Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ
Ο Ιγνάτιος φον Ρούντχαρτ ή Ρούδχαρτ ή Ιππότης δε Ρουδάρτ όπως αναφέρεται στα επίσημα κρατικά έγγραφα της εποχής, [γερμανικά Ignaz von Rudhart], Βαυαρός νομικός, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος του Βαυαρικού κράτους και πολιτικός που διατέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά το 1837, στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα, γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1790 στο Βαϊσμάιν, [Weismain], του Oberfranken της Άνω Βαυαρίας και πέθανε στις 11 Μαΐου 1838 στην Τεργέστη, στο ταξίδι της επιστροφής μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα.
Παντρεύτηκε τρεις φορές και από τον πρώτο γάμο του με την Helma Fexer, απέκτησε τέσσερα παιδιά από τα οποία επέζησαν δύο κόρες, η Anna Rosina και η Louise. Το 1820 παντρεύτηκε στο Μόναχο με την Aloysia (Luise) Bresselau von Bressensdorf και το 1829 παντρεύτηκε με την Franziska Johanna Louise Camuzi, με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά τον August, τη Florentine, τον Gideon, τη Wilhelmine και την Henriette.
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
|---|
| Έναρξη Θητείας : 2 Φεβρουαρίου 1837 |
| Λήξη θητείας : 8 Δεκεμβρίου 1837 |
| Προκάτοχος |
|
|
| Διάδοχος |
|
|
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Βαμβέργη, όπου ο πατέρας του Franz Anton Rudhart ήταν αστυνομικός διευθυντής, ενώ μητέρα του ήταν η Rosina Fuchs. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λάντσχουτ στο Μόναχο και το 1810, εκλέχθηκε διδάκτορας Νομικής του ίδιου Πανεπιστημίου, ενώ τον επόμενο χρόνο δίδαξε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ, όμως η πανεπιστημιακή του καριέρα τελείωσε από σοβαρή ασθένεια που δεν του επέτρεπε να διδάσκει. Διορίστηκε υπάλληλος στη διοίκηση του κράτους της Βαυαρίας το Νοέμβριο του 1917, αρχικά στο Γενικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο και στη συνέχεια σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών. Το 1825, το 1828 και το 1831 εκλέχτηκε βουλευτής στη Βουλή της Βαυαρίας και ενδιάμεσα διατέλεσε νομάρχης του Κάτω Δούναβη.
Πρωθυπουργός
Το 1836 επιλέχθηκε από το βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκο Α', ως αντικαταστάτης του αρχικαγκελάριου, όπως ονομάζονταν τότε το πρωθυπουργικό αξίωμα και ήρθε στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου 1837, συνοδεύοντας το Βασιλιά Όθωνα που επέστρεφε από το γάμο του με την μεγάλη δούκισσα του Όλντεμπουργκ, Αμαλία. Το διάταγμα της αντικαταστάσεως του Άρμανσμπερκ υπογράφηκε την ημέρα της επιστροφής του Όθωνα, ο οποίος υπέγραψε τέσσερα διατάγματα, με τα οποία, αποδεχόταν την παραίτηση του έως τότε πρωθυπουργού, του εξέφραζε την ευαρέσκειά του, καταργούσε τη θέση της αρχιγραμματείας της Επικρατείας, και διόριζε τον Ιγνάτιο φον Ρούντχαρτ, όπως ήταν από παλιά η άποψη των Μάουρερ και Άμπελ, Πρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου, αρχηγό του Βασιλικού Οίκου και υπουργό Εξωτερικών. Ο Ρούντχαρτ ήλθε σε σύγκρουση με τον Βρετανό πρεσβευτή Έντμουντ Λάιονς, [1] που τον θεωρούσε όργανο των Αυστριακών και οι Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και Σπύρος Τρικούπης, που εκπροσωπούσαν το Αγγλικό κόμμα, στράφηκαν εναντίον του, ενώ η αδυναμία του να συνεννοηθεί με τους υπουργούς του λόγω της άγνοιας της γλώσσας, δυσκόλευε περισσότερο την κατάσταση.
Αρνητική απέναντι του ήταν η κοινή γνώμη και είναι χαρακτηριστικά δυο γεγονότα της εποχής, ότι οι έμποροι της Πάτρας αρνήθηκαν να πληρώσουν τον φόρο επιτηδεύματος στις 12 Μαρτίου 1837. Η εξέγερση των αστών της Πάτρας με επικεφαλής το μεγαλέμπορο Παντελή Φακίρη, γνωστή ως τα Φακιρικά, αλλά και οι αντιδράσεις για την περιστολή της ελευθεροτυπίας στις 23 Νοεμβρίου 1837, όταν αυστηροποιήθηκαν οι διατάξεις περί εξύβρισης δια του Τύπου. Λόγω του συγκεντρωτισμού των εξουσιών στο πρόσωπο του Βασιλιά Όθωνα, ο Ρούντχαρτ ήρθε αρκετές φορές σε προστριβές μαζί του και έπεσε στη δυσμένεια της βασίλισσας Αμαλίας. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1837 υπέβαλλε την παραίτησή του, η οποία δεν έγινε αποδεκτή από τον Όθωνα, όπως και η δεύτερη της 28ης Νοεμβρίου, όμως παραιτήθηκε οριστικά στις 8 Δεκεμβρίου 1837, καθώς οι σχέσεις του με το παλάτι είχαν διαταραχθεί και ο Όθωνας ανέλαβε επικεφαλής της κυβερνήσεως. Αφορμή ήταν η πρόθεση του Ρούντχαρτ να προχωρήσει σε τομές στη διοίκηση και στο προσωπικό των Δικαστηρίων.
Ο Ρούντχαρτ, στη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, επιχείρησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, όπως στην κατάργηση της Γερμανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, στη συγκρότηση τακτικού στρατού και τη σταδιακή ελληνοποίηση του δημόσιου βίου. Προχώρησε στη θεμελίωση του Δημοτικού Νοσοκομείου Αθηνών, εκεί που στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στην οδό Ακαδημίας, αλλά και του νοσοκομείου της Σπάρτης. Εγκαινίασε το Οθώνειο Πανεπιστήμιο, το μετέπειτα Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, που το διάταγμα για τη λειτουργία του υπογράφηκε στις 22 Απριλίου του 1837 και τα μαθήματα άρχισαν τον Μάιο στο σπίτι του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη, στη συνοικία της Πλάκας, κάτω από την Ακρόπολη. Τον Μάρτιο του 1838, αναχώρησε από την Ελλάδα αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας και πέθανε στην Τεργέστη, κατά το ταξίδι της επιστροφής του στη Βαυαρία.
Εργογραφία
- «Geschichte der Landstände in Bayern». Heidelberg (Mohr und Winter) 1816 (2 Bände)
- «Über Baierns Politik, besonders unter der gegenwärtigen Regierung». 1816
- «Österreich und Bayern». Wien u.a. 1816
- «Übersicht der vorzüglichsten Bestimmungen verschiedener Staatsverfassungen über Volksvertretung». München (Thienemann) 1818
- «Abriß der Geschichte der baierischen Gesetzgebung». München (Lindauer) 1820
- «Das Recht des Deutschen Bundes». Stuttgart 1822
- «Über den Zustand des Königreichs Bayern. Nach amtlichen Quellen»:
- «Bd. 1: Stuttgart, Tübingen (Cotta)» 1825
- «Bd. 2: Über die Gewerbe, den Handel und die Staatsverfassung des Königreichs Bayern». Erlangen (Palm und Enke) 1827
- «Bd. 3: Die Finanzverwaltung, Rechtspflege und die Kriegsanstalten des Königreichs Bayern». Erlangen (Palm und Enke) 1827
- «Über die Zensur der Zeitungen». Stuttgart, Erlangen 1826
- «Die Industrie in dem Unterdonaukreise des Königreichs Bayern». Passau 1835
- «Lebens-Abriß». Nürnberg (Wießner) 1837
- «Politisches Glaubensbekenntniß» (hrsg. von Friedrich Wilhelm Bruckbräu). Passau (Pustet) 1840
- «Über die politische Stellung des Königreichs Bayern im Jahre 1833» (hrsg. von Gustav Hohe). Regensburg (Manz) 1848
- «Pro memoria für einen teutschen Prinzen im Jahre 1823 über den Unterschied der unbeschränkten Monarchie von der constitutionellen und über die Anwendung der Staatsgewalten». Regensburg (Manz) 1848
Παραπομπές
- ↑ [Ο Εδμόνδος Λάυονς είχε εκφράσει τη γνώμη, ότι «η Ελλάδα ως πραγματικά ανεξάρτητη αποτελούσε παραλογισμό», ότι «θα έπρεπε να είναι ρωσική η αγγλική» και ότι «επειδή δεν μπορούσε να είναι ρωσική, θα ήταν υποχρεωτικά αγγλική».]
