνικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, ανένταχτοι και οργανωμένοι εθνικιστές, καθώς και απλοί πολίτες, κάτοικοι των γύρω περιοχών. Στέφανοι κατατέθηκαν εκ μέρους της οικογένειας του Γεωργίου Παπαδόπουλου , από φορείς και εθνικά σωματεία καθώς και από απλούς πολίτες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Απόσπασμα από την απολογία του Θεόδωρου Θεοφιλογιαννάκου, 3:20 κ.ε.
• Ανακοίνωση της απόφασης του Διαρκούς Στρατοδικείου
• Θεοφιλογιαννάκος, Αμβρόσιος-Επικήδειοι για Ντερτιλή

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Αξιωματικοί (επαναστάτες) 21η Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος - (Primus inter pares) Στυλιανός Παττακός Νικόλαος Μακαρέζος Σκαρμαλιωράκης Αντώνιος Αγγελής Οδυσσέας Ασλανίδης Κωνσταντίνος Γκαντώνας Νικόλαος Ζαγοριαννάκος Δημήτριος Ζωιτάκης Γεώργιος Θεοφιλογιαννάκος Θεόδωρος Καραμπέρης Στέφανος Καρύδας Κωνσταντίνος Κωτσέλης Πέτρος Λαδάς Ιωάννης Λάζαρης Ιωάννης Λέκκας Αντώνιος Μέξης Αντώνιος Μπαλόπουλος Μιχαήλ Ντερτιλής Νικόλαος Παπαδόπουλος Χρ. Κώστας Παππάς Ηλίας Πατίλης Δημήτριος Πετάνης Νικόλαος Ρουφογάλης Μιχαήλ Σπαντιδάκης Γρηγόριος Σταματελόπουλος Δημήτριος Χατζηπέτρος Αλέξανδρος 25η Νοεμβρίου 1973 Ιωαννίδης Δημήτριος Γκιζίκης Φαίδων Αξιωματικοί Γουνελάς Μιχαήλ Μητρέλης Κωνσταντίνος Μήτσου Κωνσταντίνος Μπόλαρης Παρασκευάς Νάτσινας Αλέξανδρος Δολοφονημένοι Μάλλιος Ευάγγελος Μπάμπαλης Πέτρος Πολιτικά πρόσωπα Παπαδοπούλου Δέσποινα Πρωθυπουργοί Κόλλιας Κωνσταντίνος Γεώργιος Παπαδόπουλος Σπυρίδων Μαρκεζίνης Υπουργοί Βοβολίνης Κωνσταντίνος Γεωργαλάς Γεώργιος Δενδρινός Ανδρέας Δημητριάδης Χρύσανθος Δημόπουλος Άρης Κυριακόπουλος Ηλίας Μανωλόπουλος Παύλος Ματθαίου Αλέξανδρος Μίχαλος Χρήστος Ξυδόπουλος Ιωάννης Παναγιωτάκης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Θεοφύλακτος Πάτρας Λουκάς Πιπινέλης Παναγιώτης Σιφναίος Παναγιώτης Σιώρης Νικήτας Τοτόμης Παύλος Τσάκωνας Δημήτριος Τσουκαλάς Άγγελος Χολέβας Ιωάννης Υποστηρικτές Αλφαντάκης Γεώργιος Δήμας Φώτιος Δημόπουλος Δημήτριος Γαϊτανάρος Λυκούργος Κωνσταντόπουλος Σάββας Μανωλάκος Μάνος Πλεύρης Κωνσταντίνος Φαρμάκης Νικόλαος 25η Νοεμβρίου 1973 Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος Διάφορα πρόσωπα Επίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' (Κοτσώνης) Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (Τίκας) Μητροπολίτες Μητροπολίτης Αμβρόσιος Καλαβρύτων Μητροπολίτης Λεωνίδας Θεσσαλονίκης Θεολόγοι Κούρκουλας Κωνσταντίνος Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί καθηγητές Κατσαντώνης Αλέξανδρος Μαρινάτος Σπυρίδων Μπουμπουλίδης Φαίδων Σδράκας Ευάγγελος Χρήστου Παναγιώτης

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org