Ιωάννης Θεοτόκης
Ο Ιωάννης γνωστός ως Τζον' Θεοτόκης, Έλληνας πολιτικός ο οποίος διετέλεσε και πρωθυπουργός, γεννήθηκε το 1880 στην Κέρκυρα και πέθανε στις 6 Ιουνίου 1961 στην Αθήνα. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο της Κέρκυρας, ενώ η οδός που έχει το όνομά του αρχίζει από την πλατεία Σαρόκο και καταλήγει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
Το όνομά του περιλαμβάνεται μεταξύ των 244 σημαντικών ιστορικών προσωπικοτήτων στον κατάλογο των Τεκτόνων [1] τον οποίο δημοσιοποίησε στις 19 Μαρτίου 2006 η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος.
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
---|
Έναρξη Θητείας : |
Λήξη θητείας : |
Προκάτοχος |
|
Διάδοχος |
|
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του ήταν ο Κερκυραίος πολιτικός και πρωθυπουργός Γεώργιος Θεοτόκης και είχε αδέλφια, τον Νικόλαο Θεοτόκη, που εκτελέσθηκε το 1922 για τον ρόλο του στην Μικρασιατική Καταστροφή, και τη Ζαΐρα, σύζυγο του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη και μητέρα του επίσης πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Γιος του ήταν ο πολιτικός, βουλευτής, υπουργός και αρχηγός κόμματος, Σπύρος Θεοτόκης.
Μετά τις Γυμνασιακές του σπουδές εγκαταστάθηκε στην Αυστρία, και φοίτησε στη Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης, όπου πήρε το δίπλωμα του γεωπόνου και στη συνέχεια επέστρεψε στην Κέρκυρα. Συμμετείχε ως εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους και το 1914 διορίστηκε αυλάρχης της βασίλισσας Σοφίας και παρέμεινε πλάι στη βασιλική οικογένεια ως το 1920, ακολουθώντας την και στην εξορία της στην Ελβετία. Παραιτήθηκε από τη θέση του ως αυλάρχης, πολιτεύθηκε στις εκλογές του 1920 και με εξαίρεση την περίοδο από το 1928 έως το 1932, εκλέγονταν συνεχώς βουλευτής.
Αποχώρησε από τη θέση του υπουργού Γεωργίας στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη, όταν διαφώνησε μαζί του και ανέλαβε την αρχηγία των βουλευτών του Λαϊκού Κόμματος, οι οποίοι ήταν φιλικά προσκείμενοι προς τον βασιλιά, όμως όταν την 4η Αυγούστου 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς σχημάτισε κυβέρνηση, έστειλε επιστολή στο βασιλιά Γεώργιο Β' διαμαρτυρόμενος για την ανοχή που έδειξε προς το καθεστώς. Λόγω των απόψεών του ο Μεταξάς τον απομάκρυνε από την πολιτική ζωή και τον έθεσε σε περιορισμό κατ' οίκον στο κτήμα του στο «Λιβάδι του Ρόπα» στους Δουκάδες της Κέρκυρας.
Κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη των δοσιλόγων, στην οποία σύμφωνα με όσα γράφει στο βιβλίο του [2] ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος είπε «Είχον την εντύπωσιν ότι αι Κυβερνήσεις κατοχής εγένοντο δια της Γερμανικής επιβολής και ότι δεν έπρεπε να συμμετάσχουν εις αυτάς πολιτικοί, εκ των υστέρων όμως διεπίστωσα ότι αυταί γενόμεναι εξυπηρέτησαν την Χώραν και όχι τον κατακτητήν. Εις τας Ιονίους Νήσους …[…]… συνελήφθη ο εισαγγελεύς εφετών Κομνηνός, όστις μετεφέρθη αιχμάλωτος εις Ιταλίαν και ο αντιεισαγγελευς Καταπόδης εξωρίσθη εις Ήπειρον, ενώ δεν συνέβη τούτο εις την λοιπήν Ελλάδα, όπου υπήρχε κυβέρνησις. ….[….]….. Η διάλυσις των ταγμάτων ασφαλείας έφερε τον Δεκέμβριο του 1944»….[…]… Επίσης προσέθεσεν συγκρίνων τον τρόπον της διαβιώσεως των εις τας Ιονίους Νήσους Ελλήνων υπό την άμεσον Ιταλικήν Διοίκησιν και των εις την Ηπειρωτικήν Ελλάδα Ελλήνων υπό την Ελληνικην Κυβέρνησιν, ότι υπό τας παντοειδείς ανυποφόρους καταπιέσεις της Ιταλικής Διοικήσεως εις τας Ιονίους Νήσους, ο κόσμος επεζήτει να διαφεύγη εκείθεν προς την «Ελεύθερη Ελλάδα». Το Μάρτιο του 1950, μετά την εκλογή κυβερνήσεως παρέδωσε την εξουσία και αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική.
Πολιτική δράση
Βουλευτής & Υπουργός
- Εκλέχθηκε επτά φορές βουλευτής
Συμμετείχε με το κόμμα «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, που ανέδειξαν κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος υπό τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, αναδείχθηκε με 192 ψήφους [3] στις 14 Μαΐου 1946 έως το 1949, πρόεδρος της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής.
Διατέλεσε
- υπουργός Γεωργίας, τρεις φορές, στο διάστημα του Μεσοπολέμου. Στη δεύτερη θητεία του στο υπουργείο παραιτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1934 και επανατοποθετήθηκε στις 20 Μαρτίου 1935 στην ίδια θέση,
- αντιπρόεδρος το 1935, της κυβέρνησης Γεωργίου Κονδύλη που επανέφερε τον Βασιλιά,
- υπουργός Εσωτερικών από τις 18 Απριλίου έως την παραίτησή του [4] στις 14 Μαΐου 1946, στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη,
Πρωθυπουργός
Διατέλεσε επίσης
- υπηρεσιακός [5] πρωθυπουργός της Ελλάδος από τις 6 Ιανουαρίου 1950 έως τις 23 Μαρτίου 1950,
κρατώντας τα χαρτοφυλάκια και από τα τρία πολεμικά υπουργεία, ενώ το μόνο πολιτικό πρόσωπο ήταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος στο υπουργείο Συντονισμού. Διενήργησε τις εκλογές στις 5 Μαρτίου 1950, με το σύστημα της απλής αναλογικής σε ευρεία περιφέρεια του 1946 και ταυτόχρονο περιορισμό των βουλευτικών εδρών από 354 σε 250, χωρίς κανένα κόμμα να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία.
Με την ιδιότητα του στις 5 Ιανουαρίου 1950 διαχώρισε την επίσημη Ελληνική θέση από το δημοψήφισμα που είχε προκηρυχθεί στις 15 Ιανουαρίου 1950 στην Κύπρο [6] και ανακάλεσε από την Λευκωσία τον πρόξενο Αλέξη Παπά. Στη συνέχεια και μετά την έκδοση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να παραλάβει τους τόμους του δημοψηφίσματος.
Εξωτερικές συνδέσεις
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- «Η ιστορία της Κέρκυρας», Ιωάννης Τσανταρίδης, εκδόσεις «Νεοεκδοτική»