Ο Νικήτας Σιώρης (αρχική γραφή Σιόρης), Έλληνας εθνικιστής, οικονομολόγος, πολιτικός που διατέλεσε υφυπουργός και υπουργός των κυβερνήσεων της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 υπό τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο και φέρεται να υπηρέτησε ως Πρέσβης της Ελλάδος στην τότε Δυτική Γερμανία, κάτι που δεν επιβεβαιώνεται από καμία πηγή και εντάσσεται μάλλον στο πλαίσιο της εναντίον του συκοφαντικής εκστρατείας των κομμουνιστών, γεννήθηκε το 1924 στην πόλη της Πάτρας στο νομό Αχαΐας και πέθανε το 2003 στην Αθήνα.

Νικήτας Σιώρης

Γέννηση: 1924

Τόπος: Πάτρα, Αχαΐα (Ελλάδα)

Σύζυγος:

Τέκνα:

Υπηκοότητα: Ελληνική

Ασχολία: Οικονομολόγος, Πολιτικός

Θάνατος: 2003

Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)

Βιογραφία

Σύμφωνα με τον Ιωάννη Αθαν. Σιόρη η απώτερη καταγωγή της οικογένειας είναι από το χωριό Σκαφιδάκι στην περιοχή του Άργους, όπου κατοικούσαν οι πρόγονοι του περισσότερα από διακόσια χρόνια πριν το 1821, και το αρχικό επίθετο της είναι άγνωστο ως το χρόνο, το 1931, της συγγραφής του πονήματος του. Τα τέκνα αυτής της χριστιανικής οικογένειας εγκατέλειψαν το Σκαφιδάκι μετά τον ομαδικό φόνο που διέπραξαν εναντίον ενός Τουρκικού αποσπάσματος και εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Πελοποννήσου και στην Αττική. Ο Βρετός, ο πρωτότοκος γιός της οικογένειας κατέφυγε στην περιοχή του χωριού Διμάνδρα τότε του Δήμου Δωρίου Τριφυλίας όπου τον ανακάλυψε κάποιος Τούρκος μπέης στον οποίο ο Βρετός είχε οφειλή και με τη συνοδεία του τον συνέλαβε αιχμάλωτο. Την οφειλή αυτή εξαγόρασε ο χριστιανός Ίσαρης ιδρυτής και κάτοικος του ομώνυμου οικισμού και στη συνέχεια ο Βρετός εγκαταστάθηκε, το 1700, στην περιοχή του χωριού κι έγινε ο δεύτερος οικιστής του.

Πρόγονοι

Γιός του Βρετού ήταν ο Δημήτριος και γιος του Δημητρίου ήταν ο Ασημάκης Βρετός, ο οποίος επικεφαλής άλλων νέων της περιοχής συγκρότησε ομάδα με την οποία πραγματοποιούσε επιθέσεις στους Τούρκους Αγάδες της περιοχής. Ο Ασημάκης, που υπήρξε στενός φίλος τυου Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, από το γάμο του απέκτησε τον Παναγιώτη (Κατριμπάνο), τον Αθανάσιο (Σιόρη), τον Ζέρβα, τον Μήχο, τον Παρασκευά, τον Μιχαήλ και την Αδριάνα. Το επώνυμο Σιόρης προέκυψε από την συνήθεια των Ενετών της περιοχής να αποκαλούν τον Αθανάσιο σιορ (Signore-sior) Θανάση και η προσφώνηση εξελίχθηκε σε επώνυμο. Η οικογένεια ήταν ιδιαιτέρως πολυμελής και πολλοί από τους προγόνους της είχαν πρωταγωνιστήσει στους Εθνικούς αγώνες, από την εποχή της παρουσίας των Ορλώφ (Επανάσταση του Μπενάκη ή γνωστότερη ως Ορλωφικά) στην Πελοπόννησο. Ο Αθανάσιος Σιόρης, κατηχημένος στη Φιλική Εταιρεία από τον αρχιερέα Χριστιανουπόλεως Αρκαδίας, υπήρξε διακεκριμένος οπλαρχηγός ^[1] που με το ασκέρι του συμμετείχε στην Εθνεγερσία του 1821 και διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και την οικογένεια του.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με εντολή του Αθανασίου Σιόρη εγκατέλειψε την Πελοπόννησο και κατέφυγε στη Ζάκυνθο, το 1805, όπου παρέμεινε ως τις παραμονές της Ελληνικής Εθνεγερσίας. Ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος γνωστός ως Φωτάκος, ιστορικός της Εθνεγερσίας του 1821, υπασπιστής και γραμματικός του Κολοκοτρώνη, αναφέρει πως «....ο Σιόρης ωδήγει τα καλλίτερα παλληκάρια του Φαναρίου», δηλαδή της Ανδρίτσαινας, ενώ οι Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος και Σπυρίδων Τρικούπης τον αναφέρουν ως οπλαρχηγό στη Μάχη στο Βαλτέτσι και σε άλλες μάχες προς τους Αλβανούς στο Ίσαρη που 2 φορές κάηκε από τους εχθρούς. Όπως αναφέρει στο έργο του ο Ιωάννης Αθαν. Σιόρης στην Ανδρίτσαινα υπάρχουν τα τοπωνύμια «το παλάτι του Σιόρη», «το περιβόλι του Σιόρη» και «το κοτρόνι του Σιόρη» τα οποία αναφέρονται στην οικογένεια του, ειδικότερα στον παππού του Αθανάσιο Νικήτα Σιόρη.

Οικογένεια Σιώρη

Η σύγχρονη γενέτειρα της οικογένειας (Σιώρη) είναι το χωριό Ίσαρη της Μεγαλόπολης στο νομό Αρκαδίας. Ο Νικήτας Αθανασίου Σιώρης, ο παππούς του Υπουργού, γεννήθηκε το 1860 κι ήταν γιος του Σιόρ Αθανασίου Σιώρη. Ο Νικήτας Σιόρης διατέλεσε Δήμαρχος Λυκοσούρας Αρκαδίας, το 1903, ενώ θείος του Υπουργού ήταν και ο Ταγματάρχης Θεόδωρος Κ. Σιόρης που έχασε τη ζωή του στη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας. Ο ιατρός παθολόγος και συγγραφέας Αθανάσιος Νικήτα Σιώρης ,ο γιος του Δημάρχου και πατέρας του Υπουργού, γεννήθηκε το 1888 στο Ίσαρη και εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου δημιούργησε οικογένεια. Το σπίτι στο οποίο κατοικούσε η οικογένεια του γιατρού Αθανάσιου Νικήτα Σιώρη ήταν ιδιόκτητο κτίσμα στην Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α' στην Πάτρα σ' αυτό που στεγάζονταν από τις αρχές του 21ου αιώνα κατάστημα γνωστής αλυσίδας μικρογευμάτων. Ο γιος του γιατρού, ο Νικήτας, που γεννήθηκε στην Πάτρα, παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και της Μέσης Εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και αποφοίτησε από το Β' Γυμνάσιο Αρρένων της πόλεως. Μετά από επιτυχείς εξετάσεις εισήχθη και φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών από την οποία αποφοίτησε.

Τάγματα Ασφαλείας

Ο Νικήτας Σιώρης στη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα ήταν αρχικά μαθητής του Β' Γυμνασίου Πατρών, έως το 1942 και στη συνέχεια φοιτητής της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Τόσο ως μαθητής όσο και στη συνέχεια ως φοιτητής δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα στο πλαίσιο των μαθητικών-φοιτητικών ομάδων Εθνικής Αντιστάσεως λόγος για τον οποίο, κατά την προσφιλή μέθοδο των συμμοριτών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, μετατράπηκε σε στόχο συκοφαντικών επιθέσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατηγορήθηκε με βάση ανώνυμη μαρτυρία ότι, ανήλικος ακόμη, διατέλεσε διερμηνέας στο Γερμανικό Φρουραρχείο (?) και πως, σε ηλικία είκοσι ετών, στη διάρκεια της κομμουνιστικής εξεγέρσεως, τον Δεκέμβριο του 1944 στην Αθήνα, έριχνε χειροβομβίδες (!) στους διαδηλωτές από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία».

Η πληροφορία ότι ο Σιώρης υπηρέτησε ως Πρέσβης της Ελλάδος στην τότε Δυτική Γερμανία δεν διασταυρώνεται. Επίσης, είναι γνωστό ότι πριν την τοποθέτηση του στη θέση του Υφυπουργού τον Ιούνιο του 1968 ο Σιώρης εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα και δεν είχε ανάμειξη στην πολιτική. Παράλληλα είναι αδύνατον να υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα την περίοδο από τον Ιούνιο του 1968 μέχρι και τον Νοέμβριο του 1973 λόγω των δημοσίων θέσεων που κατείχε ενώ είναι εξ ίσου απίθανο να διορίστηκε μετά τον Δεκέμβριο του 1973, αρχικά από το καθεστώς του Δημητρίου Ιωαννίδη και στη συνέχεια από τις κυβερνήσεις της αποκαλούμενης μεταπολιτεύσεως. Συνεπώς ελέγχεται, ως προς την αλήθεια της, η πληροφορία ότι ο Σιώρης διατέλεσε Πρέσβης στην τότε Δυτική Γερμανία, πληροφορία που συνοδεύεται από εμετικά και κομμουνιστικής εμπνεύσεως σχόλια όπως «....Βέβαια είχε κάθε λόγο να σταλεί στην Γερμανία γιατί ... παλιότερα είχε αναπτύξει στενότατες σχέσεις με τους κατακτητές. Ο σωστός άνθρωπος στην σωστή θέση» ^[2].

Αντιθέτως είναι αλήθεια ότι ο Σιώρης εντάχθηκε στο Τάγμα Ασφαλείας Πατρών, που με τη δράση τους έσωσαν την Ελλάδα από την υποταγή της στον κομμουνισμό, και υπηρέτησε υπό τις διαταγές του Στρατηγού Νικόλαου Κουρκουλάκου, όπου συνυπήρξε με τον τότε Υπολοχαγό Δημήτριο Πατίλη, μετέπειτα εκ των πρωτεργατών της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου του 1967, στενό συνεργάτη του Γεωργίου Παπαδόπουλου και Β' αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως μέχρι τον αιφνίδιο θάνατο του.

21η Απριλίου 1967

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και έως την υπουργοποίηση του ο Σιώρης εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως διευθυντικό στέλεχος μεγάλων εμποροβιομηχανικών επιχειρήσεων. Ο Σιώρης ορκίστηκε, ενώπιον του Αντιβασιλέως Γεωργίου Ζωιτάκη, και ανέλαβε καθήκοντα ως:

Υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου ^[3], από τις 20 Ιουνίου 1968, θέση στην οποία διαδέχθηκε τον Σπυρίδωνα Λιζάρδο, έως την 1 Φεβρουαρίου 1969 όταν τον διαδέχθηκε ο οικονομολόγος Μιχαήλ Κοζώνης.

Ο Σιώρης εκπροσώπησε την Ελληνική Κυβέρνηση την νεκρώσιμη ακολουθία του Γεωργίου Παπανδρέου η οποία τελέστηκε στις 3 Νοεμβρίου του 14968 στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών χοροστατούντος του τότε Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α' (ο Κοτσώνης). Στις 11 Ιανουαρίου του 1969 μιλώντας για την φοροδιαφυγή, κατά την έναρξη του Σεμιναρίου επί του νέου Κώδικα Φορολογικών Στοιχείων, είπε ότι η απόκρυψις εισοδήματος αποτελεί προδοτικήν πράξιν και είναι ακόμη πράξη οικονομικής δολιοφθοράς και ως τοιαύτη θα αντιμετωπίζεται.

Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στην ίδια κυβέρνηση από την 1η Φεβρουαρίου 1969 έως τις 29 Ιουνίου 1970, όταν υπέβαλλε παραίτηση και τον διαδέχθηκε ο εκδότης Σπυρίδων Δημητράκος.

Στη συνέχεια αναβαθμίστηκε και ανέλαβε:

αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 29 Ιουνίου 1970 έως την 21η Ιουλίου του ίδιου έτους,
Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων από την 21η Ιουλίου 1970 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1971,
Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, από τις 16 Φεβρουαρίου 1971 έως την 8η Οκτωβρίου 1973, όταν ανέλαβε καθήκοντα η Κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη.

Μετά το 1974

Ο Νικήτας Σιώρης μετά την απομάκρυνση του από την θέση του Υπουργού εργάστηκε για ικανό χρονικό διάστημα στον όμιλο επιχειρήσεων του Έλληνα επιχειρηματία Ιωάννη Λάτση.