Νικόλαος Τριανταφυλλάκος
Ο Νικόλαος Τριανταφυλλάκος, Έλληνας παραδοσιοκράτης, συντηρητικός και αντιβενιζελικός πολιτικός που διατέλεσε για δεκαεννέα ημέρες και πρωθυπουργός, γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1855 στην Τρίπολη της Αρκαδίας και πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1939 στην Αθήνα.
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
|---|
| Έναρξη Θητείας : 28 Αυγούστου 1922 |
| Λήξη θητείας : 14 Σεπτεμβρίου 1922 |
| Προκάτοχος |
|
|
| Διάδοχος |
|
|
Βιογραφία
Ο Νικόλαος Τριανταφυλλάκος κατάγονταν από ιστορική οικογένεια της Αρκαδίας και πατέρας του ήταν ο Τρύφωνας Τριανταφυλλάκος, ο οποίος είχε διατελέσει δήμαρχος Τριπόλεως. Σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις νομικές του σπουδές στο Βερολίνο, στη Γερμανία, και στο Παρίσι στη Γαλλία. Αδελφός του ήταν ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλάκος σύζυγος της Ηλέκτρας Κωνσταντίνου Κόντου, που γεννήθηκε το 1863, σταδιοδρόμησε ως αξιωματικός του πεδινού Πυροβολικού και το 1920 έφτασε στο βαθμό του υποστρατήγου, διετέλεσε γενικός διευθυντής του Πυροβολικού στο υπουργείο Στρατιωτικών και στη συνέχεια πήρε μέρος σε επιτροπές αξιολογήσεως οπλικών συστημάτων της εποχής. Ανίψια του ήταν ο Τρύφωνας και ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκος, γιοι του αδελφού του Αλέξανδρου, που έγιναν βουλευτής Αρκαδίας και υπουργός ο πρώτος, και πρόξενος της Ελλάδος στη Βοστόνη και πρέσβης στην Αυστρία ο δεύτερος.
Πολιτική δράση
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ο Νικόλαος πολιτεύτηκε με το τότε νεοσύστατο «Τρίτο Κόμμα» του Δημητρίου Ράλλη. Το 1892 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αρκαδίας και έκτοτε εκλέγονταν έως το 1923 στον ίδιο νομό. Στις 18 Απριλίου 1897 επιλέχθηκε ως υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη, υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη την περίοδο 1901 έως το 1902, ενώ στις 15 Αυγούστου 1909 έως τις 20 Δεκεμβρίου 1909, ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών και προσωρινά επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, στην κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη [1], και Εσωτερικών από τις 25 Φεβρουαρίου έως τις 10 Αυγούστου 1915 [2] με πρωθυπουργό τον Δημήτριο Γούναρη, στην κυβέρνηση του οποίου από τις 29 Ιανουαρίου 1922 [3], διατέλεσε υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1914 και ενώ ήταν σε εξέλιξη η επανάσταση που είχε κηρύξει στη Βόρεια Ήπειρο, ο Χρηστάκης Ζωγράφος, για την απελευθέρωση της, ήταν ομιλητής σε επερώτηση δέκα βουλευτών, η οποία φορούσε τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο κίνημα. Στη διάρκεια της ομιλίας του τον διέκοψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και τότε ο Τριανταφυλλάκος, στράφηκε εναντίον του και τον κατηγόρησε ότι ενώ, «…εγώ είχον τον υιόν μου εις τον πόλεμον, όπου ετραυματίσθη πρώτος όταν τα τέκνα σας εκρύβησαν..» [4]. Σε παρατήρηση του βουλευτή Αττικοβοιωτίας Ιωάννη Μπρισιμιτζάκη ότι «…πολέμησαν και εις τους δύο πολέμους…», απάντησε, «…όχι κύριε. Έφθασαν μετά την μάχην των Γιαννιτσών και απήλθαν με το αυτοκίνητον εις την Θεσσαλονίκην..», γεγονός που διέψευσε ο Βενιζέλος. Στις 20 Αυγούστου 1917 κατατέθηκε πρόταση παραπομπής της κυβέρνησης Γούναρη, πλην ενός υπουργού και στις 10 Μαρτίου 1918 προτάθηκε η παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο των Γούναρη και Τριανταφυλλάκου, όμως δεν κατατέθηκε έκθεση και η υπόθεση αρχειοθετήθηκε.
Μετά τις εκλογές του 1920 διορίστηκε ύπατος αρμοστής της ελληνικής κυβέρνησης στην Κωνσταντινούπολη και κατέβαλε προσπάθειες να διαλύσει την οργάνωση των Αμυνιτών, στους οποίους υποσχέθηκε αμνηστεία και να συνδράμει στην ανάρρηση στον Πατριαρχικό θρόνο άλλου ιερωμένου αντί του έως τότε πατριάρχη Μελετίου. Πήρε μέρος ως επικεφαλής του συνασπισμού «Κόμμα Συμπράξεως Συντηρητικών» στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926, οι οποίες έγιναν με απλή αναλογική και ψηφοδέλτιο αντί σφαιριδίου ως μέσου ψηφοφορίας, και συγκέντρωσε 12.661 ψήφους ή ποσοστό 1,32 και εξέλεξε τρεις βουλευτές, ενώ το 1929 εκλέχθηκε αριστίνδην γερουσιαστής.
Πρωθυπουργός
Στις 28 Αυγούστου 1922, μετά το στρατιωτικό κίνημα ανατέθηκε από το βασιλιά, στον Τριατνταφυλλάκο, ο σχηματισμός κυβερνήσεως και ορκίστηκε πρωθυπουργός [5], θέση στην οποία διαδέχθηκε τον Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, ενώ παράλληλα ανέλαβε και υπουργός Στρατιωτικών και προσωρινά Ναυτικών. Την περίοδο της πρωθυπουργικής του θητείας συνέβησαν γεγονότα που άλλαξαν τη ροή της Ελληνικής ιστορίας όπως, η Μικρασιατική καταστροφή στις αρχές Σεπτεμβρίου 1922, ενώ στις 12 Σεπτεμβρίου 1922 αποδέχθηκε την παράδοση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία. Τον ίδιο μήνα ξέσπασε το στρατιωτικό κίνημα των Νικόλαου Πλαστήρα, Στυλιανού Γονατά και Δημητρίου Φωκά, οι οποίοι εξ ονόματος της Επαναστατικής Επιτροπής απηύθυναν προκήρυξη προς τον Ελληνικό Λαό «...ιεράν ένωσιν υπέρ της σωτηρίας της Πατρίδος...», και αξίωναν την άµεση διάλυση της συνέλευσης, τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβερνήσεως από μέλη πιστά στους Συμμάχους της Entente, την ενίσχυση του θρακικού µετώπου καθώς και την παραίτηση του Βασιλέως Κωνσταντίνου και της κυβερνήσεως Τριανταφυλλάκου.
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' απέστειλε στο Λαύριο, όπου ήταν η έδρα της 12µελούς επαναστατικής επιτροπής, το στρατηγό Αναστάσιο Παπούλα, σε μια προσπάθεια να πείσει τους κινηματίες να αρκεστούν στην παραίτηση του Τριανταφυλλάκου. Η επιτροπή αρνήθηκε και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος παραιτήθηκε στις 14 Σεπτεµβρίου, ενώ την ίδια μέρα ορκίστηκε βασιλιάς και τον διαδέχθηκε ο γιος του Γεώργιος. Ακολούθησε στις 16 Σεπτεμβρίου η παραίτηση της Κυβερνήσεως Τριανταφυλλάκου και τη θέση του πρωθυπουργού κατέλαβε ο Αναστάσιος Χαραλάμπης.
Εξωτερικές συνδέσεις
Παραπομπές
- ↑ Κυβέρνησις ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΗ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Κυβέρνησις ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Κυβέρνησις ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Η στράτευση των υιών του Βενιζέλου pluton22.blogspot.gr
- ↑ Κυβέρνησις ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΟΥ Γενική γραμματεία της Κυβέρνησης
