Λουκάς Πάτρας

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Λουκάς Πάτρας, Έλληνας εθνικιστής, νομικός, Πανεπιστημιακός καθηγητής, κοινωνιοπολιτικός, κοινωνιολόγος και οικονομολόγος με ειδίκευση το κράτος Πρόνοιας και το Ασφαλιστικό, ερευνητής και συγγραφέας, ο τελευταίος εν ζωή υπουργός της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, πολιτικός που διατέλεσε Υποδιοικητής του Ι.Κ.Α. και πρώτος Διοικητής του Ο.Γ.Α. διορισμένος από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά το 1958, ενώ ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων και Βορείου Ελλάδος στις κυβερνήσεις υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο, γεννήθηκε το 1921 [1] στον Πύργο του νομού Ηλείας και πέθανε [2] την Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022 στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2022 στον Ιερό Ναό του Γ' Κοιμητηρίου Αθηνών όπου και ενταφιάστηκε.

Ο Λουκάς Πάτρας ήταν παντρεμένος με την οδοντίατρο-συγγραφέα Ιφιγένεια (Νένα) Ραπτοπούλου-Πάτρα και από το γάμο του απέκτησε δύο κόρες, την Ελένη Πάτρα-Μπάσιου και την Άννα-Μαρία Πάτρα, ενώ έγινε και παππούς δύο εγγονών, της Ζωής Μπάσιου και του του Λουκά-Παύλου Μπάσιου.

Λουκάς Πάτρας
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1921
Τόπος: Πύργος Ηλείας, Πελοπόνννησος
(Ελλάδα)
Σύζυγος: Ιφιγένεια (Νένα) Ραπτοπούλου-Πάτρα
Τέκνα: Ελένη, Άννα-Μαρία
Θάνατος: 13 Ιανουαρίου 2022
Τόπος: Αθήνα (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Νομικός, Πολιτικός

Βιογραφία

Πατέρας του Λουκά ήταν ο Παναγιώτης Λουκ. Πάτρας (1897-1975) παραδοσιοκράτης θεολόγος καθηγητής -που τον ονόμασαν «Κτίστη παιδείας», ο οποίος δίδαξε μαθητές Γυμνασίων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος μεταξύ αυτών στη Θεσσαλονίκη. Ο Πάτρας διατέλεσε Γυμνασιάρχης στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν, για δεκατέσσερα χρόνια, από το 1949 έως το 1963. Όσοι γνώρισαν τον Παναγιώτη Πάτρα τον περιγράφουν ως ξερακιανό, με σκούρο κουστούμι που φορούσε χοντρά γυαλιά από μαύρη ταρταρούγα, ήταν σκληρός τιμωρός του παράνομου καπνίσματος των μαθητών του, αμείλικτος διώκτης των μικροπωλητών αλλά και κάθε ενός εκ των μαθητών του που απουσίαζε από τον κυριακάτικο υποχρεωτικό εκκλησιασμό στο ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Σύμφωνα με τον γνωστό στιχουργό, αριστερό στις πολιτικές πεποιθήσεις του, Λευτέρη Παπαδόπουλο: «Το σχολείο πέρασε μέρες μεγάλης ευρωστίας και δόξας, όταν είχε γυμνασιάρχη από το 1947 τον θεολόγο Πάνο Πάτρα. Παρότι θεολόγος και συντηρητικός πολιτικά – απόδειξη ότι ο γιος του, Λουκάς Πάτρας, ήταν υπουργός της Χούντας- στήριξε το σχολείο πολύ δυνατά από άποψη πειθαρχίας και κατάφερε να βγάλει μαθητές με μεγάλες αξίες και μεγάλη δύναμη» κάνοντας αναφορά στην παρουσία μαθητών όπως ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο Χρήστος Γιανναράς και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος που όλοι τους υπήρξαν μαθητές του Παναγιώτη Πάτρα.

Σπουδές / Πρώτα χρόνια

Ο Λουκάς, που είχε αδέλφια την Κική Πάτρα-Φαφούτη και τον Νίκο Πάτρα, παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως στην γενέτειρα του και τα μαθήματα της Μέσης Εκπαιδεύσεως στο Α΄ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, από το οποίο αποφοίτησε. Μετά από επιτυχείς εξετάσεις εισήλθε στην Νομική σχολή και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Την περίοδο της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονος ο Πάτρας συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος στην «Μυστική Εθνική Οργάνωση» [Μ.Ε.Ο.] που ίδρυσε ο εθνικιστής διανοούμενος και μετέπειτα υπουργός Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, ενώ υπήρξε μέλος της διοικούσης Επιτροπής της Εθνικής Οργανώσεως «Ιερά Ταξιαρχία» [3] που έδρασε με την κυκλοφορία φυλλαδίων και προκηρύξεων μέχρι τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πάτρας υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και συμμετείχε στις μάχες του Ελληνικού στρατού από το 1946 μέχρι το 1949, δηλαδή την περίοδο του συμμοριοπολέμου [4]

Επαγγελματική σταδιοδρομία

Μετά την λήξη του συμμοριοπολέμου ο Πάτρας εργάστηκε στην Αθήνα ως δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και μετά το 1950 ως δικηγόρος κοινωνικοασφαλιστικών οργανισμών. Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. [Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών] πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών, όπου το 1957 ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ (doctorat d’Etat). Διατέλεσε ειδικός συνεργάτης του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή από το 1958 έως το 1961, μέλος της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής από το 1958 μέχρι το 1963, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και γενικός γραμματέας του Ε.Κ.Κ.Ε. [Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών] από το 1958 έως το 1964. Διετέλεσε Υποδιοικητής του Ι.Κ.Α. [Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων] το 1961 και από το 1962 υπήρξε πρώτος Διοικητής Ο.Γ.Α. [Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων] [5] του οποίου την οικονομοτεχνική μελέτη, το προσχέδιο νόμου και την εισηγητική έκθεση είχε συντάξει ο ίδιος [6], μέχρι το 1964 που απολύθηκε από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Επί μία τετραετία, τα έτη από το 1963 μέχρι και το 1966 διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών [7]. Τον Οκτώβριο του 1966 με Βασιλικό Διάταγμα ανακηρύχθηκε έκτακτος καθηγητής στην έδρα της Κοινωνικής Πολιτικής στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης [8], την οποία προκήρυξε το 1962 το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έδρα στην οποία, το 1969, ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής, ενώ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας δίδαξε και Κοινωνιολογία.

21η Απριλίου

Μετά την επικράτηση της στρατιωτικής επαναστάσεως της 21ης Απριλίου του 1967 ο Πάτρας ορίστηκε, στις 10 Αυγούστου του 1967, Γενικός Διευθυντής της Διευθύνσεως Κυβερνητικής Πολιτικής. Υπήρξε ο εισηγητής του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών [9].

Υπουργός

Την Πέμπτη 20 Ιουνίου του 1968, μετά τον ανασχηματισμό της κυβερνήσεως, τοποθετήθηκε και ορκίστηκε

  • Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας, αντικατέστησε τον Ευστάθιο Πουλαντζά, με υφυπουργό τον Ηλία Παν. Δημητρά, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου [10], θέση από την οποία παραιτήθηκε στις 29 Ιουνίου 1970. Ο Πάτρας θεώρησε την επιλογή του ως «προαγωγή εις ανωτέραν θέσιν με το αυτό περιεχόμενον και εξέλιξιν εις την ιεραρχίαν».

Στον διάλογο επί της καταρτίσεως του σχεδίου συντάγματος εκείνου του χρόνου ο Πάτρας τάχθηκε υπέρ της απόψεως να παραμείνει ο όρος «Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός» στο Σύνταγμα όπως έχει, όχι γιατί είναι απαραίτητα ορθός, αλλά γιατί πρέπει η Επανάσταση να φανεί συνεπής απέναντι στα ιδεώδη που εξέφρασε, αναγορεύοντας την ύπαρξη της ως τον μόνο εγγυητή τους [11]. Το 1969 με την πρόταση του «Σχεδιασμός της Κοινωνικής Πολιτικής» [12] εισηγήθηκε τη δημιουργία ενός συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδος υγείας, που θα βασίζονταν στους γενικούς ιατρούς καθώς και στην παράλληλη δημιουργία «ενός ενιαίου φορέα προστασίας της υγείας και περιθάλψεως ασθενείας» στο οποίο εντάσσονταν όλα τα ταμεία υγείας. Η πρόταση προέβλεπε, ακόμη, και τη δημιουργία ενός «Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου» το οποίο θα συντόνιζε όλους τους φορείς και θα εξελισσόταν σταδιακά σε μία ενιαία πηγή χρηματοδοτήσεως του υγειονομικού τομέα [13], όμως η πρόταση του δεν υλοποιήθηκε. Τον επόμενο χρόνο ο Πάτρας, δήλωσε πως θεμέλιο της Εθνικής Πολιτικής Υγείας θα πρέπει να αποτελέσει «η ελευθέρα εκλογή του προσωπικού ιατρού υπό των κατοίκων των αστικών και ημιαστικών οικισμών, εις τους οποίους αι αντικειμενικαί συνθήκαι ευνοούν την ύπαρξιν πλειόνων ιατρών» [14].

Στις 24 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος με απόφαση του [15] η οποία δημοσιεύθηκε στις αρχές του επόμενου χρόνου [16] ανάθεσε στον Πάτρα την προεδρία της Επιτροπής «...συντάξεως σχεδίου Κώδικος Κοινωνικής Ασφα­λεί­ας». Η Επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της τον Απρίλιο του 1969 και έθεσε στη διάθεση του Πρωθυπουργού το πρώτο σχέδιο Κώδικος Κοινωνικής Ασφαλίσεως. Ο Παπαδόπουλος ανέθεσε την κατ' άρθρο μελέτη του σχεδίου στους καθ' ύλη αρμόδιους υπουργούς και τον Μάιο του 1970 το σχέδιο εισήχθη για έγκριση στο Υπουργικό Συμβούλιο. Μετά την έγκριση του το τελικό κείμενο παραδόθηκε στο Εθνικό Τυπογραφείο. Στη συνέχεια απέμεναν οι υπογραφές του Αντιβασιλέως Γεωργίου Ζωιτάκη καθώς και των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου προκειμένου το σχέδιο να δημοσιευθεί στο ΦΕΚ του Μαΐου και να γίνει νόμος του Ελληνικού κράτους, όμως υπήρξαν αντιδράσεις. Σύμφωνα με όσα γράφει ο Λουκάς Πάτρας: «....ὁ Ἀντιβασιλέας στρατηγός Γεώργιος Ζωϊτάκης ἐνημέρωσε τόν Πρωθυπουργό καί τούς κύριους συνεργάτες του, ὅτι ὁ Στρατός δέν συμφωνεῖ νά συντελεσθεῖ μιά τέτοιας ἔκτασης μεταβολή καί ὅτι δέν προτίθεται νά ὑπογράψη καί νά ἐκδώση τέτοιο νομοθέτημα». Παράλληλα, οι Γενικοί Γραμματείς του Υπουργείου Εσωτερικών Ιωάννης Λαδάς, του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού Μιχαήλ Μπαλόπουλος και Αθλητισμού Κωνσταντίνος Ασλανίδης, ως εκπρόσωποι της Επαναστατικής Επιτροπής, ενημέρωσαν τον Παπαδόπουλο πως είναι αντίθετοι με το Σχέδιο Νόμου ενώ ανάλογη ήταν και η θέση του Στρατηγού Οδυσσέως Αγγελή ο οποίος ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό ότι υπάρχουν αντιδράσεις από τους εν ενεργεία Αξιωματικούς. Ως αποτέλεσμα αυτών των αντιδράσεων το Σχέδιο Νόμου παρέμεινε ανυπόγραφο στο γραφείο του Γεωργίου Ζωιτάκη [17].

  • Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου στις 29 Ιουνίου 1970 και προσωρινώς, από τις 21 Ιανουαρίου 1971, Βορείου Ελλάδος, θέση στην οποία αντικατέστησε τον Αλέξανδρο Ματθαίου, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου [18], θέσεις από τις οποίες παραιτήθηκε στις 25 Αυγούστου 1971.

Θέσεις ευθύνης

Ο Πάτρας διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής Επεξεργασίας Προγράμματος Οικονομικής Αναπτύξεως από το 1968 έως το 1972 καθώς και Πρόεδρος της Επιτροπής συντάξεως σχεδίου Κώδικος Κοινωνικής Ασφαλείας από το 1969 μέχρι το 1970. Μετά την αποχώρηση του από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου του προτάθηκε να διορισθεί Πρέσβης της Ελλάδος στο Παρίσι και Πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου, όμως επέλεξε να επιστρέψει στην καθηγητική του έδρα στο Πανεπιστήμιο. Δίδαξε από το 1971 μέχρι το 1974 Πολιτική και Ιστορία Οικονομικού Βίου στο Οικονομικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκη και Κοινωνιολογία και Βιομηχανική Κοινωνιολογία ως επισκέπτης Καθηγητής στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1972-73 συμμετείχε στην διαμόρφωση του πολιτικού κινήματος Ε.ΠΟ.Κ., το οποίο δημιούργησε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Το Ακαδημαϊκό έτος 1972-73 εξελέγη αναπληρωματικός και το 1973-74 τακτικός συγκλητικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Μεταπολίτευση

Ο Πάτρας απομακρύνθηκε[19] [20] από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο αμέσως μετά την πολιτειακή μεταβολή, την αποκαλούμενη μεταπολίτευση, τον Ιούλιο του 1974, λόγω της συνεργασίας του με την επανάσταση της 21ης Απριλίου, βάσει του Νόμου για τους χουντικούς καθηγητές, χάνοντας και τα ασφαλιστικά του δικαιώματα. Από το 1975 μέχρι το 1978 εργάστηκε σαν καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο γαλλόφωνο τμήμα του Πανεπιστημίου Alger Αλγερίου.

Συγγραφικό έργο

Ο Λουκάς Πάτρας άφησε πλούσιο συγγραφικό έργο στη Γαλλική και Ελληνική γλώσσα για την Παιδεία, την κοινωνία και τον πολιτισμό. Επίσης, συνέβαλε με άρθρα του στην Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica. Μεταξύ των έργων του, ορισμένα από τα οποία μεταφράστηκαν στην αγγλική, ισπανική και τουρκική, περιλαμβάνονται [21]:

  • «Τα ελάχιστα όρια παροχών και συντάξεων των ασφαλιστικών ταμείων», το 1954,
  • «Το πρόβλημα του ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεως: Συγκριτική μελέτη», το 1960,
  • «Les Assurances sociales agricoles en Grece», το 1962,
  • «Τα θεμελιώδη προβλήματα της κοινωνικής πολιτικής», το 1965, για το οποίο απέσπασε βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών [22],
  • «Η δημοσία κοινωνική διοίκησις εν Ελλάδι» το 1966,
  • «Αι κοινωνικαί και οικονομικαί επιπτώσεις εκ της προόδου της Ιατρικής», Αθήνα 1968, εκδόσεις «Εθνικού Τυπογραφείου»,
  • «Μελέται κοινωνικής πολιτικής», το 1969,
  • «Σχεδιασμός της Κοινωνικής Πολιτικής» το 1971,
  • «Ιστορία Οικονομικού Βίου: Πανεπιστημιακές παραδόσεις» το 1972,
  • «Κοινωνική πολιτική-Εισαγωγή», εκδόσεις «Αφοι Σάκκουλα Α.Ε.», το 1972,
  • «Συστηματική κοινωνιολογία», εκδόσεις «Αφοι Σάκκουλα Α.Ε.», το 1974,
  • «La courbe des transferts sociaux fonction de l'evolution a long terme du produit national brut», το 1982,
  • «Εξουσία και διανόηση στη νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα. Η ιστορία του πολιτικού διμορφισμού στη νεοελληνική πολιτική κοινωνία 1837-2004», εκδόσεις «Σμπίλιας ΑΕΒΕ», δίτομο έργο, το 2005,
  • «Μνήμη προσώπων και γεγονότων-Αναμνήσεις της γενεάς 1941-1949 και στοχασμοί εβδομήντα ετών για τα πρόσωπα και τα γεγονότα», τρίτομο έργο, εκδόσεις «Ηρόδοτος», Αθήνα, Δεκέμβριος 2014,
  • «Η φύση, η ιστορία & εμείς», εκδόσεις «Σμπίλιας ΑΕΒΕ». 23 Δεκεμβρίου 2019.

Ο συγγραφέας διατυπώνει τη θέση, ότι η Φύση και η Ιστορία συνιστούν τις δυο ποιότητες του ανθρώπινου Είναι. Ότι ο Κόσμος ή το αντικείμενο το συνθέτουν η Φύση και η Ιστορία =ο Πολιτισμός. Έτσι ο άνθρωπος, Α, είναι συνάρτηση της Ιστορίας, Ι, και της Φύσεως, Φ, θέση που ο συγγραφέας εκφράζει με τον απλό μαθηματικό τύπο Α=f (I,Φ).

Συμμετείχε στο συλλογικό έργο:

  • «Εσωστρέφεια», (σελίδες 29η έως και 40η) με το θέμα «Αναζήτηση της μετασχηματισμένης μεγάλης ιδέας», που κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις «Ακρίτας».

Μετέφρασε το έργο του Philip André,

  • «Ιστορία της οικονομικής και κοινωνικής αναπτύξεως, που εκδόθηκε το 1973 από το «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών».

Μνήμη Λουκά Πάτρα

Ο Λουκάς Πάτρας, που ως το τέλος της ζωής του διατήρησε απόλυτη εκτίμηση και σεβασμό στη μνήμη του επικεφαλής της 21ης Απριλίου Γεωργίου Παπαδόπουλου, υπήρξε λαμπρός επιστήμονας με ειδίκευση στην κοινωνική ασφάλιση συμμετείχε ενεργά στα γεγονότα του 20ου αιώνα και χάραξε τους δρόμους της κοινωνικής πολιτικής την Ελλάδα. Αναδείχθηκε, κατά κοινή ομολογία εχθρών και φίλων, ως ο κορυφαίος ειδήμων όλων σε θέματα που αφορούν το Ελληνικό Ασφαλιστικό Σύστημα. Ο Γιάννης Μαρίνος, στέλεχος του Δ.Ο.Λ. [Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη] εκδότης του περιοδικού «Οικονομικός Ταχυδρόμος» και μετέπειτα ευρωβουλευτής με το κόμμα Νέα Δημοκρατία, είχε πει πως αφού δεν κατέστη δυνατό να λύσει τον γρίφο του Ασφαλιστικού στην Ελλάδα η Επανάσταση της 21ης Απριλίου επί θητείας ως υπουργού Κοινωνικής Πρόνοιας του Λουκά Πάτρα, ΟΥΔΕΙΣ θα μπορέσει να τον λύσει [23]. Πολλά από τα μέτρα που εισηγήθηκε και υλοποίησε ο Πάτρας διατηρούνται ως τις μέρες μας αυτούσια, είτε ελαφρώς τροποποιημένα δηλαδή με μικρές αλλαγές ονομάτων. Επίσης μέτρα που εισηγήθηκε αλλά δεν υλοποιήθηκαν αναφέρονται ως αναγκαία προς πραγματοποίηση. Διάφορα σύγχρονα κείμενα, όπως το Αρχείο Καραμανλή, αναφερόμενα στην ιστορία της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα συχνά προσπερνούν το όνομα όπως και κάθε αναφορά στο έργο του Πάτρα εξ αιτίας της ενεργού συμμετοχής του στην διακυβέρνηση της Ελλάδος από την Επανάσταση της 21ης Απριλίου και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Η αναγγελία της τελευτής του δημοσιεύθηκε -με πρωτοβουλία των δύο θυγατέρων του- στο οπισθόφυλλο της εφημερίδος Εστία και απ' αυτήν απουσιάζει και η παραμικρή αναφορά στις υπουργικές θέσεις που ανατέθηκαν στο Λουκά Πάτρα στη διάρκεια της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου του 1967 από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 21april1967.png

Αξιωματικοί (επαναστάτες)

21η Απριλίου 1967

25η Νοεμβρίου 1973

Αξιωματικοί

Δολοφονημένοι

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργοί

Υπουργοί

Υποστηρικτές

25η Νοεμβρίου 1973

Διάφορα πρόσωπα
  • Επίσκοποι
  • Μητροπολίτες
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί καθηγητές


Παραπομπές

  1. ↑ [Βιογραφικά σημειώματα-Ποιοι είναι οι ορκισθέντες νέοι υπουργοί Εφημερίδα «Μακεδονία», 21 Ιουνίου 1968, σελίδα 1η.]
  2. ↑ [Απεβίωσε ο καθηγητής Λουκάς Πάτρας. epok1973.com]
  3. ↑ [ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ «Όμηρος»
    ΠΙΝΑΞ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
    ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ
    α) Αρχηγός της ομάδος της μυστικής εθνικόφρονος εφημερίδος ‘ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ’: δημοσιογράφος Παπακωνσταντίνου Θεοφύλακτος του Φιλοθέου, γεννηθείς τω 1905, δημότης Αθηνών.
    β) Εκτελεστική Επιτροπή της Εθνικής Οργανώσεως ΙΕΡΑ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ:
    1) Δικηγόρος Καζολέας Κωνσταντίνος του Δημητρίου, γεννηθείς τω 1922, δημότης Γυθείου.
    2) Δικηγόρος Κουρούκλης Χρήστος του Χαραλάμπους, γεννηθείς τω 1918, δημότης Αθηνών.
    3) τελειόφοιτος Νομικής Λαμπίρης Βασίλειος του Ευαγγέλου, γεννηθείς τω 1919, δημότης Λετρίνων Πύργου.
    4) Πολιτικός Μηχανικός Λέρτας Νικόλαος του Ευσταθίου γεννηθείς τω 1919 δημότης Παλαιού Φαλήρου.
    5) Χημικός-Φαρμακοποιός Μαρινόπουλος Δημήτριος του Παναγιώτου, γεννηθείς τω 1919, δημότης Αθηνών.
    6) Δικηγόρος Μπίρη Αλίκη του Κωνσταντίνου, γεννηθείσα τω 1922, δημότης Αθηνών.
    7) Φοιτητής Χημείας Παναγιωτόπουλος Αναστάσιος του Παναγιώτου, Γεννηθείς τω 1921, δημότης Λετρίνων Πύργου.
    8) Δικηγόρος Πατράς Λουκάς του Παναγιώτου, γεννηθείς τω 1921, δημότης Αθηνών.
    9) Πτυχιούχος Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής Αθηνών, Σπυράτος Σόλων του Νικολάου, γεννηθείς τω 1921, δημότης Αθηνών.
    10) Καθηγήτρια ρυθμικής Χόρς Μαρία σύζυγος Μιχαήλ (το γένος Παναγιωτοπούλου) γεννηθείσα τω 1921, δημότης Πειραιώς.
    Αθήναι 20 Φεβρουαρίου 1949
    Αντιστράτηγος ΚΙΤΡΙΛΑΚΗΣ ΣΤ.]
  4. ↑ [Σε επιστολή του προς τους υπεύθυνους της ιστοδελίδος του ΕΠΟΚ ο Λουκάς Πάτρας αναφέρει: «....Στην ίδια σελίδα αντιγράφεται από το στρατιωτικό μου βιβλιάριο, που εκδόθηκε με την υπογραφή του Συνταγματάρχη τότε Επαμεινώνδα Βρεττού -αποτρατεύθηκε ως αντιστράτηγος –υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ : βεβαιώνεται «....η συμμετοχή εις τον αντισυμμοριακόν αγώνα επί 28μηνον και δικαιούται να φέρει (4) τέσσαρα (διακριτικά) εξάμηνα». Στη σελίδα 75, Βεβαίωσις ΓΕΣ, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατου υπογραφόμενα από αντιστράτηγο Νικόλαο Κεφάλα στις 11.03.1983 «...έχει συνολικόν χρόνον στρατιωτικής υπηρεσίας εις την Ζώνην Επιχειρήσεων κατά τον διεξαχθέντα εναντίον των ενόπλων κομμουνιστών αγώνα από 1 Απριλίου 1946 μέχρι 31 Οκτωβρίου 1969 δυο (2) έτη. Μηδέν (()) μήνας, είκοσι μία (21) ημέρας».»]
  5. ↑ [Διάλεξις δια το οικονομικόν μας πρόβλημα. Εφημερίδα «Μακεδονία», 23 Φεβρουαρίου 1963, σελίδα 7η.]
  6. ↑ [Πρόκειται για το νομοθετικό Διάταγμα 4169/61.]
  7. ↑ [IKY-Διοικητικά Συμβούλια 1951-1993 iky.gr]
  8. ↑ [Νέος καθηγητής της Νομικής Εφημερίδα «Μακεδονία», 4 Οκτωβρίου 1966, σελίδα 8η.]
  9. ↑ [Το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών ιδρύθηκε με το Νομοθετικό Διάταγμα 1/1968.]
  10. ↑ [Κυβέρνησις ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.]
  11. ↑ [«Δικτατορία και Μέση Εκπαίδευση(1967-1974): Οι αποκαλύψεις των Σχολικών Αρχείων του Νομού Μεσσηνίας»] Μαρία Ταταρούνη, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Διατριβή μεταπτυχιακής ειδίκευσης, σελίδα 26η.
  12. ↑ [ Λουκάς Πάτρας, «Σχεδιασμός κοινωνικής πολιτικής», «Ελληνικός Εκδοτικός Οργανισμός», Αθήνα 1972.]
  13. ↑ [ Λουκάς Πάτρας, «Σχεδιασμός κοινωνικής πολιτικής», «Ελληνικός Εκδοτικός Οργανισμός», Αθήνα 1972.]
  14. ↑ [«Ο οικογενειακός γιατρός στην Ελλάδα», Νταπαντά Διονυσία, σελίδα 61η.]
  15. ↑ [Αριθμός αποφάσεως Ζ1Ε/59140.]
  16. ↑ [Φύλλο Εφημερίδος Κυβερνήσεως υπ' αριθμό 20, 18ης Ιανουαρίου 1969.]
  17. ↑ [Λουκάς Πάτρας, «Μνήμη προσώπων και γεγονότων», σελίδα 310η, στο (Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Λουκάς Πάτρας και το ασφαλιστικό. Μάνος Χατζηδάκης, epok1973.com)]
  18. ↑ [Κυβέρνησις ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.]
  19. ↑ [Ο κ. Λ. Πάτρας προσέφυγε κατά της αποφάσεως απολύσεως του. Εφημερίδα «Μακεδονία», 21 Μαΐου 1975, σελίδα 12η.]
  20. ↑ [Απερρίφθησαν προσφυγαί 17 καθηγητών Εφημερίδα «Μακεδονία», 23 Μαΐου 1975, σελίδα 10η.]
  21. ↑ [Πάτρας, Λουκάς Π. biblionet.gr]
  22. ↑ [Τα βραβεία της Ακαδημίας Εφημερίδα «Μακεδονία», 30 Δεκεμβρίου 1966, σελίδα 5η.]
  23. ↑ [Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Λουκάς Πάτρας και το ασφαλιστικό. Μάνος Χατζηδάκης, epok1973.com]




Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Λουκάς_Πάτρας&oldid=116365»