Γεώργιος Αλφαντάκης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Γιώργος Αλφαντάκης, Έλληνας εθνικιστής κορυφαίος νομικός, που ως φοιτητής δραστηριοποιήθηκε στο σκληρό πυρήνα εθνικιστικών κινημάτων νεολαίας και ως νομικός -υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ποινικολόγους της γενιάς του και από τους πλέον γνωστούς Έλληνες υπερασπιστές- διατέλεσε συνήγορος του Νικολάου Ντερτιλή, του Δημητρίου Ιωαννίδη, αξιωματικών που κατηγορήθηκαν για δήθεν βασανισμούς μετά την πολιτειακή μεταβολή του Ιουλίου 1974, την αποκαλούμενη μεταπολίτευση, και την πτώση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 καθώς και άλλων σημαντικών και επιφανών Ελλήνων, γεννήθηκε το 1937 στην Πρέβεζα της Νοτίου Ηπείρου και πέθανε την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017 στην Αθήνα εξ αιτίας καρδιακού νοσήματος. Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε το Σάββατο 10 Ιουνίου από το Α' νεκροταφείο Αθηνών, όπου και τάφηκε.

Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο με μια από τις κόρες της οικογένειας Χαΐτογλου και σε δεύτερο γάμο με την Κωνσταντίνα Αλαζράκη, και έγινε πατέρας τριών γιων, ένας από τους οποίους είναι ο Σπύρος Αλφαντάκης, γνωστός δικηγόρος Αθηνών.

Γεώργιος Αλφαντάκης
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1937
Τόπος: Πρέβεζα, Νότιος Ήπειρος (Ελλάδα)
Θάνατος: 9 Ιουνίου 2017
Τόπος: Αθήνα (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Νομικός (Ποινικολόγος)

Βιογραφία

Ο Αλφαντάκης κατάγονταν από φτωχή οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Σπυρίδων Αλφαντάκης ιδιοκτήτης φορτηγού αυτοκινήτου Δημοσίας Χρήσεως και μεταφορέας στην Πρέβεζα, οπαδός του Πέτρου Γαρουφαλιά, βασιλόφρονος βουλευτή Πρεβέζης που διατέλεσε Υπουργός και υπήρξε αρχηγός πολιτικού κόμματος. Ο Γεώργιος Αλφαντάκης είχε τρία αδέλφια, δύο αδελφούς και μια αδελφή.

Σπουδές

Ο Αλφαντάκης παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής εκπαιδεύσεως και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο στην γενέτειρα του ενώ μετά από επιτυχείς εξετάσεις εισήχθη το Φθινόπωρο του 1955, στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη διάρκεια των σπουδών του, αντίθετα με την οικογενειακή του κεντρώα πολιτική παράδοση, κληρονόμησε το δυναμισμό του πατέρα του κι έτσι εντάχθηκε στην εθνικιστική φοιτητική οργάνωση «ΕΚΟΦ» [«Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών»] της Νομικής Σχολής [1] και δημοσίευσε σειρά άρθρων στο έντυπο «Ηχώ των Σπουδαστών». Παράλληλα διατέλεσε πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής «H Θέμις» καθώς και της νεολαίας του κόμματος «E.P.E.» [«Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις»] του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Αλφαντάκης αποφοίτησε από την Νομική σχολή με βαθμό «Άριστα».

Επαγγελματική δραστηριότητα

Ο Αλφαντάκης, μετά το 1962 δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά ως δικηγόρος. Διατηρούσε γραφείο στην οδό Σκουφά στην συνοικία Κολωνάκι στην Αθήνα. Υπήρξε συνήγορος υπερασπίσεως μελών της Ε.Κ.Ο.Φ., πληρεξούσιος δικηγόρος τους σε δικαστικές εμπλοκές τους [2], καθώς και συνήγορος υπερασπίσεως μεταμελημένων αξιωματικών που ενεπλάκησαν στην υπόθεση Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α., οι οποίοι στράφηκαν κατά των συναδέλφων τους τους οποίους κατηγόρησαν ως συνωμότες. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος, εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα», στο βιβλίο του «Δύο ώρες με τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη», το οποίο εκδόθηκε το 1983, ο Αλφαντάκης ως «....εκπρόσωπος του χώρου των συντηρητικών νέων πολιτικών, πρώην αρχηγός της νεολαίας της Ε.Ρ.Ε....», μαζί με τον Απόστολο Κακλαμάνη, μετέπειτα Υπουργό των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, στις 10:00 το πρωί της 4ης Ιανουαρίου 1974 επισκέφθηκαν και συνομίλησαν με τον Δημήτρη Ιωαννίδη. Στη συνάντηση αυτή ο Απόστολος Κακλαμάνης φέρεται να είπε στον Ιωαννίδη: «Με εκφράζετε. Πρέπει να εκριζωθούν οι πολιτικοί». Ο Αλφαντάκης, σύμφωνα με μια πληροφορία που δημοσιεύθηκε [3], ήταν υποψήφιος για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αν στη πολιτειακή μεταβολή του Ιουλίου 1974 αποφασίζονταν ο σχηματισμός κυβερνήσεως υπό τον Πέτρο Γαρουφαλιά όπως ήταν η εισήγηση κάποιων αξιωματικών στον Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη.

Πολιτειακή μεταβολή

Μετά τον Ιούλιο του 1974 και την αποκαλούμενη μεταπολίτευση ο Αλφαντάκης ανέλαβε την υπεράσπιση του Δημητρίου Ιωαννίδη, ενός από τους πρωταίτιους για την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1974, οι δικηγόροι Αλέξανδρος Λυκουρέζος και Δημήτριος Χαρισιάδης, υπέβαλλαν μήνυση -με βάση το Αστικό Δίκαιο- εναντίον των πρωταιτίων του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, επειδή υπέστησαν αστική ζημία, καθώς από την ενέργεια του παρεμποδίστηκε η επαγγελματική τους ανέλιξη. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1974 ο Δημήτριος Ιωαννίδης προσήλθε στο γραφείο του Εισαγγελέα, ενώ στις 3 Οκτωβρίου 1974, η Βουλή των Ελλήνων με πρωτοβουλία των βουλευτών του κόμματος «Νέα Δημοκρατία», εξέδωσε Συντακτική Πράξη με την οποία ανακάλεσε την αμνηστία που είχε χορηγηθεί στις 26 Ιουλίου 1974.

Επιστολή για το Κυπριακό

Στις 8 Νοεμβρίου του 1974 ο Αλφαντάκης κατέθεσε στην Ελληνική δικαιοσύνη το παρακάτω υπόμνημα:

«Ενώπιον πάσης αρμοδίας Αρχής

ΕΞΩΔΙΚΟΣ Αναγγελία αξιοποίνων πράξεων Του κ. Γεωργίου Αλφαντάκη, Δικηγόρου Αθηνών, υπερασπιστού κατηγορούμενων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων συνεπεία των τελευταίων καταμηνύσεων και διώξεων αυτών, συμφώνως Τω άρθρ.40 Του Κωδ. Ποιν. Δικονομίας.

ΠΡΟΣ

Τον Αξιότιμον κ. Προϊστάμενον Της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Κατ’ εντολήν πελατών μου, ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, κατηγορουμένων και συκοφαντουμένων εσχάτως εν χορώ, εκ διαφόρων κατευθύνσεων και συνεπεία Της αδυναμίας αυτών όπως προβώ σε νέες δημοσίας δηλώσεις, αναγγέλλω Υμίν Τα κάτωθι:

1) Εις προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον από μίαν πρωϊνήν εφημερίδα των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» Της 27/10 αφορώσας το Κυπριακόν θέμα εζήτησα από την Κυβέρνησιν να ΕΙΠΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ εις τον Ελληνικόν λαόν ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ ΚΥΠΡΟΝ.

Εζήτησα επίσης να απομακρύνη πάραυτα τους εν ενεργεία εισέτι ανωτάτους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι κατά το δεκαήμερον από 15 έως 23 Ιουλίου 1974 επρόδωσαν την Κύπρον, κατά την έννοιαν του άρθρου 26 εδάφ. β’ του στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος, γινόμενοι περαιτέρω υπαίτιοι, ως κατωτέρω θέλει καταδεχθεί και άλλων στρατιωτικών αδικημάτων.

2) Παρήλθεν έκτοτε εν δεκαήμερον και ουδέν ηκούσθη εις απάντησιν των δηλώσεων αυτών, τόσον από επισήμου Κυβερνητικής πλευράς όσον και από πλευράς των ευκρινώς διαφαινομένων τότε ως καταγγελλομένων. Επιθυμούν καταδήλως την συσκότισιν περί το Κυπριακόν και την παραπλάνησιν του Ελληνικού Λαού.

3) Υπεσχέθην τότε, ότι θα επανέλθω με πλήρως αποκαλυπτικά στοιχεία εάν δεν ετύγχανον προσοχής. Εδέχθην ανωνύμους απειλάς και πιέσεις ν’ απόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μου εδημιούργησαν την συναίσθησιν κινδύνου, και δι’ αυτό θεωρώ πλέον ιεράν μου υποχρέωσιν ν’ αποκαλύψω τα όσα δύνανται αυτήν την στιγμήν να λεχθούν. Και ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΟΝ:

4)Μετά την ενέργειαν κατά του Μακαρίου, ο Αρχηγός Των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, προειδοποιήθη και ενημερώθη αρκούντως δια την επικειμένην Τουρκικήν εισβολήν και δη:

α) Δι’ επανειλημμένων αποκαλυπτικών σημάτων, του βοηθού Στρατιωτικού ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου (από 15 έως 19 Ιουλίου) Ταγματάρχου κ. Αθανασίου Περδίκη.

β) Υπό του Έλληνος Ταξιάρχου κ. Σωτηριάδου, υπηρετούντος εις το Αρχηγείον του ΝΑΤΟ Σμύρνης, όστις ενημερώθη υπό του Αμερικανού Στρατηγού – Διοικητού των Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Ευρώπης, περί της πραγματοποιήσεως τουρκικής εισβολής εις Κύπρον, εντός 48 ωρών, με την εντολήν όπως ενημερώση τον Έλληνα Αρχηγόν των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο Ταξίαρχος κ. Σωτηριάδης, έσπευσεν εις την Ελλάδα και ενημέρωσε την 18 Ιουλίου 1974 τον κ. Μπονάνο.

γ) Υπό Του ΓΕΕΦ Κύπρου, όπερ από του παρελθόντος έτους είχεν ενημερωθή λεπτομερειακώς από Βρεττανόν ανώτατον αξιωματικόν περί του Τουρκικού σχεδίου εισβολής, όπερ και πράγματι εφηρμόσθη υπό των εισβολέων τελικώς.

δ) Υπό την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου από της 10ης νυκτερινής της 19ης Ιουλίου ’74 ήτις δια του Διοικητού αυτής Αντιπλοιάρχου κ. Γ. Παπαγιάννη, ειδοποίησε τον κ. Μπονάνον περί κατευθύνσεως της τουρκικής αρμάδας προς τας ακτάς της Κυρηνείας.

ε) Από το ΓΕΕΦ και την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου τας πρώτας πρωϊνάς ώρας της 20.7.1974 με την πολεμικήν κραυγήν “ευρίσκονται εις απόστασιν 20 μιλίων, πλησιάζουν 15… 10… 5… μίλια…”

5) Παρά ταύτα το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων, ηγνόησε την προειδοποίησιν και δεν ενίσχυσε την Κυπριακήν Εθνοφρουράν κατά το πενθήμερον 15 έως 20 Ιουλίου και ΕΔΕΧΘΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ 700 εμπείρων ανδρών της ΕΛΔΥΚ την 18 έως 19 Ιουλίου 1974 υπό απείρων κληρωτών αγνοούντων και τας τοπικάς Κυπριακάς συνθήκας.

6) Οι Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων και Αρχηγείου Στρατού κ.κ. Μπονάνος και Γαλατσάνος όταν πέραν των άνω προενημερώσεων ειδοποιήθησαν την πρωϊαν της 20.7.1974 παρά του ΓΕΕΦ ότι ρίπτονται Τούρκοι αλεξιπτωτισταί και ενώ προηγουμένως η τουρκική αεροπορία είχε βομβαρδίσει αγρίως το στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ δεν διέταξαν τας Ελληνικάς Κυπριακάς δυνάμεις να αρχίσουν το πυρ. Δεν διέταξαν πύρ, μέχρι της 8.50 πρωϊνής της 20.7.1974.

Την 8.50 ως άνω πρωϊνήν, ο μόνος αφιχθείς εις την αίθουσαν επιχειρήσεων του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων Αντισυνταγματάρχης κ. Λούκουτος προσωπικώς είπε τηλεφωνικώς εις τον Διοικητήν του ΓΕΕΦ Ταξίαρχον κ.Γεωργίτσην “κτυπάτε δι’ όλων των μέσων”. Έτσι κατόρθωσαν να προγεφυρωθούν ένιοι μονάδες των ρηθέντων τούρκων αλεξιπτωτιστών.

7) Επίσης ιδία πρωτοβουλία των Ελληνο-κυπριακών μονάδων Κυρηνείας επλήγη το πρώτον κύμα της τουρκικής αποβάσεως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν 2.000–3.000 νεκρούς και τραυματίας.

8) Η Κυβέρνησις και η Επανάστασις της 25.11.1973 απεφάσισαν και διέταξαν Γενικήν Επιστράτευσιν την 20.7.1974, ήτις ήρξατο εφαρμοζομένη από της 9ης πρωϊνής ώρας. Αυτήν απήτουν αι περιστάσεις και τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο Στρατηγός Μπονάνος μετά των επιτελών του, την 11ην πρωϊνήν της αυτής ημέρας(20.7.1974) ΑΝΑΚΑΛΕΣΕ την γενικήν επιστράτευσιν, ΔΙ’ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.

9) Την 21.7.1974 ημέραν Κυριακήν, συνήλθε υπό την Προεδρίαν του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη το Συμβούλιον Εθνικής Ασφαλείας της Χώρας. Η Ηγεσία του Έθνους κατά τας στιγμάς εκείνας. Συμμετέσχον οι κ.κ. Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο Ταξίαρχος τότε κ. Δημήτριος Ιωαννίδης. Ενημερώθησαν:

α) Υπό του Αρχηγού, Αντιναυάρχου κ. Αραπάκη ειπόντες: “Ευρίσκομαι προ των ακτών της Κυρηνείας με ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ (τσέπης Γερμανικά) εξωπλισμένα δια 14 τορπιλλών–πυραύλων έκαστον. Έχω τα 11 τουρκικά πλοία της αποβάσεως εις τα περισκόπια και τα σκόπευτρα. Λογικώς και μαθηματικώς δεν δύναται να εκφύγη ουδέν τουρκικόν πλοίον. (Κυβερνήται των υποβρυχίων γνωστοί πλωτάρχαι του πολεμικού ναυτικού.) Έχω λάβει πρόνοιαν και δια τον υπόλοιπον τουρκικόν στόλον.”

β) Υπό του Αρχηγού Αεροπορίας κ. Παπανικολάου ειπόντος: “Τα Φάντομς ευρίσκονται εις την Κρήτην και φέρουν βόμβας –πυραύλους εκ των οποίων δεν δύναται να γλυτώσουν τα τουρκικά πλοία.”

ΔΥΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ:

Ο Τούρκοι δεν είχον μέσα ανασχέσεως ούτε των δύο υποβρυχίων ούτε των Ελληνικών Φάντομς ΔΙΟΤΙ:

αα) Τα εν λόγω υποβρύχια πλέοντα εις βάθος 200 μέτρων και με 21–22 μίλια ωριαίως υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης -κοινόν μυστικόν- δεν δύνανται να επισημανθούν υπό των τουρκικών αντιτορπιλλικών–καταστροφέων. Διότι τα ηχοληπτικά όργανα αυτών μετά την ταχύτητα των 18 μιλίων ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ.

ββ) Οι Τούρκοι εστερούντο Φάντομς και ΟΥΔΕΝ ΕΤΕΡΟΝ ΜΕΣΟΝ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ των Ελληνικών Φάντομς διέθετον.

γγ) Υπό του Αρχηγού Στρατού κ. Γαλατσάνου ειπόντος: “εις τον Έβρο είμεθα έτοιμοι δια βολάς πυροβολικού. Η άμυνα αυτού είναι πλήρως και μαθηματικώς εξησφαλισμένη. Οι Τούρκοι δεν δύνανται να περάσουν”.

10) ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ της Ηγεσίας του Έθνους: “κ. Αραπάκη την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974 ότε θέλει αρχίσει η κυρία απόβασις των Τούρκων, βυθίσατε τα προ του λιμένος Κυρηνείας ευρισκόμενα εις συγκέντρωσιν, τουρκικά αποβατικά και λοιπά σκάφη του εχθρού.

Κύριε Παπανικολάου κατά την αυτήν ώραν αποστείλατε εξ (6) Φάντομς από Κρήτην εις Κυρήνειαν (διάρκεια πτήσεως Κρήτη – Κύπρος 9′) και πλήξατε τα τουρκικά σκάφη.

Κύριε Γαλατσάνε αρχίσατε βολάς πυροβολικού εις Εβρον δι’ αντιπερισπασμόν.

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ κατά του τουρκικού εδάφους.

Κύριε Μπονάνε εποπτεύσατε την εκτέλεσιν των διαταγών”.

11) Μετά ταύτα ελύθη η συνεδρίασις του Έθνους ΧΩΡΙΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΗ.

12)Την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974:

α) Ο κ. Αραπάκης διέταξε ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ εκ Κύπρου καταλειπόντα τον εχθρόν ελεύθερον και ανενόχλητον να πραγματοποιήση την στρατιωτικώς αστείαν απόβασίν του.

β)Ο κ. Παπανικολάου εσταμάτησε τα 6 Φάντομς εις την Κρήτην, με αποτέλεσμα αι Ελληνο-κυπριακαί δυνάμεις να σφυροκοπώνται ανελέητα υπό της απαιδεύτου τουρκικής αεροπορίας και λοιπά λέγων απευθυνόμενος και προς κατωτέρους, αξιωματικούς “πώς να στείλω Φάντομς, οι Βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν, έχουν συγκεντρωθή εις τα σύνορα, θα πάθωμε συμφορά.” Ενώ τούτο ήτο απολύτως ανακριβές.

γ) Ο κ. Γαλατσάνος δεν επέτρεψε τας βολάς πυροβολικού.

δ)Ο κ. Μπονάνος συνετόνισε τας ενεργείας των τριών Αρχηγών των Επιτελείων του δια να προληφθή Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΕΙΣΒΟΛΩΝ.

ΜΕΡΙΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ:

α) Ο Ελληνικός στρατός ουδέποτε ήτο καλύτερον ωπλισμένος μέχρι της 20.7.1974.

β) Πολεμοφόδια και υλικά υπήρχαν άφθονα ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΑΠΟ ΕΧΘΡΙΚΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΠΗΓΑΣ, αντιθέτους πληροφορίας.

γ) Οι Τούρκοι είχον αεροναυμαχήσει μεταξύ των κει είχον: 1) Καταβυθίσει εν αντιτορπιλικόν, 2) είχον αχρηστεύσει έτερα δύο, 3) είχον τα πλησσόμενα αντιτορπιλικά καταρρίψει δύο ιδικά των αεροσκάφη και 4) το ελληνικόν πυροβολικόν –όχι επάκτιον– είχεν αχρηστεύσει έτερα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά εις την Κυρήνειαν.

δ) Ο Αμερικανός Υφυπουργός κ. Σίσκο, τον οποίον ηρνούντο να δεχθούν πλέον –20.7.74 και εντεύθεν– ο κ.κ. Γκιζίκης και Ανδρουτσόπουλος, ως επιτηρητήν των Τουρκο–αμερικανών συνηντάτο την 21.7.74 μετά την ως άνω σύσκεψιν της Ηγεσίας του Έθνους, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ κ.κ. ΜΠΟΝΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑΠΑΚΗ.

Εις το γραφείον του κ. Μπονάνου -άγνωστον ποίος τον πήγεν- ηκούσθη να λέγη: “σταματείστε τον στόλον και την αεροπορίαν σας και ΣΑΣ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΩΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ”.

15) Ο Αντιστράτηγος κ. Λάμπρος Σταθόπουλος, Διοικητής της Κ.Υ.Π. τότε, ανέφερεν εις την Ηγεσίαν, ότι είχε την πληροφορίαν ότι υπήρχεν συγκέντρωσις βουλγαρικού στρατού εις τα Ελληνο-βουλγαρικά σύνορα και αεροσκαφών τύπου ΜΙΓΚ. Οι επιτελείς του στρατηγού κ. Γαλατσάνου υποψιασθέντος δολίαν προέλευσιν της πληροφορίας ηρώτησαν σχετικώς τα αρμόδια κλιμάκια της Κ.Υ.Π. τα οποία την διέψευδον. Επεκοινώνησαν με τα 2α γραφεία των ταγμάτων της Ελληνο – βουλγαρικής μεθορίου και ταύτα όχι μόνον διέψευσαν την πληροφορίαν του κ. Σταθοπούλου, αλλά είπον ότι οι Βούλγαροι είχον αραιώσει εσχάτως τα μεθοριακάς φρουράς.

Ο κ. Σταθόπουλος την πληροφορίαν είχε από αγγλο-αμερικανικάς πηγάς.

16) Ο Αντιστράτηγος κ. Αγαμέμνων Γράτσιος Διοικητής Α.Σ.Δ.Ε.Ν. τότε συνέδραμε με τους κ.κ. Σταθόπουλον και Παπανικολάου εις το θέμα των Βουλγάρων, λέγων ενώπιον αξιωματικών κατά την 21ην, 22αν Ιουλίου: “Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη. Ο στρατός μας δεν αντέχει. Οι επίστρατοι είναι διαλυμένοι και δεν έχουν ηθικόν.” Ότε και ηρωτήθη από Ταγματαρχών του Γεν. Επιτελείου πώς δύναται να λέγη τοιαύτας ανακριβείας όταν έχει και ο ίδιος επιστράτους εις την Α.Σ.Δ.Ε.Ν. ενώ πάντα ταύτα ήσαν ανακριβή.

Θα αναμείνω, ελπίζω όχι πάλιν επί ματαίω και εκ νέου κυβερνητικήν ενέργειαν δια την επιβεβαίωσιν των ανωτέρω, δια την απόδοσιν του δικαίου και εξύψωσιν των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος.

Επειδή λαβών γνώσιν των ανωτέρω εξ ων προκύπτει η διάπραξις των περιγραφομένων κακουργημάτων, υπόχρεως καθίσταται κατά Νόμον και δη κατ’ άρθρ. 40 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας ν’ αναγγείλω ταύτα προς τον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Επειδή τ’ ανωτέρω δέον προς τούτοις να τεθώσιν πρωτίστως υπ’ όψιν του αξιοτίμου προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, Αντισαγγελέως Εφετών κ. Φαφούτη, αρμοδίου κατά νόμον προς δίωξιν πάσης αξιοποίνου πράξεως. Τούτο δε έστω και εάν τα προκύπτοντα αδικήματα διώκονται παρά των Στρατιωτικών Δικαστικών αρχών, αίτινες δέον να λάβωσι γνώσιν προδήλως παρ’ Αυτού.

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩ τα ανωτέρω υπό την επιφύλαξιν παντός εν γένει δικαιώματός μου ως Έλληνος πολίτου.

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσα προς τον αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών των Αθηνών προς γνώσιν του και δια την διενέργειαν των νομίμων.

Εν Αθήνας τη 8η Νοεμβρίου 1974.»

Πολιτικές διώξεις

Ο Αλφαντάκης ήταν υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, με το κόμμα «Εθνική Δημοκρατική Ένωσις» [«Ε.Δ.Ε.»] του Πέτρου Γαρουφαλιά και έλαβε 1.483 ψήφους [4]. Στις 14 Ιανουαρίου 1975 ο Ιωαννίδης προφυλακίστηκε, πρώτος από όλους, ως ένας από τους πρωταιτίους του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, καθώς ο ανακριτής Γεώργιος Βολτής τον κάλεσε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα να απολογηθεί, όμως ο Ιωαννίδης αρνήθηκε και υπέβαλε υπόμνημα με πολλές δακτυλογραφημένες σελίδες, μέσω του συνηγόρου του Γεωργίου Αλφαντάκη, το οποίο διανεμήθηκε στους δημοσιογράφους και στις 15 Ιανουαρίου 1975, δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες.

Τον Μάρτιο του 1975, ο Αλφαντάκης μηνύθηκε με αυτεπάγγελτη εισαγγελική παρέμβαση και παραπέμφθηκε να δικαστεί κατηγορούμενος για το αδίκημα της «περιυβρίσεως αρχής», της «προκλήσεως σε απείθεια» και της «διασποράς ψευδών ειδήσεων δια του Τύπου», καθώς διαμήνυσε προς τον τότε αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Διονύσιο Αρμπούζη ότι θα τον μηνύσει αν δεν αφήσει ελεύθερους τους κρατούμενους αξιωματικούς. Η μήνυση σε βάρος του Αλφαντάκη ακολούθησε τη δημοσιοποίηση της επιστολής που απέστειλε και δημοσίευσαν οι εφημερίδες όταν εκδηλώθηκε το αποκληθέν «Κίνημα της πιτζάμας». Στην επιστολή του ο Αλφαντάκης, συνήγορος υπερασπίσεως πολλών από τους διωκόμενους αξιωματικούς, χαρακτήριζε σκευωρία όσα αποδίδονταν στους 37 αξιωματικούς και τη δίωξη τους «ολίσθημα των εμπνευστών της» [5].

Ο Αλφαντάκης παραπέμφθηκε να δικαστεί στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο από το οποίο καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών, όμως άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος. Η δίωξη του αλλά πολύ περισσότερο το δικαστήριο ενώπιον του οποίου παραπέμφθηκε και δικάστηκε είναι απολύτως ενδεικτικά για το βάρβαρο πολιτικό κλίμα της εποχής, καθώς ο Αλφαντάκης ως δικηγόρος είχε ειδική δωσιδικία κι έπρεπε να δικαστεί, σε πρώτο βαθμό, ενώπιον Εφετείου. Στις 28 Απριλίου δικάστηκε σε δεύτερο βαθμό και η ποινή του που μειώθηκε σε φυλάκιση έξι μηνών αργότερα αναιρέθηκε. Ο Αλφαντάκης υπήρξε συνήγορος του Ταξίαρχου Νικολάου Ντερτιλή στην δίκη για την φερόμενη δολοφονία του πολίτη Μιχαήλ Μυρογιάνη ή Μαυριγιάννη, καθώς και του Ταγματάρχη Παρασκευά Μπόλαρη. Το γραφείο του Αλφαντάκη έγινε κατ' επανάληψη στόχος βομβιστικών ενεργειών από κομμουνιστικές οργανώσεις. Ως συνήγορος υπερασπίσεως στη Δίκη των αξιωματικών του ΕΑΤ/ΕΣΑ ο Αλφαντάκης αποκάλυψε ότι οι εκδότες Δημήτριος Λαμπράκης, του ομώνυμου δημοσιογραφικού οργανισμού, και Μπότσης, της εφημερίδος «Απογευματινή», ήταν συνομιλητές όχι μόνο της Χούντας, αλλά και των ίδιων των βασανιστών τους οποίους επισκέπτονταν στα κρατητήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ για να εξασφαλίσουν δάνεια για τις επιχειρήσεις τους, ενώ ζήτησε τα όσα είπε να γραφούν στα πρακτικά [6].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 21april1967.png

Αξιωματικοί (επαναστάτες)

21η Απριλίου 1967

25η Νοεμβρίου 1973

Αξιωματικοί

Δολοφονημένοι

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργοί

Υπουργοί

Υποστηρικτές

25η Νοεμβρίου 1973

Διάφορα πρόσωπα
  • Επίσκοποι
  • Μητροπολίτες
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί καθηγητές


Παραπομπές

  1. [Σύμφωνα με όσα δημοσίευσε ο Λάκης Ιωαννίδης το 1973, στο βιβλίο του «Το κίνημα της ελληνικής νεολαίας», ο Αλφαντάκης ήταν «Ιδρυτικόν μέλος της ΕΚΟΦ. Συνδικαλιστής της Νομικής Αθηνών. Πρόεδρος νεολαίας EPEN». Όμως στα ιδρυτικά μέλη της οργανώσεως, όπως εμφανίζονται στο καταστατικό της, δεν περιλαμβάνεται το όνομα του Αλφαντάκη και ο ίδιος αρνούνταν ότι ανήκε στην ΕΚΟΦ.]
  2. H ΕΚΟΦ, η χούντα και ο Δ. Ιωαννίδης Βίος και Πολιτεία του Γιώργου Αλφαντάκη.
  3. [Σταύρος Ψυχάρης, «Οι 70 κρίσιμες ημέρες», Εκδόσεις «Παπαζήσης».]
  4. Εκλογές 1974-Οι 1.438 πολιτευτές
  5. [Σύμφωνα με τη μαρτυρική κατάθεση του Ταγματάρχη Αριστείδη Παλαΐνη, ο οποίος κατάγεται από το Αγρίνιο: «...Ο κατηγορούμενος δεν είναι τυχαίος δικηγόρος. Έχει συνδεθεί με πολλούς αξιωματικούς. Όταν έγινε το στρατιωτικό καθεστώς της 25ης Νοεμβρίου 1973, ο πρόεδρος κ. Γκιζίκης τον προόριζε για αντιπρόεδρο πολιτικής κυβερνήσεως που θα πολιτικοποιούσε το καθεστώς».]
  6. Τα δάνεια της χούντας στις εφημερίδες pasatempo.wordpress.com