Δέσποινα Παπαδοπούλου

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η Δέσποινα Γάσπαρη, Ελληνίδα εθνικίστρια, Τοπογράφος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπάλληλος του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης που υπηρετούσε στη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού [Γ.Υ.Σ.], αποσπασμένη στο Γενικό Επιτελείο Στρατού στην υπηρεσία της τότε Κ.Υ.Π. [Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών], μετέπειτα σύζυγος σε δεύτερο γάμο του Συνταγματάρχη Γεώργιου Παπαδόπουλου επικεφαλής της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, γεννήθηκε το 1930 στην πόλη των Σερρών, όπου κατοικούσε εκείνη την εποχή η οικογένεια της.

Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο, σε πολύ νεαρή ηλικία, με τον αστυνομικό Σερέτη, από τον οποίο πήρε σύντομα διαζύγιο. Την Πέμπτη 5 Μαρτίου 1970 στις 8 το βράδυ παντρεύτηκε [1], σε δεύτερο γάμο και για τους δύο, με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και πριν το γάμο τους ήταν ήδη γονείς μιας κόρης, της Υπερμαχείας (Μάχη) Παπαδόπουλου.

Δέσποινα Παπαδοπούλου
Δέσποινα Παπαδοπούλου.jpg
Γέννηση: 1930
Τόπος: Σέρρες, Μακεδονία
(Ελλάδα)
Σύζυγος: Σερέτης-Αστυνομικός (α' γάμος)
Γεώργιος Παπαδόπουλος (β' γάμος)
Τέκνο: Υπερμαχεία (Μάχη) Παπαδοπούλου
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Τοπογράφος ΕΜΠ.

Βιογραφία

Η Δέσποινα έχει ρίζες, από την πατρική αλλά και τη μητρική πλευρά, από οικογένειες προσφύγων από την Μικρά Ασία. Γονείς της Δέσποινας που είχε μια μικρότερη αδελφή, ήταν ο Νικόλαος, αντιμοναρχικός και οπαδός του Νικόλαου Πλαστήρα που υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή και στη συνέχεια εργάστηκε στην τότε ΟΥΛΕΝ ως την συνταξιοδότηση του, και η νοικοκυρά Υπερμαχεία Γάσπαρη. Θείος της Δέσποινας, αδελφός του πατέρα της, ήταν ο διεθνής αμυντικός ποδοσφαιριστής, μετέπειτα προπονητής και παράγοντας της Α.Ε.Κ. [Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως], Γεώργιος Γάσπαρης. Η οικογένεια του Νικολάου Γάσπαρη μετακόμισε στην Αθήνα στο μέσο της δεκαετίας του 1940 και εγκαταστάθηκε στην Εκάλη, τότε έρημη και απομακρυσμένη από την Αθήνα, όπου η Δέσποινα παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου και της Μέσης εκπαιδεύσεως και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο. Μετά την αποφοίτηση της κι ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις εισήχθη, μεταξύ των πρώτων, στην Σχολή Τοπογράφων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Γνωριμία με τον Γ. Παπαδόπουλο

Στη διάρκεια του πρώτου έτους των σπουδών της η Δέσποινα προσλήφθηκε στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ως πολιτική υπάλληλος στην Γ.Υ.Σ. [Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού] και εργάστηκε αποσπασμένη στη Διεύθυνση Α2 του Γ.Ε.Σ., ως χαρτογράφος. Όταν διατάχθηκε η επάνοδος της στη Γ.Υ.Σ. τοποθετήθηκε σε αδρανή υπηρεσιακή θέση, όμως επανήλθε στο Γ.Ε.Σ. και στην Κ.Υ.Π. [Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών] επί διοικήσεως του Συνταγματάρχη Αλέξανδρου Νάτσινα, την εποχή που ο Παπαδόπουλος ήταν αποσπασμένος στη Διεύθυνση Πυροβολικού της VI Μεραρχίας. Περί το 1954 η Δέσποινα γνωρίστηκε με τον τότε Ταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο και η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε εξωσυζυγική ερωτική σχέση, καθώς ο Παπαδόπουλος αν και ήταν ήδη σε διάσταση εξακολουθούσε να είναι νυμφευμένος με την πρώτη σύζυγο του, τη Νίκη Βασιλειάδη, από την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Χρήστο και τη Χρυσούλα. Η πρώτη εντύπωση της Δέσποινας για τον Παπαδόπουλο: «Δεν ήταν και πολύ ομιλητικός». Η σχέση τους παρέμεινε μυστική ως «...το 1959 ήρθε (σ.σ. ο Παπαδόπουλος) στην Υπηρεσία Πληροφοριών και αρχίσαμε και μέναμε μαζί, στην Πλατεία Αμερικής, και εκεί μας βρήκε και η Επανάσταση» [2]. Στη διάρκεια της σχέσεως της με τον Παπαδόπουλο απέκτησαν μια κόρη, εκτός γάμου, την Υπερμαχεία (Μάχη) Παπαδοπούλου, η οποία έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της κοντά στους γονείς της Δέσποινας, τον Νικόλαο και την Υπερμαχεία Γάσπαρη.

21η Απριλίου 1967

Η Δέσποινα έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση τον Φεβρουάριο του 1970, λίγο καιρό πριν τον γάμο της με τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο, στα κινηματογραφικά «Επίκαιρα», όταν ο φακός την κατέγραψε να παραβρίσκεται στα εγκαίνια του Ωνάσειου Παιδικού Σταθμού, όμως ο εκφωνητής δεν έκανε καμία αναφορά σ' αυτήν, αν και η κάμερα την κατέγραψε να αγκαλιάζει τα παιδιά. Τον Οκτώβριο του 1971, η Δέσποινα Παπαδοπούλου υποδέχθηκε η ίδια στο αεροδρόμιο του Ελληνικού τον τότε αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τον Ελληνικής καταγωγής Σπύρο Άγκνιου ή Σπυρίδωνα Αναγνωστόπουλο και τη σύζυγό του, οι οποίοι πραγματοποιούσαν επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα.

Πολιτειακή μεταβολή

Η Δέσποινα Παπαδοπούλου ήταν ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος 6 κυρίων δωματίων επί της οδού Σορβόλου στην Αθήνα, το οποίο αγόρασε αντί ποσού 1.700.000 δραχμών. Μετά την πολιτειακή αλλαγή, την αποκαλούμενη μεταπολίτευση, τα περιουσιακά της στοιχεία ελέγχθηκαν εξονυχιστικά δίχως να προκύψει οτιδήποτε επιλήψιμο. Τον Σεπτέμβριο του 1974 της ασκήθηκε δίωξη για απάτη σε βάρος του Δημοσίου από κοινού με υπαλλήλους που κατηγορήθηκαν ότι δήθεν της χορήγησαν ψευδείς βεβαιώσεις πως εργαζόταν σε δημόσια θέση, εισπράττοντας έτσι 750.000 δραχμές. Απολογήθηκε στον ανακριτή και προφυλακίστηκε για μία ημέρα, την 1η Δεκεμβρίου 1974, όμως αποφυλακίστηκε την επόμενη καταβάλλοντας χρηματική εγγύηση ενώ το 1976 αθωώθηκε από την κατηγορία της απάτης της αργομισθίας εις βάρος του Δημοσίου. Το δικαστήριο αθώωσε την Παπαδοπούλου επειδή έκρινε ότι επέδειξε έμπρακτη μεταμέλεια επιστρέφοντας το σύνολο της δήθεν παράνομης μισθοδοσίας (!) κατά το στάδιο της προδικασίας της υποθέσεως.

Ο παραδοσιοκράτης και βασιλόφρων δημοσιογράφος Γρηγόρης Μιχαλόπουλος, ιδιοκτήτης, εκδότης και διευθυντής της συντηρητικής εφημερίδος «Ελεύθερη Ώρα» σε άρθρο του υπό τον τίτλο «ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΥΖΥΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ» έγραψε γι' αυτήν στην εφημερίδα του [3]:

«25 Χρόνια Ηρωίδα. 
Στην άκρη η πολιτική σκοπιμότητα. Στην άκρη οι μικρότητες. Το μίσος. Οι αναμνήσεις, όσο πικρές και αν είναι, ανάκατες με το ψέμμα, ας δραπετεύσουν λίγο από την πρόχειρη αντιμετώπιση της πραγματικότητας...
Έτσι, σήμερα θέλω να σταθώ σε Μία Κυρία, σε Μία Ελληνίδα, σε Μία Μητέρα, σε Μία Σύζυγο, σε Μία πρώην ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑ, που ξαφνικά, στις 4 το πρωί, από τον επικεφαλής των τανκς του Δ. Ιωαννίδη, μάθαινε, στο σπίτι τους στο Λαγονήσι, ότι ο Άνδρας της και Κυβερνήτης του Τόπου, είχε παυθή για το καλό του Έθνους...
Σε μία Γυναίκα, που λίγες ώρες μετά, με κομμένη ανάσα, έβλεπε στην τηλεόρασι, τον Δημήτρη Ιωαννίδη, τον αγαπημένο φίλο του, μέχρι πριν λίγες ώρες, Προέδρου της Δημοκρατίας και συζύγου της, να είναι στα μέσα και στα έξω, να διορίζη αυτός την νέα κυβέρνησι... Που έβλεπε, έξω από το σπίτι της, φρουρά στρατιωτών.
Από εκείνο το πρωϊνό, 24 Νοεμβρίου 1973 μέχρι και την ημέρα του θανάτου του συζύγου της, Γεωργίου Παπαδοπούλου, αυτή η Γυναίκα, 24 ολόκληρα χρόνια, στάθηκε ΟΡΘΙΑ, ΠΙΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ, από φυλακή σε φυλακή, από ταλαιπωρία σε ταλαιπωρία, από πόνο σε πόνο, από δάκρυα σε δάκρυα.
Nαι... 24 ολόκληρα χρόνια έφτιαξαν ένα ολόκληρο ποταμό δακρύων. Και τα περισσότερα ήσαν δάκρυα από την απογοήτευσι για ανθρώπους, για τους πρώην κοντινούς του Προέδρου - συζύγου, τους Ευεργετημένους, τους ανθρώπους που ξαφνικά χάθηκαν, λάκισαν, όπως λέει και ο Λαός, ξέχασαν, πέρασαν στο άλλο ρεύμα!
24 χρόνια... Με ελπίδες και αγωνία... Βέβαια ο Γεώργιος Παπαδόπουλος της είχε ρητώς απαγορεύσει κάθε κουβέντα γύρω από Υπογραφή για Χάρη ή Ανήκεστο! Κουβέντα. Και η κυρία Δέσποινα Παπαδοπούλου το σεβάστηκε αυτό όλα τα χρόνια που ανεβοκατέβαινε στον Κορυδαλλό και στις άλλες φυλακές και ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια που νοσηλευόταν ο Γ. Παπαδόπουλος στο Λαϊκό και που οι πιέσεις για μια "υπογραφούλα" ήταν, πολλές φορές, μεγάλες!
Γι' αυτή την Γυναίκα, σήμερα, εγώ, που δεν υπήρξα - το δηλώνω για μία ακόμη φορά - ούτε Συνεργάτης, ούτε Κοντινός, που έχασα την δουλειά μου κατά την διάρκεια της Επταετίας, που έπλενα πιάτα και με άδεια της Αστυνομίας (εδώ υπάρχει) είχα γίνει τοιχοκολλητής για να ζήσω, που στο Λονδίνο μάζευα φύλλα από το Χάϊδ-Πάρκ για να εξασφαλίσω ένα πιάτο φαγητό, και δεν θέλησα να εξαργυρώσω τίποτα από την ταλαιπωρία μου, μπορώ να γράψω τούτο: ΥΠΗΡΞΕ ΗΡΩΙΔΑ.
Την είχα επισκεφθή, στο Λαγονήσι, λίγες ημέρες μετά την Μεταπολίτευση. Με δέχτηκε Περήφανη, Όρθια, μου άνοιξε την καρδιά της. Γνώριζε ότι είχα φτάση στο σπιτικό της ως Ιστορικός και ως Δημοσιογράφος με Δ κεφαλαίο.
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν τόσα χρόνια. Υπήρξα κοντά στον Γ. Παπαδόπουλο, τον Υπερήφανο Άνδρα, τον ξεγδαρμένο από το παράπονο για τους Αχάριστους, αλλά και από κάποιους "δικούς του" (ακόμη και μέσα στη φυλακή) οι οποίοι έβλεπαν τα ΟΧΙ του με το χειρότερο μάτι, ζήλευαν, το λιγότερο, τον Ανδρισμό του, την απόφασί του να μην υπογράψη ποτέ!
Και το έχω ξαναγράψη: Από τον κόσμο της Δεξιάς ελάχιστοι υπήρξαν Αρνητές του Συμβιβασμού όπως ο Γ. Παπαδόπουλος. Μόνο οι Έλληνες Κομμουνιστές έχουν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι υπερήφανοι για το ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ του χαρακτήρα και της πορείας τους!
Τώρα, αυτές τις ημέρες, που ζω από κοντά το παρελθόν εκείνης της Εποχής, μετά από τα λόγια και τις πράξεις της ΥΠΕΡΗΦΑΝΗΣ Γυναίκας, της Δέσποινας Γ. Παπαδοπούλου, μπορώ να πώ: Υπήρξε ΑΞΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ των Ελληνίδων που στάθηκαν ΟΡΘΙΕΣ σε ΟΛΕΣ τις Δύσκολες Εποχές του Τόπου!
Της Γυναίκας που στάθηκε η Πιστή Συντρόφισσα, η Τρυφερή Σύζυγος, η Γενναία Συναγωνίστρια στην Περιπέτεια και στον Πόνο και Σωστή Ελληνίδα. Και θα το πω και αυτό: Η απέραντα Ερωτευμένη με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον Αξιωματικό αλλά και τον Άρχοντα, όπως αυτή τον έζησε σε όλες τις φανερές και κρυφές ώρες που πέρασε μαζί του!
ΓΡΗΓ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 21april1967.png

Αξιωματικοί (επαναστάτες)

21η Απριλίου 1967

25η Νοεμβρίου 1973

Αξιωματικοί

Δολοφονημένοι

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργοί

Υπουργοί

Υποστηρικτές

25η Νοεμβρίου 1973

Διάφορα πρόσωπα
  • Επίσκοποι
  • Μητροπολίτες
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί καθηγητές


Παραπομπές

  1. [Ο γάμος της Δέσποινας Γάσπαρη με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο τελέσθηκε σε εξαιρετικά στενό φιλικό κύκλο κι είναι χαρακτηριστικό πως απ' αυτόν απουσίαζαν οι γονείς και η αδελφή της Δέσποινας που βρίσκονταν εν ζωή, ενώ είχαν ήδη αποβιώσει οι γονείς του Παπαδόπουλου. Στο μυστήριο χοροστάτησαν ο τότε Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' [Κοτσώνης] , καθώς και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Λεωνίδας (ο Παρασκευόπουλος).]
  2. [Αλέξης Παπαχελάς, «Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας. Ο αμερικανικός παράγων, 1947-1967», έκδοση 22η, εκδότης «Βιβλιοπωλείο της Εστίας».]
  3. Δέσποινα σύζυγος Γεωργίου Παπαδόπουλου. facebook.com