Κωνσταντίνος Σημίτης
Ο Κώστας Σημίτης, Έλληνας οικονομολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου, πολιτικός και 80ός για τρεις θητείες πρωθυπουργός της Ελλάδας, από το 1996 έως το 2004, γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1936 στον Πειραιά.
Είναι παντρεμένος με τη Δάφνη Αρκαδίου και έχουν αποκτήσει δύο κόρες τη Φιόνα και τη Μαριλένα. Ομιλεί Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά.
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
|---|
| Έναρξη Θητείας : 18 Ιανουαρίου 1996 |
| Λήξη θητείας : 22 Σεπτεμβρίου 1996 |
| Προκάτοχος |
|
|
| Διάδοχος |
|
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
| Έναρξη Θητείας : 23 Σεπτεμβρίου 1996 |
| Λήξη θητείας : 9 Απριλίου 2000 |
| Προκάτοχος |
|
| Διάδοχος |
|
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
| Έναρξη Θητείας : 10 Απριλίου 2000 |
| Λήξη θητείας : 10 Μαρτίου 2004 |
| Προκάτοχος |
|
| Διάδοχος |
|
|
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Γονείς του ήταν ο καθηγητής της ΑΣΟΕΕ, δικηγόρος και πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Πειραιά, Γεώργιος Σημίτης και η Φανή Χριστοπούλου, κόρη του αρχίατρου Κωνσταντίνου Χριστόπουλου από το Κορακοχώρι Ηλείας και ανιψιά του βασιλόφρονα Πέτρου Γαρουφαλιά, υπουργού Εθνικής Αμύνης επί Γεωργίου Παπανδρέου. Αδελφός του Κώστα Σημίτη είναι ο καθηγητής Γερμανικών Πανεπιστημίων Σπύρος Σημίτης.
Σύμφωνα με το Δημοσθένη Κούκουνα, ιστορικό με εξειδίκευση στην περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και την περίοδο της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Γεώργιος Σημίτης είχε διορισθεί επί Κατοχής στη θέση του γενικού γραμματέα της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, λόγω της στενής φιλίας του με τον Γεώργιο Μερκούρη, αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος και συμμετείχε στο άτυπο συμβούλιο των «Πέντε Γιώργηδων», που καθόριζαν κάθε βράδυ την τιμή της χρυσής λίρας στη μαύρη αγορά. Στράφηκε εγκαίρως προς την Αριστερά και την άνοιξη του 1944 ανέβηκε στα βουνά, αναλαμβάνοντας γενικός διοικητής Ρούμελης. Κατηγορήθηκε τότε ότι υπήρξε υπαίτιος εξαφάνισης 8.000 λιρών που είχαν στείλει οι Σύμμαχοι [1].
Ο Κώστας Σημίτης σπούδασε οικονομικά και νομικά και έκανε μεταπτυχιακά στο Μπάρμπουργκ της Γερμανίας και οικονομικά στο London School of Economics. Το 1959 ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Νομικής στο πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Δίδαξε ως υφηγητής στο γερμανικό πανεπιστήμιο της Κωνσταντίας το 1971 και ως τακτικός καθηγητής του Εμπορικού και Αστικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο του Γκίσεν την περίοδο 1971-1975.
Γνωρίστηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1963 και το 1964 ίδρυσε μαζί με άλλες προσωπικότητες τον «Όμιλο Αλέξανδρος Παπαναστασίου», πολιτικής έρευνας και μελετών. Το 1977 ανακηρύχτηκε τακτικός καθηγητής του Εμπορικού Δικαίου στην Πάντειο. Ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας το 1985, εφάρμοσε αυστηρό πρόγραμμα σταθεροποίησης, αλλά το Δεκέμβριο του 1987 παραιτήθηκε μετά την ανατροπή της εισοδηματικής πολιτικής από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Έως τις εκλογές του 1989 και την πτώση του ΠΑΣΟΚ, έμεινε εκτός κυβέρνησης. Τον Οκτώβριο του 1995 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ομίλου «Γιώργος Γεννηματάς». Στις 7 Ιανουαρίου 2004, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, παραμένοντας Πρωθυπουργός μέχρι τη λήξη της θητείας του και τη διενέργεια εκλογών στις 7 Μαρτίου 2004, όταν συμπλήρωσε οκτώ συνεχή χρόνια πρωθυπουργός.
Πολιτική δράση
Το 1967 και την επικράτηση της 21ης Απριλίου, ο "Όμιλος Παπαναστασίου" μετονομάστηκε σε "Δημοκρατική Άμυνα", αντιστασιακή οργάνωση που εφτά χρόνια αργότερα συμμετείχε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Στον αντιδικτατορικό αγώνα εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος συμμετείχε ενεργά και καταδικάζεται ερήμην σε φυλάκιση. Διέφυγε στο εξωτερικό και στη Γερμανία το 1969 γίνεται μέλος του Π.Α.Κ. (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα).
Κομματική δράση
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974 και συνεργάστηκε τόσο στη διατύπωση της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη όσο και στη σύνταξη του καταστατικού του. Στις 28 Δεκεμβρίου 1974 συμμετείχε στο πρώτο 12μελές Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στην 75μελή ιδρυτική Κεντρική Επιτροπή, την οποία αποφάσισε να διαλύσει τον Ιανουάριο του 1975, ο Ανδρέας Παπανδρέου και να προκηρύξει Προσυνέδριο. Συμμετείχε στο Εκτελεστικό Γραφείο του έως το 1979, οπότε θεωρήθηκε υπεύθυνος για την αφίσα που είχε κυκλοφορήσει με το σύνθημα "Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών". Η αφίσα αυτή του στοίχισε τη βουλευτική του έδρα. Το 1981 εκλέχτηκε στις πρώτες θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουλίου 1989 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε γραμματέα στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, ενώ στις 8 Αυγούστου επανεξελέγη, τρίτος κατά σειρά με 79 ψήφους, τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο 2ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους εκλέχτηκε ξανά τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ με 91 ψήφους. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη μέλος της ΚΕ του Κινήματος και ένα μήνα αργότερα επανεξελέγη μέλος του 18μελούς Εκτελεστικού Γραφείου. Τον Ιούνιο του 1994, μετά το διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, τοποθετήθηκε μέλος της 7μελούς Πολιτικής Γραμματείας του Κινήματος, υπεύθυνος για τον τομέα της ανάπτυξης, της παραγωγής και του εμπορίου. Την 1 Σεπτεμβρίου 1995 παραιτήθηκε από μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις του με τον Γιώργο Παπανδρέου έδειχναν εξαιρετικά σταθερές, στις 12 Ιουνίου 2008, τέθηκε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας, με επιστολή που δημοσιοποιήθηκε στον Τύπο. Αφορμή ήταν η διεξαγωγή ή όχι δημοψηφίσματος για την κύρωση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης της Λισαβόνας, θέμα για το οποίο καίτοι αρχικά είχε τοποθετηθεί υπέρ, στη συνέχεια άλλαξε θέση και άποψη.
Πολιτικά αξιώματα
Βουλευτής
Εκλέχθηκε
- το 1985 στην Α' Περιφέρεια Πειραιά για πρώτη φορά και επανεκλεγόταν έκτοτε χωρίς διακοπή μέχρι το 2007.
Υπουργός
- Γεωργίας, το 1981 μετά τις εκλογές έως το 1985,
- Εθνικής Οικονομίας το 1985 έως το Νοέμβριο του 1987, [αντικατέστησε τον Γεράσιμο Αρσένη],
- Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων [Οικουμενική Κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα, Νοέμβριος 1989 έως Φεβρουάριος 1990],
- Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας (ΥΒΕΤ) και υπουργού Εμπορίου, από όπου παραιτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1995.
Πρωθυπουργός
Το Νοέμβριο του 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου νοσηλεύεται στο Ωνάσειο σε κρίσιμη κατάσταση και στις 17 Ιανουαρίου 1996, παραιτείται από πρωθυπουργός για λόγους υγείας.
- Στις 18 Ιανουαρίου 1996 ο Σημίτης εκλέγεται πρωθυπουργός, καθώς επί συνόλου 167 βουλευτών, συγκέντρωσε 86 ψήφους έναντι 75 του Άκη Τσοχατζόπουλου, ο οποίος ήταν ο αντίπαλός του στο δεύτερο γύρο. Εκλέχτηκε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 4ο Συνέδριό του στις 30 Ιουνίου 1996 με 2.732 ψήφους έναντι 2.324 του Α. Τσοχατζόπουλου.
- Στις εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου 1996, επανεξελέγη πρωθυπουργός [ΠΑΣΟΚ 41.5% ΝΔ 37.7%].
- Το Μάρτιο του 1999, στο 5ο Συνέδριο επανεκλέχθηκε Πρόεδρος και στις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 επανεκλέχθηκε Πρωθυπουργός, με αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε, τον Οκτώβριο του 2001, εκλέχθηκε για τρίτη φορά Πρόεδρος του Κινήματος.
Ήταν πρωθυπουργός στο διάστημα της προετοιμασίας για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όμως στις 7 Ιανουαρίου 2004 ανακοίνωσε την παραίτησή του από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, θέση στην οποία τον διαδέχθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2004, ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου. Παρέμεινε στη θέση του πρωθυπουργού έως τις 10 Μαρτίου 2004.
Συγγραφικό έργο
Νομικά έργα
- «Χρηστά ήθη και Δημόσια Τάξη», [1959, Γερμανική έκδοση],
- «Το δικαίωμα της εφευρέσεως», [1967],
- «Το πλασματικό ενέχυρο», [1967],
- «Η προστασία του καταναλωτή», [1976, Γερμανική έκδοση].
Πολιτικά έργα
- «Η δομική αντιπολίτευση», [Αθήνα 1979],
- «Πολιτική, Κυβέρνηση και Δίκαιο», [Αθήνα 1981],
- «Ανάπτυξη και εκσυγχρονισμός της ελληνικής κοινωνίας», [Αθήνα 1989, εκδόσεις «Γνώση»],
- «Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος», [Αθήνα, 1990],
- «Προτάσεις για μια άλλη πολιτική», [Αθήνα 1992, εκδόσεις «Γνώση»],
- «Εθνικιστικός Λαϊκισμός ή Εθνική Στρατηγική;», [Αθήνα 1992, εκδόσεις «Γνώση»],
- «Ενωμένοι να Τολμήσουμε», [Αθήνα 1994]
- «Για μια Κοινωνία Ισχυρή για μια Ισχυρή Ελλάδα», [Αθήνα 1995, εκδόσεις «Πλέθρον»],
- «Για μία Ελλάδα Οικονομικά Ισχυρή και Κοινωνικά Δίκαιη», [Αθήνα 2002, Εκδόσεις «Καστανιώτης»],
- «Για μία Ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη και στον Κόσμο», ΄΄[Αθήνα 2002, Εκδόσεις «Καστανιώτης»],
- «Για μία Ισχυρή Ελλάδα, Σύγχρονη και Δημοκρατική», ΄΄[Αθήνα 2002, Εκδόσεις «Καστανιώτης»],
- «Πολιτική για μια Δημιουργική Ελλάδα 1996-2004», [Αθήνα 2005, Εκδόσεις «Πόλις» απολογισμός του πρωθυπουργικού του έργου].
Εθνική πολιτική
Στη διάρκεια της πρώτης του θητείας, συγκεκριμένα στην Ελληνοτουρκική κρίση από τις 29-31 Ιανουαρίου 1996, χρεώθηκε ως πρωθυπουργός την ατιμωτική βραδιά της Εθνικής προδοσίας και της υποστολής της Ελληνικής σημαίας στα Ίμια, της δημιουργίας γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, καθώς και της παράδοσης στους Τούρκους του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ηγέτη των Κούρδων ανταρτών, ενέργειες για τις οποίες κατακρίθηκε με σφοδρότητα και του αποδόθηκαν προσωπικές ευθύνες. Από την άλλη, του πιστώνεται ότι προετοίμασε με επιτυχία, μετά από πιεστικές παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα, της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αν και οι επιτελείς και ιθύνοντες της Διεθνούς Επιτροπής, απείλησαν επανειλλημένα με αποχώρηση, ακόμη και με ανάθεση της διεξαγωγής τους σε άλλη χώρα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Συνοπτικό βιογραφικό του Κώστα Σημίτη
- Ίμια: Τα λάθη της ελληνικής πλευράς Εφημερίδα η Καθημερινή
- Η συμφωνία απεμπλοκής από τα Ίμια Εφημερίδα η Καθημερινή
- Η δραματική νύχτα των Ιμίων Εφημερίδα η Καθημερινή
Παραπομπές
- ↑ [Εφημερίδα «Μακεδονία» 13 Ιουνίου 1945]
