Αλέξανδρος Νάτσινας

Ο Αλέξανδρος Νάτσινας Έλληνας εθνικιστής, ανώτατος αξιωματικός του Πυροβολικού με το βαθμό του Αντιστρατήγου ε.α., ο οποίος διατέλεσε επικεφαλής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών [Κ.Υ.Π.], αρχικά προϊστάμενος και στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου, γεννήθηκε το 1908 στη Σιάτιστα του Νομού Κοζάνης, όπου κατοικούσε η οικογένεια του, και πέθανε περί το 1997 στην Αθήνα.

Ήταν παντρεμένος με την Ουρανία Νάτσινα, με την οποία κατοικούσαν στην οδό Κορυτσάς 65 στον Δήμο Παπάγου και διατηρούσαν εξοχική κατοικία στο Αλεποχώρι Μεγάρων. Από το γάμο τους δεν απέκτησαν απογόνους.

Αλέξανδρος Νάτσινας

Βιογραφία

Παππούς του Αλέξανδρου Νάτσινα ήταν ο Μάρκος Νάτσινας, γιος του οποίου, αδελφός του πατέρα του Αλέξανδρου, ήταν ο δικηγόρος Ιωάννης Νάτσινας, πρώτος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κοζάνης και πατέρας του Μάρκου Νάτσινα, μετέπειτα βουλευτή, αντιπροέδρου της Βουλής και υπουργού σε κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.

Οικογένεια Αλέξανδρου Νάτσινα

Πατέρας του Αλέξανδρου ήταν ο εθνικός αγωνιστής, καθηγητής της 2βάθμιας εκπαιδεύσεως και διδάκτορας των Μαθηματικών Θεόδωρος Νάτσινας ο οποίος γεννήθηκε στη Σιάτιστα της Δυτικής Μακεδονίας την εποχή που η πόλη βρίσκονταν στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπήρξε ιδιοκτήτης και διατέλεσε διευθυντής του Μαρασλείου, [19ο Γυμνάσιο], Θεσσαλονίκης κι ήταν ένας από τους ιδρυτές της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ενώ μητέρα του ήταν η Μελπομένη Νάτσινα, η οποία απεβίωσε στις 10 Δεκεμβρίου 1962 στην Αθήνα και τάφηκε την επομένη ημέρα στο Α' Κοιμητήριο της πόλεως. Ο Θεόδωρος Νάτσινας από το γάμο του έγινε πατέρας τεσσάρων παιδιών, μιας κόρης, της Σουλτάνας Νάτσινα-Ηλιάδη και τριών γιων, του Αλέξανδρου, του Στέφανου Νάτσινα, μετέπειτα βουλευτή του νομού Κοζάνης και του Λέανδρου Νάτσινα, που σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Γάνδη του Βελγίου.

Σπουδές

Ο Αλέξανδρος παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως στην Κοζάνη και τα μαθήματα του Γυμνασίου στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε εγκατασταθεί μετά το 1921, η οικογένεια του. Μετά την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο εισήχθη μετά από επιτυχείς εξετάσεις στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, [Σ.Σ.Ε.], στην οποία φοίτησε και αποφοίτησε, στις αρχές της δεκαετίας του 1940, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού.

Στρατιωτική δράση

Από την 28η Οκτωβρίου 1940 έως τον Απρίλιο του 1941 πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο. Στη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και συνεργάστηκε με τις υπηρεσίες πληροφοριών των Συμμάχων, ειδικά με τα συμμαχικά κατασκοπευτικά κλιμάκια Μ04 και ΜΚ41, αναπτύσσοντας ένα τεράστιο δίκτυο πρακτόρων στην κατεχόμενη Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 1943 συνελήφθη από τις δυνάμεις του κομμουνιστικού ΕΛΑΣ στην Εύβοια, ενώ αναζητούσε τρόπο διαφυγής στη Μέση Ανατολή, με την κατηγορία της κατασκοπείας. Αφέθηκε ελεύθερος λίγο αργότερα ύστερα από πιέσεις που άσκησε ο Ιωάννης Σταματάκης -γνωστός ως «Λακκιώτης»- στρατιωτικός διοικητής του 7 Συντάγματος του ΕΛΑΣ, στον Γ. Καλέμη -γνωστό ως «Όθρυ»- πολιτικό επίτροπο του ίδιου Συντάγματος. Ο «Όθρυς» πείστηκε να συγκατατεθεί στην απελευθέρωση του Νάτσινα καθώς ο τελευταίος θεωρήθηκε «συνεργάτης των Αμερικανών» κι όχι «συνεργάτης των Άγγλων».

Το βράδυ της 29ης Ιουνίου 1944, ο Νάτσινας διέφυγε από την Ελλάδα με προορισμό τη Μέση Ανατολή. Τη νύχτα εκείνη από το λιμάνι της Αναβύσσου, μαζί με 15 ακόμη αξιωματικούς, μερικούς πολίτες και τον μετέπειτα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο λοχαγός Νάτσινας, επιβιβάστηκε σε πλοίο το οποίο υπέστη μηχανική βλάβη και αναγκάστηκε να καταπλεύσει στην Τήνο. Το πρωί της 9ης Αυγούστου οι επιβαίνοντες συνελήφθησαν από κομμουνιστές αντάρτες και κρατήθηκαν αιχμάλωτοι στο χωριό Πύργος Πανόρμου. Στις 16 Αυγούστου οι κομμουνιστές αντάρτες τους απελευθέρωσαν και με άλλο πλοίο τους αποβίβασαν στο Κοθρί της Άνδρου, απ’ όπου ο Νάτσινας αναχώρησε για τη Μέση Ανατολή .

Μεταπολεμική δράση

Ο Νάτσινας, που την περίοδο από το 1945 μέχρι το 1948, ήταν μέλος της Διοικούσης Επιτροπής της παραστρατιωτικής οργανώσεως «Ι.Δ.Ε.Α», [Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών], , στην έναρξη του Συμμοριτοπολέμου ήταν Αρχηγός του «Προκεχωρημένου Κέντρου Πληροφοριών της Στρατιάς». Στις 5 Μαρτίου 1948 με το βαθμό του Ταγματάρχη συνταξίδεψε αεροπορικώς από τα Ιωάννινα στη Θεσσαλονίκη συνοδεύοντας τον στρατηγό Βαν Φλητ, αρχηγό της Αμερικανικής αποστολής στην Ελλάδα και τον Αρχηγό του ΓΕΣ Αντιστράτηγο Γιαντζή, στην επιθεώρηση τους στο Γ' Σώμα Στρατού. Τον Απρίλιο του 1949, όταν υπηρετούσε στο 2ο Επιτελικό Γραφείο του Γ.Ε.Σ., παρουσιάστηκε στο Στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο στον οποίο παρέδωσε δύο μελέτες, που συνοδεύονταν από υπόμνημα όπου περιέγραφε την ανάγκη ιδρύσεως Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Σύμφωνα με το πόρισμα του Ταγματάρχου Ζωζωνάκη, εισηγητού του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών, την περίοδο 1948-499 τη Διοικούσα Επιτροπή του Ι.Δ.Ε.Α. αποτελούσαν οι Κωνσταντίνος Καραβίτης, Αλέξανδρος Νάτσινας, Νικόλαος Γωγούσης, Στυλιανός Τζουβάρας, Γεώργιος Μπάλας και Ιωάννης Καραμπότσος. . Στις 22:15 το βράδυ της 30ης Μαΐου 1951 ανακοινώθηκε η παραίτηση του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου από το στράτευμα. Ο Νάτσινας συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε το ίδιο βράδυ, όπως και ο τότε Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος αλλά και ο τότε Λοχαγός Δημήτριος Ιωαννίδης. Οι αξιωματικοί που στασίασαν ζήτησαν την ανάληψη της αρχηγίας του Ελληνικού κράτους από τον Παπάγο. Συγκεντρώθηκαν στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού, στη διεύθυνση Α5 του Γ.Ε.Σ. [Γενικό Επιτελείο Στρατού], ενώ στρατιωτικά τμήματα κατέλαβαν καίρια σημεία στο κέντρο της Αθήνας, τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα αεροδρόμια Τατοΐου και Ελευσίνας. Οι στρατιωτικές κινήσεις συνεχίστηκαν ως τις 6.30 το πρωί της 31ης Μαΐου, έως ότου ο Παπάγος κατέβηκε στο Γ.Ε.Σ. και ζήτησε από τους αξιωματικούς να αποχωρήσουν.

Ο Νάτσινας παραπέμφθηκε με βούλευμα στο Στρατοδικείο με απόφαση της Ανωτέρας Στρατιωτικής Διοικήσεως Αττικής και Νήσων, [Α.Σ.Δ.Ε.Ν.], καταδικάστηκε και αποστρατεύθηκε. Λίγο καιρό αργότερα στους αξιωματικούς που καταδικάστηκαν, παραχωρήθηκε αμνηστία με απόφαση της κυβερνήσεως του Νικολάου Πλαστήρα και ο Νάτσινας επανήλθε στο Στράτευμα.

Διοικητής της Κ.Υ.Π.

Το Φεβρουάριο του 1949, όταν ιδρύθηκε η «Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών» [Κ.Υ.Π.Ε.], πρώτος διοικητής της ανέλαβε ο Ταξίαρχος Ιππικού Πέτρος Νικολόπουλος, με Υπαρχηγό τον Αντισυνταγματάρχη Νάτσινα, μετέπειτα ιδρυτή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Στις 6 Ιουνίου 1953, Νάτσινας με το βαθμό του συνταγματάρχη, ανέλαβε διοικητής στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών Ελλάδος [Κ.Υ.Π.Ε.], η οποία υπάγονταν απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό και διαδέχθηκε το στρατηγό Πέτρο Νικολόπουλο. Μία από τις πρώτες οδηγίες του Νάτσινα, με εγκύκλιο που απέστειλε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ήταν να δημιουργηθούν σε όλα τα στρατόπεδα «....δίκτυα παρακολουθήσεως σκοπός των οποίων είναιη αποκάλυψις πάσης κομμουνιστικής κινήσεως σημειουμένης εντός των Ενόπλων Δυνάμεων....» . Ο Νάτσινας φέρεται ως ο πρώτος αρχηγός του μυστικού δικτύου της «Κόκκινης Προβιάς», το ελληνικό παρακλάδι του νατοϊκού «Gladio», την οποία ανέλαβε το 1955, πριν ακόμη συναφθεί η σχετική συμφωνία της ελληνικής κυβερνήσεως με Βρετανούς και Αμερικανούς.

Ο Αλέξανδρος Νάτσινας υπήρξε ο κύριος σύνδεσμος του Γεωργίου Γρίβα με την Αθήνα στη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνας της ΕΟΚΑ. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του δημοσιογράφου Σάββα Κωνσταντόπουλου, «ολίγας ημέρας μετά τας εκλογάς» του 1958, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε σε συνάντηση στην Κηφισιά ορισμένα πρόσωπα με φιλικούς δεσμούς και κοινές απόψεις με θέμα το «...ανησυχητικόν» αποτέλεσμα των εκλογών και η άνοδος της Αριστεράς. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, συγκροτήθηκε Ειδική Επιτροπή για να καθορίσει μεθόδους και μέτρα «διά την αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κομμουνιστικής δραστηριότητος, της κομμουνιστικής προπαγάνδας και των εκ τούτων προκαλουμένων κινδύνων» και σ' αυτήν συσκέψεις συμμετείχαν ως τακτικά μέλη οι υπουργοί Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, Εργασίας Αριστείδης Δημητράτος, ο υφυπουργός Εσωτερικών Ευάγγελος Καλαντζής, ο διοικητής της Κ.Υ.Π. υποστράτηγος Νάτσινας και, τον πρώτο καιρό, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος .

Με νομοθετικό διάταγμα της κυβερνήσεως Καραμανλή που δημοσιεύθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1961 ο Νάτσινας προήχθη στο βαθμό του Αντιστρατήγου. Τον Μάιο του 1963 εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του διότι πίστευε ότι ο Καραμανλής δεν κάλυψε επαρκώς τους αξιωματικούς, μεταξύ τους και ο στρατηγός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής Κωνσταντίνος Μήτσου, καθώς και τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας στις επιθέσεις που δέχθηκαν από την αριστερά για τη φερόμενη ανάμειξη τους στο θάνατο του βουλευτού της Ε.Δ.Α. Γρηγόρη Λαμπράκη. Προσωπικός γραμματέας του από το 1959 έως την παραίτηση του Νάτσινα, ήταν ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Γεώργιος Παπαδόπουλος, που υπηρέτησε στην Κ.Υ.Π. ως επικεφαλής του Β' Κλάδου, που είχε την ευθύνη για την εσωτερική ασφάλεια της Ελλάδος. Ο Νάτσινας φέρεται να ήταν ο πρώτος αρχηγός του μυστικού δικτύου «Κόκκινη Προβιά», πριν ακόμη συναφθεί το 1955, η συμφωνία της ελληνικής κυβερνήσεως με Βρετανούς και Αμερικανούς,. στο οποίο ανέλαβε υπεύθυνος δικτύων πόλεων και διηύθυνε τις μυστικές επιχειρήσεις του. Λέγεται ότι την περίοδο της πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Αλέξανδρος Νάτσινας, στη διάρκεια μιας επιδείξεως στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, φρόντισε να υπάρξει αιφνίδια βλάβη κατά την επίδειξη της λειτουργίας ενός μηχανήματος κλωστοϋφαντουργίας, το οποίο εξέθεταν οι Σοβιετικοί με σκοπό να αποδειχθεί αναξιόπιστο . Σύμφωνα με όσα είπε σε συνέντευξη του ο βουλευτής Νίκος Φαρμάκης στο δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου, ο Αλέξανδρος Νάτσινας μεσολάβησε για τη διάσωση του Γεωργίου Παπαδόπουλου από τον κίνδυνο της αποστρατείας μετά το λεγόμενο «Σαμποτάζ του Έβρου».

Στη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, ο Αλέξανδρος Νάτσινας υπηρέτησε ως επιτελικός αξιωματικός στην 1η στρατιά, στο Γ.Ε.Σ. και στο Γ.Ε.ΕΘ.Α., ενώ τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, μεταξύ τους το Αριστείο Ανδρείας, ο Μεγαλόσταυρος του Παναγίου Τάφου, ο Πολεμικός Σταυρός και ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος Γεωργίου του Α’. Συνέγραψε και δημοσίευσε στρατιωτικές μελέτες. Υπέβαλε την παραίτηση του την 30η Νοεμβρίου 1963, όμως παρέμεινε στη θέση του επικεφαλής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών έως τις 10 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου .

Αμερικανικές πληροφορίες

Το Φθινόπωρο του 1964 ο απόστρατος επισμηναγός της Ελληνικής Αεροπορίας Παναγιώτης Καρύδας, ο οποίος εργαζόταν για λογαριασμό αμερικανικής υπηρεσίας, διαδραμάτιζε ρόλο συνδέσμου με ομάδα Ελλήνων στρατιωτικών που σχεδίαζε κίνημα για τον επόμενο χρόνο. Την ομάδα εκπροσωπούσαν ο Σμήναρχος Αντώνιος Σκαρμαλιωράκης και ο απόστρατος πτέραρχος Πέτρος Μητσάκος. Οι δύο αξιωματικοί ισχυρίστηκαν ότι αποτελούν συνέχεια της μυστικής οργάνωσης «Ι.Δ.Ε.Α.», [Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών]. Ο Καρύδας περιέγραψε ως εξής τη σύνθεση της στρατιωτικής ομάδας: «...Η μυστική αυτή στρατιωτική οργάνωση συμπεριλαμβάνει 20 έως 25 απόστρατους αξιωματικούς από τα τρία όπλα και την ΚΥΠ, 25 περίπου ναυάρχους και στρατηγούς καθώς και την πλειονότητα των συνταγματαρχών. ...{...}... Η οργάνωση ελέγχεται από 20 απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς. Η πηγή μας υποστηρίζει ότι έχει την υποστήριξη του 85% των διοικητών των στρατιωτικών μονάδων, σε όλα τα επίπεδα...».

Η εκτελεστική επιτροπή της ομάδος απαρτιζόταν από 20 απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς. Πρωταγωνιστικό ρόλο στη διοίκηση της διαδραμάτιζαν ο Σκαρμαλιωράκης, ο Πέτρος Μητσάκος και ο στρατηγός Νάτσινας. Η οργάνωση ήταν γνωστή στο Παλάτι, όμως δεν διατηρούσε σχέσεις με κανένα πολιτικό κόμμα. Κύριος εκπρόσωπος της ομάδας, σύμφωνα με τα Αμερικανικά αρχεία, ήταν απόστρατος αξιωματικός, το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτεται, όμως πιθανόν πρόκειται για τον Αντώνιο Σκαρμαλιωράκη, καθώς σ’ αυτόν είχε καταλήξει και ο Λαγουδάκης, Ελληνοαμερικανός αναλυτής του «Στέητ Ντηπάρτμεντ». Το όνομα του τότε συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου δεν αναφέρεται μεταξύ των στρατιωτικών, όμως το γεγονός ότι στην οργάνωση ανήκαν οι περισσότεροι συνταγματάρχες, ο Αντώνιος Σκαρμαλιωράκης αλλά και ο Πέτρος Μητσάκος καθιστά σχεδόν βέβαιη τη συμμετοχή του Παπαδόπουλου.

Μετά την αποστρατεία του

Τον Μάιο του 1965, οι αποκαλύψεις περί του «ΑΣΠΙΔΑ», μιας οργανώσεως χαμηλόβαθμων αξιωματικών, που λειτουργούσε υπό τις διαταγές του Ανδρέα Παπανδρέου, ανάγκασαν τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, ως πράξη αντιπερισπασμού, να διατάξει την ταυτόχρονη παραπομπή των υποθέσεων ΑΣΠΙΔΑ και του σχεδίου «Περικλής» στη στρατιωτική δικαιοσύνη. Έτσι στις 9 Ιουνίου 1965, ασκήθηκε ποινική δίωξη «…επί παραβάσει καθήκοντος, εκδόσει αθέμιτων διαταγών..» καθώς και ηθική αυτουργία σε πράξεις που απέβλεπαν στη νόθευση «…του εκλογικού φρονήματος του λαού…», κατά του Νάτσινα και των επίσης στρατηγών Αθανασίου Φροντιστή, Βασιλείου Καρδαμάκη και Γεωργίου Μπάλλα, του ταξιάρχου Γεωργίου Βάλλη και του Διονυσίου Παπαδόπουλου.

Στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, με πρωθυπουργό το Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο Νάτσινας διορίστηκε μέλος στα Διοικητικά Συμβούλια της Ολυμπιακής Αεροπορίας και του Εθνικού Ιδρύματος­ «Βασιλεύς Παύλος» καθώς και Πρόεδρος στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, [Ε.Ι.Ε.]. Στις 25 Φεβρουαρίου 1972 o Νάτσινας αντέδρασε στο γεγονός ότι τo όνομα του είχε αναφερθεί σε άρθρο του καθηγητή Σταύρου το οποίο τον ανέφερε μεταξύ των παραγόντων τοο καθεστώτος με εθνικοσοσιαλιστικό παρελθόν. Ο Νάτσινας έγραψε μια επιστολή διαμαρτυρίας στον πρόεδρο του Πανεπιστήμιου του Howard, James Cheek, στην οποία αναφέρονται μεταξύ των άλλων τα ακόλουθα: «...Δεν ήμουν ποτέ συνεργάτης των Ναζί, ούτε υπήρξε ποτέ ο πρωθυπουργός Παπαδόπουλος, όπως ο κ. Σταύρου ψευδώς ισχυρίζεται, συνεργάτης ή, πιο συγκεκριμένα μέλος των «ταγμάτων ασφαλείας». Αν το επισυναπτόμενο δημοσίευμα είναι ακριβές, το επίπεδο ακαδημαϊκότητας του κ. Σταύρου δεν φαίνεται να τιμά το πανεπιστήμιο σας. Λόγου χάριν, τα δημοσιεύματα που υποστηρίζουν ότι βασίζονται στη διατριβή του κ. Σταύρου, αναφέρουν ότι η κυβέρνηση Παπαδόπουλου δημοσίευσε ένα διάταγμα σύμφωνα μέ το όποιο ο χρόνος υπηρεσίας στα «τάγματα ασφαλείας» τον καιρό του πολέμου, θα προσμετράται για την παροχή κυβερνητικών συντάξεων. Στην πραγματικότητα, και αυτό μπορεί να επαληθευθεί ελέγχοντας το σχετικό διάταγμα που είναι δημόσιο, το διάταγμα σε αυτό το θέμα ειδικά, αποκλείει την προσμέτρηση τής υπηρεσίας στα «τάγματα ασφαλείας» Ως συντάξιμο χρόνο....».

Μετά το 1974, είναι πιθανό, ο Νάτσινας να εργάστηκε για λογαριασμό της εταιρείας «Χαλυβουργική» της οικογένειας Αγγελόπουλου, καθώς το 1979 εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος της γαλλικής «Εταιρείας Μεταλλείων Σερίφου και Σπηλιαζέζας», που είχε πάρει την πρώτη άδεια εκμετάλλευσης των ορυχείων το 1867 στην περιοχή της παραλίας του Κουταλά στη Σέριφο, την οποία διεκδίκησε στα δικαστήρια για λογαριασμό της εταιρείας. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, η διεύθυνση που δήλωνε η Γαλλική εταιρεία στα γραφεία της στην Αθήνα, αντιστοιχούσε στη διεύθυνση των κεντρικών γραφείων της εταιρείας «Χαλυβουργική» .

Συγγραφικό έργο

Έγραψε και δημοσίευσε σειρά από στρατιωτικές μελέτες. Μεταξύ τους περιλαμβάνεται η μελέτη

• «Συμπεράσματα και παρατηρήσεις επί του διεξαχθέντος εν Ελλάδι αγώνος κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών. Τακτική αντιμετωπίσεως ανταρτικών δυνάμεων», Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 1951.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Σιάτιστα. Έξι αιώνες ζωής εκατό χρόνια ελευθερίας. Συνοπτική Ιστορική αναδρομή Μιχαήλ Χατσιούλης, Σιάτιστα 2012.

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 Αξιωματικοί (επαναστάτες) 21η Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος - (Primus inter pares) Στυλιανός Παττακός Νικόλαος Μακαρέζος Σκαρμαλιωράκης Αντώνιος Αγγελής Οδυσσέας Ασλανίδης Κωνσταντίνος Γκαντώνας Νικόλαος Ζαγοριαννάκος Δημήτριος Ζωιτάκης Γεώργιος Θεοφιλογιαννάκος Θεόδωρος Καραμπέρης Στέφανος Καρύδας Κωνσταντίνος Κωτσέλης Πέτρος Λαδάς Ιωάννης Λάζαρης Ιωάννης Λέκκας Αντώνιος Μέξης Αντώνιος Μπαλόπουλος Μιχαήλ Ντερτιλής Νικόλαος Παπαδόπουλος Χρ. Κώστας Παππάς Ηλίας Πατίλης Δημήτριος Πετάνης Νικόλαος Ρουφογάλης Μιχαήλ Σπαντιδάκης Γρηγόριος Σταματελόπουλος Δημήτριος Χατζηπέτρος Αλέξανδρος 25η Νοεμβρίου 1973 Ιωαννίδης Δημήτριος Γκιζίκης Φαίδων Αξιωματικοί Γουνελάς Μιχαήλ Μητρέλης Κωνσταντίνος Μήτσου Κωνσταντίνος Μπόλαρης Παρασκευάς Νάτσινας Αλέξανδρος Δολοφονημένοι Μάλλιος Ευάγγελος Μπάμπαλης Πέτρος Πολιτικά πρόσωπα Παπαδοπούλου Δέσποινα Πρωθυπουργοί Κόλλιας Κωνσταντίνος Γεώργιος Παπαδόπουλος Σπυρίδων Μαρκεζίνης Υπουργοί Βοβολίνης Κωνσταντίνος Γεωργαλάς Γεώργιος Δενδρινός Ανδρέας Δημητριάδης Χρύσανθος Δημόπουλος Άρης Κυριακόπουλος Ηλίας Μανωλόπουλος Παύλος Ματθαίου Αλέξανδρος Μίχαλος Χρήστος Ξυδόπουλος Ιωάννης Παναγιωτάκης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Θεοφύλακτος Πάτρας Λουκάς Πιπινέλης Παναγιώτης Σιφναίος Παναγιώτης Σιώρης Νικήτας Τοτόμης Παύλος Τσάκωνας Δημήτριος Τσουκαλάς Άγγελος Χολέβας Ιωάννης Υποστηρικτές Αλφαντάκης Γεώργιος Δήμας Φώτιος Δημόπουλος Δημήτριος Γαϊτανάρος Λυκούργος Κωνσταντόπουλος Σάββας Μανωλάκος Μάνος Πλεύρης Κωνσταντίνος Φαρμάκης Νικόλαος 25η Νοεμβρίου 1973 Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος Διάφορα πρόσωπα Επίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' (Κοτσώνης) Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (Τίκας) Μητροπολίτες Μητροπολίτης Αμβρόσιος Καλαβρύτων Μητροπολίτης Λεωνίδας Θεσσαλονίκης Θεολόγοι Κούρκουλας Κωνσταντίνος Τσιριντάνης Αλέξανδρος Πανεπιστημιακοί καθηγητές Κατσαντώνης Αλέξανδρος Μαρινάτος Σπυρίδων Μπουμπουλίδης Φαίδων Σδράκας Ευάγγελος Χρήστου Παναγιώτης

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org