Ευάγγελος Σδράκας

Ο Ευάγγελος Σδράκας Έλληνας εθνικιστής, Θεολόγος απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έκτακτος και τακτικός καθηγητής της Θρησκειολογίας που διατέλεσε και Πρύτανης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, συγγραφέας βιβλίων Θρησκειολογίας, φιλοσοφίας και ιστορίας, από τους εμπνευστές και μετέπειτα επικεφαλής της οργανώσεως «Ελληνική Αμνηστία» που αγωνίστηκε για την αποφυλάκιση του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συγκρατουμένων του αξιωματικών, γεννήθηκε το 1910 στο χωριό Λαζαρίνα του νομού Καρδίτσας στην περιφέρεια της Θεσσαλίας και πέθανε από καθολικό καρκίνο το απόγευμα της 9ης Νοεμβρίου του 2001 στη Θεσσαλονίκη. Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας και επικήδειο λόγο εκφώνησε ο ανιψιός του Dr Χρήστος Νικ. Σύρμος, καθηγητής της Νευροχειρουργικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο Ευάγγελος Σδράκας τάφηκε στο νεκροταφείο του χωριού Μαυρομμάτι Καρδίτσης.

Ο Σδράκας ήταν παντρεμένος με την Στεφανία Σδράκα το γένος Μπεκοπούλου, αδελφή του Οδυσσέα Μπεκόπουλου κατοίκου Ιωαννίνων, η οποία πέθανε το 1976 μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, και έκτοτε τον καθηγητή Σδράκα φρόντιζε, ως το τέλος της ζωής του, η οικονόμος τους. Ο Σδράκας από το γάμο του με την Στεφανία Μπεκοπούλου δεν απέκτησε απογόνους.

Ευάγγελος Σδράκας

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Σδράκας, ο οποίος πέθανε όταν ο Ευάγγελος ήταν μαθητής στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Ο Ευάγγελος ήταν το τρίτο από τα επτά επιζώντα αδέλφια της οικογένειας Σδράκα, ενώ πέντε ακόμη παιδιά της οικογένειας πέθαναν στη γέννηση ή λίγες μέρες μετά τη γέννηση τους. Ο Ευάγγελος παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας, ενώ φοίτησε και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Τρικάλων, όπου είχε εγκατασταθεί κοντά στον αδελφό της μητέρας του, μετά το θάνατο του πατέρα του Δημητρίου Σδράκα. Μετά από την αποφοίτηση του και ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις εισήλθε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1935 με βαθμό «Άριστα». Μετά την αποφοίτηση του από τη Θεολογική σχολή εργάστηκε ως δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια και ως καθηγητής στην Δευτεροβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση μέχρι τον Ιούλιο του 1935, όταν κατατάχθηκε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.

Πανεπιστημιακή δράση

Ο Σδράκας μετά την απόλυση του από τις τάξεις του στρατού μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου στη Γερμανία όπου παρακολούθησε Φιλοσοφία, Ιστορία της Χριστιανικής Αρχαιολογίας, Ιστορία των Θρησκευμάτων, Ψυχολογία της θρησκείας και Φιλοσοφία της θρησκείας, υπέβαλε διδακτορική διατριβή και ανακηρύχθηκε Διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Στη συνέχεια σπούδασε φιλοσοφία και βυζαντινή τέχνη στην «Deutsche Karls Universitat» στην Πράγα. Το καλοκαίρι του 1939 επέστρεψε στην Ελλάδα και ταξίδεψε στην Ελληνική επαρχία αλλά και στις βαλκανικές χώρες μελετώντας βυζαντινά μνημεία, προκειμένου να συγκεντρώσει υλικό για τη σύνταξη της διδακτορικής του διατριβής με τίτλο «Johannes der Täufer in der kunst des christlichen Ostens», ενώ εργάστηκε για κάποιο διάστημα ως καθηγητής στο ημιγυμνάσιο του Μουζακίου Καρδίτσας . Το 1940 με υποτροφία του Πανεπιστημίου επέστρεψε στη Γερμανία όπου και παρέστη σε τελετή υποδοχής ξένων φοιτητών στην οποία ήταν παρόντες και οι υπουργοί Γιόζεφ Γκαίμπελς και Ρούντολφ Ες της κυβερνήσεως του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος υπό τον Αδόλφο Χίτλερ. Σύμφωνα με τον ιστορικό συγγραφέα Δημοσθένη Κούκουνα ο Σδράκας με την ιδιότητα του δημοσιογράφου ήταν συνεργάτης του Γερμανικού Υπουργείου Προπαγάνδας του Γιόζεφ Γκαίμπελς, όπως και η Σίτσα Καραϊσκάκη, το χρονικό διάστημα πριν την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, δηλαδή την εποχή της παραμονής του Σδράκα στη Γερμανία ως πανεπιστημιακού υποτρόφου. Ως δημοσιογράφος εργάστηκε και τα χρόνια που ακολούθησαν ως την επιστημονική του καταξίωση.

Μετά το 1944 ο Σδράκας ασχολήθηκε με θρησκειολογικές και φιλοσοφικές μελέτες και από το 1952 έως το 1958 εργάστηκε ως καθηγητής και δίδαξε Φιλοσοφία, Χριστιανική Αρχαιολογία και Βυζαντινή Τέχνη στην Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Μπρούκλιν. Το 1959 υπέβαλε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης διατριβή με τίτλο «Ο φυσικός νόμος παρά τοις Στωικοίς και τω Αποστόλω Παύλω» και στις 6 Φεβρουαρίου 1964 εξελέγη και διορίστηκε έκτακτος καθηγητής για τριετή θητεία στην αυτοτελή έδρα της Θρησκειολογίας , ενώ έγινε μόνιμος καθηγητής στις 14 Απριλίου του 1967 και τακτικός καθηγητής στις 22 Απριλίου 1969 με Βασιλικό Διάταγμα διορίστηκε μόνιμος καθηγητής στην ίδια έδρα. Έδωσε τον νενομισμένο όρκο στις 3 Μαΐου του 1969 ενώπιον του υπουργού Βορείου Ελλάδος Γ. Βάλλη και δίδαξε πάνω στον Ισλαμισμό και τις Ανατολικές Θρησκείες. Το Ακαδημαϊκό έτος 1970-71 ο Ευάγγελος Σδράκας εκλέχθηκε Α' Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και για κάποιο χρονικό διάστημα άσκησε καθήκοντα πρυτάνεως για λόγους ασθενείας του εκλεγμένου πρύτανη Ραπτόπουλου ο οποίος υπέβαλλε παραίτηση που έγινε αποδεκτή.

Πρύτανης & Εκκένωση Πολυτεχνικής Σχολής

Στις 22 Αυγούστου του 1972 δημοσιεύθηκε το Διάταγμα με το οποίο πληρώθηκε η θέση του Πρυτάνεως από τον Ευάγγελο Σδράκα, μέχρι της 31ης Αυγούστου του 1973, όταν επανεκλέχθηκε με τεράστια πλειοψηφία σε δεύτερη συνεχόμενη θητεία για το Ακαδημαϊκό έτος 1973-74. Στη διάρκεια της Πρυτανείας του κατάφερε να αναμορφώσει την όψη των κτιριακών εγκαταστάσεων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το οποίο καταξίωσε μεταξύ των άλλων ανώτατων εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Συγκεκριμένα εγκαινίασε και ολοκλήρωσε τεράστιες κτιριακές εγκαταστάσεις, εγκαινίασε και ολοκλήρωσε τις κτιριακές εγκαταστάσεις της Πανεπιστημιουπόλεως, διπλασιάζοντας το σύνολο των Πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων και διασφαλίζοντας την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών. Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973, ο Σδράκας με την ιδιότητα του Πρύτανη, απευθύνθηκε στην Αστυνομική Διεύθυνση της πόλεως και ζήτησε την απομάκρυνση των κομμουνιστών φοιτητών που είχαν καταλάβει τις εγκαταστάσεις της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Παρόντες στην επιχείρηση εκκενώσεως της Σχολής ήταν ο ίδιος ο Πρύτανης, ο εισαγγελέας Παραδέλλης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Παπανικολάου και ανώτατοι αξιωματικοί της Αστυνομικής Διευθύνσεως της Θεσσαλονίκης.

Στις 11:00 το πρωί του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973, ο Σδράκας μίλησε στην έκτακτη συνεδρίαση της συγκλήτου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μεταξύ άλλων και αφού ανέλαβε την ευθύνη για την επιχείρηση της Αστυνομίας στους χώρους της Πολυτεχνικής Σχολής, είπε:
«...Το κτίριον της Πολυτεχνικής Σχολής κατελήφθη υπό πυρήνος 400 ατόμων. Ο πυρήν ούτος ενισχύθη αργότερον υπό φοιτητών έτερων σχολών, συγκροτηθείς εκ 1.000 περίπου ατόμων. Τα άτομα ταύτα κατέλαβαν το κτίριον και προέβησαν εις ενέργειας, αι οποίαι δεν αρμόζουν εις ανθρώπους του 20ού αιώνος. Αφού κατέλαβον το κτίριον και επροξένησαν πολλάς καταστροφάς, είχον σχέδιον να προχωρήσουν και να καταλάβουν και τα άλλα κτίρια του Πανεπιστημίου. Ημείς ήμεθα άοπλοι, εν τελεία απογνώσει. ...{...}... Την 11 μ.μ. εκ της οικίας μου επεκοινώνησα μετά του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως και του Υφυπουργού ΠΔΚΔΜ κ. Σαράντη και εζήτησα την συνδρομήν των, έλαβον δε την απάντησιν ότι δεν δύνανται να έχουν ανάμιξιν και ότι το άσυλον του πανεπιστημίου πρέπει να διατηρηθεί διά παντός τρόπου. Εν συνεχεία επεκοινώνησα μετά του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Σιφναίου, ζητήσας την συνδρομήν του, έλαβον δε την απάντησιν ότι δεν θα πρέπει να επέμβη η αστυνομία και ότι θα ήτο προτιμώτερον να κλείση το Πανεπιστήμιον. Επεκοινώνησα εν συνεχεία μετά του κ. Πρωθυπουργού και τω ανεκοίνωσα ότι κατόπιν των λεχθέντων υπό του κ.Υπουργού Παιδείας θα συγκαλέσω την Σύγκλητον ίνα αποφασίση εν προκειμένω. ...{...}... Ακολούθως περί ώραν 2-3 π.μ. ειδοποιήθην υπό της Αστυνομίας ότι τα πράγματα εκτραχύνονται και ότι η κατάτασις εις το Ε.Μ.Π. είναι άκρως ανησυχητική. Κατόπιν τούτου ήλθον εις το Πανεπιστήμιον και ηναγκάσθην να καλέσω την αστυνομίαν να αποκαταστήση την τάξιν. Προς τούτο έδωσα εις τον Αστυνομικόν Διευθυντήν ιδιοχείρως σχετικήν αίτησιν. Εν συνεχεία μετέβημεν επί τόπου μετά του κ. Εισαγγελέως και των άλλων αρχών. Ο Εισαγγελεύς, ως πραγματικός πατήρ, με πόνον και πάθος, προέτρεπε τους φοιτητάς να εκκενώσουν το κτίριον προς όφελός των. Με την προσωπικήν ημών εμφάνισιν και με τας παρακλήσεις επετύχαμεν να εξέλθουν ησύχως. Ουδείς εκ των αστυνομικών εχειροδίκησεν ούτε έγινε χρήσις όπλων. Ηλθον και μερικά άρματα μάχης προς εκφοβισμόν. Ήκουσα ότι συνελήφθησαν περί τα 15-20 άτομα. ...{...}... Η επιτυχία ήτο ότι εξεβλήθησαν του κτιρίου αναιμάκτως και ησύχως....».

Η σταθμισμένη απόφαση του καθηγητή Σδράκα, την οποία του επέβαλλε η υποχρέωση του να διασφαλίσει την περιουσία του πανεπιστημιακού ιδρύματος στο οποίο ήταν εκλεγμένος Πρύτανης, η αίσθηση καθήκοντος που τον διακατείχε, η υποχρέωση της εφαρμογής του νόμου που είχε παραβιασθεί και της τάξεως που είχε διασαλευθεί, αποτέλεσε σημείο τριβής σε βαθμό που τα επόμενα χρόνια οι αντίπαλοι του προσπάθησαν να του προσάψουν, δίχως την παραμικρή επιτυχία, τον χαρακτηρισμό «Πρύτανης των Τανκς».

Μεταπολίτευση

Το 1974, μετά την πτώση του καθεστώτος του Δημητρίου Ιωαννίδη και την αποκαλούμενη «μεταπολίτευση», ο καθηγητής Σδράκας με την ιδιότητα του Πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υποδέχθηκε, στις 21 Αυγούστου του 1974 σε εθιμοτυπική επίσκεψη, τον Νικόλαο Λούρο, Υπουργό Παιδείας της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη συζήτηση που ακολούθησε με θέμα την αυτοτέλεια των πανεπιστημίων και το όριο ηλικίας των καθηγητών, ο Σδράκας αφαίρεσε το λόγο από τον Δημήτριο Μαρωνίτη, συνεργάτη του υπουργού Παιδείας λέγοντας «απαγορεύω στον υφηγητή Μαρωνίτη να μιλήσει..». Στη συνέχεια διέκοψε τον υπουργό Νικόλαο Λούρο ενώ όταν ο υφυπουργός Δημήτριος Τσάτσος εξέφρασε την πρόθεση του να αποχωρήσει, για να διευκολύνει τη συζήτηση, ο πρύτανης δήλωσε ότι θα χαρεί αν πραγματοποιηθεί η αποχώρηση, ενώ διαμήνυσε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να υποβάλλει παραίτηση.

Παραπομπή & Απόλυση

Στις 27 Ιουνίου του 1975 ο καθηγητής Σδράκας που είχε παραπεμφθεί στο Ειδικό Πειθαρχικό Συμβούλιο της Συγκλήτου για απρεπή συμπεριφορά προς την προϊσταμένη του αρχή στο πρόσωπο του Υπουργού Παιδείας Νικολάου Λούρου. Στο απολογητικό υπόμνημα που υπέβαλλε μέσω του δικηγόρου του αναφέρει: «...επιτέλεσα εθνικόν έργον... {...}... το Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον επί της πρυτανείας μου απέβη τηλαυγής φάρος και προπύργιον της τάξεως, του νόμου, της προόδου αλλά και του Εθνικισμού... {...}... η επέμβασις δεν εγένετο. Συνεπώς το πανεπιστημιακόν άσυλον, παρ' ότι τούτο είχε καταλυθεί υπό των αναρχικών φοιτητών, δεν κατελύθη...». Παράλληλα, στο υπόμνημα του αρνήθηκε την κατηγορία ότι εξυμνούσε το καθεστώς της 21ης Απριλίου δηλώνοντας ότι «...ουδόλως έπραττον τούτο, αλλά εξέφραζον την βαθείαν ευγνωμοσύνην του Ιδρύματος προς την Επανάστασιν..». Μετά την απολογία του ο καθηγητής Σδράκας τιμωρήθηκε με την ποινή της εξαμήνου διαθεσιμότητος, υπό την πίεση των πάσης κομματικής αποχρώσεως εντύπων της Θεσσαλονίκης αλλά και των κομμουνιστικών φοιτητικών, κι όχι μόνο, συλλόγων

Τον Οκτώβριο του 1974, σε απογευματινή εφημερίδα των Αθηνών δημοσιεύθηκε φωτογραφία του καθηγητή Σδράκα, ο οποίος ευρισκόμενος με μεταπτυχιακή υποτροφία στη Γερμανία, συνόδευε τους Γιόζεφ Γκαίμπελς και Ρούντολφ Ες το 1940, στη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα που τον φιλοξενούσε. Στις 24 Απριλίου του 1975 ο καθηγητής Ευάγγελος Σδράκας παραπέμφθηκε στο 18μελές Πειθαρχικό συμβούλιο του Πανεπιστημίου. Στην απολογία του χαρακτήρισε τις εναντίον του κατηγορίες «...δημιουργήματα τρόμου και απειλής» και τις απέδωσε στο «...ήκιστα εθνικού περιεχομένου επικρατούν σήμερα κλίμα», όμως κατά το διαμορφωμένο κλίμα της εποχής τιμωρήθηκε με την ποινή της οριστικής απολύσεως από τη θέση του καθηγητού. Στις 3 Οκτωβρίου του 1975 ο Σδράκας ζήτησε να συσταθεί ειδικό πειθαρχικό συμβούλιο που θα το αποτελούσαν δικαστές αρεοπαγίτες και παλαιοί καθηγητές το οποίο θα έκρινε τις περιπτώσεις των 200 περίπου καθηγητών που απολύθηκαν μετά το 1974 από τις έδρες τους στα Πανεπιστήμια.

Δικαστικές εμπλοκές

Στις 19 Ιουνίου 1976 κατέθεσε ως μάρτυρας υπερασπίσεως στη δίκη των αστυνομικών που ήταν κατηγορούμενοι για την εκκένωση της Πολυτεχνικής σχολής τον Νοέμβριο του 1973 και δήλωσε στο δικαστήριο: «....ατενίζω με λύπη τους κατηγορουμένους και θα ήθελα να είμαι στη θέση τους...», ενώ στις 25 του ίδιου μήνα κατέθεσε ως μάρτυρας υπερασπίσεως της Δέσποινας Παπαδοπούλου στην δίκη για την υπόθεση της δήθεν αργομισθίας της. Απευθυνόμενος στους δικαστές ο Σδράκας είπε: «...Γνώριζα την κα Παπαδοπούλου από τις ποικίλες δραστηριότητες της και από τα έργα φιλανθρωπίας της. Όπου πήγαινε τη συνόδευαν χειροκροτήματα, άνθη και χειροφιλήματα. Πολλοί από τους συναδέλφους μου, διακεκριμένοι επιστήμονες, χειροφιλούσαν την κα Παπαδοπούλου, αλλά τώρα ανήκουν στην χορεία των αντιστασιακών...».

Στις αρχές Ιουλίου 1976, ο Γιώργος Λεονάρδος κάτοικος Θεσσαλονίκης κατέθεσε στις ανακριτικές αρχές την ύπαρξη παρακρατικής οργανώσεως με το όνομα «Αράχνη», που δήθεν διαδραμάτισε ρόλο στην υπόθεση του ατυχήματος του Αλέξανδρου Παναγούλη. Ο Λεονάρδος ενέπλεξε στην υπόθεση τον καθηγητή Σδράκα καθώς και τον εθνικιστή πρώην βουλευτή Νικόλαο Φαρμάκη, προσωπικό φίλο του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Ο Σδράκας κλήθηκε και κατέθεσε στον ανακριτή τον ίδιο μήνα και διέψευσε ότι συμμετείχε σε οποιαδήποτε τέτοιου είδους οργάνωση καθώς και ότι γνώριζε τον καταγγέλοντα, τον οποίο και καταμήνυσε. Στις 27 Ιουλίου 1977 δημοσιεύθηκε το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών με το οποίο απαλλάχθηκε για την υπόθεση της οργανώσεως «Αράχνη», η οποία χαρακτηρίστηκε ανύπαρκτη από τους δικαστές. Τον Οκτώβριο του 1977 και εν όψει των εθνικών εκλογών του Νοεμβρίου του ίδιου έτους ο καθηγητής Σδράκας εντάχθηκε ως μέλος στο κόμμα «Εθνική Παράταξις» και συμμετείχε στην επιτροπή αγώνος του νομού Θεσσαλονίκης.

«Ελληνική Αμνηστία»/ «Εθνική Παράταξις»/ «Ε.Π.ΕΝ.»

Το 1979 ιδρύθηκε η οργάνωση «Ελληνική Αμνηστία» στην οποία τέθηκε επικεφαλής ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Λεωνίδας (ο Παρασκευόπουλος), ο καθηγητής Σδράκας, με στενό του συνεργάτη τον Αιτωλοακαρνάνα Κωνσταντίνο Μήτσου, Στρατηγό ε.α. της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, γνωστό από τις συκοφαντικές και αστήρικτες κατηγορίες που του αποδόθηκαν στην υπόθεση του τροχαίου δυστυχήματος του Γρηγόρη Λαμπράκη. Η οργάνωση είχε ως μέλημα της την αποφυλάκιση των αξιωματικών που παρέμεναν έγκλειστοι στις φυλακές για την συμμετοχή τους στο καθεστώς της 21ης Απριλίου του 1967 και ασχολήθηκε με την ενημέρωση των Ελλήνων για τις μη σύννομες κατηγορίες που οδήγησαν τους αξιωματικούς στην δίκη, μέσω συγκεντρώσεων και ανακοινώσεων στον Ελληνικό και παγκόσμιο τύπο. Ο Σδράκας όπως και ο Κωνσταντίνος Μήτσου ήταν οι βασικοί ομιλητές στη τεράστια συγκέντρωση που διοργανώθηκε από την «Ελληνική Αμνηστία», το πρωί της Κυραικής 12 Νοεμβρίου 1979, στον ανοικτό χώρο μπροστά από τον κινηματογράφο «Ηλύσια» στη Θεσσαλονίκη. Εναντίον των 26 διοργανωτών της εκδηλώσεως, μεταξύ τους ο Σδράκας, ο Μήτσου αλλά και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Λεωνίδας (ο Παρασκευόπουλος), ασκήθηκε δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων, όμως αθωώθηκαν με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, τον Νοέμβριο του 1980, και δεν παραπέμφθηκαν σε δίκη. Ανάλογες συγκεντρώσεις με κεντρικό ομιλητή τον καθηγητή Σδράκα διοργανώθηκαν σε μια σειρά από πόλεις της Μακεδονίας, της Θράκης και της Θεσσαλίας. Μετά την ίδρυση του κόμματος «Εθνική Πολιτική Ένωσις», [«Ε.Π.ΕΝ.»], το οποίο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία και διάγγελμα του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο καθηγητής Σδράκας εκλέχθηκε ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του κόμματος.

Συγγραφικό έργο

• «Die Stoische philosophie: im Kampf gegen die Sturme des Lebens», το 1948, Munchen: «Schnell & Steiner»,
  

  Βιβλιοκριτική
• «Η Στωική φιλοσοφία εις τας συμφοράς του βίου», Απρίλιος 1951, Τυπογραφείον «Ανδρέου Σιδέρη», 1990 εκδότης «Νέα Θέσις», Ιούλιος 1996 εκδόσεις «Μαίανδρος», έργο που κυκλοφόρησε και στη Γερμανική γλώσσα.
• «Lukrez: trost der Menschheit», Munchen: «M. Hueber», το 1953,
• «Ο Μέγας Αλέξανδρος ως Υιός του Θεού Άμμωνος Διός», το 1953, Νέα Υόρκη, το 1971 στην Αθήνα, Δεκέμβριος 1995, εκδόσεις «Κυρομάνος»,
• « Ο Μέγας Αλέξανδρος. Το θαύμα των αιώνων», το 1953, Νέα Υόρκη, Μάϊος 1996, εκδόσεις «Μαίανδρος».

Για τον καθηγητή Σδράκα ο Αλέξανδρος «...εγένετο ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος συνελάµβανε την ιδέαν µίας παγκοσµίου πολιτείας. Ο σκοπός της εξορµήσεως δεν ήτο η ένωσις των Ελλήνων ούτε η τιµωρία ...{...}... των βαρβάρων, αλλά η υπαγωγή όλων των ανθρώπων της γης υπό µίαν ενιαίαν και ισχυράν διοίκησιν, υπό τον αυτόν νόµον ήτοι τον νόµον της ηθικής...», όμως παρατηρεί ότι «..υπέκυπτεν εις την ασιατικήν ζωήν ...{...}... εσηµειούτο ...{...}... µετατροπή των πολιτικών φρονηµάτων του, των θρησκευτικών πεποιθήσεων και της εν γένει στάσεώς του έναντι των λαών της Ασίας....».

• «Η Θεσσαλία του Ιάσονος», το 1954,
• «Ο φυσικός νόμος παρά τοις στωικοίς και τώ Αποστόλω Παύλω», το 1960, Εκδότης «Μ. Τριανταφύλλου»,
• «Η κατά του Ισλάμ πολεμική των Βυζαντινων Θεολόγων», το 1961, Εκδότης «Μ. Τριανταφύλλου»,
• «Αι περί ειμαρμένης αντίληψεις εν τη αρχαιότητι», το 1962, Εκδότης «Μ. Τριανταφύλλου,
• «Εγχειρίδιον ιστορίας των θρησκευμάτων», το 1966,
• «Ο χορός εν τη θρησκευτική ζωή των ανθρώπων», το 1966, Τυπογραφείο «Σ. Ν. Γεωργιάδη»,
• «Σαμανισμός: εθιμικόν φαινόμενον ή στοιχείον της θρησκευτικής ζωής των κατά φύσιν ζώντων λαών», το 1968,
• «Φιλοσοφία της θρησκείας: Κατά τας πανεπιστημιακάς παραδόσεις προς τους φοιτητάς της Θεολογικής Σχολής του 4ου έτους», το 1969,
• «Η ζωή μου εν Θεσσαλονίκη», το 1977, Αυτοβιογραφία του Ευαγγέλου Σδράκα,
• «Ο Αδόλφος Χίτλερ: η δραματική εμφάνισις και το τραγικόν τέλος του», το 1987, εκδόσεις «Μαίανδρος».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Εφημερίδα «Ελληνόπυργος», αριθμός φύλλου 101, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2001
• Μάιος 1974-Κατάθεση στεφάνου από τον Πρύτανη Ευάγγελο Σδράκα Τελετή ενάρξεως φοιτητικής εβδομάδας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
• Έργα του Ευάγγελου Σδράκα

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Αξιωματικοί (επαναστάτες) 21η Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος - (Primus inter pares) Στυλιανός Παττακός Νικόλαος Μακαρέζος Σκαρμαλιωράκης Αντώνιος Αγγελής Οδυσσέας Ασλανίδης Κωνσταντίνος Γκαντώνας Νικόλαος Ζαγοριαννάκος Δημήτριος Ζωιτάκης Γεώργιος Θεοφιλογιαννάκος Θεόδωρος Καραμπέρης Στέφανος Καρύδας Κωνσταντίνος Κωτσέλης Πέτρος Λαδάς Ιωάννης Λάζαρης Ιωάννης Λέκκας Αντώνιος Μέξης Αντώνιος Μπαλόπουλος Μιχαήλ Ντερτιλής Νικόλαος Παπαδόπουλος Χρ. Κώστας Παππάς Ηλίας Πατίλης Δημήτριος Πετάνης Νικόλαος Ρουφογάλης Μιχαήλ Σπαντιδάκης Γρηγόριος Σταματελόπουλος Δημήτριος Χατζηπέτρος Αλέξανδρος 25η Νοεμβρίου 1973 Ιωαννίδης Δημήτριος Γκιζίκης Φαίδων Αξιωματικοί Γουνελάς Μιχαήλ Μητρέλης Κωνσταντίνος Μήτσου Κωνσταντίνος Μπόλαρης Παρασκευάς Νάτσινας Αλέξανδρος Δολοφονημένοι Μάλλιος Ευάγγελος Μπάμπαλης Πέτρος Πολιτικά πρόσωπα Παπαδοπούλου Δέσποινα Πρωθυπουργοί Κόλλιας Κωνσταντίνος Γεώργιος Παπαδόπουλος Σπυρίδων Μαρκεζίνης Υπουργοί Βοβολίνης Κωνσταντίνος Γεωργαλάς Γεώργιος Δενδρινός Ανδρέας Δημητριάδης Χρύσανθος Δημόπουλος Άρης Κυριακόπουλος Ηλίας Μανωλόπουλος Παύλος Ματθαίου Αλέξανδρος Μίχαλος Χρήστος Ξυδόπουλος Ιωάννης Παναγιωτάκης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Θεοφύλακτος Πάτρας Λουκάς Πιπινέλης Παναγιώτης Σιφναίος Παναγιώτης Σιώρης Νικήτας Τοτόμης Παύλος Τσάκωνας Δημήτριος Τσουκαλάς Άγγελος Χολέβας Ιωάννης Υποστηρικτές Αλφαντάκης Γεώργιος Δήμας Φώτιος Δημόπουλος Δημήτριος Γαϊτανάρος Λυκούργος Κωνσταντόπουλος Σάββας Μανωλάκος Μάνος Πλεύρης Κωνσταντίνος Φαρμάκης Νικόλαος 25η Νοεμβρίου 1973 Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος Διάφορα πρόσωπα Επίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' (Κοτσώνης) Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (Τίκας) Μητροπολίτες Μητροπολίτης Αμβρόσιος Καλαβρύτων Μητροπολίτης Λεωνίδας Θεσσαλονίκης Θεολόγοι Κούρκουλας Κωνσταντίνος Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί καθηγητές Κατσαντώνης Αλέξανδρος Μαρινάτος Σπυρίδων Μπουμπουλίδης Φαίδων Σδράκας Ευάγγελος Χρήστου Παναγιώτης

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org