Γεώργιος Γεωργαλάς

Ο Γιώργος Γεωργαλάς ή Γιωργαλάς Έλληνας εθνικιστής και αντικοινοβουλευτικός , συγγραφέας, δημοσιογράφος, δημοσιολόγος και πολιτικός αναλυτής, που διατέλεσε πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος κι ήταν ο εμπνευστής της ιδρύσεως της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών, Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και υφυπουργός-γενικός διοικητής Κρήτης την περίοδο του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου, γεννήθηκε το 1928 στο Κάιρο της Αιγύπτου και πέθανε την Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016 στο σπίτι του στην Παλαιά Πεντέλη. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στον ιερό ναό Αγίου Σεραφείμ και Προφήτη Ηλία, στις 3 το μεσημέρι της Τετάρτης 28 Δεκεμβρίου, ενώ η ταφή του έγινε στο κοιμητήριο της Παλαιάς Πεντέλης.

Συνοπτικές πληροφορίες
Γεώργιος Κων. Γεωργαλάς
Γεώργιος Γεωργαλάς
Γέννηση: 1928
Τόπος: Κάιρο (Αίγυπτος)
Σύζυγος: Φούλη Γεωργαλά
Τέκνα: Μία κόρη
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Συγγραφέας, δημοσιογράφοςδημοσιολόγος, πολιτικός αναλυτής Υφυπουργός
Θάνατος: 26 Δεκεμβρίου 2016
Τόπος: Παλαιά Πεντέλη, Αττική (Ελλάδα)

Ήταν παντρεμένος με τη Φούλη Γεωργαλά, με την οποία γνωρίστηκε τον καιρό της παραμονής του στην Ουγγαρία όπου είχε μεταφερθεί βίαια μετά το «παιδομάζωμα» από τους Έλληνες κομμουνιστές αντάρτες, η μετέπειτα σύζυγος του. Κατοικούσαν στην Παλαιά Πεντέλη και από το γάμο τους έγιναν γονείς μιας κόρης.

Βιογραφία

Ο Γεωργαλάς κατάγονταν από μικροαστική οικογένεια από το νησί της Κω στα Δωδεκάνησα και πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Γεωργαλάς, Μηχανολόγος-Μηχανικός, που το 1922, σε ηλικία 17 ετών, πολέμησε ως εθελοντής στη Μικρά Ασία. Ο Κωνσταντίνος Γεωργαλάς εργάζονταν ως διευθυντής στα ναυπηγεία «Κουκ» στην Αίγυπτο. Ο Γεώργιος παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκύκλιας εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και στη συνέχεια φοίτησε στην «Αμπέτειο» Σχολή της πόλεως, όπου σε ηλικία δεκαπέντε ετών προσηλυτίστηκε στη μαρξιστική θεωρία, από τον κομμουνιστή Ψυρούκη, που αργότερα εμφανίστηκε ως ιστορικός, και εντάχθηκε στην «Επαναστατική Αντιφασιστική Πρωτοπορία», και αργότερα στο Κ.Κ.Ε. [Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος]. Το 1947, μετά την αποφοίτηση του από την «Αμπέτειο» Σχολή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Το 1948 συνελήφθη για παράνομη δράση και την 1η Μαΐου 1948 οδηγήθηκε για ανάκριση στο στρατοδικείο, που βρίσκονταν δίπλα στον φιλολογικό όμιλο «Παρνασσός» στον Άγιο Γεώργιο Καρύτση στο κέντρο της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της ανακρίσεως ακούστηκε έκρηξη στο δρόμο, από την επίθεση με χειροβομβίδες στην οποία δολοφονήθηκε ο υπουργός Χρήστος Λαδάς. Προκλήθηκε αναστάτωση, ο Γεωργαλάς έμεινε μόνος του στο γραφείο του ανακριτή και κατάφερε να δραπετεύσει, όμως καταδικάστηκε ερήμην σε πολυετή ποινή καθείρξεως. Με πλαστό διαβατήριο ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου φιλοξενήθηκε από τον γλύπτη Μέμο Μακρή, που ήταν ο κομματικός του σύνδεσμος. Με τη βοήθεια του Μακρή ταξίδεψε το 1949 στη Βουδαπέστη.

Πολιτικός φυγάς

Στην Ουγγαρία ο Γεωργαλάς συμμετείχε στα «εργατικά τάγματα» και εργάστηκε στο μάζεμα καλαμποκιού σε κολχόζ αλλά και σε εργοστάσια, ενώ το 1950, σε ηλικία μόλις 22 ετών τοποθετήθηκε δάσκαλος και διευθυντής σε σχολείο για τα Ελληνόπουλα του παιδομαζώματος που συμπερέσυραν μαζί τους οι κομμουνιστές αντάρτες από την Ελλάδα μετά την ήττα τους στο Γράμμο και το Βίτσι, αλλά και παιδιών κομμουνιστών ανταρτών. Αντιπροσώπευσε την ΕΠΟΝ στο διεθνές συνέδριο αριστερών φοιτητών της Πράγας το 1950, στη σύνοδο της ΠΟΔΝ στην Βιέννη τον ίδιο χρόνο, στην Βουδαπέστη το 1951, ενώ συμμετείχε σε φεστιβάλ νεολαίας και άλλες νεολαιίστικες δραστηριότητες. Ο Γεωργαλάς στην Ουγγαρία γνωρίστηκε με το Νίκο Ζαχαριάδη, χάρη στον οποίο το 1951, παρακολούθησε μαθήματα και αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας, στο ΚΟΥΤΒ [«Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Εργαζομένων της Ανατολής»] και αποσπάσθηκε στον τομέα της Προπαγάνδας, του Πολιτικού πολέμου, του Κομμουνιστικού κόμματος Ουγγαρίας. Ειδικεύθηκε στην τεχνική της προπαγάνδας και τοποθετήθηκε στο τμήμα ελληνοφώνων εκπομπών του Ραδιοσταθμού Βουδαπέστης και γενικότερα στην Υπηρεσία Αγκίτ- Προπ.

Στη συνέχεια από το 1951 έως το 1956, εργάστηκε ως εκφωνητής της Ελληνικής Εκπομπής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Βουδαπέστης και ως βοηθός διευθυντού του Ελληνικού τμήματος του Ραδιοσταθμού και συνεργάζονταν με τους Δημήτρη Χατζή, Γιάννη Δελαγραμμάτικα, Μιλτιάδη Κρητικό με τους οποίους μάλιστα για ένα διάστημα, στην αρχή, συγκατοικούσε. Εργάστηκε, ακόμη, ως ανταποκριτής του Κρατικού Ουγγρικού Πρακτορείου Ειδήσεων στην Αγγλία και τη Γαλλία, όπου μελέτησε πολιτική ψυχολογία, κοινωνιολογία και φιλοσοφία. Η επαφή του με την κομμουνιστική πράξη, αλλά και η πνευματική του ωρίμανση τον οδήγησαν στην επανεξέταση της ιδεολογικοπολιτικής του στάσεως. Έγινε «ρεβιζιονιστής» και ανήκε στην τάση του Ίμρε Νάγκυ, τον μετέπειτα πρωθυπουργό τον οποίο εκτέλεσαν οι Σοβιετικοί μετά την εισβολή τους στην Ουγγαρία, που πάλευε για έναν πιο ανθρώπινο κομμουνισμό, πιο φιλελεύθερο, πιο εθνικό, λιγότερο δογματικό και περισσότερο εξελίξιμο. Ο θάνατος του Στάλιν το 1953 και η άνοδος του Μαλενκώφ στην ΕΣΣΔ και του Νάγκυ στην Ουγγαρία του έδωσαν ελπίδες, όμως η αποτυχία του εγχειρήματος και η πτώση τους το 1955, τον οδήγησαν να παραδεχτεί αυτό που υποψιαζόταν, πως το κακό βρίσκεται στο σύστημα του κομμουνισμού, στην ίδια την θεωρία, στην ουσία του. Έτσι όταν, τον Οκτώβριο του 1956, στάλθηκε στο Σουέζ ως ανταποκριτής του Ουγγρικού πρακτορείου ειδήσεων, για να παρακολουθήσει την επίσκεψη του Σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Κρουτσόφ, μόλις έφτασε στην Αίγυπτο, κατέφυγε στην Ελληνική πρεσβεία στο Κάιρο και ζήτησε να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Επιστροφή στην Ελλάδα

Την 1η Ιανουαρίου του 1957 ο Γεωργαλάς έφτασε ατμοπλοϊκώς στο λιμάνι του Πειραιά, όπου συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Ακολούθησε η δίκη του στην οποία αθωώθηκε με βάση νόμο που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου και αμέσως του πρότειναν θέση στην υπηρεσία Ειδικών μελετών της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, «...η οποία ασχολείτο με την ιδεολογική παρακολούθηση του κομμουνισμού». Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος στην «Ελληνική Επιμορφωτική Εταιρεία» , που είχε ως έργο της «...την διεξαγωγήν εθνικής διαφωτίσεως» και μέλη της ήταν ο Δημήτριος Τσάκωνας, ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος, οι φιλόλογοι Τάσος Λιγνάδης και Μιχάλης Περάνθης, και ο Μένιος Κουτσόγιωργας, γνωστός από τη συμμετοχή του σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1958 ο Γεωργαλάς έγινε μέλος στην Ειδική Συμβουλευτική Επιτροπή Καταπολεμήσεως του Κομμουνισμού, η «Αφανής Επιτροπή» υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην οποία μετείχαν ο διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, υποστράτηγος Αλέξανδρος Νάτσινας, ο διευθυντής του Στρατιωτικού Γραφείου του Καραμανλή, ταξίαρχος Διονύσιος Βέρρος, ο τότε αντισυνταγματάρχης της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, μετέπειτα Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Μητρέλης, ο δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος, ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, ο Άγγελος Προκοπίου, ο Λευτέρης Σταυρίδης Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ την περίοδο 1924-26 και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Ο Γεωργαλάς συμμετείχε στην επιτροπή της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας, με διευθυντή το στρατηγό Νικόλαο Γωγούση και σε υπηρεσιακή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 23 Μαρτίου 1962, πρότεινε όπως «… Εἰς τὰς ὑπὸ τῶν κομμουνιστῶν προσκαλουμένας συγκεντρώσεις, αἱ ὑπηρεσίαι μας ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴν νὰ παρεμβάλωμεν πρόσωπα πρὸς πρόκλησιν συγχύσεως, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐὰν ἀποτύχῃ ἐνθαρρύνει τοὺς κομμουνιστὰς καὶ ἀποθαρρύνει τοὺς παρεμβαλλομένους. Προτείνω ὡς ἀποτελεσματικὴν μέθοδον πρὸς ἐξουδετέρωσιν τῶν κομμουνιστικῶν συγκεντρώσεων, τὰς ἀντισυγκεντρώσεις». Η πρόταση του Γεωργαλά αφορούσε τη διοργάνωση εκδηλώσεων της δεξιάς σε χωριστούς χώρους και πόλεις, ως αντίβαρο στις συγκεντρώσεις οπαδών της αριστεράς. Παραιτήθηκε από την επιτροπή το 1964, όταν το πρωθυπουργικό γραφείο του Γεωργίου Παπανδρέου είχε κατακλυσθεί από οπαδούς της αριστεράς. Από το 1958 έως το 1970 κατέλαβε θέση ειδικού συνεργάτη των Ενόπλων Δυνάμεων σε θέματα ψυχολογικού πολέμου και ιδεολογικής προπαγάνδας και ανήκε στο 7ο γραφείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού, [Γ.Ε.Σ.] υπό τις διαταγές του ταξιάρχου Μητρέλλη. Ταυτόχρονα, δίδασκε Σοβιετολογία και προπαγάνδα σε σχολές αξιωματικών του Στρατού και της Χωροφυλακής και με τη δράση του θεωρήθηκε ως ένας από τους καθοδηγητές της δημιουργίας και της εθνικιστικής στροφής της δεξιάς νεολαίας «Ε.Κ.Ο.Φ.» [«Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών»] στα πανεπιστήμια.

Την περίοδο από το 1960 έως και το 1964 ίδρυσε και εξέδιδε τη μηνιαία επιθεώρηση «Σοβιετολογία» που απευθύνονταν στους αξιωματικούς και τους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων και στα Σώματα Ασφαλείας. Η έκδοση περιλάμβανε Ελληνικά και παγκόσμια γεγονότα, αλλά και την κομμουνιστική προπαγάνδα στην Ελλάδα και στον κόσμο. Στις μέρες μας προκαλεί απορία το πόσο σωστά ήταν ενημερωμένος ο εκδότης, καθώς παρ' όλη τη μυστικοπάθεια που διέκρινε τα ανατολικά καθεστώτα, ο Γεωργαλάς περιέγραφε με ακρίβεια γεγονότα και καταστάσεις για όσα αφορούσαν το «σιδηρούν παραπέτασμα». Η διανομή και η ανάγνωση του περιοδικού στους άνδρες του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση του κόμματος «Ένωσις Κέντρου», υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου τον τότε υφυπουργό Προεδρίας Μυλωνά. Η «Σοβιετολογία» είχε σοβαρό εθνικιστικό περιεχόμενο και αντικομμουνιστικό λόγο, επιστημονικά τεκμηριωμένο και ιδεολογικά συγκροτημένο. Ο Γεωργαλάς μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας του περιοδικού «Σοβιετολογία» προχώρησε στην έκδοση του περιοδικού «Νέα Δημοκρατία». Το 1965 δημιούργησε την οργάνωση «Ένωση Νέας Ελληνικής Δημοκρατίας» και απηύθυνε έκκληση στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των κομμάτων, της Ε.Ρ.Ε. [Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις], της Ενώσεως Κέντρου και της Ε.Δ.Α. να συσπειρωθούν στην κίνηση του, την οποία προσδιόριζε ως δημοκρατική, αντικομμουνιστική και κίνημα συνθέσεως, που πρόβαλλε τα ιδανικά και τις αξίες της ελευθερίας, της προόδου, του χριστιανισμού και της Δύσεως.

21η Απριλίου

Ο Γεωργαλάς σε συνέντευξη του παραδέχθηκε ότι ενώ είχε πληροφορίες ότι θα κινηθούν οι στρατιωτικοί, δεν τις μεταβίβασε στην κυβέρνηση. «...Όταν συνεργάστηκα με τον Κανελλόπουλο και μου έλεγε για τις εκλογές γελούσα. Σκεφτόμουν: ο άνθρωπος δεν έχει πάρει χαμπάρι πως δεν θα γίνουν εκλογές;» αναφέρει χαρακτηριστικά. Στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 ανέλαβε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης, αρχικά ασκώντας καθήκοντα ως πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος και δική του ιδέα ήταν η συγκρότηση της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών. Στις 29 Ιουνίου 1970 διορίστηκε υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου έως τις 25 Αυγούστου 1971. Σε συνέντευξη του ο Δημήτρης Ποντίκας, σκηνοθέτης της «Υ.ΕΝ.Ε.Δ.» [«Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων»], της τηλεοράσεως των Ενόπλων Δυνάμεων, διηγήθηκε τον τρόπο με τον οποίο ο Γεωργαλάς επιλέχθηκε το 1968, ως Υπουργός του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου, όταν ο Δημήτριος Λαζογιώργος τον είχε καλεσμένο σε μια εκπομπή του.

Στις 30 Ιουνίου του 1970 ο Γεωργαλάς, μιλώντας στους δημοσιογράφους με την ιδιότητα του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, χρησιμοποίησε τηv φράση, «άνοιγμα στη νέα γενεά». Στις 9 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, αναφερόμενος στο θέμα των εκλογών είπε: «....Τo θέμα εκλογές δεv είναι τoυ παρόντος, είναι του αμέσου μέλλοντος. Δεv μας απασχολεί αυτήv τηv στιγμήv. Κάποτε θα γίνουv εκλογαί. Η νέα δημοκρατία προβλέπει κοινοβούλιον. Αλλά δια vα φθάσωμεν εκεί, πρέπει vα γίνουv προηγουμένως πολλά πράγματα. Η ημερομηνία τωv εκλογών δεv υπάρχει. Ούτε είναι δυνατόv vα υπάρχη…..». Τον ίδιο χρόνο απαγορεύθηκε από την υπηρεσία λογοκρισίας του καθεστώτος η προβολή φιλμ με θέμα το Γούντστοκ, [Woodstock] επειδή διέφθειρε τα ήθη των νέων. Η απαγόρευση διάρκεσε για δύο εβδομάδες, αλλά με πρωτοβουλία του Γεωργαλά, δόθηκε έγκριση και το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε σε 5 κινηματογράφους.

Στις 17 Μαρτίου 1971, αναφερόμενος στις ανθελληνικές εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Σκοπίων, δήλωσε σε συνέντευξη τύπου. «Αι εκπομπαί αυταί, ως μετά λύπης μας πρέπει να διαπιστώνωμεν, αποτελούν ένα αγκάθι εις τας σχέσεις μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας….Επικαλούνται κείμενα του παρελθόντος αγνώστων συγγραφέων οι οποίοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει δήθεν Μακεδονικόν θέμα, μακεδονική γλώσσα…. Δεν ημπορούμεν να παραδεχθώμεν ευκόλως ότι η αποκέντρωσις εις την Γιουγκοσλαβίαν υπό την μορφήν ομόσπονδων δημοκρατιών επιτρέπει εις τα Σκόπια να παίζουν αυτόν το ρόλον. Δεν ημπορούμεν να πιστεύσωμεν ότι η αυτονόμησις των μέσων ενημερώσεως εις την Γιουγκοσλαβίαν, οι ραδιοσταθμοί, η τηλεόρασις και αι εφημερίδες επιτρέπουν εις έναν ραδιοφωνικόν σταθμόν να ασκή ιδίαν εξωτερικήν πολιτικήν....».

Σε συνέντευξη που έδωσε ο Γεωργαλάς το 1971, δήλωσε ότι «οι νέοι του Woodstock είναι δυστυχείς. Πασχίζουν να εκφράσουν, με τη μουσική, την ψυχική τρικυμία τους». Ο Γεωργαλάς θεωρούσε απαραίτητη μια προσπάθεια ελεγχόμενης πολιτικοποιήσεως του καθεστώτος , της 21ης Απριλίου 1967, έχοντας αποφασίσει να συγκροτήσει πολιτικό κίνημα και να συμμετάσχει στις εκλογές. Στις 26 Αυγούστου 1971 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, τον διόρισε Υφυπουργό Εσωτερικών-Περιφερειακό διοικητή Κρήτης και στη συνέχεια επανήλθε στη Γενική Γραμματεία Τύπου.

Όταν στα μέσα του Οκτωβρίου του 1971 επισκέφθηκε την Ελλάδα ο Σπύρος Άγκνιου ή Αναγνωστόπουλος, ο τότε αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ζήτησε και συναντήθηκε με τον Γεωργαλά σε μια αίθουσα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί ο Άγκνιου μετέφερε στον Γεωργαλά την πρόταση να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο και να αναλάβει ο ίδιος επικεφαλής κυβερνήσεως στην Ελλάδα, ενώ του μετέφερε την αμερικανική διαβεβαίωση ότι θα τον στηρίξουν με κάθε τρόπο και ανεπιφύλακτα . Ο Γεωργαλάς παραιτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1973, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης και απομακρύνθηκε οριστικά από θέσεις ευθύνης μετά την πτώση του Παπαδόπουλου και την επικράτηση του Δημητρίου Ιωαννίδη.

Μεταπολίτευση

Μετά την καθεστωτική μεταβολή και την επάνοδο των πολιτικών στην εξουσία ο Γεωργαλάς ήταν μεταξύ των 104 αξιωματούχων του της 21ης Απριλίου 1967, 103 υπουργοί και υφυπουργοί και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' [Κοτσώνης], που μηνύθηκαν στις 26 Ιανουαρίου 1975 από τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο, λόγω της συνεργασίας του με το καθεστώς. Τον Ιούνιο του 1975, ασκήθηκε δίωξη εναντίον του, καθώς και άλλων υπουργών του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, σχετικά με την υπογραφή της Συντακτικής πράξεως της 1ης Ιουνίου 1973, και την πολιτειακή μεταβολή που επέφερε. Ο Γεωργαλάς απολογήθηκε στις 12 Ιουνίου 1975 ενώπιον του ανακριτή-εφέτη Γεωργακόπουλου και αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν είχε υπογράψει τη Συντακτική πράξη. Στις 2 Ιουλίου 1975 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάνθηκε, με την απόφαση 684, ότι το δήθεν αδίκημα της «εσχάτης προδοσίας» της 21ης Απριλίου 1967, ήταν «στιγμιαίον», απόφαση που είχε ως αποτέλεσμα την απαλλαγή από κάθε ευθύνη, όσων συνεργάστηκαν με την 21η Απριλίου μετά την επικράτηση της.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα» που αναδημοσιεύτηκε σε εφημερίδες της εποχής ο Γεώργιος Σταμάτης, τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως, κάλεσε στο γραφείο του, το Γεωργαλά και τους Ευάγγελο Μάλλιο, Κλωνάρη, Καραπαναγιώτη και Χρηστάκη, τους οποίους προειδοποίησε να σταματήσουν τις ενέργειες υπονομεύσεως της κυβερνήσεως και κάθε είδους αντιδημοκρατική ενέργεια, διαφορετικά θα αντιμετωπίσουν την έντονη αντίδραση της κυβερνήσεως. Συγκεκριμένα, ο υπουργός εμφανίζεται να αναφέρεται σε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο Γεωργαλάς και οι υπόλοιποι τάσσονταν υπέρ μιας λύσεως που υποστήριζε τη δολοφονία πολιτικών προσώπων καθώς και των Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη. Πέρα από τη διάψευση του υπουργού, ο Γεωργαλάς αναφερόμενος στο δημοσίευμα του περιοδικού είπε ότι, «.....ένας χαρακτηρισμός αξίζει. Προβοκάτσια με οφθαλμοφανείς επιδιώξεις.»

Δολοφονία Ευάγγελου Μάλλιου

Στις 16 Δεκεμβρίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνώω ενώπιον χιλιάδων Ελλήνων εθνικιστών ο Γεωργαλάς εκφώνησε επικήδειο λόγο στον οποίο αναφέρθηκε στον Μάλλιο ως μάρτυρα της Ελλάδας και είπε: «...Ο θάνατος του Μάλλιου πρέπει να μας βγάλει από τις αυταπάτες. Ο Μάλλιος δολοφονήθηκε και η δολοφονία του πρέπει να μας αφυπνίσει. Ας γίνει το σύμβολο μας. Μας προκαλούν, θα απαντήσουμε. Αν θέλουν πόλεμο θα τον έχουν. Οι μάχες κερδίζονται με Μάλλιους κι όχι με Τριανταφυλλίδηδες. ....{...}... Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος από σήμερα.» και πρόσθεσε: «Φωτιά και τσεκούρι». Στις 17 Δεκεμβρίου ασκήθηκε εναντίον του δίωξη για «...ἠθικὴ αὐτουργία εἰς τὰ ἐπεισόδια τὰ ὁποῖα εἶχαν γίνει κατὰ τὴν κηδεία», ενώ ο Γεωργαλάς παρουσιάστηκε αυτοβούλως στις 10:00 το πρωί της 18ης Δεκεμβρίου στο Παράρτημα Ασφαλείας του Αστυνομικού τμήματος Παπάγου και κρατήθηκε.

Στις 19 Δεκεμβρίου του απαγορεύθηκε η έξοδος από την Ελλάδα και παραπέμφθηκε σε τακτική δικάσιμο λόγω παρελεύσεως του χρονικού ορίου της αυτοφώρου διαδικασίας, όμως συνέχισε να παραμένει κρατούμενος. Απολογήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου στον ανακριτή Ε. Λιανέρη και μετά την απολογία του προέκυψε διαφωνία του ανακριτού με τον εισαγγελέα Δωρή και έως ότου λυθεί η διαφωνία από το δικαστικό συμβούλιο διατάχθηκε η συνέχιση της κρατήσεως του. Στις 24 Δεκεμβρίου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφάσισε την προφυλάκιση του και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Κορυδαλλού, ενώ στις 28 Δεκεμβρίου υπέβαλλε αίτηση αποφυλακίσεως με την καταβολή χρηματικής εγγυήσεως. Η αίτηση του αν και αρχικά απορρίφθηκε, έγινε στη συνέχεια δεκτή από το δικαστικό συμβούλιο και στις 10 Ιανουαρίου 1977, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, δηλαδή την καταβολή χρηματικής εγγυήσεως 50.000 δραχμών και της εμφανίσεως ανά 15νθήμερο στο Αστυνομικό τμήμα της κατοικίας του. Στις 15 Μαΐου 1977 αποφασίστηκε η παραπομπή του σε δίκη, η οποία έγινε στις 13 Μαΐου 1978 και αθωώθηκε από το δικαστήριο.

Βασιλικό κίνημα

Στις 31 Δεκεμβρίου 1976, η εφημερίδα «Καθημερινὴ» γράφει ότι «Δὲν ἔγινε γνωστὴ ἡ ὑπόθεση γιὰ τὴν ὁποία ἀνεκρίθη ὁ Γεωργαλᾶς. Πιστεύεται ὅτι πρόκειται γιὰ ἐξαιρετικὰ σοβαρὸ θέμα, ἄν κρίνη κανεὶς ἀπὸ... τὴν ἄκρα μυστικότητα ποὺ κρατοῦν οἱ ἀξιωματικοὶ τῆς Ἀσφαλείας Προαστίων...Κατόπιν αὐτοῦ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα : Ποία μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ τόσο σοβαρὴ ὑπόθεση, ποὺ ἀπασχολεῖ τὴν Ἀσφάλεια Προαστίων ;.. πρόκειται γιὰ σοβαρὴ ἀντιδημοκρατικὴ δράση τοῦ Γεωργαλᾶ, ποὺ τώρα μόλις ἀποκαλύφθηκε ἤ πρόκειται γιὰ τὴν ἐξιχνίαση τῆς δολοφονίας τοῦ Γουέλτς;».. Το 1993 και στις 7 Μαΐου 1997, ο Γεώργιος Καψάλης, εκδότης της εφημερίδος «Στόχος» έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Ἀπὸ πρῶτο χέρι, μόνο στὸν Στόχο. Τὰ ἄκρως ἀπόρρητα τοῦ πραξικοπήματος ποὺ κρύβει ὁ Καραμανλῆς». Το ζήτημα επανήλθε στην επικαιρότητα το 2016, όταν ένας από τους εμπλεκόμενους ο καθηγητής Δημήτριος Κιτσίκης με δημοσίευμα του επιβεβαίωσε ότι ο Γεωργαλάς ήταν επικεφαλής κινήματος που αποσκοπούσε στην ανατροπή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την επαναφορά του βασιλιά Κωνσταντίνου Β' στο θρόνο της Ελλάδος.

Μεταπολιτευτικά χρόνια

Γεώργιος Γεωργαλάς

Ο Γεωργαλάς υπήρξε στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Σπυρίδωνα Θεοτόκη την περίοδο της λειτουργίας του κόμματος «Εθνική Παράταξις». Μετά την αθώωση του για τα γεγονότα στην κηδεία του Αστυνόμου Μάλλιου, τον Μάιο του 1978, εργάστηκε σε συντηρητικές εφημερίδες ως δημοσιογράφος και πήρε μέρος στις διεργασίες για τη δημιουργία εθνικιστικών πολιτικών σχηματισμών, δίχως ο ίδιος να συμμετάσχει με πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποιο πολιτικό φορέα από όσους δημιουργήθηκαν. Το καλοκαίρι του 1995, αποδέχθηκε πρόταση που του έγινε και τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο του ίδιου έτους ανέλαβε τη θέση του διευθυντού στην εφημερίδα «Το Όνομα», όμως όπως είπε σε συνέντευξη του : «Όταν μου έκανε την πρόταση ο Μάκης Ψωμιάδης δέχθηκα υπό ένα όρο: να μην παρεμβαίνει στο δημοσιογραφικό έργο μου. Δεν τήρησε το λόγο του και διαφωνήσαμε...».

Συμμετείχε σε δύο καθημερινές εκπομπές, η πρώτη στον ραδιοφωνικό σταθμό «Star-FM», ιδιοκτησίας του πρώην βουλευτή Θεόδωρου Κατσίκη, και η δεύτερη στον τηλεοπτικό δίαυλο «Τηλε-Τώρα» του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου, ενώ στις 27 Δεκεμβρίου 1992 παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», η οποία παρουσιάστηκε στο πρωτοσέλιδο της. Τον Οκτώβριο του 1997, υποστήριξε τον κομματικό σχηματισμό που δημιουργήθηκε από τον Κώστα Πλεύρη, τον Νίκο Μιχαλολιάκο της «Χρυσής Αυγής», τον Ιωάννη Σχοινά του ΕΝΕΚ και άλλους εθνικιστές, εγχείρημα το οποίο κατέληξε στην κοινή κάθοδο τους στις ευρωεκλογές του 1999. Το 2003, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Γρηγόρη Λαμπράκη, Ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδωσαν αφιερώματα στα οποία απέδωσαν το θάνατο του σε συνωμοσία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, του Γεωργαλά και του Συμβουλίου Μελετών της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών [Κ.Υ.Π.], προκειμένου να απομακρυνθεί από την εξουσία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και να ανοίξει ο δρόμος για την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου.

Αντιδικία με Παναγιώτη Καμμένο

Τον Απρίλιο του 2012 ο Γεωργαλάς απέστειλε εξώδικη πρόσκληση-διαμαρτυρία κατά του Παναγιώτη Καμμένου, προέδρου του κόμματος των «ΑΝ.ΕΛ.» [«Ανεξάρτητοι Έλληνες»], με το οποίο τον κατηγορούσε ότι δεν του εξόφλησε ποσό 14.000 ευρώ, το οποίο του όφειλε για τη συγγραφή βιβλίο με τίτλο «Τρομοκρατία, θεωρία και πράξη», που εκδόθηκε με το όνομα του Παναγιώτη Καμμένου, μιας «μελέτης για τη σημερινή κρίση», αλλά και για συμβουλευτικές υπηρεσίες που του παρείχε. Η υπόθεση αυτή χρησιμοποιήθηκε κατά την προεκλογική περίοδο του 2012, και ο Παναγιώτης Καμμένος επιχείρησε να αποκρούσει τους ισχυρισμούς Γεωργαλά, όμως είναι γεγονός ότι πολλά κομμάτια του βιβλίου «Τρομοκρατία, θεωρία και πράξη» είναι αυτούσια αποσπάσματα προγενέστερων βιβλίων του Γεωργαλά.

Η εξώδικος θυροκολλήθηκε την Τετάρτη 18 Απριλίου 2012 στα γραφεία του κόμματος των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» στην Λεωφόρο Συγγρού. Σ' αυτήν αναφέρονται, μεταξύ άλλων ότι «…Καθώς γνωρίζετε, στο παρελθόν διετέλεσα σύμβουλός σας σε επικοινωνιακά θέματα, κατά τη διάρκεια των προεκλογικών σας αγώνων. Επιπλέον μου αναθέσατε και συνέγραψα βιβλίο σχετικό με την τρομοκρατία, που εκδόθηκε στο όνομά σας και συνέβαλε αποτελεσματικά στην προσωπική σας προβολή. Δυστυχώς για την εργασία μου αυτή δεν τηρήσατε την οικονομική συμφωνία μας. Επίσης παραλάβατε ο ίδιος χειρόγραφη μελέτη μου για τη σημερινή κρίση, την οποία έγραψα κατόπιν παραγγελίας σας αντί αμοιβής 10.000 ευρώ. Μου στείλατε με συνεργάτη σας 2.500 ευρώ και μάταια περίμενα τα υπόλοιπα. Κατόπιν της παραπάνω απαράδεκτης συμπεριφοράς σας προς εμένα που τόσα σας προσέφερα, σας καλώ να ανταποκριθείτε στις οικονομικές σας υποχρεώσεις απέναντί μου και να μου καταβάλλετε 14.000 ευρώ» αναφέρει ο Γεωργαλάς, επιφυλασσόμενος για κάθε νόμιμο δικαίωμά του. Ο Καμμένος από την πλευρά του απάντησε μέσα από το λογαριασμό του στο Twitter: «Σε λίγο θα πουν ότι συμμετείχα στο πραξικόπημα σε ηλικία 2 ετών. Έχουν κατατεθεί μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση».

Ο θάνατος του

Ο Γεωργαλάς, ο οποίος στερούνταν συντάξεως και οι μόνοι οικονομικοί πόροι του προέρχονταν από τις πωλήσεις των βιβλίων του, το τελευταίο διάστημα πριν το θάνατο του αντιμετώπιζε σοβαρά κινητικά και άλλα προβλήματα υγείας κι ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Λίγο καιρό πριν το θάνατο του ολοκλήρωσε την «Αυτοβιογραφία» του, η οποία κυκλοφόρησε τους πρώτους μήνες του 2017, από τις εκδόσεις «Ερωδιός». Το βιβλίο αριθμεί περισσότερες από 800 σελίδες. Ο εκδότης και φίλος του Γιάννης Γιαννάκενας αποκάλυψε ότι «...αρκετοί πολιτικοί, τις τελευταίες δεκαετίες, από όλους τους χώρους και τις παρατάξεις αναζητούσαν την πολιτική συμβουλή και την ανάλυση του Γεωργαλά». Λίγες μέρες πριν το θάνατο του νοσηλευόταν διασωληνωμένος σε δημόσιο νοσοκομείο όπου και πέθανε ανήμερα των Χριστουγέννων, ενώ λόγω ένδειας η οικογένεια του αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα για την οικονομική κάλυψη των εξόδων της νεκρώσιμης ακολουθίας και της ταφής του.

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του θανάτου του Γεωργαλά, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο εθνικιστής συγγραφέας και νομικός, είπε: «Ο Γεώργιος Γεωργαλάς υπήρξε ένας μεγάλος Διανοητής και μεγάλος Πατριώτης. Πεθαίνει ΦΤΩΧΟΣ, με ένα σωρό βιβλία τα οποία εξέδωσε και τα οποία διαφωτίζουνε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Ο Γεώργιος Γεωργαλάς, του οποίου ήμουν μαθητής, διετέλεσε βαθύς γνώστης της Ψυχολογίας των Μαζών και από την Σχολή του εξεπήδησαν πολλοί ικανοί στα θέματα της Προπαγάνδας. Πιστεύω ότι είναι μία Εθνική Απώλεια. Αιωνία του η Μνήμη».

Ιδεολογικές απόψεις

Απαντώντας στην ερώτηση του εθνικιστή δημοσιογράφου Θεόδωρου Χατζηγώγου, «...γιατί έγινε κομμουνιστής αν και προέρχονταν από εύπορη οικογένεια», ο Γεωργαλάς είπε: «Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου κάθε πρωί και να βλέπεις ανθρώπους ξαπλωμένους στο δρόμο, ημιλιπόθυμους από την πείνα; Αυτό με έκανε κομμουνιστή: Ο οίκτος γι’ αυτός τους ανθρώπους». Απαντώντας στην ερώτηση αν πιστεύει ότι ο κομμουνισμός είναι δημιούργημα των Εβραίων, η τοποθέτηση του ήταν αρνητική. Σε βιβλία που εξέδωσε μετά τη λεγόμενη μεταπολίτευση, ο Γεωργαλάς γράφει ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε περιορισμένη μόρφωση κι ότι δεν έκανε για ηγέτης, εκφράζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τη διαφωνία του με την τακτική που ακολούθησε ο Παπαδόπουλος στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 και θεωρεί ότι δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος .

Ο Γεωργαλάς, σύμφωνα με τον Δημήτριο Κιτσίκη , ήταν υποστηρικτής της γεωπολιτικής αντιλήψεως της «ενδιάμεσης περιοχής» και πίστευε, όπως κι ο Δημήτριος Κιτσίκης, ότι Έλληνες και Τούρκοι είναι φορείς του κοινού «ανατολικού» πολιτισμού, ο οποίος καλύπτει την «ενδιάμεση περιοχή», από την Ανατολική Μεσόγειο έως το κέντρο της Ευρασίας. Οι αντιλήψεις του διατυπώθηκαν σε επίσημο λόγο του ως εκπροσώπου της ελληνικής κυβερνήσεως του καθεστώτος της 21ης Απριλίου.

Ο Γεωργαλάς υποστηρίζει ότι η δημοκρατία είναι μια συντεταγμένη κοινοβουλευτική ολιγοκρατία, την οποία χρησιμοποιούν οι αστοί κατέχοντες για ίδιο όφελος, ενώ η κατάργηση της δημιουργεί χειρότερο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον μόνο αν καταργείται από τον κομμουνισμό. Διαφωνεί και με τον κοινοβουλευτισμό και με τον ολοκληρωτισμό κι ότι είναι οπαδός της δημοκρατίας των Αρίστων. Επίσης, ότι ως νέος υπήρξε φανατικός και άνθρωπος των άκρων. Σε προχωρημένη ηλικία αρνείται ότι είναι φανατικός, όμως δηλώνει ακόμη άνθρωπος των άκρων. Πιστεύει ότι πουθενά στον κόσμο δεν γίνονται εκλογές, ούτε εκλέγονται κυβερνήσεις, καθώς κυβερνήσεις εκλέγει η οικονομική δύναμη. Σε συνέντευξη του διερωτήθηκε «Γιατί να προτιμήσω τον Κόκκαλη να μου εκλέγει την κυβέρνηση από τον X συνταγματάρχη που, στο κάτω κάτω, πολέμησε και για την Ελλάδα; Τον θεωρώ καλύτερο και ηθικότερο».

Θεωρεί λάθος του Γεωργίου Παπαδόπουλου τη μη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων και εκλογών. «Του 'λεγα: Κάνε εκλογές! Δημοψηφίσματα. Ρώτα τους: πού θα βάλουμε τη βρύση, δεξιά ή αριστερά; Ο κόσμος πρέπει να ψηφίζει. Δεν μπορούμε να καταργήσουμε την πολιτική». Αναφέρεται στους πολιτικούς με ιταμό τρόπο και υποστηρίζει ότι, «..Όλοι αυτοί είναι ένα τίποτα! Άμα τους γνωρίσεις καταλαβαίνεις. Απλώς έπρεπε να χειριστεί σωστό τα πράγματα ο Παπαδόπουλος…», τον οποίο κατηγορεί πως «….Δεν ήθελε αλλαγή της καταστάσεως, ήθελε να μπει ο ίδιος στο κατεστημένο. Απευθύνθηκε στις ίδιες πηγές εξουσίας …{…}… Έπρεπε, όμως να κάνουμε καινούριο κατεστημένο. Ο Ανδρέας ορθώς συνέλαβε το θέμα κι έφτιαξε τον Κοσκωτά. Απλώς απευθύνθηκε σε λάθος πρόσωπο και ήταν και ο ίδιος διεφθαρμένος». Για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου πιστεύει ότι, «..Δεν ήταν προβοκάτσια. Ήταν αυθόρμητο. Ο Παπαδόπουλος ….{…}… θα μπορούσε να κόψει το ρεύμα και να τους αφήσει να βγουν μόνοι τους έξω. Χωρίς συλλήψεις. Πίστεψε, όμως πως θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει γιο να ματαιώσει τις εκλογές …{…}… Και ταυτόχρονα με τη βίαιη καταστολή, …{…}… να καθησυχάσει και τους στρατιωτικούς που τότε τον αμφισβητούσαν…{…}… Φυσικό, δεν του βγήκε».

Συγγραφικό έργο

Ο Γεωργαλάς υπήρξε πολυδιάστατος, πολυγραφότατος και με τα συγγράμματά του συντέλεσε στην ιδεολογική διάπλαση νέων εθνικιστών. Διετέλεσε συνεργάτης, αρθρογράφος, διευθυντής, εκδότης εφημερίδων και περιοδικών, μεταξύ τους η εφημερίδα «Βραδυνή», πριν την 21η Απριλίου και «Ακρόπολις», μετά την λεγόμενη μεταπολίτευση, ενώ υπήρξε επί σειρά ετών ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός αναλυτής. Μετά το 1973 αφοσιώθηκε στην μελέτη-έρευνα της ιστορίας μας και τη συγγραφή σχετικών έργων, κυρίως της σειράς «Οι Ρίζες». Δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρα ιδεολογικού και πολιτικού περιεχομένου, ενώ έχει συγγράψει βιβλία ιδεολογίας, πολιτικής, πολιτικής ψυχολογίας, προπαγάνδας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, ένα μυθιστόρημα, καθώς και βιβλία ιστορικού περιεχομένου. Υπήρξε συνεργάτης Ελληνικών και αλλοδαπών πολιτικών ιδρυμάτων.

Τα χρόνια μετά τη λεγόμενη Μεταπολίτευση ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων, στα οποία διαπραγματευόταν τα ζητήματα του Χριστιανισμού, του Βυζαντίου και της φιλοσοφικής σκέψεως των αρχαίων Ελλήνων. Το έργο του επηρέασε πολιτικούς όλου του φάσματος, όπως τον Άδωνι Γεωργιάδη, που είναι υποστηρικτής του και θαυμαστής του συγγραφικού έργου του Γεωργαλά και συνιστά τα βιβλία του ως «πολύ σημαντικά» αλλά και τον Κυριάκο Βελόπουλο ο οποίος αναφέρει και συγκαταλέγει τον Γεωργαλά στους «πνευματικούς δασκάλους» του.

Βιβλία

Ο Γεώργιος Γεωργαλάς έγραψε και δημοσίευσε 46 βιβλία πολιτικού και ιστορικού περιεχομένου. Μεταξύ τους περιλαμβάνονται τα:

• «Εγκόλπιον του δημοκρατικού πολίτου»,
• «Εγχειρίδιον τεχνικής του σιωπηλού πολέμου»,
• «Προπαγάνδα. Μεθοδική και Τεχνική της αγωγής των Μαζών», το 1967, εκδόσεις «Γεωργιάδης», έργο που θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα του είδους του παγκοσμίως.
• «Πυρηνική ειρήνη», το 1970, εκδόσεις «Ελληνικός Εκδοτικός Οργανισμός»,
• «Η κρίσις της καταναλωτικής κοινωνίας», το 1971, στη σειρά «Βίπερ», των εκδόσεων «Πάπυρος Πρες» με τιμή 14 δραχμές.

Το βιβλίο ήταν το τρίτο της σειράς «Συγχρόνων Αμφισβητήσεων» που περιλάμβανε έξι «Βίπερ», μεταξύ τους τα «Ψυχή στον Πάγο» του Έλντριτζ Κλήβερ, «Η Μεγάλη Καμπή του Σοσιαλισμού» του Ροζέ Γκαρωντύ και το «Ουρανός και Γη» των Σερβάν-Σρεμπέρ και Μισέλ Αλμπέρ.

• «Προβληματισμοί», εκδόσεις «Νέοι Ορίζοντες»,
• «Ελληνικό Μανιφέστο», το 1979, εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψις»,
• «Λαϊκές εξεγέρσεις στον Ανατολικό κόσμο», το 1980, εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψις»,
• «Η ιδεολογία του Αντικομμουνισμού»,
• «Ρούσβελτ ο χαμογελαστός Χίτλερ»,
• «Ιστορία του ΚΚΕ»,
• «Ο Κομμουνισμός. Θεωρία, Πράξις, Ιστορία και Κριτική».

Στο έργο του αναλύει το ζήτημα του κομμουνισμού, ξεκινώντας από τα αρχαία χρόνια και τον Αντιφώντα που δίδαξε ότι πρέπει να καταργηθούν οι ταξικές διακρίσεις και τον Φαλέα τον Χαλκηδόνιο, ο οποίος υποστήριξε την Ιδέα της Κοινοκτημοσύνης. Στην εποχή της Αναγεννήσεως υπάρχει αναφορά στον Άγγλο Θωμά Μορ και στον Γερμανό Τόμας Μέντσερ, ο οποίος αποπειράθηκε να εγκαθιδρύσει σύστημα κοινοκτημοσύνης στην πόλη Μυτχάουζεν. Στον 19ο αιώνα, όπου αναπτύσσεται η αστική κοινωνία και μαζί της οι σοσιαλιστικές ιδέες και στις κάθε είδους εκφάνσεις του κομμουνισμού και τα στάδια που πέρασε μέχρι να επικρατήσει στην Σοβιετική Ένωση. Γίνεται αποτίμηση της ιστορίας των κομμουνιστικών καθεστώτων, μέσω της οποίας διαψεύδονται τα στερεότυπα που μας έχουν παρουσιαστεί από την προπαγάνδα της αριστεράς.

• «Η ιδεολογία της Επαναστάσεως. Όχι δόγματα αλλά ιδεώδη»,
• «Κατεστημένα. Δημοκρατία-Ολοκληρωτισμός», εκδόσεις «Σμυρνιωτάκης»,
• «Άνοδος και Πτώση των Αστών», Δεκέμβριος 1988, σελίδες 296, εκδόσεις «Σμυρνιωτάκης»,
• «Πίσω από το τείχος που φράζει τον Ουρανό», Δεκέμβριος 1988, Φιλοσοφικό Μυθιστόρημα, εκδόσεις «Σμυρνιωτάκης»,
• «Πώς θεμελιώθηκε η Pax Americana», δίτομο έργο, το 1998, εκδόσεις «Νέα Θέσις»,
• «Η Δημοκρατία των Αρίστων», το 1999, σελίδες 340, εκδόσεις «Σμυρνιωτάκης»,
• «Η Εκκλησία στο στόχαστρο», Δεκέμβριος 2004, , σειρά «Αντρρητικά» Α',
• «Κοσμοεξουσιαστές», το 2004, εκδόσεις «Ερωδιός».

Στο έργο του παρέχει επαρκείς απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: ποιοι κυβερνούν τον κόσμο; Ποια τα κέντρα τους; Ποιες οι επιδιώξεις τους; Πώς τις προωθούν; Ποια τα όργανα και ποιες οι μέθοδοι τους; Πρόκειται για ένα βιβλίο βιβλίο τόλμης, που ρίχνει άπλετο φως στα άδυτα κρυφής εξουσίας των κυριάρχων. Τους κατονομάζει και υποδεικνύει ανάγκη και τους τρόπους για την αντιμετώπιση τους.

Σειρές βιβλιών

Με τις σειρές «Οι Ρίζες» και «Βυζάντιον», ο Γεωργαλάς φιλοδόξησε να παρουσιάσει την Ελληνική ιστορία με μη συμβατικό τρόπο και ν' ανατρέψει την εικόνα που κατασκεύασε για την Ελληνική ιστορία το ξένο και εγχώριο κατεστημένο.

Σειρά «Βυζάντιον»

• «Βυζάντιον», σειρά βιβλίων, εκδόσεις «Ερωδιός».

«Αντιβυζαντισμός», το 2005,

«Βυζάντιο. Η άλλη ιστορία του»,

«Βυζάντιο και Ελληνισμός»,

«Ελληνικότης του Βυζαντίου»,

«Εις Βυζάντιον οδηγός».

Σειρά «Οι Ρίζες. Μη συμβατική Ιστορία»

• «Οι Ρίζες. Μη συμβατική Ιστορία», σειρά βιβλίων, εκδόσεις «Ερωδιός».

«Ινδοευρωπαίοι ή Αιγαίοι; Α', το 1998,

«Προϊστορική εξάπλωσις των Αιγαίων», Β', το 1998,

«Ποιοι ήσαν; ΠΕΛΑΣΓΟΙ, ΑΧΑΙΟΙ, ΟΥΓΚΑΡΙΤΙΟΙ, ΦΟΙΝΙΚΕΣ, ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ», Γ', το 1998,

«Έρευνες γύρω από τον Όμηρο», Δ', το 1998,

«Η Ελληνική συνιστώσα», Ε', το 1998,

«Πρωτοέλληνες», ΣΤ', το 1998,

«Το χάλκεον γένος 9600-4000 π.Χ.», Ζ', το 1998,

«Ιστορίας Θεώρησις», Η', το 2000,

«Παρα-ιστορίας έλεγχος», Θ', το 2000,

«Ελλήνων Θρησκεία», Ι', Μάρτιος 2001,

«Χριστιανισμός και Ελληνικότης», ΙΑ', το 2001,

«Εβραϊκή Βίβλος και Ελληνισμός», ΙΒ', το 2002,

«Ελληνικότης», ΙΓ', το 2002,

«Ελλήνων Κοσμοκρατορία», ΙΔ', το 2003,

«Ελλήνων ζην», ΙΕ', το 2003,

«Ο αληθινός Ιησούς», ΙΣΤ', το 2003, ιστοριογραφικό κι όχι θελολογικό δοκίμιο, με το οποίο ο Γεωργαλάς διερευνά τον Ιησού ως άνθρωπο. ιστοριογραφικό, όχι θεολογικό.

«Ορθοδοξίας Απο-Ιουδαϊσμός», ΙΖ', το 2003,

«Ειδωλομάχοι και Χριστιανομάχοι», ΙΗ', το 2003,

«Έλληνες Ωκεανοπλεύσται», ΙΘ', Σεπτέμβριος 2004,

«Ελλήνων Ονειροχώρες», Κ', Ιούνιος 2006,

«Ελλήνων Πολιτική Επιστήμη», ΚΑ', το 2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Γεώργιος Γεωργαλάς
• Συνέντευξη του Γιώργου Γεωργαλά στην εφημερίδα «Real News»
• Γεώργιος Γεωργαλάς & Κωνσταντίνος Πλεύρης.
• Ραδιοφωνική συνέντευξη του Γεωργίου Γεωργαλά για την καταγωγή των Ελλήνων
• Ο Γεώργιος Γεωργαλάς εκφωνεί λόγο σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών.
• Ο πόλεμος ΝΔ - Καμμένου και ο Γεωργαλάς της Χούντας Εφημερίδα «Το Βήμα», 24 Απριλίου 2012
• Ο Γεώργιος Γεωργαλάς με το Ρένο Αποστολίδη
• 624 - Ὁ φίλος μου ὁ Γεώργιος Γεωργαλᾶς Δημήτριος Κιτσίκης, endiameseperiochenea.blogspot.com

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Αξιωματικοί (επαναστάτες) 21η Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος - (Primus inter pares) Στυλιανός Παττακός Νικόλαος Μακαρέζος Σκαρμαλιωράκης Αντώνιος Αγγελής Οδυσσέας Ασλανίδης Κωνσταντίνος Γκαντώνας Νικόλαος Ζαγοριαννάκος Δημήτριος Ζωιτάκης Γεώργιος Θεοφιλογιαννάκος Θεόδωρος Καραμπέρης Στέφανος Καρύδας Κωνσταντίνος Κωτσέλης Πέτρος Λαδάς Ιωάννης Λάζαρης Ιωάννης Λέκκας Αντώνιος Μέξης Αντώνιος Μπαλόπουλος Μιχαήλ Ντερτιλής Νικόλαος Παπαδόπουλος Χρ. Κώστας Παππάς Ηλίας Πατίλης Δημήτριος Πετάνης Νικόλαος Ρουφογάλης Μιχαήλ Σπαντιδάκης Γρηγόριος Σταματελόπουλος Δημήτριος Χατζηπέτρος Αλέξανδρος 25η Νοεμβρίου 1973 Ιωαννίδης Δημήτριος Γκιζίκης Φαίδων Αξιωματικοί Γουνελάς Μιχαήλ Μητρέλης Κωνσταντίνος Μήτσου Κωνσταντίνος Μπόλαρης Παρασκευάς Νάτσινας Αλέξανδρος Δολοφονημένοι Μάλλιος Ευάγγελος Μπάμπαλης Πέτρος Πολιτικά πρόσωπα Παπαδοπούλου Δέσποινα Πρωθυπουργοί Κόλλιας Κωνσταντίνος Γεώργιος Παπαδόπουλος Σπυρίδων Μαρκεζίνης Υπουργοί Βοβολίνης Κωνσταντίνος Γεωργαλάς Γεώργιος Δενδρινός Ανδρέας Δημητριάδης Χρύσανθος Δημόπουλος Άρης Κυριακόπουλος Ηλίας Μανωλόπουλος Παύλος Ματθαίου Αλέξανδρος Μίχαλος Χρήστος Ξυδόπουλος Ιωάννης Παναγιωτάκης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Θεοφύλακτος Πάτρας Λουκάς Πιπινέλης Παναγιώτης Σιφναίος Παναγιώτης Σιώρης Νικήτας Τοτόμης Παύλος Τσάκωνας Δημήτριος Τσουκαλάς Άγγελος Χολέβας Ιωάννης Υποστηρικτές Αλφαντάκης Γεώργιος Δήμας Φώτιος Δημόπουλος Δημήτριος Γαϊτανάρος Λυκούργος Κωνσταντόπουλος Σάββας Μανωλάκος Μάνος Πλεύρης Κωνσταντίνος Φαρμάκης Νικόλαος 25η Νοεμβρίου 1973 Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος Διάφορα πρόσωπα Επίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' (Κοτσώνης) Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (Τίκας) Μητροπολίτες Μητροπολίτης Αμβρόσιος Καλαβρύτων Μητροπολίτης Λεωνίδας Θεσσαλονίκης Θεολόγοι Κούρκουλας Κωνσταντίνος Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί καθηγητές Κατσαντώνης Αλέξανδρος Μαρινάτος Σπυρίδων Μπουμπουλίδης Φαίδων Σδράκας Ευάγγελος Χρήστου Παναγιώτης

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org