Νικόλαος Φαρμάκης

Ο Νίκος Φαρμάκης Έλληνας εθνικιστής, οικονομολόγος, σημαντικός επιχειρηματίας με διεθνείς διασυνδέσεις και πολιτικός, υποστηρικτής του θεσμού της Βασιλείας, που διατέλεσε βουλευτής του κόμματος «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις», [«Ε.Ρ.Ε.»], και υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου, πριν αλλά και μετά την επικράτηση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1929 στην Αθήνα όπου και πέθανε στις 7 Αυγούστου 2017. Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε την Τρίτη 8 Αυγούστου από το Α' νεκροταφείο Αθηνών όπου και τάφηκε.

Συνοπτικές πληροφορίες
Νικόλαος Ιων. Φαρμάκης
Γέννηση: 24 Οκτωβρίου 1929
Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)
Σύζυγος: Νίτα Σινιόσογλου (α' γάμος) Annita Zakar (β' γάμος)
Τέκνα: Μαρίνα, Επαμεινώνδας
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Οικονομολόγος, Επιχειρηματίας, Βουλευτής
Θάνατος: 7 Αυγούστου 2017
Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)

Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία με την Νίτα Σινιόσογλου, κόρη του βιομηχάνου Συμεών Σινιόσογλου τότε προέδρου στου Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Ο γάμος του διήρκησε λίγο καιρό και καρπός του ήταν η κόρη του Μαρίνα Φαρμάκη. Χρόνια αργότερα ο Νίκος Φαρμάκης παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με την Annita Zakar, μετέπειτα Πετροπούλου, από την οποία το 1972 έγινε πατέρας ενός γιού, του Επαμεινώνδα Φαρμάκη, που διατέλεσε εκτελεστικός διευθυντής του κοινωφελούς «Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» κι είναι ο ιδρυτής της Μ.Κ.Ο. «HumanRights360», που το 2022 απασχόλησε τις οικονομικές αρχές για ζητήματα διαφθοράς και καταχρήσεων.

Βιογραφία

Πρόγονοι Νικολάου Φαρμάκη

Ο Νίκος Φαρμάκης ήταν απόγονος και μέλος ιστορικής οικογένειας αγωνιστών από την πρώην επαρχία Ναυπακτίας στο νομό Αιτωλοακαρνανίας, με μεγάλη συνεισφορά στον Εθνικό απελευθερωτικό αγώνα της επαναστάσεως κατά των Τούρκων το 1821 και στη συνέχεια στην πολιτική ζωή της Ελλάδος. Ο πρόγονος του οπλαρχηγός Ιωάννης Φαρμάκης πολέμησε στο Χάνι της Γραβιάς στο πλάι του Οδυσσέα Ανδρούτσου και αργότερα έγινε βουλευτής επί βασιλείας του Όθωνος. Το επώνυμο της οικογένειας οφείλεται στους συμπολεμιστές του οπλαρχηγού που τον αποκαλούσαν Φαρμάκη λόγω της ευστοχίας των βολών του στις μάχες.

Παππούς του Νικολάου Φαρμάκη ήταν ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Ιωάννης Φαρμάκης που είχε εκλεγεί στην Α' Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και στην Ε' Αναθεωρητική Βουλή (1910-1911). Επανεκλέχθηκε βουλευτής στις εκλογές του 1912 όμως κατετάγη ως απλός στρατιώτης και συμμετείχε στη μάχη των Γιαννιτσών, τον Οκτώβριο του 1912, όπου τραυματίσθηκε από βλήμα τυφεκίου μάουζερ στο κεφάλι, 200 μέτρα πέρα από το τζαμί που υπήρχε στα Γιαννιτσά και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στο νοσοκομεία που είχε στηθεί στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Επανεκλέχθηκε βουλευτής στις εκλογές του 1915 ενώ στρατεύθηκε -εκ νέου- εθελοντικά κατά το διάστημα από το 1915 έως το 1920.

Οικογένεια Νικολάου Φαρμάκη

Πατέρας του ήταν ο Επαμεινώνδας Φαρμάκης, που πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 ως Διοικητής του Ουλαμού προστασίας του τότε Διαδόχου Κωνσταντίνου Α'. Στη συνέχεια ο Επαμεινώνδας Φαρμάκης τοποθετήθηκε πολιτικός διοικητής του νομού Σερρών όπου γνώρισε το στρατιωτικό Διοικητή Γεώργιο Κονδύλη με τον οποίο ανέπτυξε στενή φιλική σχέση και αργότερα ο Κονδύλης έγινε νονός του Νικόλαου Φαρμάκη.

Σπουδές

Ο Νικόλαος παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως στην Σχολή Μακρή στην Αθήνα, όπου μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετέπειτα πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, υιός του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη. Το 1943 ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο όταν η καθηγήτρια των ιταλικών τον χτύπησε με το χάρακα της επειδή δεν ήξερε το μάθημα. Ο Νίκος ανταπέδωσε το χτύπημα και μετά από καταγγελία της καθηγήτριας συνελήφθη και οδηγήθηκε στην καραμπινιερία, στην οδό Αμερικής, όπου τον χτύπησαν με στρατιωτικές ζώνες. Η Ασπασία Μαυρομιχάλη, η πρώτη γυναίκα του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, ήταν φίλη με την μητέρα του Φαρμάκη και με την παράκληση της και τη μεσολάβηση του Δημητρίου Ράλλη, γιου του κατοχικού πρωθυπουργού, ο Φαρμάκης αφέθηκε ελεύθερος, όμως ο Νικόλαος Λούβαρις, ο τότε Υπουργός Παιδείας, επέβαλε στο Φαρμάκη ποινή αποβολής ενός έτους από τα μαθήματα.

Κατοχή & Αντιστασιακή δράση

Το 1943, στον κήπο του Ζαππείου, ο Φαρμάκης δέχθηκε σχετική πρόταση από τον εύελπι Ηλία Ρογκάκο και εντάχθηκε ως μέλος στην Οργάνωση «Χ» του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα. Ο Όμηρος Παπαδόπουλος, ο υπαρχηγός της οργανώσεως και στενός συνεργάτης του Γρίβα, αρχικά του ανέθεσε καθήκοντα αγγελιοφόρου της οργανώσεως. Σχετικά με την επίθεση των ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ. στο φυλάκιο που βρίσκονταν περίπου 40 ένοπλοι χίτες στην οδό Σόλωνος 142, ο Φαρμάκης αναφέρει:

«....Η επίθεσις εναντίον του φυλακίου μας ήρχισεν την 4-12-1944 και εσυνεχίσθη συνεχώς μέχρι την 8-12-1944. Την 8-12-1944 το απόγευμα διεπιστώθη η πλήρης έλλειψις πυρομαχικών, τροφίμων, ύδατος, αι δε απώλειαι ήσαν άνω του 50% της δυνάμεως (νεκροί και τραυματίαι). Διετάχθη από τηλεφώνου η εκκενωσις του φυλακίου κατά τη διάρκεια της νυκτός. Από ‘‘ταράτσα εις ταράτσα’’ απεχώρησε το μεγαλύτερον τμήμα της φρουράς. Τόσον εγώ όσο και οι ελαφρώς τραυματίαι επρόκειτο να αποχωρήσουμε τελευταίοι. [...] ακούσαμε ένα Αγγλικό ελαφρύ άρμα, το οποίον είχε σταματήσει τυχαίως εμπρός από την είσοδο και έβαλε εναντίον των ΕΛΑΣιτών εις την απέναντι οικίαν. [...] Ανοίξαμε την έξω πόρτα την σιδερένια της πολυκατοικίας και σπεύσαμε προς το άρμα (carrier) φωνάζωντας ‘‘Royalists, Royalists help’’. Μας ανέβασαν στο άρμα και φύγαμε από πλατεία Κάνιγγος, Ακαδημίας, Κοραή όπου ήτο το Αγγλικό φρουραρχείον....» .

Ο Φαρμάκης σε συνέντευξη του ανέφερε ότι ανακρίθηκε στο Φρουραρχείο Αθηνών και ρωτήθηκε αν ήθελε να βοηθήσει τους Άγγλους στις εκκαθαρίσεις της Αθήνας. Μετά τη θετική του απάντηση, του δόθηκε στολή Βρετανού αλεξιπτωτιστή και στρατολογήθηκε στην 5th Batalion of the 2nd Paratroop Brigade έως την 5η Ιανουαρίου 1945. Όπως αναφέρει σε συνέντευξη του θεωρεί, σχετικά με την Οργάνωση «Χ», ότι το χρονικό διάστημα της ιδρύσεως της:

«....δεν υπήρχε θέμα να κάνεις αγώνα εναντίον των Γερμανών αλλά υπήρχε θέμα μετά την αποχώρηση των Γερμανών τι θα γίνει. Μας λέει ο Γρίβας «η Ελλάδα θα κουμμουνιστικοποιηθεί και εμείς πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μη γίνει αυτό»...». Ο Φαρμάκης θεωρούσε τα Δεκεμβριανά γεγονότα «έργο του Κ.Κ.Ε.» και υποστήριζε ότι «...η Αστυνομία είχε διαβρωθεί από το ΕΑΜ. Τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα άνοιξαν από μέσα και μπήκαν να τα καταλάβουν οι αριστεροί..».

Μετακατοχική δραστηριότητα

Πανεπιστημιακές σπουδές

Ο Νίκος Φαρμάκης στα γυμνασιακά του χρόνια συζητούσε με τους επιστήθιους φίλους και συμμαθητές του Παύλο Μελά, εγγονό του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά, και Γιώργο Κετσέα, να δώσουν εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων, θέση που συναντούσε τη σφοδρή αντίδραση της μητέρας του με την επιμονή της οποίας το 1947 ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με το πλοίο «Νέα Ελλάς» που εκτελούσε τη γραμμή Πειραιάς-Νέα Υόρκη. Για έξι μήνες παρακολούθησε μαθήματα σε ειδικό σχολείο προετοιμασίας, [prepschool], και στη συνέχεια σπούδασε Business Administration με ειδικότητα Finance of Industry, ενώ τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και το καλοκαίρι ταξίδεψε από το Πρόβιντενς, όπου ήταν η έδρα του πανεπιστημίου, στη Νέα Υόρκη.

Στράτευση & συμμοριοπόλεμος

Με διαταγή του Αλέξανδρου Παπάγου που αφορούσε όλους τους Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό υποχρεώθηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα και κατατάχθηκε στον Ελληνικό Στρατό. Η εκπαίδευση του λόγω της κρίσιμης καταστάσεως εξαιτίας της κομμουνιστικής ανταρσίας συμπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε μετά από τρεις μήνες στη Σχολή Πεζικού στη Σύρο και τρεις μήνες στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στο 107 Σύνταγμα Πυροβολικού, με τον βαθμό του έφεδρου ανθυπολοχαγού, το οποίο στρατοπέδευε σε αντίσκηνα στα Κρούσια Όρη, μια διχάλα οροσειράς που περνάει στη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία. Αποστολή του Συντάγματος ήταν να εκκαθαρίζει όποιον ένοπλο προσπαθούσε να περάσει τα σύνορα. Εκεί υπηρέτησε επί σχεδόν είκοσι μήνες και κατόπιν μετατέθηκε στο 2ο Επιτελικό γραφείο στο 2ο Επιτελικό Γραφείο του Γ.Ε.Σ., [Γενικό επιτελείο Στρατού], απ’ όπου αποσπάστηκε στο επιτελείο του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου. Λίγο καιρό αργότερα του ανατέθηκαν καθήκοντα υπασπιστή του τότε Υπουργού Εθνικής Αμύνης Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Συνολικά υπηρέτησε στρατιωτική θητεία σαράντα δύο μηνών.

Επιχειρηματική δράση

Μετά την λήξη του συμμοριτοπολέμου εργάστηκε στην εταιρεία ελαστικών ΕΘΕΛ, όπου με δική του πρωτοβουλία συνέταξε μια μελέτη για την εγκατάσταση βιομηχανίας παραγωγής ελαστικών αυτοκινήτων. Την μελέτη του αποδέχθηκε ο Αλμπέρτο Πιρέλι, της ομώνυμης Ιταλικής εταιρείας ελαστικών, ο οποίος το 1958 του ανέθεσε να βρει τον χώρο, να κτίσει το εργοστάσιο, να προσλάβει προσωπικό, να εγκαταστήσει τα μηχανήματα και να το παραδώσει στην Pirelli. Η εργασίες υλοποιήσεως της μελέτης ολοκληρώθηκαν το 1961, όταν έγιναν τα εγκαίνια του εργοστασίου και στη συνέχεια ο Φαρμάκης διορίστηκε εντεταλμένος σύμβουλος της εταιρείας ελαστικών «Πιρέλλι» [Ρirelli] στην Ελλάδα. Στενοί του φίλοι ήταν μεταξύ άλλων ο Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί Β', ο τελευταίος Σάχης της Περσίας τα συμφέροντα του οποίου εκπροσωπούσε στην Ευρώπη και την Αμερική ο Νίκος Φαρμάκης, καθώς και ο γερουσιαστής Έντουαρντ Κένεντι, για τον οποίο διοργάνωσε ολονύκτιο γλέντι, όταν ο γερουσιαστής είχε επισκεφθεί την Αθήνα. Το όνομα του αναφέρθηκε σε επιστολή του Ιωάννη Φαντάκη και με βάση αυτή κλήθηκε και κατέθεσε ως μάρτυρας στην προανάκριση για την υπόθεση των κατηγορουμένων αξιωματικών στη δίκη για την οργάνωση «Ασπίδα» και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το κόμμα «Ένωσις Κέντρου», δια του βουλευτή της Ιωάννη Αλευρά, κατήγγειλε ότι ο Φαρμάκης κατευθύνει τις ανακρίσεις για την υπόθεση. Ο Φαρμάκης με τη σειρά του επιτέθηκε στο βουλευτή Αλευρά αναφέροντας ότι ο αδελφός του είναι λιποτάκτης λοχαγός του Ελληνικού Στρατού που είχε καταφύγει στις τότε κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες βρίσκονταν υπό την επιρροή της κομμουνιστικής Ενώσεως Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Μετά την αποτυχία του να εκλεγεί βουλευτής επέστρεψε στον ιδιωτικό τομέα και προσελήφθηκε ως σύμβουλος του Μποδοσάκη σε θέματα Μέσης Ανατολής. Στη συνεχεία άνοιξε την αγορά πετρελαίου του Ιράκ και συνεργάστηκε με τον Σταύρο Νιάρχο, ο οποίος αγόραζε πετρέλαιο για το διυλιστήριο και για μεταπώληση. Το 1973, ο Φαρμάκης είχε εκπονήσει μελέτη για λογαριασμό της Αυστριακής εταιρείας «Στάγιερ», η οποία αναφέρονταν την κατασκευή εργοστασίου ελαφρών όπλων στην Αθήνα, ενώ το Σεπτέμβριο του 1974 πήγε στη Βιέννη για να παρακολουθήσει, με εντολή πελάτη του, το συνέδριο των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Ο Φαρμάκης, που σύμφωνα με την εφημερίδα «Παραπολιτικά» υπήρξε για δεκαετίες μέλος της «Αθηναϊκής Λέσχης» και μια από τις αγαπημένες του συνήθειες ήταν να γευματίζει κάθε μεσημέρι στο εστιατόριο της Λέσχης στο κτίριο της οδού Πανεπιστημίου, ασχολήθηκε με το εμπόριο πετρελαίου στη Μέση Ανατολή, εκπροσωπώντας μεγάλες αλλοδαπές εταιρίες έως το 2012.

Πολιτική δράση

Επιστολή Φαρμάκη

Ο Νικόλαος Φαρμάκης διατέλεσε επικεφαλής της «Οργανώσεως Εθνικής Νεολαίας», [«Ο.Ε.Ν.»] η οποία δρούσε παράλληλα με το «Σώμα Ελπιδοφόρων Νέων» [«Σ.Ε.Ν.»]. Aποδέχθηκε πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή την οποία του μετέφερε ο Τάκος Μακρής, προσωπικός του φίλος που τότε ήταν υπουργός, προκειμένου να πολιτευθεί με το κόμμα «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις», όμως αντιτάχθηκε στην πιθανότητα να πολιτευθεί στην Β' εκλογική περιφέρεια Αθηνών, επέμενε και ακολουθώντας την παράδοση της οικογενείας του, καθώς πέντε πρόγονοι του είχαν εκλεγεί βουλευτές της επαρχίας Ναυπακτίας του νομού Αιτωλοακαρνανίας, πολιτεύτηκε και εκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας στις εθνικές εκλογές

• της 29ης Οκτωβρίου 1961, όταν εκλέχθηκε τέταρτος στη σειρά του κόμματος του καθώς συγκέντρωσε 9.066 ψήφους , καθώς και στις εθνικές εκλογές
• της 3ης Νοεμβρίου 1963, όταν μετά την ήττα του Καραμανλή και παρά την μεγάλη πτώση των εκλογικών ποσοστών του κόμματος, εκλέχθηκε τέταρτος σε σειρά και συγκέντρωσε 6.847 ψήφους .

Τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1963 πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και είχε συναντήσεις με παράγοντες της Ελληνικής ομογένειας καθώς και με υψηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους, στους οποίους επισήμανε την ανάγκη παροχής βοήθειας στην Ελλάδα. Τον Μάρτιο του 1963 συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Ελληνικής βουλής στη σύσκεψη της πολιτικής επιτροπής των Κοινοβουλίων του Νοτιοανατολικού Συμφώνου η οποία διεξήχθη στο Παρίσι .

Μανώλης Γλέζος

Μιλώντας στη Βουλή, στη συνεδρίαση της Τρίτης 16 Σεπτεμβρίου 1963, ο Φαρμάκης αναφέρθηκε στον Μανώλη Γλέζο, στέλεχος του κόμματος «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά» [«Ε.Δ.Α.»], κατάγγειλε ότι:

«...ο κατάδικος Γλέζος, καταδικασθείς επί κατασκοπεία, έλαβε χάριν και εξήλθε των Φυλακών, προβάς εις τας προδοτικάς δηλώσεις εν Μόσχα περί υπάρξεως Μακεδονικού ζητήματος. Προκαλεί έκπληξιν το γεγονός ότι, μετά τας προδοτικάς αυτάς δηλώσεις, δεν συνέβησαν δυο τινά: Ή η κυβέρνησις έπρεπε ν’ αφαίρεση το διαβατήριον τού Γλέζου ή έπρεπεν, αφ’ ής επανήλθεν εις Ελλάδα να συλληφθή. Διότι ένας άνθρωπος καταδικαστείς επί κατασκοπεία, είναι ύποπτος φυγής. Η Ελλάς όμως είναι χώρα των θαυμάτων: Διότι, ενώ ο κατάσκοπος Γλέζος είναι ελεύθερος, οργανώνει συγκεντρώσεις και προβαίνει εις δηλώσεις μεταδιδόμενας ραδιοφωνικώς, από την άλλην πλευράν σύρονται εις τας φυλακάς Ανώτατα στελέχη της Χωροφυλακής. Παρήλθεν ένας μήνας από τότε που έκαμε τας προδοτικάς δηλώσεις ο Γλέζος. Ο κ. πρωθυπουργός είπεν ότι αύται αι δηλώσεις εγένοντο, και εγώ έχω ιδιαιτέρας πληροφορίας ότι έδημοσιεύθησαν εις δύο εφημερίδας και επί ένα μήνα τηρείται άκρα μυστικότης τι πρόκειται να συμβή με αυτόν τον προδότην. Αυτός είναι ελεύθερος νά προκαλή. Εάν λοιπόν ευρεθή ένας Έλλην, λόγω αυτής της προκλήσεως, να προβή εις μίαν πράξιν βίας, την ευθύνην θα έχη η κυβέρνησις. 
Αυτή η βραδύτης είναι αδικαιολόγητος, δεδομένου ότι δεν πρόκειται να εξετασθούν πολλοί μάρτυρες, Έάν λοιπόν τηρήται αυτή η τακτική έναντι του Γλέζου, δεν ημπορώ να μη αναφερθώ εις μίαν άλλην τακτικήν, που τηρείται με τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, όπου εξαγγέλλεται καθημερινώς υπό του τύπου τι θα συμβή και ανεγράφη ακόμη ότι και εγώ πρόκειται να κληθώ ως μάρτυς. Καθ’ ήν στιγμήν εορτάζει η Ελλάς την 14ην επέτειον της νίκης του Γράμμου, τα γεγονότα αυτά είναι δι’ ημάς ακατανόητα. Αυτοί ενίκησαν εις τον Γράμμον ή ημείς; Διότι ποιάς καλυτέρας μεταχειρίσεως θα ηδύνατο να τύχη ο Γλέζος αν ενίκων εκείνοι; Ποία μέτρα ελήφθησαν εις βάρος της Ε.Δ.Α., της όποιας ο Γλέζος αποτελεί στέλεχος; Εις την χώραν ταύτην αισθάνονται ανησυχίαν εκείνοι οι οποίοι εκλήθησαν να δώσουν το αίμα των, δια να σωθή ο τόπος, εκ της τροπής την όποιαν έλαβε το θέμα Γλέζου. Η μεταχείρισις του αδικεί όλους εκείνους, οι οποίοι προ 14 ετών προσέφερον την ζωήν των δια να ημπορέση το έθνος να ζήση ελεύθερα.»

Υπόθεση Γρηγόρη Λαμπράκη

Με την ιδιότητα του βουλευτή του νομού Αιτωλοακαρνανίας, κατέθεσε τρεις επερωτήσεις, η πρώτη από αυτές στις 17 Σεπτεμβρίου 1963 προς τον Υπουργό της Δικαιοσύνης, που αφορούσαν τον πολιτικό βίο του Χρήστου Σαρτζετάκη, ανακριτή στην υπόθεση Λαμπράκη, ο οποίος διέταξε την προφυλάκιση του Αιτωλοακαρνάνα στρατηγού Κωνσταντίνου Μήτσου, καθώς και των εισαγγελέων Μπούτη, Παπαντωνίου και Αθανασόπουλου, που διεξήγαγαν την ανάκριση, τους οποίους κατηγορούσε για κομμουνιστική δράση. Ο Φαρμάκης στην πρώτη από τις τρεις διαδοχικές επερωτήσεις του, κατήγγειλε ότι ο πατέρας του ανακριτή Σαρτζετάκη αποτάχθηκε από τις τάξεις της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής για τη συμμετοχή του στο αποτυχημένο Βενιζελικό κίνημα του 1935, ενώ ο αδελφός του πατέρα του υπήρξε ένας από τους δολοφόνους του Ίωνα Δραγούμη. Στην επερώτηση του ο Φαρμάκης αναφέρει:

«Επερωτάται ο επί της Δικαιοσύνης αξιότιμος υπουργός, διατί δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να αποφευχθή η δυσφήμιση των Σωμάτων Ασφαλείας (Βασιλική Χωροφυλακή). Διότι περί την ανάκρισιν την σχετικήν με τον θάνατον του Βουλευτού Λαμπράκη δημιουργούνται τα κάτωθι ερωτήματα και απορίαι των εθνικώς σκεπτομένων Ελλήνων και δικαίως προκαλούν την ανησυχίαν. Διότι περιέργως, πως παρουσιάζονται οι πλείστοι των ασχοληθέντων εισαγγελικών και ανακριτικών οργάνων με την διελεύκανσιν της ανωτέρω υποθέσεως, ως έχοντες εθνικώς ύποπτον παρελθόν ή στενωτάτους συγγενικούς δεσμούς με άτομα έχοντα είς βάρος των αντεθνικήν δράσιν, ή λόγω οικογενειακής καταστάσεως, έπρεπε να είχον κριθή ως ακατάλληλοι διά την διαλεύκανσιν της ανωτέρω υποθέσεως. 
Και συγκεκριμένως γνωρίζει ο κ. υπουργός ότι: 
1) Ο πατήρ του ανακριτού Σαρτζετάκη απετάχθη εκ του Σώματος της Βασιλικής Χωροφυλακής δια την συμμετοχήν του εις το κίνημα του 1935, ο αδελφός του πατρός του ήτο εις εκ των εκτελεστών του αειμνήστου Ίωνος Δραγούμη. Τα δύο αυτά περιστατικά έπρεπε, κατά την γνώμην μου, να είχον αποφασιστικήν επίδρασιν επί της αδιάβλητου ή όχι διαγωγής του. Ιδία εφ’ όσον επρόκειτο περί ανακρίσεως σχέσιν εχούσης με αξιωματικούς της Β. Χωροφυλακής. 
2) Ο εισαγγελεύς  Αθανασόπουλος Νικόλαος προσεχώρησεν εις την ΕΠΟΝ χρησιμοποιηθείς ως διαφωτιστής, ένθα ηργάσθη μετά φανατισμού δια την επικράτησιν του Κ.Κ.Ε. Εις τας εκλογάς της 23-3-46, μολονότι ευρίσκετο εις το χωρίον του απέσχε των εκλογών, υπακούσας εις τας εντολάς του Κ.Κ.Ε. Εις το στράτευμα ένθα υπηρέτησεν από 12-12-49 έως 10-7-51 δεν έδειξε σημεία μεταμέλειας, ή δε γνώμη της Μονάδος του ήτο ότι εξηκολούθη εμμένων εις τας αντεθνικάς του ιδέας. Απελύθη εκ του στρατοπέδου της Μακρονήσου ως κομμουνιστής Β' κατηγορίας. Σημειωτέον ότι ο πατήρ του ως άνω εισαγγελέως έχει καταδικαστή εις ποινήν ισοβίων δεσμών δια σοβαροτάτην κομμουνιστικήν δράσιν. 
3) Ο εισαγγελεύς Παπαντωνίου Δημήτριος φέρεται ως αναπτύξας μεγίστην κομμουνιστικήν δραστηριότητα κατά την διάρκειαν της εχθρικής κατοχής υπηρετήσας ως διαφωτιστής του ΕΑΜ. 
4) Ο εισαγγελεύς Μπούτης Στυλιανός, κατά τα έτη 1942-43 ήτο πρόεδρος τον Λαϊκού Δικαστηρίου Ζίτσης Ηπείρου. Κατά την εποχήν εκείνην εξεδόθησαν εκατοντάδες καταδικαστικαί αποφάσεις εναντίον εθνικοφρόνων πολιτών υπό του ως άνω εισαγγελέως και τότε Λαϊκού Δικαστού υπαγομένου εις το τότε αρχηγείον του ΕΛΑΣ Τραμπάλας-Καλαμά. 
Τέλος επερωτάται ο επί της Δικαιοσύνης αξιότιμος Υπουργός διατί, προκειμένου περί μίας ταύτης φύσεως υποθέσεως, δεν εζήτησεν να πληροφορηθή το παρελθόν των οργάνων εκείνων, τα οποία ηδύναντο, ως έπρεπεν, να εκδώσουν, αδιάβλητον από πάσης πλευράς απόφασιν. Επί τη ευκαιρία της επερωτήσεως μου ταύτης, προτείνω προς τον αξιότιμον επί της Δικαιοσύνης υπουργόν, όπως διεξαχθή μία εμπεριστατωμένη έρευνα του παρελθόντος των υπηρετούντων ειδικώς εις την Δικαστικήν Εξουσίαν οργάνων, ώστε τα όργανα, τα οποία είχον εις το παρελθόν, σχέσεις με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κλπ. να μη επιλαμβάνονται υποθέσεων, αι οποίαι έχουν άμεσον σχέσιν με τα Σώματα Ασφαλείας.
Αθήναι τη 17-9-1963.
Ο επερωτών βουλευτής ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ»

Περίοδος 1964-1967

Ο Φαρμάκης ήταν υποψήφιος και στις εθνικές εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πριν την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967 από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τους συνεργάτες του, όμως απέτυχε να εκλεγεί και κατέλαβε την πρώτη αναπληρωματική θέση, χάνοντας την βουλευτική έδρα από τον Κωνσταντίνο Τρικούπη, απόγονο της οικογένειας Τρικούπη από το Μεσολόγγι, που δεν ήταν εγγεγραμμένος στους εθνικούς εκλογικούς καταλόγους. Ο Φαρμάκης υπέβαλλε ένσταση κατά της εκλογής του Τρικούπη και το Εκλογοδικείο τον δικαίωσε. Η κυβέρνηση του κόμματος «Ένωσις Κέντρου» υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου αρνήθηκε να του κοινοποιήσει και ως εκ τούτου να εφαρμόσει την απόφαση του Εκλογοδικείου. Η κυβέρνηση διαμήνυσε στον Φαρμάκη ότι και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους, έτσι η εφαρμογή της αποφάσεως του Δικαστηρίου θα είχε εφαρμογή και στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου που επίσης θα έχανε την βουλευτική έδρα.

Ο Φαρμάκης υπήρξε χρηματοδότης της οργανώσεως «Εθνική Κοινωνική Αναγέννησις» των Ντασκάκη και Φαντόπουλου, πρώην μελών της οργανώσεως «4η Αυγούστου», οι οποίοι ήταν οι εκδότες του εθνικιστικού εντύπου «Ο Αγών». Στενός φίλος και συνεργάτης του Φαρμάκη ήταν ο Σπύρος Σταθόπουλος, καθώς και τα διακεκριμένα στελέχη του εθνικιστικού χώρου, Κώστας Πλεύρης και Ανδρέας Δενδρινός, ο οποίος γνωρίστηκε με τον Πλεύρη στο γραφείο του Φαρμάκη που ήταν κοινός γνωστός τους και τους παρείχε σημαντική βοήθεια στη δημιουργία και λειτουργία της οργανώσεως «Κ4Α», καθώς και ο Θεόδωρος Καραμπέτσος.

Επίσκεψη στην Κύπρο

Σύμφωνα με τον Μακάριο Δρουσιώτη, στενό φίλο και εξ απορρήτων του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στα τέλη Ιουλίου 1964, στη διάρκεια της δεύτερης βουλευτικής του θητείας, επισκέφθηκε την Κύπρο ο Φαρμάκης, ο οποίος κατά τον Δρουσιώτη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου το 1965, με αποστολή να διερευνήσει τις δυνατότητες πραξικοπήματος στην Κύπρο. Για το λόγο αυτό ο Φαρμάκης εξασφάλισε γραπτή εξουσιοδότηση από τον Γεώργιο Γρίβα και επισκέφθηκε στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς σε όλη την Κύπρο, όπου είχε επαφές με συγκεκριμένους αξιωματικούς καθώς και στο όρος Μανσούρα ενώ συμμετείχε στην ομάδα του Νικολάου Σαμψών. Κατά τον Δρουσιώτη, από τη διπλωματική αλληλογραφία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προκύπτει ότι ο Φαρμάκης επισκέφθηκε τον Αμερικανό πρέσβη στη Λευκωσία Τ. Μπέλσερ, στον οποίο εμφανίστηκε σαν εκπρόσωπος μιας ομάδας της ελληνικής αντιπολιτεύσεως που αποτελείτο από πολιτικά πρόσωπα και στρατιωτικούς. Τηλεγράφημα του Αμερικανού πρέσβη με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1964, αναφέρει ότι ο Φαρμάκης, που ταξίδευσε σε ολόκληρη την Κύπρο και «επιθεώρησε αμυντικές εγκαταστάσεις», του εξέφρασε «τις βαθιές του ανησυχίες» για την κατάσταση.

Ο Φαρμάκης ενημέρωσε τον Αμερικανό πρέσβη ότι ο Μακάριος, που ήταν απολύτως εξαρτημένος από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Νάσερ, επρόκειτο να χρησιμοποιήσει «στρατιωτική δύναμη για να επιτύχει πολιτική λύση», δηλαδή «να αυξήσει την πίεση στους Τούρκους και ακολούθως να επιτεθεί στα τουρκικά προπύργια». Έτσι θα παρέκαμπτε τη μεσολάβηση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και θα επιδίωκε την ντε φάκτο αναγνώριση του κράτους μέσω ψηφίσματος της Γενικής Συνελεύσεως του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών [Ο.Η.Ε.]. Ο Φαρμάκης είπε ότι θα εισηγείτο στους συνεργάτες του την ανατροπή του Μακαρίου, προτού αυτός φέρει την ελληνική Κυβέρνηση ενώπιον διλημμάτων και ζήτησε την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, καθώς αυτές είχαν κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, είχε επαφή με την Αμερικανική Πρεσβεία στην Ελλάδα και είπε ότι θα υπέβαλε στην ομάδα του της πρόταση του για ανατροπή του Μακαρίου, ενώ πρότεινε ως καταλληλότερη ημερομηνία την 18η Σεπτεμβρίου 1964, δηλαδή την ημέρα του γάμου του βασιλιά Κωνσταντίνου. Οι Αμερικανοί υποστήριξαν ότι μεταξύ των συνεργατών του Φαρμάκη περιλαμβάνονταν ο Νίκος Σαμψών και ο Τάσσος Παπαδόπουλος , ενώ συναντήθηκε με το Γεώργιο Γρίβα, όχι όμως και με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη.

Φαρμάκης & Γεὠργιος Παπαδόπουλος

Νικόλαος Φαρμάκης

Ο Φαρμάκης, ήταν προσωπικός φίλος του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β', όπως και του Γεωργίου Παπαδόπουλου, με τον οποίο γνωρίστηκαν όταν ο Φαρμάκης υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και είχε διοικητή τον Παπαδόπουλο, τότε με το βαθμό του Υπολοχαγού. Ο Φαρμάκης αποκάλυψε ότι ο Παπαδόπουλος του είχε αναθέσει από τον Ιούνιο του 1966 να επιβλέψει ένα σχέδιο για την κατάληψη της πόλεως των Αθηνών. Επίσης ο Φαρμάκης, που φέρεται ως ο άνθρωπος που μεσολαβούσε μεταξύ του Γεωργίου Παπαδόπουλου και στελεχών του κόμματος της Ε.Ρ.Ε., είχε ενημερώσει τον Νόρμπερτ Άνσουτζ, σύμβουλο της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, ήδη από τις αρχές Απριλίου του 1967, ότι ετοιμάζεται επανάσταση από ομάδα στρατιωτικών οι οποίοι είναι φίλοι του. Σε συνέντευξη του σχετικά μες το αντικίνημα του βασιλιά Κωνσταντίνου, ο Φαρμάκης δήλωσε στον Ρίτσαρντ Εντέρο, απεσταλμένο της εφημερίδος «Νιου Γιορκ Τάιμς» [New York Times] ότι ο αντιπερισπασμός του Κωνσταντίνου ήταν καταδικασμένος σε αποτυχία. Ο Φαρμάκης σε συνέντευξη του στο δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου υποστήριξε ότι για τη διάσωση του Παπαδόπουλου από τον κίνδυνο της αποστρατείας μετά το λεγόμενο «Σαμποτάζ του Έβρου», μεσολάβησε ο διοικητής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών [Κ.Υ.Π.], στρατηγός Αλέξανδρος Νάτσινας.

Ο Φαρμάκης στήριξε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο από τις πρώτες ώρες του στρατιωτικού κινήματος της 21ης Απριλίου 1967. Στις 7.00΄ το πρωί εκείνης της μέρας, η τριανδρία Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος και μαζί τους ο Φαρμάκης, τους οποίους συνόδευε και μετέφερε με το προσωπικό του αυτοκίνητο ο Υποπτέραρχος Αντώνιος Σκαρμαλιωράκης όπως απεικονίζεται σε φωτογραφίες της εποχής, ζήτησε συνάντηση με τον Ανώτατο Άρχοντα στο Τατόι, το οποίο την ίδια ώρα ήταν περικυκλωμένο από άρματα μάχης. Ο Φαρμάκης υπήρξε υποψήφιος για τη θέση του υπουργού των Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Κόλλια, όμως η σχετική πρόταση του Παπαδόπουλου προσέκρουσε στην άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος αντιπρότεινε στο Φαρμάκη να αναλάβει τη θέση του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως, καθώς δεν ήθελε να εκτεθεί ο βασιλικός οίκος για συνεργασία με το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Το μεσημέρι της 22ας Απριλίου 1967 ο Φαρμάκης κάλεσε τους πολιτικούς συντάκτες των Αθηναϊκών εφημερίδων τους οποίους ανακοίνωσε τον τρόπο λειτουργίας της λογοκρισίας. Ο ίδιος μέσω των διασυνδέσεων του με υψηλόβαθμους Αμερικανούς παράγοντες ανέλαβε την ευθύνη και κατάφερε να ξεμπλοκάρει την παράδοση τεσσάρων πολεμικών αεροσκαφών από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προς το στρατιωτικό καθεστώς, ενώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του Κυπριακού στη διάρκεια των κυβερνήσεων του Παπαδόπουλου .

Μεταπολιτευτικά

Σε έρευνα που διεξήχθη στο σπίτι του Φαρμάκη, στις 27 Σεπτεμβρίου 1974, βρέθηκαν τρία αυτόματα όπλα, αραβίδες, φυσίγγια και τρεις ασύρματοι τύπου «Γουώκι-Τόκι», για τα οποία παραπέμφθηκε σε δίκη που διεξήχθη ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών στις 28 Μαΐου 1976 και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε μηνών, ενώ τα ανευρεθέντα κατασχέθηκαν . Ο Φαρμάκης ήταν υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, με το κόμμα «Εθνική Δημοκρατική Ένωσις» του Πέτρου Γαρουφαλιά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας . Στις 22 Ιουλίου 1977, δικάστηκε σε Β' βαθμό στο Εφετείο Αθηνών και στην απολογία του υποστήριξε ότι τα όπλα του είχε χαρίσει, το Σεπτέμβριο του 1974, ο διευθυντής του εργοστασίου της «Στάγιερ» στην Αυστρία και τα προόριζε για την οικογενειακή του συλλογή. Το δικαστήριο τον απάλλαξε για την κατοχή των ασυρμάτων, ενώ παρά τους ισχυρισμούς του, του επέβαλλε ποινή φυλακίσεως 4 μηνών, για την κατοχή των όπλων και των φυσιγγίων, την οποία ο Φαρμάκης εξαγόρασε προς 150 δραχμές την ημέρα και αφέθηκε ελεύθερος .

Στις αρχές Ιουλίου 1976, ο Γιώργος Λεονάρδος κάτοικος Θεσσαλονίκης κατέθεσε στις ανακριτικές αρχές την ύπαρξη παρακρατικής οργανώσεως με το όνομα «Αράχνη», που διαδραμάτισε ρόλο στην υπόθεση του ατυχήματος του Αλέξανδρου Παναγούλη, λιποτάκτη του Ελληνικού στρατού. Ο Λεονάρδος ενέπλεξε στην υπόθεση και το όνομα του Φαρμάκη, ο οποίος κλήθηκε και κατέθεσε στον ανακριτή στις 12 του ίδιου μήνα. Μετά την έξοδο του από το ανακριτικό γραφείο ο Φαρμάκης διέψευσε ότι συμμετείχε σε οποιουδήποτε είδους οργάνωση καθώς και ότι γνώριζε τον καταγγέλλοντα, τον οποίο και καταμήνυσε, ενώ εξετάστηκε και κατ' αντιπαράσταση με τον Λεονάρδο ενώπιον του ανακριτή Θεσσαλονίκης. Παράλληλα ο Φαρμάκης κατάθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και κατά του εκδότη Χρήστου Λαμπράκη, καθώς και εναντίον των Λέοντα Καραπαναγιώτη και Χάρη Μπουσμπουρέλη, δημοσιογράφων του συγκροτήματος Λαμπράκη. Η υπόθεση οδηγήθηκε στις δικαστικές αίθουσες όμως στις 27 Ιουλίου 1977 δημοσιεύθηκε το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών με το οποίο απαλλάχθηκε για την υπόθεση της οργανώσεως «Αράχνη», η οποία χαρακτηρίστηκε ανύπαρκτη από τους δικαστές, ενώ στην ίδια ανύπαρκτη οργάνωση, ο Λεονάρδος είχε εμπλέξει και το όνομα του εθνικιστή καθηγητή της Θεολογίας Ευάγγελου Σδράκα, πρώην πρυτάνεως του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.

Το όνομα του Φαρμάκη περιλαμβάνονταν στη λίστα όσων είχε αποφασίσει να εκτελέσει η τρομοκρατική οργάνωση «17η Νοέμβρη» με την υποσημείωση ότι είναι «εξαιρετικά επικίνδυνος» Το 2015, στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Εστία» δημοσιεύθηκε επιστολή του Φαρμάκη στην οποία ο πρώην βουλευτής έγραφε:

«Εμφύλιος και Συμμοριτοπόλεμος»
«Επειδή η προηγούμενη κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου στην Ελλάδα υπό τον καθηγητή Ζολώτα απαγόρευσε τον όρο «συμμοριτοπόλεμος», δολοφόνησε τον όρο Δημοκρατία και ονόμασε την ένοπλο παράταξη «Δημοκρατικό Στρατό», η οποία, μεταξύ των άλλων, ήθελε -ως έλεγε και η 5η ολομέλεια του ΚΚΕ-, και την αυτονόμησιν της Μακεδονίας, εξ ου και εις την ψευτοκυβέρνηση συμμετείχε Βούλγαρος υπουργός! Την ανωτέρω ονομασία απεδέχθη ασμένως και το κόμμα της Ν.Δ. και έτσι επικρατεί έκτοτε σύγχυσις ως προς τον Εθνικό αγώνα 1946-1950. Πρέπει ή νέα γενεά να γνωρίζει τα εξής:
1. Στην απόφαση του Ο.Η.Ε. το 1947, η οποία εψηφίσθη από όλα τα μέλη, εκτός της Σοβιετικής Ενώσεως και των υπό την κατοχή της Σοβιετικής Ενώσεως Ευρωπαϊκών κρατών, αναφέρεται ότι: «Εις τα όμορα μετά τής Ελλάδας κράτη, συμμορίες οργανώνονται, εκπαιδεύονται, εξοπλίζονται και αποστέλλονται στην Ελλάδα διά την απόσπαση των βορείων επαρχιών αυτής».
2. Στην ομιλία του τότε Προέδρου των Η.Π.Α. στο Κογκρέσσο -εξ ου και το λεγόμενο «Δόγμα Τρούμαν»- αναφέρει, δια να αιτιολογήσει την τεράστια στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα:«Bandits on the Greek mountains». Bandit = συμμορίτης-ληστής (Άγγλοελληνικό Λεξικό Michigan Press). 
3. Η ανωτέρω κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου Ζολώτα. εν άγνοια της ή επίτηδες, ελησμόνησε ότι αποφάσεις του Ο.Η.Ε. δεν καταργούνται με εσωτερικό νόμο. Άρα είναι άκυρα τα περί Δημοκρατικού Στρατού.
Βεβαίως η Ελλάς είχε το προνόμιο να έχει και εμφύλιο πόλεμο την περίοδο 1943 έως το τέλος του 1944. Τούτο διότι ο ΕΛΑΣ είχε κηρύξει τον πόλεμο αυτό σε όλες τις μη κομμουνιστικές οργανώσεις! Βλέπε Ζέρβας-ΕΔΕΣ-η δολοφονία Ψαρρού, με τελικό στάδιο, ευτυχώς, την καταστροφική ήττα του Κ.Κ.Ε. τον Δεκέμβριο του 1944, το οποίο είχε στην περιοχή τής Αττικής 15.000 νεκρούς και τεράστιες ζημίες στην πρωτεύουσα.
Τα ανωτέρω γράφονται από κάποιον που τα γνωρίζει εκ προσωπικής εμπειρίας και όχι από τους πλαστογράφους της Ελληνικής Ιστορίας, την όποια, δυστυχώς, και μη κομμουνιστές επί έτη προσπαθούν να την τροποποιήσουν.»

Σχέση με οικογένεια Παν. Αγγελόπουλου

Στις αρχές της δεκαετίας της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος εμπιστεύθηκε το Νίκο Φαρμάκη ως εκπρόσωπό του για επαγγελματικά και προσωπικά του θέματα σχέση που διήρκησε ως το θάνατο του Αγγελόπουλου και μοιραία το όνομα του Φαρμάκη ενεπλάκη στις δικαστικές διαμάχες των αδελφών Θεόδωρου και Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου. Ο Φαρμάκης, στις 21 Μαρτίου 2008, μετά από κλήση του δικηγόρου Νικόλαου Γοργία, κατέθεσε στον συμβολαιογράφο Αθηνών Θεόδωρο Κωνσταντίνου Λιακάκο. Ο Φαρμάκης είχε αναλάβει την εξεύρεση συναινετικής λύσεως μεταξύ των δύο αδελφών Κωνσταντίνου και Θεόδωρου Παναγιώτη Αγγελόπουλου, στην από 17 Ιανουαρίου 1997 αντιδικία τους. Στην κατάθεση του ο Φαρμάκης αναφέρει:

«....Ο δικηγόρος Νικόλαος Γοργίας εις το πλαίσιο των ενεργειών του εξευρέσεως συναινεσιακών λύσεων μεταξύ των δύο αδελφών σε μια «αγωνιώδη προσπάθεια» από 17-1-1997 στην αρχή της αντιδικίας ως γράφεται επί λέξει εις την γνωστοποιηθείσα, που έδωσε ο κύριος Γοργίας, εις εμέ διάταξη αρχειοθετήσεως της κ. Εισαγγελέα Αθηνών, Αδειλίνη, έγραψε και απέστειλε εκτός, τα κατά Θεοδώρου, περίπου, εάν ενθυμούμαι καλώς, 770 (επτακόσιες εβδομήντα) σελίδες επιστολών και εξωδίκων προς τον υπ’ εμού εκπροσωπούμενο, κ. Παναγιώτη Αγγελόπουλο, πατέρα των δύο αντιδίκων και στη συνέχεια συνέγραψε και κατέθεσε κατά διάφορα χρονικά διαστήματα, 4 (τέσσερις) αγωγές κατά Θεοδώρου, λόγω, ως ισχυρίζετο ο εντολέας του μη τηρήσεως των συμφωνιών που ακολουθούσε την παραίτηση από κάθε αγωγή συνολικού αιτούμενου ποσού 687.000.000 δολαρίων ΗΠΑ, εκτός της 4ης αγωγής, αιτούμενος λογοδοσία για σαράντα τέσσερις (44) Εταιρείες του «Ομίλου Αγγελόπουλου», Εθνικότητας Ελληνικής, Ελβετικής, Λιχτενστάιν, Λιβερίας. Μετέπειτα ως πληροφορήθηκα συνεργάστηκε για συγγραφές αγωγών δισεκατομμυρίων μαζί με άλλο δικηγόρο. ...{...}... Σχεδόν άμεσο αποτέλεσμα του συνόλου αυτών των ενεργειών του και των καταρτισθέντων συμφωνιών αρχής του 2000, ήτο να του παραδοθούν, καθόσον ενθυμούμαι, ενεργώντας για λογαριασμό του πελάτου του Κωνσταντίνου, από τα χέρια μου και κατ’ εντολή και του αντιδίκου του Θεοδώρου, του πατρός Παναγιώτου και μετά το θάνατο αυτού και της μητρός αυτών Ελένης:
α) Μετρητά (σε τραπεζική επιταγή) περί τα 145 έως 150 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
β) 100 έως 150 χιλιάδες μετοχές UBS.
γ) Το σύνολο του εταιρικού κεφαλαίου της εις Ελλάδα Χαλυβουργίας (ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ Α.Ε.).
δ) Το σύνολο του εταιρικού κεφαλαίου της εις Ελβετίας πλησίον Ζυρίχης Χαλυβουργίας (FERROWHOLEN).
ε) Εκτός της λήψεως των ιδιοκτησιακών εγγράφων 4 εμπορικών πλοίων και 1 (ενός) πρόσθετου εμπορικού πλοίου, συνολικής αξίας των ανωτέρω (α,β,γ,δ,ε) με τις τότε αξίες, 400 έως 450 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. 
στ) Το νομικό Πρόσωπο (Establisment) CASSIDRA, κατόπιν εκπληρώσεως των υποχρεώσεών του. 
{ ....} όταν μεταβίβασα την ιδιοκτησία της Cassidra εις Κ.Α. με 75 εκατομμύρια δολάρια -σκεφτείτε χωρίς να έχω ουδεμία υποχρέωση εις αυτήν τη μεταφορά- δεν είχα υποχρέωση να δηλώσω ότι ήμουνα επίσης ο protector της Cassidra ότι εγράφετο στο καταστατικό αυτού του Νομικού Προσώπου τα οποία παρέδωσα».

Μνήμη Νίκου Φαρμάκη

Ο Φαρμάκης, που φωτογραφίζονταν σπάνια, υπήρξε ισχυρό και άτρωτο οχυρό πολιτικής μνήμης, πρότυπο άνδρα και επιχειρηματία που λειτούργησε με εντιμότητα, ευθύτητα και ευγένεια. Διακρίνονταν για το ήθος, τη ντομπροσύνη, τη γενναιοδωρία, την κομψότητα και το στιλ του. Ως χαρακτήρας ήταν ασυμβίβαστος, μαχητής και σνομπ, όμως πίσω από το σκληρό πρόσωπό του κρυβόταν μια βαθιά και αληθινή ανθρωπιά. Έζησε ήσυχα και γενναία, με ακέραιο το αίσθημα της ευθύνης, με έργο πολιτικό και έντονη κοινωνική ζωή. Μέχρι το τέλος της ζωής του επισκεπτόταν καθημερινά το γραφείο του, στην οδό Βαλαωρίτου στο κέντρο της Αθήνας, όπου μελετούσε και συνέγραφε το βιβλίο του, το οποίο φωτίζει πολλές σκοτεινές πλευρές της σύγχρονης Ελληνικής -κι όχι μόνο- Ιστορίας. Αγαπημένη συνήθεια του ήταν να γευματίζει κάθε μεσημέρι στο εστιατόριο της Αθηναϊκής Λέσχης, στην οδό Πανεπιστημίου, της οποίας υπήρξε μέλος, ενώ τα βράδια απολάμβανε το φαγητό του συνήθως με τη συντροφιά του καθηγητή της καρδιολογίας Ευτύχιου Βορίδη. Το όνομα του Νίκου Φαρμάκη, όπως κι εκείνο του γιου του Επαμεινώνδα, περιλαμβάνονταν στη λίστα Λαγκάρντ

«Μουσείο Ιερού Αγώνα 1821»

Εκθέματα Μουσείου Φαρμάκη

Στην πόλη της Ναυπάκτου, στην πλατεία Δήμου Φαρμάκη, σώζεται η πατρική οικία της οικογένειας Φαρμάκη που είναι κτισμένη το 1852. Επίσης, λειτουργεί το ιδιωτικό ιστορικό αρχείο «Μουσείο Ιερού Αγώνα 1821» στο οποίο στεγάζεται μόνιμη έκθεση με κειμήλια, λάβαρα, στολές, χάρτες, γκραβούρες, οπλισμός από τους αγώνες του 1821 μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μουσείο βρίσκεται κοντά στό άγαλμα τού Άγνωστου στρατιώτη, στην αρχή της οδού Νικ. Ι Φαρμάκη, πίσω από την κατοικία του Νικολάου Φαρμάκη, απόγονου του οπλαρχηγού και αγωνιστή της Επαναστάσεως, Ιωάννη Φαρμάκη. Τα εκθέματα του Μουσείου ανήκουν στη συλλογή των οικογενειακών κειμηλίων και άλλων εκθεμάτων που έχουν αγοραστεί από τον Νικόλαο Φαρμάκη ως τον Απρίλιο του 1979, την ημέρα των επίσημων εγκαινίων του τριώροφου κτιρίου. Η αρχιτεκτονική του παραπέμπει σε ενετικό φρούριο, για να εντάσσεται ομαλά στο ύφος της καστροπολιτείας της Ναυπάκτου. Η μόνιμη συλλογή του απαρτίζεται από δύο ενότητες: τα κειμήλια και ενθυμήματα από τον αγώνα του 1821 και τα τεκμήρια από τον πόλεμο του 1940 και την εθνική αντίσταση.

Στη μία αίθουσα εκτίθενται τα προσωπικά αντικείμενα και τα όπλα του Ιωάννη Φαρμάκη, ο οποίος έδρασε σε όλη τη Ρούμελη και, μετά το τέλος της Επανάστασης, εκλεγόταν βουλευτής μέχρι το 1855. Υπάρχει συλλογή διακοσμημένων όπλων της εποχής, όπως καριοφύλια, σπάθες, εγχειρίδια, παλάσκες και άλλα, γραπτά και έντυπα ντοκουμέντα του απελευθερωτικού αγώνα, όπως εφημερίδες, ημερολόγια και γραπτές διαταγές, λιθογραφίες, σπάνια έγγραφα και ορισμένες εκδόσεις των αρχών του 19ου αιώνος. Το αρχείο του μουσείου συμπληρώνεται από πίνακες και γκραβούρες που εικονίζουν ήρωες της επαναστάσεως του 1821, ιστιοφόρα πλοία, μάχες, ναυμαχίες και σημαντικές στιγμές των αρχών της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους. Στη δεύτερη αίθουσα της συλλογής, που είναι αφιερωμένη στον πόλεμο του 1940, υπάρχουν η στολή, τα παράσημα και το όπλο του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου, αρχιστράτηγου του Ελληνικού στρατού, καθώς και δημόσια έγγραφα, εφημερίδες και άλλα έντυπα, χειρόγραφα, φωτογραφίες και σπάνιο υλικό από τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Η λειτουργία του Μουσείου ανεστάλη στα μέσα του 2016 και το κτίριο στο οποίο στεγάζονταν το μουσείο, όπως και μέρος της ακινήτου περιουσίας του Νίκου Φαρμάκη, πωλήθηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από τον ίδιο. Πρώην ιδιοκτησίας Φαρμάκη ήταν και το κτίριο όπου στεγάζεται το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Ναύπακτο. Η Εθνική Τράπεζα προχώρησε, στις 12 Δεκεμβρίου 2016, σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό, για την πώληση του ακινήτου στο οποίο στεγάζονταν το μουσείο με τιμή εκκινήσεως το ποσό των 455.000 ευρώ .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Αυτός ήταν ο παλαιός Αγωνιστής και Εθνικιστής Νίκος Φαρμάκης Εθνικιστική πύλη «Ελεύθερος Κόσμος», 8 Αυγούστου 2017]
• [Ο Νίκος Φαρμάκης μιλάει για όλα Video-Συνέντευξη στο Mega]
• [«Η Μαρία Κάλλας ήταν η ερωμένη του Ιταλού φρουράρχου το 1943» Εφημερίδα «Δημοκρατία», 9 Δεκεμβρίου 2012.]
• [Εμφύλιος και Συμμοριτοπόλεμος Άρθρο του Νικολάου Φαρμάκη, Εφημερίδα «Εστία», Σάββατο-Κυριακή 5-6 Δεκεμβρίου 2015, σελίδα 1η.]
• [Νίκου Ζαχαριάδη: Πραγματικότητα & Αυταπάτες (05/06/1948) (με αφορμή το άρθρο του Χίτη Ν.Φαρμάκη «Εμφύλιος & Συμμοριτοπόλεμος»)]
• [Η τελευταία συνέντευξη του Νικολάου Ε. Φαρμάκη για τον Καραμανλή και την 21η Απριλίου. Εθνικιστική πύλη «Ελεύθερος Κόσμος», 8 Αυγούστου 2017]
• [Γιατί έκλεισε το Μουσείο Φαρμάκη;-Το επίμαχο έγγραφο]
• [«Εφυγε» ο τελευταίος των «μεγάλων» Νίκος Φαρμάκης! Εφημερίδα «Δημοκρατία», 8 Αυγούστου 2017, 11:30']
• [Νικόλαος Φαρμάκης: Η γεμάτη αγώνες ζωή ενός ευπατρίδη Εφημερίδα «Δημοκρατία», 13 Αυγούστου 2017]
• [«Τα δικά μας 60s» Α' Μέρος Εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα»-Στέλιος Κούλογλου]
• [«Τα δικά μας 60s» Β' Μέρος Εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα»-Στέλιος Κούλογλου]
• [Ο συναρπαστικός βίος του Νίκου Φαρμάκη espressonews.gr, 12 Αυγούστου 2017, 12:00']

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Αξιωματικοί (επαναστάτες) 21η Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος - (Primus inter pares) Στυλιανός Παττακός Νικόλαος Μακαρέζος Σκαρμαλιωράκης Αντώνιος Αγγελής Οδυσσέας Ασλανίδης Κωνσταντίνος Γκαντώνας Νικόλαος Ζαγοριαννάκος Δημήτριος Ζωιτάκης Γεώργιος Θεοφιλογιαννάκος Θεόδωρος Καραμπέρης Στέφανος Καρύδας Κωνσταντίνος Κωτσέλης Πέτρος Λαδάς Ιωάννης Λάζαρης Ιωάννης Λέκκας Αντώνιος Μέξης Αντώνιος Μπαλόπουλος Μιχαήλ Ντερτιλής Νικόλαος Παπαδόπουλος Χρ. Κώστας Παππάς Ηλίας Πατίλης Δημήτριος Πετάνης Νικόλαος Ρουφογάλης Μιχαήλ Σπαντιδάκης Γρηγόριος Σταματελόπουλος Δημήτριος Χατζηπέτρος Αλέξανδρος 25η Νοεμβρίου 1973 Ιωαννίδης Δημήτριος Γκιζίκης Φαίδων Αξιωματικοί Γουνελάς Μιχαήλ Μητρέλης Κωνσταντίνος Μήτσου Κωνσταντίνος Μπόλαρης Παρασκευάς Νάτσινας Αλέξανδρος Δολοφονημένοι Μάλλιος Ευάγγελος Μπάμπαλης Πέτρος Πολιτικά πρόσωπα Παπαδοπούλου Δέσποινα Πρωθυπουργοί Κόλλιας Κωνσταντίνος Γεώργιος Παπαδόπουλος Σπυρίδων Μαρκεζίνης Υπουργοί Βοβολίνης Κωνσταντίνος Γεωργαλάς Γεώργιος Δενδρινός Ανδρέας Δημητριάδης Χρύσανθος Δημόπουλος Άρης Κυριακόπουλος Ηλίας Μανωλόπουλος Παύλος Ματθαίου Αλέξανδρος Μίχαλος Χρήστος Ξυδόπουλος Ιωάννης Παναγιωτάκης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Θεοφύλακτος Πάτρας Λουκάς Πιπινέλης Παναγιώτης Σιφναίος Παναγιώτης Σιώρης Νικήτας Τοτόμης Παύλος Τσάκωνας Δημήτριος Τσουκαλάς Άγγελος Χολέβας Ιωάννης Υποστηρικτές Αλφαντάκης Γεώργιος Δήμας Φώτιος Δημόπουλος Δημήτριος Γαϊτανάρος Λυκούργος Κωνσταντόπουλος Σάββας Μανωλάκος Μάνος Πλεύρης Κωνσταντίνος Φαρμάκης Νικόλαος 25η Νοεμβρίου 1973 Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος Διάφορα πρόσωπα Επίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' (Κοτσώνης) Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (Τίκας) Μητροπολίτες Μητροπολίτης Αμβρόσιος Καλαβρύτων Μητροπολίτης Λεωνίδας Θεσσαλονίκης Θεολόγοι Κούρκουλας Κωνσταντίνος Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί καθηγητές Κατσαντώνης Αλέξανδρος Μαρινάτος Σπυρίδων Μπουμπουλίδης Φαίδων Σδράκας Ευάγγελος Χρήστου Παναγιώτης

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org