Λουκάς Παπαδήμος
Ο Λουκάς Δημητ. Παπαδήμος, Έλληνας οικονομολόγος, ακαδημαϊκός, πρώην υποδιοικητής της κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας και εντολοδόχος μεταβατικός 83ος πρωθυπουργός της Ελλάδος, γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1947 στην Αθήνα.
Είναι παντρεμένος από το 1977, με την γεννημένη στην Ινδονησία Jeanne H.M. Ingram, Ολλανδικής καταγωγής, διεθνούς φήμης ζωγράφο και δεν έχουν αποκτήσει παιδιά.
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος - Πρωθυπουργός - |
|---|
| Έναρξη θητείας: 11 Νοεμβρίου 2011 |
| Λήξη θητείας: 16 Μαΐου 2012 |
| Προκάτοχος |
|
|
| Διάδοχος |
|
|
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Η καταγωγή της οικογένειάς του είναι από το χωριό Δεσφίνα Φωκίδας. Ο πατέρας του Δημήτριος Λ. Παπαδήμος είχε σπουδάσει νομικά και αρχαιολογία, έχοντας και συγγραφική δραστηριότητα, διατέλεσε γενικός διευθυντής στο «Ανώτατο Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών» [Α.Σ.Δ.Υ.], ενώ η μητέρα του Καλλιόπη, με καταγωγή από την Κάλυμνο, ήταν οδοντίατρος.
Αποφοίτησε το 1966, από το Κολέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέττης, το γνωστό Μ.Ι.Τ., απ’ όπου αποφοίτησε το 1970, με «Master of Science». Το 1972 ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρολογική Μηχανική και ως το 1977, ανακηρύχθηκε διδάκτορας, καταθέτοντας διατριβή με θέμα «Πολιτική Επίτευξης Βέλτιστης Απασχόλησης», πρωτότυπος τίτλος «Optimal Aggregate Employment Policy». Εργάστηκε από το 1971 ως βοηθός ερευνών και στη συνέχεια ως ειδικός επιστήμων την περίοδο από το 1973 ως το 1975, στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασσαχουσέττης.
Το 1980, υπηρέτησε ως οικονομολόγος στη «Federal Reserve Bank», [Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων], στη Βοστόνη και το 1985 επέστρεψε, τον έφερε στην Ελλάδα [1] ο τότε διοικητής της τράπεζας Δημήτριος Χαλικιάς, αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος, [Chief Economist] ως το 1993, της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ επιτελούσε παράλληλα, την περίοδο 1988 ως το 1992, χρέη διευθυντού της διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών. Το 1993, διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, και το 1994 μετά από πρόταση των Αντώνη Λιβάνη και Αλέκου Παπαδόπουλου, ορίστηκε διοικητής της, διαδέχθηκε τον Γιάννη Μπούτο και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 2002, αποτελώντας το στενότερο συνεργάτη του Κώστα Σημίτη.
Ήταν επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τον Ιανουάριο 2001, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τον Ιανουάριο 1999, Διοικητής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα από τον Οκτώβριο 1994 και μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος. Του καταλογίζουν ότι άργησε χαρακτηριστικά ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, να τοποθετηθεί στην περίοδο της ανόδου και τελικά της «φούσκας» του χρηματιστηρίου και τελικά τοποθετήθηκε για το φαινόμενο, τον Σεπτέμβρη του 1999, κάνοντας λόγο για «διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ της αύξησης των τιμών των μετοχών πολλών επιχειρήσεων και της προσδοκώμενης ανόδου της κερδοφορίας τους κατά τα επόμενα έτη».
Στις 22 Απριλίου 2002, ορίστηκε {Δείτε ΕΔΩ την εισηγητική πρόταση και λεπτομερή Βιογραφικά στοιχεία} αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, απ’ όπου αποχώρησε το 2010. Την περίοδο της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Αλ. Καραμανλή, αντιτάχθηκε στην δημοσιονομική απογραφή, πράξη που επανέλαβε μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Έχει διατελέσει μέλος από το 1994 ως το 1998, του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος και πρόεδρος από το 1993 ως το 1995, της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ενώ από το 2010 ήταν άμισθος οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Είναι επίσης μέλος και μετέχει σε διάφορες επιτροπές, όπως το Επιστημονικό Συμβούλιο, το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών, στο Δ.Σ. του ΚΕΠΕ, στην Επιτροπή Schneider, στην Επιτροπή Άγγελου Αγγελοπούλου την περίοδο 1989-1990, και στο Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας. Αναφέρεται ότι συμμετέχει ως τακτικό μέλος στις ετήσιες συνεδριάσεις της λέσχης Bilderberg. Είναι μέλος και συμμετείχε στη σύνοδο του 2011, της παγκόσμιας οργανώσεως «Triletal Commission», στον κατάλογο της οποίας εμφανίζεται μαζί τον Αλέξη Παπαχελά, δημοσιογράφο και διευθυντή της αθηναϊκής εφημερίδας «Η Καθημερινή», ιδιοκτησίας Αλαφούζου, όπως και ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ.
Ακαδημαϊκή καριέρα
Είναι επισκέπτης Καθηγητής της Δημόσιας Πολιτικής στο Harvard Kennenty School στη Βοστόνη, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Κέντρο Χρηματοοικονομικών Σπουδών στο «Πανεπιστήμιο Γκαίτε» της Φρανκφούρτης στη Γερμανία. Την περίοδο 1975-1984 εργάστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής και καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Columbia και από το 1988 έως το 1993 ως καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Από το 1975 ως το 1984 ήταν αρχικά επίκουρος και στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης και το 1988 εξελέγη καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στις 10 Φεβρουαρίου 2006, εκλέχθηκε [2] από την ολομέλεια τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στον κλάδο των Οικονομικών Επιστημών, [Χρηματοοικονομική Θεωρία και Εφαρμογές].
Οικονομικές θέσεις
Του καταλογίζουν ανειλικρίνεια στοιχείων ή «δημιουργική λογιστική» στα στοιχεία, με βάση τα οποία έγινε η είσοδος της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, καθώς και συνευθύνες για τις συνθήκες υπό τις οποίες συνήφθησαν από την Goldman Sachs, τα λεγόμενα «κρυφά δάνεια» της περιόδου 2001. Θεωρείται εμπνευστής της απόφασης Τρισέ να αποδέχεται τα ομόλογα των ελληνικών τραπεζών για το 2011 και ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Β. Σόιμπλε τον πρότεινε για τη θέση του συνδέσμου της τρόικας με την Ελληνική κυβέρνηση. Η άποψή του για την κρίση του Ελληνικού χρέους αποτυπώθηκε σε δήλωσή του στο διεθνές ειδησεογραφικό δίκτυο «Market News», στο οποίο είπε «Η Ελλάδα θα πρέπει και πιθανότατα θα αντιτεθεί σε μεγαλύτερο κούρεμα του χρέους της από το 21% που προβλέπει η υπό έγκριση συμφωνία της 21ης Ιουλίου».
Πρωθυπουργός
Το οικονομικό αδιέξοδο, οι πιέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως καθώς και οι οξύτατες εσωκομματικές διαμάχες, οδήγησαν στις αρχές Νοεμβρίου του 2011, τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, στην αποδοχή της προτάσεως του κόμματος «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» του Γιώργου Καρατζαφέρη, για το σχηματισμό κυβερνήσεως συνεργασίας. Η πρόταση έγινε δεκτή με όρους, που αφορούσαν το πρόσωπο του μεταβατικού εντολοδόχου πρωθυπουργού και από τη μείζονα αντιπολίτευση, το κόμμα «Νέα Δημοκρατία» και τον αρχηγό της Αντώνη Σαμαρά και μετά από δραματικές όσο και άκαρπες διαβουλεύσεις πέντε ημερών, το μεσημέρι της Πέμπτης 10 Νοεμβρίου 2011, παρουσία του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, επήλθε συμφωνία στο πρόσωπο του [3], ως πρωθυπουργού.
Η 50μελής κυβέρνηση του ορκίστηκε [4] ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011 στις 16:00΄ και περιλάμβανε 38 πρόσωπα από το Πα.Σο.Κ., 6 από τη Νέα Δημοκρατία και 4 από το Λα.Ο.Σ., τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν στη Βουλή και την ίδια ημέρα η κυβέρνηση εξασφάλισε τη συναίνεση [5] τη Βουλής συγκεντρώνοντας 255 θετικές ψήφους. Στις 10 Φεβρουαρίου 2012 ο Γιώργος Καρατζαφέρης πρόεδρος του Λα.Ο.Σ., ανακοίνωσε ότι το κόμμα του καταψηφίζει τη δανειακή σύμβαση, γνωστή ως 2ο μνημόνιο, την οποία έφερε στη Βουλή για κύρωση ο πρωθυπουργός. Ως συνέπεια απέσυρε τη στήριξή του στην κυβέρνηση και οι υπουργοί που προέρχονταν από το Λα.Ο.Σ., υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους. Ακολούθησε η διαφοροποίηση στην ψηφοφορία από τους βουλευτές του Λα.Ο.Σ., Αττικής Μάκη Βορίδη και Β΄περιφέρειας Αθηνών Άδωνι-Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, οι οποίοι διαγράφηκαν και στη συνέχεια προσχώρησαν στο κόμμα «Νέα Δημοκρατία», με τον πρώτο να παραμένει ως εξωκοινοβουλευτικός στο Υπουργείο Μεταφορών, καθώς ο πρωθυπουργός δεν έκανε δεκτή την παραίτησή του.
Η θητεία της κυβερνήσεως του έληξε την 16η Μαΐου 2012, όταν στις οκτώ το βράδυ, μετά από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων της βουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 5ης Μαΐου, ορκίστηκε εντολοδόχος πρωθυπουργός ο δικαστικός Παναγιώτης Πικραμμένος, ο οποίος ανέλαβε να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές που προκηρύχθηκαν για τον Ιούνιο του 2012.
Βραβεύσεις
Τιμήθηκε το 1999, με το παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Τάγματος Τιμής.
Συγγραφικό έργο
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει 3 βιβλία, δεκάδες εργασίες και άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, για θέματα μακροοικονομικής θεωρίας, τη δομή και τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών, τη νομισματική ανάλυση και πολιτική, καθώς και για θέματα που αφορούν την οικονομική απόδοση, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την οικονομική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εξωτερικές συνδέσεις
- Εισηγητική έκθεση Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ο Λουκάς Παπαδήμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
- Λουκάς Παπαδήμος Harvard Kennenty School
- Επικίνδυνο το μεγάλο κούρεμα του χρέους Άρθρο του Λουκά Παπαδήμου
- Ο Λουκάς Παπαδήμος και οι μνήμες του Χρηματιστηρίου Οpinionpost.gr
- Η ληστεία του Χρηματιστηρίου και ο Λουλάς Παπαδήμος Kourdistoportocali.com
- Ακαδημαϊκός ο Λουκάς Παπαδήμος Enet.gr/online
- Η σύζυγος του Λουκά Παπαδήμου
- Από τη δραχμή στο €. Οικονομικό Δελτίο Τράπεζας Ελλάδας
- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ «ΦΕΣΙ» ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!
Παραπομπές
- ↑ Από το Columbia, στην ΤτΕ και στο Μαξίμου Εφημερίδα «Η Καθημερινή»
- ↑ Τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών κατά σειρά εκλογής Ακαδημία Αθηνών
- ↑ Γ. Παπανδρέου-Αντ.Σαμαράς: Καταλήγουν σε Λ. Παπαδήμο Εφημερίδα «Το Βήμα»
- ↑ Ορκίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου Εφημερίδα «Έθνος»
- ↑ Ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου με 255 «Ναι» Εφημερίδα «Το Βήμα»
