Μπενιζέλος Ρούφος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Μπενιζέλος Ρούφος, Έλληνας επιχειρηματίας, πολιτικός και μέλος της Φιλικής Εταιρείας που διατέλεσε Δήμαρχος Πατρέων, μέλος της αντιβασιλείας και τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος, γεννήθηκε το 1795 και πέθανε στις 18 Μαρτίου 1868 στην Πάτρα. Τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο Πατρών σε λόφο στον οποίο βρίσκεται το μνήμα της οικογένειας Ρούφου.

Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο με τη Βικτωρία Σισίνη, κόρη του προεστού της Γαστούνης Γεωργίου Σισίνη και αδερφή του προεστού Χρύσανθου Σισίνη, ενώ ύστερα από τον θάνατο της στις 28 Αυγούστου 1836 και την κηδεία στις 31 του ίδιου μήνα, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με τη Μαρία Κουντουριώτη, κόρη του Γεώργιου Κουντουριώτη και χήρα Μέξα, με τις οποίες απέκτησε τέσσερα παιδιά, τον Αθανάσιο Ρούφο-Κανακάρη το 1830, το Γεώργιο Ρούφο-Κανακάρη, τον Αγγελή Ρούφο-Κανακάρη και το Λουκά Ρούφο-Κανακάρη.

Μπενιζέλος Ρούφος
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
* Πρωθυπουργός *
Έναρξη Θητείας : 29 Απριλίου 1863
Λήξη θητείας : 19 Ιουνίου 1863
Προκάτοχος
Διάδοχος
  • Μπενιζέλος Ρούφος
Έναρξη Θητείας : 21 Ιουνίου 1863
Λήξη θητείας : 18 Οκτωβρίου 1863
Προκάτοχος
  • Μπενιζέλος Ρούφος
Διάδοχος
Έναρξη 3ης Θητείας : 28 Νοεμβρίου 1865
Λήξη θητείας : 9 Ιουνίου 1866
Προκάτοχος
Διάδοχος

Βιογραφία

Κατάγονταν από τη οικογένεια Ρούφου από τη Σικελία, που τα μέλη της ήταν καθολικοί στο θρήσκευμα. Οι πρόγονοι του εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα περί το 1698, όταν δραστηριοποιούνταν στην αγορά των Πατρών, ο Γεωργάκης και ο Σταμάτης Ρούφος, ενώ το 1720 αναφέρεται στα Ενετικά έγγραφα ο έμπορος Πατρών Άγγελος Ρούφος. Το 1750, ο παππούς του Μπενιζέλος Ρούφος, απήγαγε και παντρεύτηκε την Αγγελική Κανακάρη, αδερφή των εμπόρων Λουκά και Ρόδη Κανακάρη, οι οποίοι ήταν αντίθετοι με τον γάμο, λόγω του Καθολικού δόγματος του Ρούφου.

Μετά τη δολοφονία από τους Τούρκους, του Λουκά Κανακάρη που ήταν άγαμος όπως και ο αδελφός του, ο Ρόδης Κανακάρης συμφιλιώθηκε με το Μπενιζέλο Ρούφο, με τον όρο ότι η αδερφή του και τα παιδιά τους θα βαφτίζονταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Επιπλέον, τα αγόρια θα έπαιρναν τα ονόματα Θάνος, Αθανάσιος, Λουκάς και Ρόδης, ενώ θα πρόσθεταν στο δικό τους και το επώνυμο Κανακάρης. Πατέρας του ήταν ο Αθανάσιος Ρούφος-Κανακάρης.

Επαναστατική δράση

Στις 24 Μαρτίου 1821, μαζί με τον Ασημάκη Ζαΐμη και άλλους οπλαρχηγούς, καθώς και τον Επίσκοπο Πατρών Γερμανό, εισήλθαν στην πόλη της Πάτρας, όπου ύψωσαν, στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου, ένα ξύλινο σταυρό, το σύμβολο της Επαναστάσεως, ενώ μοίραζαν εθνόσημα από κόκκινο ύφασμα με κυανό σταυρό. Στις 26 Μαρτίου το Επαναστατικό Διευθυντήριο της Αχαΐας στο οποίο ήταν μέλος, υπέγραψε και απεύθυνε προκήρυξη των Πατρινών προκρίτων προς τους αντιπροσώπους τους προξένους των ευρωπαϊκών κρατών, που βρίσκονταν στην πόλη, με την οποία τους γνωστοποιούνταν η έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως, καθώς και το σκοπό και τους στόχους της. Συνεισέφερε περισσότερα από 10.000 γρόσια στην Επανάσταση του 1821 και διατηρούσε εξοπλισμένο στρατιωτικό σώμα στην Πάτρα, με το οποίο συνέβαλε στην οργάνωση της πολιορκίας του κάστρου της Πάτρας.

Μετά το θάνατο του πατέρα του ανέλαβε την αρχηγία της οικογένειας. Από τα πρακτικά του Βουλευτικού, συνάγεται ότι η οικογένεια του, εκείνη την περίοδο, αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα αφού ο Μπενιζέλος Ρούφος έστειλε έγγραφο, που διάβασε ο Ανδρέας Ζαΐμης, αδερφός του Ιωάννη Ζαΐμη συζύγου της Αγγελικής, αδερφής του Μπενιζέλου, με το οποίο παρακαλούσε το Βουλευτικό να τον βοηθήσει οικονομικά, παραχωρώντας του εθνικές γαίες, ώστε να εξοφλήσει τα χρέη του πατέρα του.

Πολιτική δράση

Το 1828 διορίστηκε έκτακτος διοικητικός επίτροπος Ίλιδος, αργότερα στην Κέα την 18 Ιανουαρίου 1828 και αργότερα προσωρινός διοικητής στην Σύρο. Το 1832 επί Ιωάννη Καποδίστρια, διορίστηκε μέλος της Γερουσίας. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, τάχθηκε στο πλευρό της αντιπολιτεύσεως και βοήθησε στην ανατροπή του Αυγουστίνου Καποδίστρια. Την περίοδο της Αντιβασιλείας και ειδικότερα το 1835, διετέλεσε σύμβουλος Επικρατείας. Το 1836, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην καταστολή του κινήματος του Θοδωράκη Γρίβα στην Ακαρνανία, ως έκτακτος επίτροπος της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Πολιτικά ανήκε στο Αγγλικό κόμμα του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και και από τις 8 Μαρτίου έως τις 15 Οκτωβρίου 1848, χρημάτισε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη, όμως παραιτήθηκε λόγω των διαφωνιών του με τη Βασίλισσα Αμαλία.

Το 1855 εκλέχτηκε δήμαρχος Πατρέων έως το 1858, και πήρε μέρος στην εξέγερση εναντίον του βασιλιά Όθωνα. Ως δήμαρχος Πατρέων θεμελίωσε το Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών, δώρισε το μισθό του για την ίδρυση υδραγωγείου και διαμόρφωσε την πλατεία Υψηλών Αλωνίων, η οποία για ένα χρονικό διάστημα, έφερε το όνομα του, όμως ήταν η αιτία που παραιτήθηκε από τη θέση του Δημάρχου, καθώς διαφώνησε με την μελέτη της πλατείας. Η διαμόρφωση της πλατείας άρχισε το 1857, με ισοπεδώσεις από τον Μπενιζέλο Ρούφο και ολοκληρώθηκε το 1881 από το Θάνο Κανακάρη Ρούφο, γιο του Μπενιζέλου. Το 1882 η πλατεία μετονομάστηκε σε πλατεία Μπενιζέλου Ρούφου, ονομασία που δεν επικράτησε. Στις 10 οκτωβρίου 1862, από κοινού με τους Δημήτριο Βούλγαρη και Κωνσταντίνο Κανάρη, σχημάτισαν την εν Αθήναις Επαναστατική Επιτροπή, η οποία κήρυξε έκπτωτο τον βασιλιά Όθωνα και του απαγόρευσαν την αποβίβασή του στον Πειραιά, όπου επέστρεφε με πλοίο το βασιλικό ζευγάρι, από περιοδεία του στη χώρα και στη συνέχεια αποτέλεσαν την «Τριμελή Προσωρινή Κυβέρνηση», η οποία ασκούσε καθήκοντα Αντιβασιλείας και ανέλαβε την εξουσία μετά την έξωση του Όθωνα.

Πρωθυπουργός

Η Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου ή το Υπουργείον Μπενιζέλου Ρούφου, όπως ήταν τότε η επίσημη ονομασία, ψηφίστηκε από την Β' Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων τις 29 Απριλίου 1863 όταν παραιτήθηκε ο Διομήδης Κυριακός, όταν οι Πεδινοί, που υποστήριζαν το Δημήτριο Βούλγαρη και οι Ορεινοί, που υποστήριζαν τον Κωνσταντίνο Κανάρη, ψήφισαν τον Ρούφο ως πρωθυπουργό, όμως διατήρησαν τους υπουργούς της Κυβέρνησης Κυριακού, εκτός από Πετμεζά, τον υπουργό Εσωτερικών και τον Παλαιολόγο, τον υπουργό της Δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση του παρέμεινε στην εξουσία έως τις 19 Ιουνίου 1863, οπότε παραιτήθηκε μετά τις συγκρούσεις και ταραχές στην Αθήνα.

«Ιουνιανά»

Οι συγκρούσεις Ορεινών και Πεδινών με τη συνεργασία του λήσταρχου Κυρικάκου, γνωστές με το όνομα «Ιουνιανά», έγιναν στο τέλος του δεύτερου δεκαημέρου του Ιουνίου 1863. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Μπενιζέλος Ρούφος αντικατέστησε τον Υπουργό Στρατιωτικών Μπότσαρη και τον υπουργό ναυτικών Μπουντούρη, που ανήκαν στην παράταξη των Ορεινών, με τους πεδινούς Κορωναίο και Μιλτιάδη Κανάρη. Η πράξη του εξόργισε την ηγεσία των Πεδινών, οι οποίοι στις 16 Ιουνίου με τη συνεργασία του λήσταρχου Κυριάκου και του 6ου Τάγματος Πεζικού επιτέθηκαν σε ομάδα χωροφυλακής, η οποία κυνηγούσε τον Κυριάκο, και τελούσε υπό την αρχηγία του υπουργού των Στρατιωτικών και αρχηγού της εθνοφρουράς Κορωναίου. Ο Κορωναίος κατάφερε και συνέλαβε τον αρχηγό του 6ου τάγματος Λεωτσάκο αλλά γρήγορα αναγκάστηκε να τον ανταλλάξει με τους υπουργούς Αλέξανδρο Κουμουνδούρο και Δημήτριο Καλλιφρονά, οι οποίοι είχαν συλληφθεί από τους Πεδινούς.

Ο αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Παπαδιαμαντόπουλος, διοικητής του πυροβολικού, στασίασε και προσχώρησε στις δυνάμεις των Πεδινών, όμως η απόπειρα του να καταλάβει τα ανάκτορα, αν και στέφθηκε από αποτυχία, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 80 ατόμων, αλλά και την δολοφονία του Αριστείδη Κανάρη, γιου του Κωνσταντίνου Κανάρη. Η προσπάθεια του Διομήδη Κυριακού να συνάψει ανακωχή μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων, αποδείχθηκε χωρίς αποτέλεσμα και την επόμενη, ξέσπασαν συγκρούσεις στην Εθνική Τράπεζα, την οποία κατείχαν οι Πεδινοί καθώς και στη συνοικία της Πλάκας. Οι συγκρούσεις σταμάτησαν, όταν οι πρεσβευτές των τριών μεγάλων δυνάμεων, απαίτησαν με τελεσίγραφο 48ωρη εκεχειρία. Τότε οι Μίχος και Παπαδιαμαντόπουλος από τους Πεδινούς και οι Κορωναίος και Βαλτινός από τους Ορεινούς υπέγραψαν συμφωνία λήξεως των εχθροπραξιών, ενώ η εθνοσυνέλευση αποφάσισε την απομάκρυνση του στρατού στη Λακωνία, την κατάργηση της Χωροφυλακής, της Εθνοφυλακής και της Αστυνομίας και τον διορισμό νέας κυβερνήσεως.

2η & 3η Πρωθυπουργία

Για τρεις μέρες από τις 19 έως τις 21 Ιουνίου, παραχώρησε την εξουσία στον Πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Διομήδη Κυριακό, όμως η Εθνοσυνέλευση εξέλεξε νέο υπουργικό συμβούλιο με πρόεδρο και πάλι το Μπενιζέλο Ρούφο και υπουργούς από το κόμματα «Ορεινοί» και «Πεδινοί», και σχημάτισε την γνωστή ως Κυβέρνηση του Οροπεδίου. Παραιτήθηκε από το πρωθυπουργικό αξίωμα στις 25 Οκτωβρίου 1863, λίγες μέρες μετά την άφιξη του βασιλιά Γεωργίου Α'.

Εκλέχθηκε πρωθυπουργός για τρίτη φορά στις 28 Νοεμβρίου 1865 στη «Συμμαχική κυβέρνηση», ως συμβιβαστική λύση στην οποία κατέληξαν οι Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Επαμεινώνδας Δεληγεώργης και Δημήτριος Βούλγαρης. Στην κυβέρνηση διατήρησε και το χαρτοφυλάκιο του υπουργού της Δικαιοσύνης. Η θητεία του, ήταν διαχειριστική και διήρκεσε έως τις 22 Ιανουαρίου 1866, όταν παραιτήθηκε, όμως ανανεώθηκε η θητεία του έως τις 9 Ιουνίου 1866, ενώ στη διάρκεια της, ψήφισε τον προϋπολογισμό του 1866 και από τις 31 Μαρτίου 1866 έως τις 3 Απριλίου, διενήργησε τις δημοτικές εκλογές, με άψογο τρόπο.

Το τέλος του

Στη διάρκεια του βίου του φορούσε και κυκλοφορούσε με φουστανέλα. Επικήδειους λόγους στην κηδεία του, εκφώνησαν οι Χαλικιόπουλος και ο Δήμαρχος Πατρέων Αριστομένης Κοντογούρης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδος
Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κανακάρης Αθανάσιος | Μαυρομιχάλης Πετρόμπεης | Κουντουριώτης Γεώργιος | Ζαΐμης Ανδρέας| Μαυρομιχάλης Γεώργιος | Καποδίστριας Ιωάννης | Καποδίστριας Αυγουστίνος | Κολοκοτρώνης Θεόδωρος | Τρικούπης Σπυρίδων  | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Κόμης Josef Ludwig von Armansperg | Ignaz von Rundhart| Όθων της Ελλάδος| Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Όθων της Ελλάδος | Μεταξάς Ανδρέας | Κανάρης Κωνσταντίνος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Τζαβέλας Κίτσος | Κουντουριώτης Γεώργιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κριεζής Αντώνιος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Βούλγαρης Δημήτριος | Μιαούλης Αθανάσιος | Κολοκοτρώνης (Γενναίος) Ιωάννης | Βούλγαρης Δημήτριος | Μωραϊτίνης Αριστείδης | Βάλβης Ζηνόβιος | Κυριακός Διομήδης | Ρούφος Μπενιζέλος | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Βάλβης Ζηνόβιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κουμουνδούρος Αλέξανδρος | Δεληγεώργης Επαμεινώνδας | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Ζαΐμης Θρασύβουλος | Τρικούπης Χαρίλαος  | Δηλιγιάννης Θεόδωρος  | Βάλβης Δημήτριος | Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος | Σωτηρόπουλος Σωτήριος | Δηλιγιάννης Νικόλαος | Ράλλης Δημήτριος | Ζαΐμης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Γεώργιος | Μαυρομιχάλης Κυριακούλης | Δραγούμης Στέφανος | Βενιζέλος Ελευθέριος  | Γούναρης Δημήτριος | Σκουλούδης Στέφανος | Καλογερόπουλος Νικόλαος | Λάμπρος Σπυρίδων | Νικόλαος Στράτος | Πρωτοπαπαδάκης Πέτρος | Τριανταφυλλάκος Νικόλαος | Χαραλάμπης Αναστάσιος | Κροκιδάς Σωτήριος | Γονατάς Στυλιανός | Καφαντάρης Γεώργιος | Παπαναστασίου Αλέξανδρος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Μιχαλακόπουλος Ανδρέας | Πάγκαλος Δ. Θεόδωρος  | Ευταξίας Αθανάσιος | Κονδύλης Γεώργιος | Τσαλδάρης Παναγιώτης | Οθωναίος Αλέξανδρος | Δεμερτζής Κωνσταντίνος | Μεταξάς Ιωάννης | Κορυζής Αλέξανδρος | Ταμπακόπουλος Άγις | Σακελλαρίου Αλέξανδρος | Βασιλεύς Γεώργιος Α' | Τσουδερός Εμμανουήλ | Τσολάκοκλου Γεώργιος | Λογοθετόπουλος Κωνσταντίνος | Ράλλης Ιωάννης  | Παπανδρέου Γεώργιος | Βούλγαρης Πέτρος | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Πουλίτσας Παναγιώτης | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Μάξιμος Δημήτριος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Διομήδης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Ιωάννης |  Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Κιουσόπουλος Δημήτριος | Παπάγος Αλέξανδρος  | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Γεωργακόπουλος Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Δόβας Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Πιπινέλης Παναγιώτης | Μαυρομιχάλης Στυλιανός | Παπανδρέου Γεώργιος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Παπανδρέου Γεώργιος | Αθανασιάδης-Νόβας Γεώργιος | Τσιριμώκος Ηλίας | Στεφανόπουλος Στέφανος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Κόλλιας Κωνσταντίνος | Παπαδόπουλος Γεώργιος | Μαρκεζίνης Σπυρίδων | Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Ράλλης Γεώργιος | Παπανδρέου Ανδρέας  | Τζαννετάκης Τζαννής | Γρίβας Ιωάννης | Ζολώτας Ξενοφών | Μητσοτάκης Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Ανδρέας | Σημίτης Κωνσταντίνος | Καραμανλής Αλ. Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Α. Γεώργιος | Παπαδήμος Λουκάς | Πικραμμένος Παναγιώτης  | Σαμαράς Αντώνιος | Τσίπρας Αλέξης | Βασιλική Θάνου | Τσίπρας Αλέξης | Μητσοτάκης Κυριάκος | Σαρμάς Ιωάννης | Μητσοτάκης Κυριάκος